Meme Kanseri Hücre Dizilerinde Myc İfadesindeki Değişime Bağlı Hücre Proliferasyonuna Etkis

Meme kanseri hücre hatlarında Myc ifadesindeki değişimine bağlı olarak salınan eksozomların hücre proliferasyonuna olan olası etkisini araştırmak amacıyla materyal metod bölümünde anlatıldığı gibi hücre çoğalma analizi yapıldı. Analiz

sonucunda kalıcı lentiviral Myc aşırı ifade vektörü ile infekte edilmiş MDA-MB-231 ve Myc-siRNA ile infekte edilmiş MCF-7 hücrelerinin eksozomları ve MCF10A hücreleri kullanıldı. Bu amaçla 6 kuyulu kültür kaplarına 6x104 _{hücre/2 ml sayısında MCF-10A} hücreleri ekildi 24 saat sonra kalıcı lentiviral Myc ekspresyon vektörü ile infekte edilmiş MDA-MB-231 ve Myc-siRNA ile infekte edilmiş MCF-7 hücrelerinin eksozomları MCF10A hücrelerine verildi. 2 gün ikübasyondan sonra hücreler tripan mavisi kullanılarak hemocytomer ile sayıldı.

Çoğalma analizi sonucu elde edilen veriler incelendiğinde MDA-MB-231 PCDH Myc eksozomları ile muamele edilen hücrelerin MCF-7 Myc siRNA eksozomları ile muamele edilen hücrelere kıyasla daha da artmış bir çoğalma kinetiği olduğu gözlemlenmiştir.

Şekil 4. 7 MCF-10A hücrelerinin çoğalma kinetiklerinin mikroskop görüntüsü

Myc siRNA ile baskılanan MCF-7 hücrelerinin eksozomları ile muamele edilen MCF-10A hücrelerinde Myc ifadesindeki azalışa bağlı olarak hücre çoğlama kinetiğinin de azaldığı saptanmış oldu.

Şekil 4. 9 MCF-10A hücrelerinin çoğalma kinetiklerinin mikroskop görüntüsü

Lentiviral Myc aşırı ifade vektörü aracılığıyla Myc ifadesi düşük seviyede olan MDA-MB-231 hücrelerinin eksozomlarının MCF-10A hücreleri ile muamelesi sonucu Myc ifadesindeki artışa bağlı olarak hücre çoğlama kinetiğinin de arttığı saptandı.

Şekil 4. 10 MCF-10A hücrelerinin çoğalma kinetiklerinin sonuçları

4. 7. Myc İfade Değişimine Bağlı Olarak Değişen Eksozom İçeriğinin MCF-10A Hücrelerinin Yara İyileşmesine (Wound Healing) Etkisi

Meme kanseri hücre dizilerinde Myc ifadesindeki değişime bağlı olarak salınan eksozomların hücre migrasyonuna olan etkisini gözlemlemek amacıyla yara kapanma (wound healing/ strach assay) deneyi materyal metod bölümünde belirtildiği şekilde gerçekleştirildi. Deney gruplarının 0. ve 24. saatlerdeki mikroskop görüntüleri görüntülenip yara kapanma yüzdeleri hesaplandı.

MCF-10A hücrelerinin 24 saat sonraki yara kapanma yüzdeleri %53 iken MCF-7 kontrol siRNA eksozomu ile muamele edilen MCF-10A hücrelerinin %54 olduğu saptandı (Şekil 4.12, Şekil 4.13).

Şekil 4. 13 MCF-10A hücrelerinin yara kapanma yüzdelerinin mikroskop görüntüleri

MCF-10A hücrelerinin 24 saat sonraki yara kapanma yüzdeleri %53 iken MCF-7 Myc siRNA eksozomu ile muamele edilen MCF-10A hücrelerinin %33 olduğu saptandı (Şekil 4.14, Şekil 4.15).

Şekil 4. 14 MCF-10A hücrelerinin yara kapanma yüzdelerinin sonuçları

Şekil 4. 15 MCF-10A hücrelerinin yara kapanma yüzdelerinin mikroskop görüntüleri

MCF-10A hücrelerinin 24 saat sonraki yara kapanma yüzdeleri %53 iken MDA-MB- 231 kontrol boş vektör eksozomu ile muamele edilen MCF-10A hücrelerinin %55 olduğu saptandı (Şekil 4.16, Şekil 4.17).

Şekil 4. 16 MCF-10A hücrelerinin yara kapanma yüzdelerinin sonuçları

Şekil 4. 17 MCF-10A hücrelerinin yara kapanma yüzdelerinin mikroskop görüntüleri MCF-10A hücrelerinin 24 saat sonraki yara kapanma yüzdeleri %53 iken MDA-MB- 231 pCDH Myc eksozomu ile muamele edilen MCF-10A hücrelerinin %78 olduğu saptandı (Şekil 4.18, Şekil 4.19).

Şekil 4. 18 MCF-10A hücrelerinin yara kapanma yüzdelerinin sonuçları

Görüntülerdeki yara kapanma mesafe yüzdeleri iyileşen alan formülü ile hesaplanarak yara iyileşme oranları hesaplandı.

