Kopenhag Kriterleri Maddeleri

1. Demokrasi, hukukun üstünlüğü, Ġnsan Hakları ve azınlıklara saygı gösterilmesini ve

korunmasını garanti eden kurumların istikrarının gerçekleĢtirilmesi.

2. iĢleyen bir Pazar ekonomisinin varlığının yanı sıra, birlik içindeki piyasa güçleri ve

rekabet baskısına karĢı koyma kapasitesine sahip olunması.

3. Siyasi, ekonomik ve parasal birliğin amaçlarına uyma dâhil olmak üzere üyelik

yükümlülüklerini üstlenme kabiliyetine sahip olunması.

4. Avrupa bütünleĢmesi hareketi korunurken, birliğinin yeni üye içerme kapasitesi

gerek birlik gerekse aday ülkelerin genel çıkarına hizmet eden önemli bir unsurdur. Bu bağlamda Kopenhag Kriterlerinin birincisi genel olarak; ülkenin çok partili bir demokratik sistemle yönetiliyor olması, hukukun üstünlüğüne saygı, idam cezasının olmaması, azınlıklara iliĢkin herhangi bir ayrımcılığın bulunmaması, ırk ayrımcılığın olmaması, kadınlara karĢı her türlü ayrımcılığın yasaklanmıĢ olması, Avrupa Konseyi Ġnsan Hakları SözleĢmesi’nin tüm maddeleri ile çekincesiz kabul edilmiĢ olması, Avrupa Konseyi Çocuk Hakları SözleĢmesi’nin kabul edilmiĢ olması gibi özellikler dikkate alınmaktadır. Bu ilk kritere göre, insan hakları anlamında, Türkiye’de istenilenler olarak ikiye ayrılmaktadır.

Kısa vadeli öncelikler

Siyasi diyalog bağlamında BirleĢmiĢ Milletler Genel Sekreterliği’nin Kıbrıs sorununa kapsamlı bir çözüm bulma sürecinin baĢarılı bir biçimde sonuçlanması yolunda gösterdiği çabalara güçlü destek vermek.

Avrupa Ġnsan Hakları SözleĢmesi’nin 10. Maddesi doğrultusunda, ifade özgürlüğü hakkı için yasal ve anayasal güvenceleri güçlendirmek. Bu bağlamda Ģiddet içermeyen görüĢlerini açıklamaktan hüküm giymiĢ kiĢilerin durumuna iĢaret etmek.

Dernek kurma özgürlüğü ve barıĢçıl toplantı hakkı ve sivil toplumun geliĢmesini cesaretlendirmek için yasal ve anayasal güvenceleri güçlendirmek.

ĠĢkence uygulamalarına karĢı mücadeleyi pekiĢtirmek için yasal hükümleri güçlendirmek ve bu yönde gereken bütün tedbirleri almak ve Avrupa iĢkenceyi önleme sözleĢmesine uyumunu sağlamak.

Mahkeme öncesi gözaltı ile ilgili yasal uygulamaları, Avrupa Ġnsan Hakları SözleĢmesi hükümleri ve iĢkenceyi önleme komitesi tavsiyeleri doğrultusunda daha fazla uyumlaĢtırmak.

Her türlü insan hakları ihlaline karĢı hukuki yeniden yargılama olanaklarının güçlendirilmesi.

Diğer ülkeler ve uluslar arası örgütlerle iĢbirliği içinde kanun uygulayıcı yetkilerin insan hakları konusunda yoğun olarak eğitimi.

Yargının- Devlet Güvenlik Mahkemeleri de dahil olmak üzere iĢleyiĢ ve etkinliğini uluslararası standartlara uygun olarak iyileĢtirmek, özellikle hakim ve savcıların Avrupa Birliği mevzuatı- insan hakları alanı dahil olmak üzere eğitimlerini güçlendirmek.

Ölüm cezası ile ilgili fiili moratoryumun devam etmesi.

Türk vatandaĢlarının kendi anadillerinde televizyon ve radyo yayını yapmalarını yasaklayan her türlü yasal hükmün kaldırılması.

