Eski Anadolu Türkçesi dönemine ait eserler üzerinde yapılmış olan çalışmalardan bazılarını burada veriyoruz.
Saadet CAĞATAY (1943), “Uygurca ve Eski Osmanlıcada İnstrumental+°n” adlı makalesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi’nde çıkmıştır. Vasıta ekini Türk dilinin iki tarihi dönemini baz alarak karşılaştırmıştır.
Besim ATALAY (1946), “Bergamalı Kadri, Müyessiretü’l-Ulûm, Tıpkıbasım, Çevri-yazılı Metin ve Dizin”. Eser Türk Dil Kurumu yayınları arasından çıkmıştır.
Yekta MUTLU (1948), “Ferheng-nâme-i Sa’dí Tercümesi’nin gramer hususiyetleri-Metin, gramer ve indeks” adlı çalışmayı yapmıştır.
Mecdut MANSUROĞLU (1956), Ahmed Fakih’in “Çarhnâme” adlı eseri üzerine çalışmıştır. İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi yayınları arasından çıkmıştır.
Faruk Kadri TİMURTAŞ (1963), “Şeyhí’nin Hüsrev ü Şírín’i İnceleme Metin” adlı çalışmayı yapmıştır. Eser İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi yayınları arasından çıkmıştır.
Sedit YÜKSEL (1965), “Mehmed, Işk-nâme İnceleme - Metin” Sedit Yüksel’in 1959 yılında doçentlik tezi olarak sunduğu bu çalışma, Ankara Üniversitesi Dil Tarih Coğrafya Fakültesi yayınları arasından çıkmıştır.
Mustafa CANPOLAT (1968), “Behcetü’l-Hadâik’in Dili Üzerine” adlı makale Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Yüksek Kurumu, Türk Dil Kurumu Yayınları Türk Dili Araştırma Yıllığı’nda çıkmıştır.
Faruk Kadri TİMURTAŞ (1970), “Mevlid” adlı eseri mevlid nazım şekli üzerine yapılmış bir çalışmadır. Milli Eğitim Basımevi yayınları arasından çıkmıştır.
Zeynep KORKMAZ (1973), “Marzubân-nâme Tercümesi” adlı eser Eski Anadolu Türkçesi alanında yapılan ilk çalışmalar arasında olmasından dolayı önem arz etmektedir. İnceleme, Metin, Sözlük, Tıpkıbasım başlıkları altında incelenen eser Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih -Coğrafya Fakültesi yayınları arasından çıkmıştır.
Hasibe MAZIOĞLU (1974), Eski Anadolu Türkçesi sahasının önemli yazarlarından olan Ahmed Fakih’in “Kitâbu Evsâfı Mesâcidi’ş-Şerífe” adlı eseri üzerinde transkripsiyonlu metin, tıpkıbasım ve dizin çalışması yapmıştır. Eser Türk Dil Kurumu yayınları arasından çıkmıştır.
Hasibe MAZIOĞLU (1974), “Türk Edebiyatında Mevlid Yazan Şairler” adlı makalesi Türk Edebiyatında bugüne kadar mevlid yazmış şairler ve eserleri hakkında bilgi vermektedir. Makale Türkoloji Dergisi tarafından yayınlanmıştır.
Hacı Ömer KARPUZ (1991), Abdürrahim Karahisarí’nin 1461 yılında yazdığı “Vahdetname” adlı mesnevisinin edisyon-kritikli metnini hazırlamış daha sonra indeks çalışması yapmıştır.
Kâmil TİKEN (1993), İstanbul Üniversitesi’nde “Eski Anadolu Türkçesinde Edat ve Zarf Fiillerin Fonksiyonları” adlı doktora çalışması yapmıştır.
Faruk Kadri TİMURTAŞ (1994), “Eski Türkiye Türkçesi XV. Yüzyıl, Gramer- Metin-Sölük” adlı çalışma Eski Türkiye Türkçesi dönemini Klasik Osmanlı Türkçesine bağlayan dönemi ele alan kaynak bir eserdir.
Muzaffer AKKUŞ (1995), “Kitab-ı Gunya, Giriş, İnceleme, Metin, Gramatikal indeks ve Tıpkıbasım” adlı eser beş bölümde ele alınmıştır. Türk Dil Kurumu
yayınlarından çıkmıştır. Eski Anadolu Türkçesinin ilk eserlerinden olan Kitab-ı Gunya, burada zikredilmeye değerdir.
Mustafa CANPOLAT (1995), Ömer Bin Mezid’in “Mecmû’atü’n-Neza’ir” adlı eseri üzerinde metin, dizin, tıpkıbasım çalışması yapmıştır. Çalışma Türk Dil Kurumu yayınları arasından çıkmıştır.
