Kireç sanayi için mevcut en iyi teknikler

Bu bölümün ve içeriğinin anlaşılabilmesi için okuyucunun belgenin önsöz bölümüne ve önsözün 5. kısmı olan “Bu belgeyi anlama ve kullanma” kısmına dikkatini çekmek isteriz. Bu bölümde yer alan teknikler ve buna ilişkin emisyon ve/veya tüketim değerleri ya da seviye aralıkları aşağıdaki aşamaları içeren iteratif bir süreç ile değerlendirilmiştir:

• Sektör için temel çevre konularının belirlenmesi, kireç üretimi bakımından bunlar havaya yayılan emisyonlar ve enerji kullanımıdır. Kireç tesislerinden havaya yayılan emisyonlar arasında nitrojen oksitler (NOx), sülfür diyoksit (SO2), karbon monoksit (CO) ve toz yer almaktadır;

• Bu temel konuların ele alınması bakımından en uygun tekniklerin incelenmesi;

• Avrupa Birliği ve dünyada var olan verilen bazında en iyi çevre performans seviyelerinin tespit edilmesi;

• Bu performans seviyelerinin elde edildiği koşulların incelenmesi; maliyet, ortam etkileri, bu tekniklerin uygulamaya konmasındaki itici temel unsurlar gibi;

• Bu sektör için mevcut en iyi tekniklerin ve bununla ilgili emisyon ve/veya tüketim seviyelerinin genel anlamda Yönerge Madde 2(11) ve Ek IV kapsamında seçilmesi.

Avrupa IPPC Bürosu ve ilgili Teknik Çalışma Grubunun (TWG) uzman görüşü bu aşamalarda ve bu bilginin burada sunulma şeklinde kilit rol oynamıştır.

Bu değerlendirme bazında, bütün olarak bu sektör için uygun olduğu düşünülen ve pek çok durumda sektör içinde mevcut tesislerin şu anki performanslarını da yansıtan teknikler ve mümkün olduğu ölçüde Mevcut En İyi Tekniklerin kullanımına ilişkin emisyon ve tüketim seviyeleri bu bölümde sunulmuştur. “Mevcut en iyi teknikler” ile alakalı emisyon ya da tüketim değerlerinin sunulduğu yerlerde, bu seviyelerin uygulama sonucunda gerçekleşmesi beklenen çevre performansını yansıttığı ve bu sektörde, tanımlanan tekniklerin mevcut en iyi teknik tanımı içerisinde maliyet ve avantaj dengesini içerdiği unutulmamalıdır. Ancak, bunlar emisyon ya da tüketim için limit değerler değildir ve bu şekilde anlaşılmamalıdır. Bazı durumlarda daha iyi emisyon ya da tüketim değerlerine ulaşmak teknik olarak mümkün olabilir ancak içerdiği maliyet nedeni ile ya da karşılıklı ortam gerekleri nedeni ile bütün olarak sektör için mevcut en iyi teknik kabul edilmeyebilirler. Ancak, özel belirleyici unsurların bulunduğu spesifik durumlarda bu gibi seviyeler için gerekçe bulunabilir.

Mevcut en iyi tekniklerin kullanımı ile ilişkili emisyon ve tüketim seviyeleri belirlenen referans koşullar (ör: ortalama dönemler) ile birlikte görülmelidir.

Yukarıda belirlenen “mevcut en iyi tekniklerin kullanımı ile ilişkili seviyeler” kavramı bu belgede farklı yerlerde kullanılan “elde edilebilir seviye” ile karıştırılmamalıdır. Bir seviyenin belli bir teknik ya da teknikler kombinasyonu kullanılarak elde edilebilir olarak tanımlandığı durumlarda, seviyenin bakımı ve işletmesi iyi yürütülen bir işletme ya da proseste bu teknikler uygulandığında kayda değer bir süre boyunca söz konusu seviyenin elde edilmesinin beklendiği anlaşılmalıdır.

Mevcut oldukça, maliyetlere ilişkin veriler bir önceki bölümde sunulan tekniklerin tanımı ile birlikte verilmiştir. Bunlar söz konusu olan maliyetlerin büyüklüğü hakkında kabaca bir fikir vermektedir. Ancak, bir tekniğin uygulanmasının gerçek maliyeti, vergiler, harçlar ve ilgili tesisin teknik özellikleri gibi spesifik koşullara büyük ölçüde bağlı olacaktır. Sahaya özel bu gibi faktörlerin bu belgede değerlendirilmesi mümkün değildir.