Bütün vatandaĢların, ekonomik, sosyal ve kültürel olanaklarını artıcı bir bakıĢ açısıyla, bölgesel dengesizliklerin azaltılmasına yönelik ve özellikle Güneydoğu’daki durumun iyileĢtirilmesi için kapsamlı bir yaklaĢım geliĢtirmek.

Orta Vadeli Öncelikler

Helsinki sonuçlar bildirgesine uygun olarak, siyasal diyalog bağlamında, anlaĢmazlıkların BirleĢmiĢ Milletler Anayasası’na uygun Ģekilde barıĢçıl yollardan çözülmesi ilkesi kapsamında, Helsinki sonuçlar bildirgesinin 4.maddesine atıf yapıldığı gibi, devam eden sınır anlaĢmazlıklarını ve diğer ilgili konuları çözmek için her çabayı sarf etmek.

Hiçbir ayrıma tabi tutulmaksızın ve dil, ırk, renk, cinsiyet, politik düĢünce, felsefi inanç veya dinlerine bakılmaksızın tüm bireylerin bütün insan hakları ve temel özgürlüklerden tam olarak yararlanmalarını güvence altına alınması. DüĢünce, vicdan ve din özgürlüklerinden yararlanma koĢullarının daha da geliĢtirilmesi.

Türk Anayasasının ve diğer ilgili mevzuatın, bütün Türk VatandaĢlarının hak ve özgürlüklerini Avrupa Ġnsan Haklarının Korunması SözleĢmesinde belirtildiği gibi güvence altına alan bir bakıĢ açısıyla, tekrar gözden geçirilmesi ve bu tür yasal reformların uygulanmasının ve Avrupa Birliği üye Devletlerinin uygulamalarıyla uyumun sağlanması.

Ölüm cezasının kaldırılması, Avrupa Ġnsan Hakları SözleĢmesi’nin 6.nolu Protokolü’nün imzalanması ve onaylanması.

Uluslar arası Medeni ve Siyasi Haklar SözleĢmesi ve Tercihli Protokolünün VE Uluslar arası Ekonomik, Sosyal ve Kültürel Haklar SözleĢmesi’nin onaylanması. Cezaevlerin deki gözaltı koĢullarının BirleĢmiĢ Milletler Hükümlü ve Tutukluların muamelesinde gözetilecek standart asgari kurallar ve diğer uluslar arası normlara uygun hale gelecek Ģekilde düzeltilmesi.

Milli Güvenlik Kurulunun hükümete bir danıĢma organı niteliğindeki Anayasal rolünün Avrupa Birliği üye ülkelerin uygulamalarını uyumlaĢtırılması.

Güneydoğu’da halen devam etmekte olan Olağanüstü Hal’in kaldırılması.

Kültürel çeĢitliliğin sağlanması ve kökenlerine bakılmaksızın tüm vatandaĢların kültürel haklarının güvence altına alınması. Bu hakların kullanılmasını

engelleyen her türlü yasal hüküm-eğitim alanındakiler dahil olmak üzere kaldırılması.34

Bu kriterler göz önüne alındığında Avrupa Birliğine aday ülkelerin demokrasiyi, hukukun üstünlüğünü, insan haklarını, azınlıklara saygı gösterilmesi ve korunmasını, iĢleyen piyasa ekonomisinin varlığını ve Birlik içinde Piyasa güçleri ve rekabetçi baskı ile baĢ edebilecek kapasiteyi garanti eden kurumların istikrarını sağlamıĢ olmalıdır. Kriterler, aday ülkenin siyasal, ekonomik ve parasal birliğin hedeflerine de katılma da dahil olmak üzere üyelik yükümlülüğünü üstlenme yeteneğine sahip olmasını da öngörür. Birliğin, Avrupa’nın entegrasyonunu muhafaza ederken yeni üyeleri özümseme kapasitesi de Birlik ve aday ülkeler için önemlidir.35

Kopenhag Kriterleri’nin uygulanması aĢamasında Türk toplumunun sosyo-kültürel yapısı göz önünde bulundurulmalıdır.Türkiye’nin milli devlet niteliği, üniter yapısı ve Türk devletinin bölünmez bütünlüğü dikkate alınmalıdır. Türkiye’nin, laik, demokratik, sosyal ,hukuk devleti niteliği korunarak ,demokrasi, insan haklarına saygı ve hukukun üstünlüğü alanlarındaki eksiklikler tamamlanmalıdır. Türkiye Cumhuriyeti Anayasası’ndaki temel haklar ve özgürlükler ile ilgili konular uluslararası taahhütleri göz önünde tutularak uyumlu hale getirilmelidir.

