KONU İLE İLGİLİ ARAŞTIRMALAR

Tunç (2015), Türkiye’nin gördüğü en ciddi mülteci krizlerinden birisi olan Suriye Mülteci Krizi’nde Türkiye’ye göç eden Suriyelilerin ve bu göçü özellikle sınır illerinde kabul etmek durumunda kalan Türk toplumunun davranış, beklenti, algı ve kaygılarının evrensel nitelik taşıdığı sonucuna ulaşmıştır

Boyraz (2015), Suriyeli mülteciler artık Türkiye’nin gerçeği ise bunun olumsuz etkilerini azaltacak olumlu etkiler üzerinde durulması gerektiğini söylemiştir. Dönmek isteyenler teşvik edilmeli ve ülkelerine gönderilmelidir. Eğer gitmeyeceklerse bundan dolayı hükümet Suriyeli mültecileri öngören bir politika hayata geçirmesi gerekmektedir. Suriye konusu toplumsal uyum sorunu olarak ele

36

alınmalı ve çalışma hayatı, eğitim, barınma, sağlık, belediye hizmetleri, toplumun alıştırılması gibi alanları düzenleyerek, sosyal ekonomi başata olmak üzere bir politika geliştirmelidir. Uyum süreci eğer başarılı olabilirse uzun vadede toplumsal zenginlik ve çok kültürlü yapının gelişmesine katkı sağlanabilir. Suriyeli mültecilerin geri dönmeyenleri olacağı göz ardı edilmemelidir.

Uzun ve Bütün (2016), Suriyeli sığınmacı çocukların okullara yerleştirilirken gerekli planlamalar yapılmadığı için birçok sorun yaşandığını ortaya çıkarmıştır. Yapılan çalışmada öncelikli sorunun dil farklılığı olduğu görülmektedir. Dil engeli alanyazında özellikle vurgulanan noktalardan biridir. Dil engeli sadece eğitim hizmetlerine erişimi engellemekle kalmamakta aynı zamanda sağlık, sosyal yardım almanın veya sosyal çevreyle etkileşime girmenin önünde büyük bir sorun olarak karşımıza çıkmaktadır.

Akıncı, Nergiz ve Gedik (2015), yaptıkları çalışmada vardıkları temel nokta entegrasyon süreci ile göç olgusu arasındaki bağlantının gerek birey gerekse devlet tarafından doğru şekilde anlaşılabilmesinin, bu hususta gerçekleşebilir net çözüm önerileri üretilmesinin son derece önem arz ettiğidir. Günümüzde göç olgusunun bir sorun olduğu üzerinde sıklıkla durulmakta ve konuyla ilgili bugüne kadar yapılmış birçok çalışma ve bir o kadar da çoğunluğunu akademik çevrelerce oluşturulan çeşitli öneriler sunulmuştur. Ancak bu önerilerin ne derece yarar sağladığı oldukça tartışmalı bir konudur. Genel olarak uzmanların ortak paydada buluştukları temel görüş; göçün durdurulabilir olduğunu veya göçmenlerin bir gün anavatanlarına geri dönmelerini sağlayacak politikaların neler olması gerektiğini neden-sonuç ilişkisi bağlamında ve aynı zamanda köktenci bir anlayıştan uzak şekilde göçmenlerin yaşamsal sorunlarının nasıl çözülebileceğini düşünüp ona göre öneriler ve uygulamaların yapılmasını tartışmak olmuştur.

Bulut (2015), birçok çalışmanın aksine göç ve göçmen akımıyla karşılaşmanın bir ülke için büyük bir yük gibi görünse de, aslında ev sahibi ülkeye yeni ekonomik fırsatlar getirmekte olduğunu savunmuştur. Göçmenin yerleşme süreci, yeni işgücü, sosyal altyapı anlamında yeni bir mozaik gibi birçok faydaları olan bir süreçtir. Göçmenleri kamplarda tutmak yerine, özgürce hareket imkânı tanımak ve çalışma izinleri vermek onların en temel haklarındandır.

