Alpa, R. (2009). Necdet Yaşar’ın tanbur taksimlerinin makamsal ve teknik analizi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Konya.
Akan, E. (2007). Tanbur metodu. İstanbul: Çağlar Musiki Yayınları.
Akbel, B. A. (2018). Türk müziği çalgı eğitiminde kullanılan öğretim yöntemleri ve
teknikleri. Eğitim bilimlerinde akademik araştırmalar (müzik eğitimi çalışmaları).
Ankara: Gece Kitaplığı Yayınları.
Akbulut, E. (2013). Eğitim fakültesi müzik eğitimi anabilim dalı “bireysel çalgı” dersi hedeflerinin gerçekleşme düzeylerine ilişkin 3. ve 4. sınıf öğrencilerinin görüşleri açısından bir değerlendirme. Kastamonu Eğitim Dergisi, 1(21), 57-68.
Akkuş, R. (1996, Kasım). AGSL’den mezun olan öğrencilerin öğrenci giriş davranışlarının
çalgı eğitimi bakımından değerlendirilmesi. 1. Ulusal AGSL Müzik Bölümleri
Sempozyumu’nda sunulan bildiri, Uludağ Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bursa. Aksüt, S. (1994). Tanbur metodu. İstanbul: İnkılap Kitabevi
Arel, H. S. (1948). Musiki mecmuası. İstanbul: İleri Türk Müziği Konservatuarı Yayınları. Aslan, E. M. (2012). Çalgı eğitimi bağlamında teknik ud eğitimine bir yaklaşım.
International Journal of New Trends in Arts, Sports & Science Education, 1(3), 28-
32.
Bilgin, K. (2011). Necdet Yaşar’ın taksimlerinden hareketle tanbur etüdleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Buyruklar, A. T. (2014). Kanun, ud ve tanburun 3/4 – 1/2 boyutta projelendirilmesi ve
yapımı (Yayınlanmamış sanatta yeterlilik tezi). Haliç Üniversitesi, Sosyal Bilimler
Enstitüsü, İstanbul.
Bulut, F. (2008). Piyano eğitiminde geleneksel Türk halk müziği kaynaklı eserlerin
seslendirilmesine yönelik oluşturulan bir “Çoklu analiz modeli” ve bu modelin öğrenci başarısı üzerine etkileri (Yayınlanmamış doktora tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Ceylan, M. K. (2017). Mehmet Fahri Kopuz’un “Nazari ve ameli ud dersleri” isimli metot kitabı’nın teorik ve teknik açıdan incelenmesi. Online Journal of Music Sciences,
2(1), 117-135.
Çilden, Ş. (2016). Çalgı eğitiminde usta-çırak yöntemi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi
Eğitim Fakültesi Dergisi, İpekyolu Özel Sayısı, 2208-2220.
Çimen, G. (1994). Piyano eğitiminde bireysel çalışma süreci. Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi,
Demirova, G. (2008). Piyano eğitiminin ilköğretim öğrencilerinin dikkat toplama yetisine etkisi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(16), 58-69.
Dikici, M. M. (2014). Viyolonsel eğitiminde karşılaşılan entonasyon problemlerinin
çözümüne yönelik yöntemlere ilişkin öğrenci görüşleri (Yayınlanmamış yüksek lisans
tezi). Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.
Eden, A. (2011). Geleneksel Türk müziği çalgılarından tanbur’un sanal çalgı kitaplığının
oluşturulması (Yayınlanmamış doktora tezi). İnönü Üniversitesi, Eğitim Bilimleri
Enstitüsü, Malatya.
Ekiz, D. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
Ertem, Ş. (1997). Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi müzik eğitimi bölümündeki
piyano eğitiminde müzikalite kavramının önemi ve oluşumunun incelenmesi
(Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Evren, N. (2007). Türkiye’de konservatuarlar ve eğitim fakültelerindeki çalgı eğitiminde
kas ve iskelet sistemi rahatsızlıklarının performansa etkileri (Yayınlanmamış yüksek
lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Göksu, A. (2015). Geleneksel Türk çalgı müziği üst düzey icracılarının performans gelişim süreçleri üzerine bir araştırma. Rast Müzikoloji Dergisi, 3(2), 1020–1030.
Gulpin, F. W. (1937). The music of the Sumerians. Cambridge.
Gunca, A. (2007). Kemençe, ney ve tanbur için orkestral yazım tekniği. (Yayınlanmamış sanatta yeterlilik tezi), İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Hatipoğlu, V. (2009). Cemil Bey’in kemençe icrasında kullanmış olduğu süslemeler.