3.2. Ġnsan Hakları BaĢ MüĢavirliği Ġle Ġlgili 26 Ağustos 1994 Tarihli BaĢbakanlık Genelgesi

BaĢbakanlık genelgesi, Ġnsan Hakları Sorumlu Devlet Bakanlığına bağlı görev

yapacak Ġnsan Hakları BaĢ MüĢavirliği kurulmasını öngörür.

Ġnsan Hakları BaĢ MüĢavirliğinin amaçları Ģunlardır; Ġnsan Haklarının korunması, insan haklarının önlenmesi, Ġnsan haklarına iliĢkin uluslar arası düzeyde yapılan haksız eleĢtirilerin ortadan kaldırılması için uğraĢ verilmesidir.

34 _{http://www.tihv.org.tr/belgeler/kopenhag.html}

Bu amaçlar Ġnsan Hakları BaĢ MüĢavirliğinin görevleri; Ġnsan hakları ihlali iddialarını araĢtırmak, Ġnsan hakları konusunda uluslar arası geliĢmeleri izleyip değerlendirmek, konuyla ilgili yurt içi ve dıĢı mevzuatı güncelleĢtirecek öneriler hazırlamak. Her aĢama ve düzeydeki eğitim-öğretim kurumlarında insan haklarının öğretilmesini güvence altına alacak öneriler hazırlamak.

Bu sonuncu amaçla ilgili olarak Ġnsan Haklarından Sorumlu Devlet Bakanlığı 14 Mart 1995’de bir protokol imzalamıĢlardır. Protokol üç bölümden meydana gelmektedir. GiriĢ, Ġnsan Hakları Eğitimini Gerekli Kılan Düzenlemeler ve Ġnsan Hakları Eğitimi Konusunda Alınan Kararlar. Son bölüm ise kendi içerisinde iki bölümden oluĢmaktadır.36

Bu genelgeden sonra oluĢturulan Birinci Öneri Grubu’nun tavsiyesiyle,

Ġlköğretim ikinci kademesinde okutulan VatandaĢlık Bilgileri dersinin adı ―VatandaĢlık ve Ġnsan Hakları Eğitimi‖ olarak değiĢtirilecek ve düzenlenecektir Ortaöğretim programlarına‖ Demokrasi ve Ġnsan Hakları‖ adıyla yeni bir ders eklenecektir. Genel, mesleki ve teknik olmak üzere tüm ortaöğretim kurumlarında okutulacak bu ders zorunlu değil seçmeli olacaktır.

Örgün ve yaygın eğitim kurumları öğretim programlarının Demokrasi ve Ġnsan Hakları konuları açılarından daha da geliĢtirilmeleri ve zenginleĢtirmeleri sağlanacaktır.

Bütün öğretmenler için Ġnsan Hakları konusunda hizmet içi eğitim kursları ve seminerler sağlanacaktır.

İkinci öneri grubu:

Üniversitelerin öncelikle öğretmen yetiĢtiren Fakülte ve yüksek okullarında formasyon kazandıran dersler arasında ―Ġnsan hakları‖nın ders olarak okutulması.

Edebiyat ve Fen edebiyat fakültelerinin öğretmen olmak isteyen öğrencileri için yürüttükleri sertifika programlarına birden ―insan hakları sertifikası‖ eklenmesi. Üniversitelerin Sosyal Bilimleri Enstitüleri’nde belirtilen düzeyleri eğitim – öğretim yapacak ―Ġnsan Hakları Anabilim Dalı‖nın sağlanması

3.2.1 Ġnsan Hakları Koordinatör Üst Kurulu

BaĢbakanlığın, Ġnsan hakları ile ilgili Devlet Bakanlığı’nın baĢkanlığında, baĢbakanlık, Adalet, ĠçiĢleri, Milli Eğitim ve Sağlık Bakanlıkları müsteĢarlığından oluĢan ―insan hakları koordinat üst kurulu‖ oluĢturulmuĢtur.

