Katı atıkların depolanması, çevresel, sosyal etkileri, katı atık depolama alanlarının rehabilitasyonu ve peyzaj mimarlığı açısından değerlendirilmesi konularında çeşitli bilimsel araştırmalar yapılmıştır.
Dilek (1989), “ Ankara Kenti Katı Atık Yığınlarında Peyzaj Planlaması “ konulu yüksek lisans tezinde, katı atıkların tanımlamasını yaparak fiziksel ve kimyasal özelliklerini, çevresel etkilerini ortaya koymuş, katı atık depolama yöntemlerini açıklamış, bu açıklamalar ışığında Ankara’daki katı atık alanlarını ve bu alanlardaki eksiklikleri incelemiştir. Elde ettiği verilere göre peyzaj mimarlığı açısından planlama önerileri getirmiştir.
Dilek (1998); “Bodrum İlçesi Katı Atıklarının Düzenli Depolama Olarak Değerlendirilmesinde Alternatif Alan Seçim Olanaklarının Saptanması Üzerine Bir Araştırma” konulu doktora tezinde, düzensiz depolama yöntemi ve turizme etkilerini peyzaj mimarlığı açısından irdeleyerek, düzenli depolama alanlarının belirlenmesi sürecinde coğrafi bilgi sistemi (CBS) ve uzaktan algılama (UA) teknik ve olanaklarından yararlanarak yer seçimi kararlarının üretilmesinin doğruluk ve güvenilirliğini araştırmıştır. Çalışmalarını düzenli depolama yer seçimine örnek oluşturacak şekilde Bodrum ilçesi örneğininde yürütmüştür. Çalışma kapsamında yeni teknolojilerin sağladığı kolaylıklardan yararlanılarak alternatif düzenli depolama alanları belirlemiş ve sonuçta bunların karşılaştırmalı değerlendirmelerini yapmıştır.
Dilek (2006); “Tuzluçayır Mamak Düzensiz Depolama Alanı İçin Peyzaj Onarımının Önemi ve Gereği” konulu bilimsel yayınında ülkemizde ki katı atık bertarafının il ve ilçe belediyeleri tarafından, ulaşılabilirliğin ekonomisi adına katı atıkların toplanıp, uzaklaştırılması yani düzensiz depolama şeklinde uygulanmasını ve bu yöntemin çevreye olan olumsuz etkilerini ortaya koymuştur. Düzensiz depolama yönteminde peyzaj onarım sürecini irdeleyerek, konu ile ilgili stratejik bilgi ve önerileri Ankara Tuzluçayır Mamak düzensiz depolama örneğinde vermiştir.
Dilek (2007); “Mamak Tuzluçayır Örneğinde Düzensiz Depolama Alanlarının Biyolojik Onarım Tekniği” konulu çalışmasında, daha önce çalışma yaptığı Mamak Tuzluçayır düzensiz depolama alanındaki biyolojik onarım kavramını detaylı olarak irdelemiş, çeşitli bilimsel öneriler geliştirmiştir.
Uslu (2002); “Adana Sofulu Çöp Depolama Alanı Örneğinde Faaliyet Sonrası Alternatif Kullanımların Toplumsal Fayda ve Maliyet Değerlendirmeleri” konulu doktora çalışmasında toplumsal fayda ve maliyet değerlendirmelerinin amacını ortaya koymuş, Adana Sofulu örneğinde çöp depolama faaliyeti sonrası yapılacak iyileştirme çalışmaları sonucunda, alanda uygulanabilirliği söz konusu olabilecek değişik alternatiflerin kuramsal olarak koşullu değerlendirme yöntemi ile oluşacak sonuçlarını değerlendirmiştir. Çalışma bulgularına göre alanı toprakla kaplamanın faydası maliyetinin 143 katı; ağaçlandırma alanı olarak değerlendirmesinin faydası maliyetinin 102 katı ve alanın kent parkı olarak değerlendirilmesinin faydası maliyetinin 60 katı olduğunu saptamıştır. Bu veriler ışığında, bu değerlendirmelerin çevreyi iyileştirmeye yönelik yatırım projelerinde uygulanabileceği ve serbest mal olarak nitelendirilen çevresel unsurlara ekonomik bir değer verilerek piyasa fiyat sistemi içerisinde temsil edilebileceği doğrultusunda olduğu sonucuna varmıştır. Yerli ve ark. (2005); Katı Atık Depolama Alanları – Kent İlişkisi ve Peyzaj Onarım Süreci: İzmir Harmandalı Örneği” konulu çalışmalarında, katı atık, peyzaj onarımı, peyzaj onarımını etkileyen faktörler, katı atık depolama sahalarında peyzaj onarım sürecini kavramlarını teknik olarak açıklamışlar, İzmir-Harmandalı düzenli depolama alanının kent ilişkisini ve mevcut eksikliklerini ortaya koyarak, peyzaj mimarlığı açısından değerlendirmelerde bulunmuş ve çeşitli öneriler geliştirmişlerdir.