Maliyetlere ilişkin verilerin yokluğunda, tekniklerin ekonomik uygunluklarına ilişkin varılan sonuçlar mevcut tesislerin gözlenmesinden çıkarılmıştır.

Bu bölümde yer alan genel Mevcut En İyi Tekniğin mevcut bir kurumun mevcut performansının değerlendirilmesinde ya da yeni bir tesis için verilen bir teklifin değerlendirilmesinde kullanılması ve bu şekilde söz konusu tesis için uygun “mevcut en iyi teknik tabanlı” koşulların belirlenmesine destek olunması amaçlanmıştır. Yeni tesislerin burada belirlenen mevcut en iyi teknik seviyelerinde ya da bunlardan daha iyi seviyede performans göstermek üzere dizayn edilebileceği öngörülmektedir. Ayrıca mevcut tesislerin zaman içerisinde genel “mevcut en iyi teknik” seviyelerine ya da daha iyi seviyelere doğru kaymasının beklenebileceği de göz önüne alınmıştır.

BREFler (İlgili teknik çalışma grubu tarafından hazırlanan bilgilendirici belge) yasal olarak bağlayıcılığı olan standartlar belirlememekle birlikte, sanayiye, Üye Ülkelere ve kamuya belirlenen tekniklerin kullanımında elde edilebilecek emisyon ve tüketim değerleri konusunda bilgi verme amacı taşırlar. Spesifik bir vaka için uygun limit değerler IPPC Yönergesi ve yerel kuralların getirdiği hedefler dikkate alınarak belirlenmelidir.

Aşağıda verilen emisyon seviyeleri günlük ortalama bazda ve standart 273K, 101.3 kPa,

%10 oksijen ve kuru gaz koşullarında ifade edilmiştir; koşulların emisyon sırasında olduğu gibi kabul edildiği hidratlama tesisleri istisnadır.

Genel birincil önlemler

Kirecin üretilmesinde mevcut en iyi teknikler aşağıdaki genel birincil önlemleri içerir:

• Düzgün ve stabil bir fırın prosesi, proses parametrelerinde belirlenen değerlere yakın çalışma tüm fırın emisyonları ve enerji kullanımı açısından faydalıdır. Bu aşağıdakilerin uygulanması ile sağlanabilir:

o Proses kontrol optimizasyonu

• Yakıt enerjisi kullanımının en aza indirilmesi için;

o Egzoz gazlarından ısının geri alınması

• Elektrik enerjisi kullanımının en aza indirgenmesi için;

o Enerji verimliliği yüksek değirmenler ve diğer elektrikli ekipman kullanma

• Kireçtaşı tüketimini en aza indirgemek için;

o Ocaktan çıkarılan kireçtaşının optimum kullanımını sağlayacak fırın seçimi

o Kireçtaşı için spesifik ocak işlemeciliği ve kullanımın iyi yönetilmesi (kalite, tane ebadı)

• Fırına giren maddelerin dikkatli seçilmesi ve kontrolü emisyonları azaltabilir/ortadan kaldırabilir:

o Sülfür (özellikle döner fırınlarda), nitrojen ve klorin içeriği düşük yakıtların seçilmesi

Toz

Toz emisyonlarının azaltılması için mevcut en iyi teknikler yukarıda açıklanan genel birincil önlemler ile aşağıda belirtilenlerin kombinasyonudur:

• Bölüm 1.4.7.3’de açıklanan şekilde kaçak kaynaklardan toz emisyonunun en aza indirgenmesi/önlenmesi

• Aşağıdaki uygulamalar ile partiküllü malzemenin nokta kaynaklarda etkin biçimde ayrıştırılması:

o Çok kompartmanlı ve patlak torba dedektörlü kumaş filtreler o Elektrostatik ayrıştırıcılar

o Islak süpürücüler

Bu tekniklere ilişkin mevcut en iyi teknik emisyon seviyesi 50 mg/m³’tür. Bu emisyon seviyeleri kireç sanayinde çeşitli tesis tiplerinde kumaş filtreler ve/veya elektrostatik ayırıcılar ve/veya ıslak süpürücüler ile elde edilebilir.

Atık

Toz, spesifikasyonlara uygun olmayan kireç ve hidratlı kirecin seçilen ticari ürünlerde değerlendirilmesinin mevcut en iyi tekniği oluşturduğu düşünülmektedir.

2.6. Kireç sanayinde gelişmekte olan teknikler