Kurul, Kamu kurum ve kuruluĢları yanında Ġnsan hakları alanında faaliyet gösteren sivil toplum örgütleri temsilcilerini ve üniversitelerde insan hakları dersini okutan öğretim üyeleri ile insan hakları alanında tanınmıĢ bili adamlarını toplantılarına çağırmakta ve görüĢlerini almaktadır. Kurul çeĢitli çalıĢma grupları oluĢturarak, bir çerçeve içinde önemli kararlar alarak bir bölümün hemen uygulanmasını sağlamıĢ, bir bölümün de bir süreç içinde sonuçlandırmak üzere gerekli hazırlık çalıĢmalarını baĢlatmıĢtır.37

Üst Kurulun görevleri şunlardır:

Ġnsan hakları ihlali iddialarını takip ederek değerlendirecek, kamu kurum ve kuruluĢları ile resmi görevlilerin insan hak ve hürriyetlerine iliĢkin uygulamaların yürürlülükteki mevzuata uygunluluğunun emini maksadıyla, ilgili Bakanlıklar tarafından yürürlüğe konulan tedbir ve düzenlemeleri sürekli ve düzenli biçimde izleyecek, kordine edecek ve gerektiğinde geliĢtirilmesine yönelik öneriler ile yeni yasal düzenlemelere iliĢkin tavsiyeler oluĢturarak bakanlar kuruluna sunulmasını temin edecek.

BirleĢmiĢ milletler ve Avrupa konseyi gibi kuruluĢların denetim organlarının ele aldığı ülkemizle ilgili konuları takip edecek, ortaya çıkan sorunların çözümü yolunda izlenecek tutumu belirleyebilecek.

Gerekli görüldüğü hallerde, ilgili kamu ve özel kuruluĢların temsilcilerine toplantılarına katılmaya davet edebileceği gibi, teknik konularda uzmanlıklarından yararlanılmak üzere, konu ile ilgili uzman personelin görevlendirilmesini ilgili kuruluĢlarından talep edebilecek.

Belirleyeceği konularda, teĢekkül tarzını yine kendi tayin edeceği ―ÇalıĢma Grupları‖ kurabilecek ve çalıĢmalarından gerekli gördüğü ilgi ve belgeleri mevcut mevzuat çerçevesinde talep edilecektir.38

İnsan Hakları Üst Kurulunun yaptığı bazı çalışmalar şöyle sıralanabilir:

ĠĢkence ve kötü muamelenin önlenmesine yönelik Türk Ceza Kanunun 243-245 ve 354. Maddelerini değiĢtiren kanun ile iĢkence suçu geniĢleterek yeniden düzenlenmiĢ ve cezası artırılmıĢtır. Ayrıca, gerçeğe aykırı belgenin iĢlenmiĢ bir suçu yahut iĢkence veya diğer davranıĢ delillerini gizlemek veya bu delilleri yok etmek için düzenlenmiĢ olması ihlali ağırlaĢtırılmıĢ sebep olarak kabul edilerek cezası artırılmıĢtır.

Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun bir maddesinde değiĢiklik yapılması ve Bu Kanuna Bazı Maddeler Eklenmesi Hakkın da Kanun Tasarısı 1913 sayılı Memur Muhakematı Hakkında Kanunu değiĢtiren tasarıyla, devlet memurları hakkında soruĢturma açılması ve takibat yapılması kolaylaĢtırılmaktadır.39

Devletin kusursuz sorumluluğun gerektiği durumlarda, özellikle terörle mücadele sırasında veya sonucunda vatandaĢların uğradıkları zararların yargı kararına gerek kalmaksızın kısa zamanda devletçe karıĢılanabilmesi için hukuki olanakların araĢtırılması, gerektiğinde yeni yasal düzenlemelerin önerilmesi amacıyla çalıĢmalara baĢlanmıĢtır.40

Yakalanan, gözaltına alınan ve gözaltından çıkarılan kiĢilerle ilgili kayıtlarda genel kolluk kuvvetleri arasında standardizasyonun gerçekleĢtirilmesi özellikle kullanılacak form örneklerinde aynı bilgilerin yer almasının sağlanması.