Recep KARAATLI (1996), “Yahya Bin El-Hacc Mustafa El-Buruseví Envarul- Kulub (Metin-Gramatikal İndeks)” adlı çalışmayı yapmıştır. Çalışma 14. yüzyılın ikinci yarısı ile 15. yüzyılın ilk yarısında yaşadığı sanılan ve hayatı hakkında bu eserinden başka hiçbir bilgi bulunamayan Yahya bin El-Hacc Mustafa el Burusevi tarafından yazılmıştır.
Gürer GÜLSEVİN (1997), “Eski Anadolu Türkçesinde Ekler” TDK yayınları arasından çıkan eser sahanın önemli çalışmaları arasındadır. Metinlere dayalı ayrıntılı bir dil incelemesi mahiyetindeki eserde Eski Anadolu Türkçesi dönemi eklerinin foksiyonları ve kullanılışları ele alınmıştır.
İbrahim DELİCE (1997), “Niğdeli Muhibbi ve Gül ü Nevrûs Mesnevisi” adlı çalışmayı yapmıştır. Çalışmada Gül ü Nevrûs Mesnevisinin geleneğinden bahsetmiş, eserin muhtevası ve dil özellikleri üzerinde durmuştur.
Hanifi VURAL (1999), Yazar, Hatiboğlu tarafından XV. yüzyılda yazılan ve zengin bir dil malzemesine sahip olan “Letâyif-nâme” adlı eseri Giriş, Transkripsiyonlu metin ve Gramatikal dizin olmak üzere üç başlıkta incelemiştir.
Mustafa ÖZKAN (2000), “Türk Dilinin Gelişim Alanları ve Eski Anadolu Türkçesi” Eski Anadolu Türkçesi dönemi üzerine yapılan önemli çalışmalar arasındadır. Eserde bu dönemin yazarları, yazma eserleri, nüshaları, yapılan çalışmalar, yer
almaktadır. Dönemin önemli metinlerinden seçmeler ve bunların tıpkıbasımlarının da yer aldığı eserde çeviriyazı şekillerine de yer verilmiştir.
İsmet CEMİLOĞLU (2000), “14. Yüzyıla Ait Bir Kısas-ı Enbiya Nüshası Üzerinde Sentaks İncelemesi” adlı kitap Türk Dil Kurumu yayınlarından çıkmıştır.
Hatice ŞAHİN (2003), “Eski Anadolu Türkçesi” adlı eserinde bu dönem Türkçesinin genel özelliklerini tanıtmış, son kısımda bu dönem eserlerinin tıpkıbasımlarına yer vermiştir. Eser Akçağ yayınları arasından çıkmıştır.
Hanifi VURAL (2004), Yazar, konusunu Mesneví’deki Musa ile Çoban kıssasından alan “Çoban-nâme” adlı eser üzerine çalışmıştır. Eski Anadolu Türkçesinin sınırları içerisinde yer alan Dede Ömer Rûşení’nin Çoban-nâme adlı eserini Giriş, İnceleme, Metin, İndeks başlıkları altında incelemiştir. Eser Gaziosmanpaşa Ü yayınları arasından çıkmıştır.
Gürer GÜLSEVİN/Erdoğan BOZ (2004), “Eski Anadolu Türkçesi” adlı eser dönemin dil özellikleri ve Eski Anadolu Türkçesinin önceki dönemlerle olan ilişkilerinin belirlenmesi noktasında kaynak teşkil etmektedir.
Ali Osman SOLMAZ (2007), Tutmacı’nın “Gül ü Hüsrev” adlı eserini Atatürk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü’nde doktora çalışması olarak incelemiştir. Yazar eseri İnceleme, Metin, Dizin diye üç başlıkta ele alarak ilim âlemine kazandırmıştır. XV. yüzyılın ilk yıllarında Anadolu’da yazılmış Attar’ın aynı adlı eserinin tercümesi olan eser döneminin dil ve imla özelliklerini taşımaktadır. Eserde, Eski Anadolu Türkçesi dönemine ait deyim, atasözü ve güzel sözler oldukça sık kullanılmıştır.
Kazım KÖKTEKİN (2008), “Eski Anadolu Türkçesi” adlı eser üç bölümde ele alınmıştır. Birinci bölümde Eski Anadolu Türkçesi dönemi şair ve müellifleri hakkında kısa bilgilere, ikinci bölümde imla, ses bilgisi ve şekil bilgisiyle ilgili örneklere, üçüncü
bölümde ise Eski Anadolu Türkçesi ile yazılmış eserlerinin tıpkıbasımlarına yer verilmiştir.
Hülya ARSLAN EROL (2008), “Eski Türkçeden Eski Anadolu Türkçesine Anlam Değişmeleri” adlı doktora çalışmasında kelimelerin tarihsel gelişimini ele almıştır. Eser Türk Dil Kurumu yayınları arasından çıkmıştır.