Atatürk Üniversitesi Güzel Sanatlar Enstitüsü Dergisi, 22, 115-128.
İslamoğlu, A. H. (2009). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri. İzmit: Beta Yayıncılık. Kaçar, G.Y. (2003). Müzik eğitimi kurumlarında ud eğitimi nasıl olmalıdır?. Gazi
Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(23), 69-77.
Kahyaoğlu, Y. (2009, Eylül). Geleneksel Türk müziği eğitiminde metod ihtiyacı ve kanun
metodları üzerine bir inceleme. 8. Ulusal Müzik Eğitimi Sempozyumu’nda sunulan
bildiri, On Dokuz Mayıs Üniversitesi, Samsun.
Kahyaoğlu, Y. (2011). Kanun sazı öğretiminde kullanılan belli başlı çalış teknikleri. İnönü
Üniversitesi Kültür ve Sanat Dergisi, 3, 82-96.
Kakı, S. (2012). Türk makam müziği çalgılarından tanbur’un müzik prodüksiyonu için kayıt
yöntem ve teknikleri (Yayınlanmamış doktora tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi,
Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Onat, E. (1999). Dr. Suphi Ezgi’nin tanbur metodu: Çeviri yazım ve yorum (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
Özdemir, M. (2010). Nitel veri analizi: Sosyal bilimlerde yönetim bilim sorunsalı üzerine bir çalışma. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11(1), 323-343. Özdemir, U. U. (2009). Bir halk çalgısının sosyal ve kültürel kimlik bağlamında
incelenmesi Ehl-i hak’ın kutsal sazı tanbur (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi).
Yıldız Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Özel, Ö. (1997). Tanbur tekniği üzerine bir deneme (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Öztuna, Y. (1969). Türk musikisi ansiklopedisi. İstanbul: Milli Eğitim Basımevi.
Parasız, G. (2009). Eğitim müziği eksenli keman öğretiminde kullanılmakta olan çağdaş Türk müziği eserlerinin tespitine yönelik bir çalışma. Atatürk Üniversitesi Güzel
Sanatlar Fakültesi Sanat Dergisi, 15, 19-25.
Saraç, G. (1992). Türkiye’de eğitim fakülteleri müzik eğitimi bölümlerinde viyolonsel
öğretiminde kullanılan yöntem ve tekniklerin öğrenciye yansıması (Yayınlanmamış
yüksek lisans tezi). Gazi Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Sarı, A. (2012). Türk müziği çalgıları (ud, tanbur, kanun, kemençe, ney, kudüm). İstanbul: Nota Yayıncılık.
Say, A. (2002). Müzik sözlüğü. Ankara: Müzik Ansiklopedisi Yayınları.
Schleuter, S. (1997). A sound approach to teaching instrumentalists. New York: Schirmer Books.
Şendurur, Y. (2001). Keman eğitimi dersine etkili hazırlanma süreci. Gazi Eğitim Fakültesi
Dergisi, 2(21), 161-168.
Taçoğlu, A. (1997). Tanburda kullanılan ses tablolarında rezonans özelliklerinin
incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi), Hacettepe Üniversitesi, Fen
Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Tanrıverdi, A. (1997). Güzel sanatlar liselerinin müzik bölümlerinde uygulanan çalgı eğitimi ve viyolanın çalgı eğitimi içerisindeki yeri. Mavi Nota Müzik ve Sanat Dergisi,
25, 7-9.
Teoman, B. (2012). Kanun icra teknikleri (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). İstanbul Teknik Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
Uslu, M. (1996, Kasım). Türkiye’de çalgı eğitiminin yaygınlaştırılmasında ve
geliştirilmesinde AGSL müzik bölümlerinin önemi. 1. Ulusal AGSL Müzik Bölümleri
Sempozyumu’nda sunulan bildiri, Uludağ Üniversitesi, Eğitim Fakültesi, Bursa. Üstün, E. (2010). Eğitim fakülteleri güzel sanatlar eğitimi bölümleri müzik eğitimi ana bilim
dallarında uygulanmakta olan bireysel çalgı flüt eğitiminde karşılaşılan teknik
problemlerin incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi). Selçuk Üniversitesi,
Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Yıldız, N. (1986). Müzik öğretmeni yetiştiren yükseköğretim kurumlarında ana çalgı keman
eğitiminin programlar yönünden incelenmesi (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi).
Yücel, H. (2017). Türk müziğinde ud eğitimi ve ud metotları üzerine bir inceleme. İdil