Kayıp Ģahıslarla ilgili araĢtırma sonuçlarının baĢvuruda bulunan kayıp yakınlarına bildirilmesi ve belirli aralıklarla kamuoyuna duyurulması kararlaĢtırılmıĢtır.

38

Ġ.Doğan, age., s.293-294.

39 _{Tasarı 26.08.1999 tarihinde TBMM2’ de kabul edilmiĢ ve 29.08.1999 tarih ve 23801 sayılı}

Resmi Gazetede yayınlanarak yasallaĢmıĢtır.

40 _{Tasarı 02.09.1999 tarihinde 4483 sayılı kanun olarak kabul edilmiĢ. 04.12.1999 tarih ve 23896 sayılı}

Genel kolluk kuvvetlerinin modernizasyonu çerçevesinde polis ve jandarma kriminal laboratuvarların geliĢtirilmesi ve yaygınlaĢtırılması amacıyla alınması gereken önlemlerin belirlenmesi konusunda çalıĢmaların yapılması.

Ġnsan Hakları konusunda örgün eğitim kurumlarında okutulmak olan derslerden baĢka mülki amirler, Emniyet Genel Müdürlüğü, Jandarma Genel Komutanlığı Personeli ve Cezaevleri Yöneticiliği ile tutuklu ve hükümlülere uygulamakta olan eğitim programlarının yaygınlaĢtırılması ve etkinleĢtirilmesi konusunda çalıĢmaların yapılması.

Ceza ve Tutukevleri için Personel yetiĢmek üzere Milli Eğitim Bakanlığı ile iĢbirliği yapılarak okullar açılması, bu okullarda ayrıca infaz kurumları personelinin insan hakları konusunda hizmet içi eğitimden geçmesi.

Tutuklu ve hükümlülerin serbest zamanlarını okuyarak geçirmeleri için ceza ve tutuklu evlerindeki kütüphane ve kitaplıklara Milli Eğitim ve Kültür Bakanlıklarınca kitap yardımı yapılmasının kararlaĢtırılması.

Ġnsan Haklarının korunması ve geliĢtirilmesi ile ilgili bilgi akıĢını sağlamak amacıyla BaĢbakanlıkta merkezi bir ―Bilgi Bankası‖ oluĢturulması.

Milli Eğitim Bakmalığınca insan hakları eğitimi alanında yapılan çalıĢmalar çerçevesinde;

a) Ġlköğretim okullarında ―VatandaĢlık ve Ġnsan Hakları‖ dersinin 7’inci ve

8’inci sınıflarda zorunlu ders olarak okutulması, ders konularının bu sınıflar arasında paylaĢtırılarak geniĢletilmesi ve geliĢtirilmesi.

b) Ortaöğretim okullarında ―Demokrasi ve Ġnsan Hakları‖ dersinin seçmeli

ders olarak okutulması.

c) Bu derslerin öğretim programlarının; merkez kavram olarak insanı almak

suretiyle düzenlenmesi, pedagog ve uzmanların katılımı ile hazırlanacak öğretim programlarının Talim ve Terbiye Kuruluna gönderilmeden önce Üst Kurulun bilgisine sunulması.

d) Diğer derslerde de ilgili konularda yeri geldikçe insan haklarına

değinilmesi kararlaĢtırılmıĢtır.

BirleĢmiĢ Milletler Ġnsan Hakları Eğitimi 10 yılı boyunca Milli Eğitim Bakanlığına bağlı bütün eğitim ve öğretim kurumlarında görevli Ģahısların

eğitimlerinin geliĢtirilmesi amacıyla On Yılı Ulusal Komitesince hazırlanan ― Ġnsan Hakları Türkiye Programı 1998-2007‖ kabul edilmiĢtir.41

a) Öğretmen, yönetici ve müfettiĢleri insan hakları konusunda bilgilendirmek ve

duyarlı hale getirmek için, bu sure boyunca yapılacak eğitim yönetimi, teftiĢ teknikleri, rehberlik, program geliĢtirme, trafik, çevre ve direksiyon eğitimi, öğretim metotları ve tüm Farmatörlük kurslarında insan hakları konusunun iĢlenmesi.