37

Nurdoğan, Dur ve Öztürk (2017), tüm ülkelerin yeni mülteci akımlarını nasıl önlenebileceği konusunda bir anlaşmaya varmaları gerektiğini savunmuştur. Eğer yoksulluk, mülteci akımlarının başlıca nedeni ise yoksulluğu azaltıcı tedbirler alınmalı, destekler verilmelidir. Gelişmekte olan ve az gelişmiş bölgelerde insan hakları ihlalleri, şiddet ve çatışma ortamlarına son verilmesi için gerekli tedbirler alınmalıdır. Önleyici diplomasi, çatışma önleyici arabuluculuk girişimleri artırılmalıdır. Uluslararası zorunlu göçe neden olan sebepler en aza indirildiği hatta arzu edilen boyutta ortadan kaldırıldığı takdirde mülteci ve sığınmacı insanların sorunu diye bir problem yeryüzünden kalkacaktır.

Çetin (2016), mültecilerin için Türkiye şartlarında ülke içinde serbest dolaşım ve sağlık hizmetleri gibi olumlu durumlara karşın, işgücüne katılım ve çocukların eğitimi gibi konularda çok büyük eksiklikler bulunduğunu ifade etmiştir. Bu durum aynı zamanda göçmen, sığınmacı ve mülteci gibi Türkiye Cumhuriyeti vatandaşı olmayan bireylerin Türkiye’de bulundukları süre boyunca toplumla uyumlarının sağlanmasına dönük politikalardaki eksiklikler doğrudan irtibatlı bir mesele olduğundan bahsedilebilir.

Aksakal (2017)’ın yapmış olduğu çalışmaya göre Suriyeli mülteci öğrencilerin eğitimi için önceleri geçici çözümler düşünülmüş, ancak savaşın uzun sürmesi nedeniyle ve geri dönüş ihtimalinin azalmasıyla beraber kalıcı çözümler aranmaya başlanmıştır. Bu çözüm arayışlarıyla beraber bir taraftan Suriyeli mülteci öğrencilerin eğitim hayatının aksamadan sürdürülmeye çalışılması, diğer taraftan da mevcut eğitim sistemine yapacağı olumsuz etkilerin minimal seviyede tutulması gerekmektedir.

Kağnıcı (2017), yapmış olduğu araştırmada Türkiye’nin Suriye’de yaşanan iç savaş sonrası Suriyeli mültecilere en fazla ev sahipliği yapan ülke olduğunu ve Türkiye’de bulunan Suriyelilerin çoğunun gelecekte Türkiye’de kalmayı düşündüklerini belirtmiştir. Bu yoğun göç deneyimi sağlık, barınma, beslenme, çalışma ve eğitim gibi temel haklar bağlamında çok boyutlu ele alınması gereken bir durumdur.

Ertan ve Ertan(2017) tarafından yapılan çalışmaya göre göçmenlerin yaklaşık %90’ından çoğunun sığınmacı kampları dışında kontrolsüz ve denetimsiz biçimde sınır kentlerine ve büyük şehirlere dağılmasıyla birlikte ekonomik, siyasi, sosyal ve güvenlik sorunlarının yaşandığı görülmektedir. İleriki günlerde göçmenlerden

38

kaynaklı güvenlik sorunlarının artacağı, vatandaşlar ve göçmenler arasındaki gerginliklerin ve çatışmaların tırmanacağı, göçmenlerin yasa dışı sektörlere dağılarak mafyalaşma ve ekonomik sorunlara yol açacağı öngörüsünde bulunmak yanlış olmayacaktır. Suriyeli göçmenlerden kaynaklı sorunların çözümü konusunda gerekli ve yeterli yönetsel, hukuksal, toplumsal ve ekonomik önlemleri içeren yeni bir göç politikasının uygulanmaması durumunda, gelecek günlerde Türkiye’yi büyük tehditlerin beklediği görülmektedir.