Durak (2005); Adana Sofulu Düzensiz Çöp Depolama Alanında Oluşan Çöp Sızıntı Sularının Bitki Yetiştirilmesinde Kullanılması” konulu yüksek lisans tezinde, Juncus acutus bitkisi ile çöp deponi alanlarından oluşan sızıntı suyu ve arıtma tesislerinden oluşan arıtma çamurlarının içerisindeki ağır metallerin giderim performanslarını araştırmıştır. Çalışmasında da çöp sızıntı suyu bitkilere sulama suyu olarak uygularken arıtma çamurunu da yetiştirme ortamı olarak kullanılmıştır. Çalışmanın sonucunda Juncus acutus bitkisinin kobalt, demir, nikel ve bakır analizlerini kök, gövde, yapraklarında ve toprakta yapmıştır. Sonuç olarak bitkinin anılan ağır metalleri özellikle köklerinde biriktirdiği ve bitkilerin yoğun kirlilik koşullarında bile canlılıklarını sürdürebildiklerini belirlemiştir.
Ekmekçi (2007); “Adana Sofulu Çöp Depolama Alanından alınan Çöp Sızıntı Sularının Laboratuar Ölçekli Ortamda Bitkisel Yolla Azot-Fosfor ve Ağır Metal Gideriminin Araştırılması” konulu yüksek lisans tezinde Typha latifolia bitkisi ile Adana Sofulu Düzensiz Çöp Depolama Sahasından alınan çöp sızıntı suyunda bulunan kirletici parametrelerin bitkisel yolla iyileştirilmesini araştırmıştır. Bu pilot araştırma ile ülkemiz
koşullarında her tür çöp depolama alanlarından kaynaklanan sızıntı suyu kirleticilerinin bitkisel yolla giderimi (biyolojik araştırma) konusunda önemli bilgiler vermektedir.
Öcal (2005); “Zeytinyağı atık suyu ve pirinanın bitki yetiştirilmesinde kullanım olanaklarının anlaşılması” konulu yüksek lisans tez çalışmasında, Akdeniz ülkelerinde ve ülkemizde olduğu gibi atık su ve katı atık (pirina) potansiyeli yüksek olan zeytinyağı endüstrisinde, yüksek maliyetli ve oldukça güç olan arıtma işlemlerine bir alternatif sunmuştur. Bu amaçla her yıl tonlarda ortaya çıkan pirinanın, bitki gelişiminde kullanılabilme olanaklarının araştırılması amacı ile Cynodon dactylon (L.) Pers. (Bermuda Çimi),
Stenotaphrum secundatum (Yengeçotu) ve Ophiopogon japonicum (Karaçim) bitkilerine
yetişme ortamı olarak kullanılması koşulunda gelişimlerini incelenmiştir. Çalışmanın sonucunda, Ophiopogon japonicum (Karaçim) bitkisi, özellikle ½ kum ve pirina karışımı yetişme ortamında, çalışmada kullanılan diğer bitkilere göre daha iyi bir gelişim performansı sergilediğini gözlemiştir ve atık depolanan sahalarda pirina ve kum karıştırılarak, peyzaj değeri olan yer örtücü bitkiler yetiştirilerek biyolojik onarım ile bu sahaların rehabilitasyonu sağlanabileceneğini ortaya koymuştur.
Eller (2007); "Sürdürülebilir Kalkınma Yaklaşımı Çerçevesinde AB ve Türkiye'deki Katı Atık Yönetimi Politikaları: Ankara ve Manchester Büyükşehir Belediyeleri Örnekleriyle" konulu yüksek lisans çalışmasında katı atık ve katı yönetimi kavramlarını irdeleyerek, araştırmasını AB ‘ne üye olan İngiltere’nin Manchester Belediyesi ile AB’ ye girme sürecindeki ülkemizin başkenti Ankara Büyükşehir Belediyesi örneklerini karşılaştırarak bazı sonuçlara bağlamış, konu ile ilgili sürdürülebilir kalkınma planı yaklaşımıyla katı atık yönetimine çeşitli çözüm önerileri geliştirmiştir.
Ebin (2004); ” Katı Atık Depolama Sahalarının Rehabilitasyonu” konulu yüksek lisans tezinde katı atık ve katı atıkların depolanması kavramlarını incelemiş, katı atık depolama alanlarının rehabilitasyon tekniklerini açıklayarak rehabilitasyon ile ilgili süreçleri ortaya koymuştur.
Palabıyık ve Altunbaş (2004), "Kentsel Katı Atıklar ve Yönetimi", konulu yayınlarında katı atık, katı atıkların depolanması kavramlarıyla beraber katı atıkların yönetimini incelemiş, belediyeler ve çeşitli resmi kurumlarca tarafından uygulanan katı atık yönetimlerini ortaya koyarak çeşitli çözüm önerileri geliştirmişlerdir.
Atmaca (2004); “Sivas Katı Atık Yönetiminin İrdelenmesi ve Yeniden Planlanması“ konulu doktora tezinde katı atıkların çevresel etkileri ile katı atıkların
depolanmasında yer seçiminin önemi ve gerekliliği konusunu irdeleyerek, etkin bir katı atık yönetiminin nasıl olması gerektiğini Sivas ili örneğinde vermiştir.
Bakış (1996); “Eskişehir Katı Atıkları’ nın Çevreye Olan Etkilerinin Araştırılması” konulu doktora tezinde katı atıkların çevreye olan etkilerini incelemiştir, çalışmasıyla ilgili katı atıkların çevreye yaydığı koku ve toprak kirliliği konuları üzerinde yoğunlaşarak, bu araştırmadan elde ettiği sonuçları Eskişehir ili örneğinde irdelemiştir.
3. EDİRNE İLİNİN DOGAL YAPI VE KÜLTÜREL ÖZELLİKLERİ