b) Hizmet içi eğitim faaliyetlerinde iĢlenecek insan hakları konuları içinde

öncelikle eğitim programlarının hazırlanmasında Hukuk Fakülteleri ve insan hakları konusunda öğretim yapan diğer üniversitelerin öğretim elemanları ile iĢbirliği yapılması.

c) Ġnsan hakları eğitiminin hizmet içi eğitim yoluyla yaygınlaĢtırılması

kararlaĢtırılmıĢtır.Kamu kurum ve kuruluĢlarında insan hakları ile ilgili hizmet içi eğitim yapılması amacıyla; halen bu konuda çeĢitli bakanlıklarca yürütülmekte olan hizmet içi eğitim programlarının sürdürülmesi; tüm kamu kuruluĢlarında yürütülen hizmet içi eğitim faaliyetlerinde insan haklarına yer verilmesi; aday memurların yetiĢtirilmesine iliĢkin mevzuatta düzenleme yapılarak insan hakları konularında bilgi verilmesi; öğretmen yetiĢtiren yükseköğretim kurumları baĢta olmak üzere, tüm yükseköğretim programlarında insan hakları konularına yer verilmesi.Ġnsan hakları konularında ilgili bakanlıkla yürütülen hizmet içi eğitim programlarının incelenmesi ve kamu personeli için ortak bir program ve el kitabı hazırlanması.ÇalıĢmaların Milli Eğitim Bakanlığı ile ilgili Bakanlıklar arasında iĢbirliği içinde yürütülmesi kararlaĢtırılmıĢtır.

3.3. AB Sürecinde Anayasada DeğiĢiklik Yapılan Maddeler

3.3.1. Aile Mahkemelerinin KuruluĢ, Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun

Kabul edilen bu kanun ile birlikte aile hukukunu ilgilendiren tüm uyuĢmazlıklar

Asliye Hukuk Mahkemesi’nin yetki alanından çıkartılıp bu mahkemenin yetki alanına sokularak Aile Hukuku’na iliĢkin yeni düzenlemeler getirilmiĢtir.

Madde 6. Aile Mahkemesi, diğer kanunlardaki hükümler saklı kalmak üzere

görev alanına giren konularda:

YetiĢkinler hakkında; Evlilik birliğinden doğan yükümlülükleri konusunda eĢleri uyaran gerektiğinde uzlaĢtırmaya, ailenin ekonomik varlığının korunması veya evlilik birliğinden doğan mali yükümlülüklerin yerine getirilmesine iliĢkin gerekli önlemleri almaya, resmi veya özel sağlık veya sosyal hizmet kurumlarına, huzur evlerine veya benzeri yerlere yerleĢtirmeye, bir meslek edinme kursu veya uygun görülecek bir eğitim kurumuna vermeye. Küçükler hakkında; bakım ve gözetime yönelik nafaka Yükümlülüğü konusunda gerekli önlemler almaya, bedensel ve zihinsel geliĢmesi tehlikede bulunan veya manen terk edilmiĢ halde kalan küçüğü, ana veya babadan alarak bir aile yanına veya resmi ya da özel sağlık kurumuna veya eğitimi güç çocuklara mahsus kuruma yerleĢtirmeye, çocuk mallarının yönetimi ve iliĢkin önlemler almaya, genel ve katma bütçeli daireler, mahalli idareler, kamu iktisadi teĢebbüsleri ve bankalar tarafından kurulmuĢ teĢekkül müessese veya iĢletmeler veya benzeri iĢyerlerine yahut meslek sahibi birinin yanına yerleĢtirmeye karar verebilir. 42

3.3.2. Ailenin Korunmasına Dair Kanun

Madde 1- Türk Medeni Kanununda öngörülen tedbirlerden ayrı olarak, eĢlerden

birinin veya çocuklarının veya aynı çatı altında yaĢayan diğer aile bireylerinden birinin, aile içi Ģiddete maruz kaldığını kendilerinin veya Cumhuriyet BaĢsavcılığının bildirmesi halinde, Aile Mahkemesi Hakimi meselenin mahiyetini göz önünde bulundurarak aĢağıda sayılan tedbirlerden bir ya da bir kaçına birlikte veya uygun göreceği benzeri baĢkaca tedbirlere de hükmedebilir.

Kusurlu eĢin; Diğer eĢe veya çocuklara veya aynı çatı altında yaĢayan diğer aile bireylerine karĢı Ģiddete veya korkuya yönelik davranıĢlarda bulunmaması, müĢterek evden uzaklaĢtırılarak bu evin diğer eĢe ve varsa çocuklara tahsisi ile diğer eĢ ve çocuklara tahsisi ile diğer eĢ ve çocukların oturmakta olduğu eve veya iĢ yerlerine yaklaĢmaması, diğer eĢin, çocukların veya aynı çatı altında yaĢayan diğer aile bireylerinin eĢyalarına zarar vermemesi, diğer eĢi çocukları veya aynı çatı altında yaĢayan aile bireylerini iletiĢim vasıtalarıyla rahatsız etmemesi, varsa silah ve benzeri araçların zabıtaya teslim etmesi, alkollü veya uyuĢturucu herhangi bir madde kullanılmıĢ olarak ortak konuta gelmemesi veya ortak konutta bu maddeleri kullanmaması.

Yukarıdaki hükümlerin tatbiki maksadıyla öngörülen süre altı ayı geçemez ve kararda hükmolunan tedbirlere aykırı davranılması halinde tutuklanacağı ve hürriyeti cezaya hükmedileceği hususu kusurlu eĢe ihtar olunur

Madde 2. Koruma kararının bir örneği mahkemece Cumhuriyet BaĢsavcılığı

koruma kararının uygulanmasını zabıta marifetiyle izler.43

3.3.3. Ġlköğretim ve Eğitim Kanunu ile Özel Eğitim Kurumları Kanununda DeğiĢiklik Yapılmasına ĠliĢkin Kanun

Madde 1-05/05/1961 tarihli ve 222 sayılı Ġlköğretim ve Eğitim Kanununun 61

inci maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.

Madde 61- Okul binalarının sağlık, eğitim — öğretim ve ulaĢım bakımından

elveriĢli bir mahalde olması göz önünde bulundurulur. Meyhane, kahvehane, kıraathane, bar, elektronik oyun merkezleri gibi umuma açık yerler ile açık alkollü içki satılan yerlerin, okul binalarından kapıdan kapıya en az 100 metre uzaklıkta bulunması zorunludur. Turizmin yoğun olduğu yörelerdeki okulların tatil olduğu dönemlerde yukarıda belirtilen iĢyerleri ile okullar arasında 100 metre Ģartı aranmaz. Bununla ilgili esaslar ĠçiĢleri, Milli Eğitim, Sağlık, Kültür ve Turizm Bakanlıklarının müĢtereken hazırlayacakları yönetmelikle belirlenir.

Madde 2- 08/06/1965 tarihli ve 625 sayılı Özel Öğretim Kurumları Kanununun

9’uncu maddesi aĢağıdaki Ģekilde değiĢtirilmiĢtir.

Madde 9- Özel öğretim kurumları binalarının nitelikleri, bu binalarda

açılabilecek kurumlar ile her tür tesis ve donanıma iliĢkin standartlar yönetmelikle belirlenir. Meyhane, kahvehane, kıraathane, bar, elektronik oyun merkezleri gibi umuma açık yerler ile açık alkollü içki satılan yerlerin, okul binalarından kapıdan kapıya en az 100 metre uzaklıkta bulunması zorunludur. Özel eğitime muhtaç bireylerin devam ettikleri öğretim kurumları ile okullar dıĢındaki diğer özel öğretim kurumlarında bu zorunluluk aranmaz. Ancak söz konusu özel öğretim kurumlarıyla yukarıda belirtilen türdeki iĢyerleri aynı binada bulunamaz. Turizmin yoğun olduğu yörelerdeki okulların tatil olduğu dönemlerde yukarıda belirtilen iĢyerleri ile okullar arasında 100 metre Ģartı aranmaz. Bunlarla ilgili esaslar ĠçiĢleri, Milli Eğitim, Sağlık, Kültür ve Turizm Bakanlıklarının müĢtereken hazırlayacakları yönetmelikle belirlenir. 44