Şekil 4. 20 MCF-10A hücrelerinin yara kapanma yüzdeleri

GraphPad 8. 0. 1 programında yapılan Two-way ANOVA testine göre istatiksel olarak analiz edildi. Analiz sonuçlarına göre MCF-10A parental ve MCF-7 siRNA eksozomu ile muamele edilen hücreler kendi arasında kıyaslandığıda p=0,0019; MCF- 10A parental hücreler ile MDA-MB-231 pCDH Myc eksozomu alan hücreler kendi arasında kıyaslandığında p=0,0004; PMCF-7 Myc siRNA ekso ve MDA-MB-231 pCDH ekso kıyaslandığında p< 0,0001 değerleri ile tez çalışmamızdaki hipotezi doğruladığı görülmüştür.

4. 8. Myc İfade Değişimine Bağlı Olarak Değişen Eksozom İçeriğinin MCF-10A Hücrelerinin İnvazyonuna Etkisi

Myc ifadesindeki değişimine bağlı olarak salınan eksozomların, MCF-10A hücrelerinde invazyona olan etkisinin belirlenmesi için transwell chamberlar kullanılarak materyal metod bölümünde anlatıldığı şekilde deney yapılmıştır. Transwell chamberların boyanması sonrası invazyon yapmış MCF-10A hücrelerinin görüntüleri şekil 4.21 ve şekil 4.22’ de gösterilmiştir.

Alınan görüntüler sonucunda chamberda boyanan hücrelerin sayısı sayılıp formüle göre invazyon yüzdeleri ve kat değişim oranları hesaplandı. Sonuçlar GraphPad 8. 0. 1 programında Two-way ANOVA testine göre analiz edildi.

Analiz sonuçlarına göre MDA-MB-231 pCDH Myc eksozomu uygulanan MCF10A hücrelerinde invazyonun MCF-10A parental hücrelerine kıyasla 3,87 kat arttığı (p<0.0001), MDA-MB-231 boş vektör eksozomu verilen MCF-10A hücrelerinde invazyonun MCF-10A parental hücrelerine kıyasla 1,35 kat arttığı (p;0.0046) gözlemlenmiştir (şekil 4.21).

MDA-MB-231 hücrelerinin eksozomlarının verildiği hücreler kendi arasında kıyaslandığında PCDH Myc vektörün eksozomunun hücrelerde invazyonu belirgin bir şekilde arttırdığı p<0.0001 değerine göre anlamlı bunlundu.

Şekil 4. 21 İnvazyon yapmış MCF-10A hücrelerinin mikroskop görüntüleri (10x)

MCF-7 Myc siRNA eksozomu verilen MCF-10A hücrelerinde invazyonun MCF10A parental hücrelerine kıyasla anlamlı bir şekilde azaldığı (p=0,0058), MCF-7 kontrol siRNA eksozomu verilen MCF-10A hücrelerinde invazyonun MC-10A hücrelerine kıyasla 1.29 kat arttığı (p;0.0028) saptandı (şekil 4.22).

MCF-7 hücrelerinin eksozomlarının verildiği hücreler kendi arasında kıyaslandığında MCF-7 myc siRNA eksozomu verilen hücrelerde invazyonun belirgin bir şekilde baskılandığı p<0.0001 değerine göre anlamlı bulundu.

5. TARTIŞMA

Meme kanserinin moleküler alt tiplerinde c-Myc aşırı ekspresyonunun normal meme benzeri %38’inde bazal benzeri meme kanserinde %50’sinde gözlemlenmekteyken Luminal kanserlerde % 11, Her2-e’de % 11. 9 ve claudin-low gruplarında düşük seviyelerde c-Myc fonksiyonu gözlemlenmiştir. Aynı zamanda invaziv ve inflamatuar duktal meme karsinomu, metaplastik karsinomlar ve medüller olanlarda da c-Myc ekspresyonu yüksek düzeyde tespit edilmiştir. (Pourteimoorvd. 2018).

Myc, önemli bir transkripsiyon faktörüdür. DNA da bulunan E-kutusu dizilere bağlanarak tranksipsiyon sürecinde, aktive edici ve baskılayıcı olarak görev alabilmektedir. Bu özelliklerinden dolayı Myc onkogeni farklı kanser çeşitlerinde önemli bir hedef molekül olarak incelenmiştir. Yapılan son çalışmalar, Myc aracılığıyla ifadesi düzenlenen birçok geni tanımlamıştır. Myc tarafından ifade edilen bu genler hücre proliferasyonu, farklılaşması, apoptoz ve hücre metabolizması gibi önemli hücresel biyolojik süreçlerde önemli roller oynamaktadırlar. Myc’in, çeşitli tümör türlerinde aşırı ifadesi kanserleşmede oldukça etkilidir. Birçok kanserde Myc onkogeni ifade mekanizmasının nasıl değiştiğini belirlemeye için çeşitli araştırmalar yapılmıştır. Yapılan araştırma sonuçlarında Burkit lenfomada genomik translokasyon, akciğer ve meme kanserlerinde ise aşırı ekspresyonu tanımlanmıştır. Aşırı ifade edilen Myc onkogeninin kanserleşme sürecindeki rollerini belirlemeye yönelik yapılan çalışmalar, hücre döngüsünü indüklemesi, hücre ölüm yolaklarını yönetmesi, hüce çoğalma ve metabolizma süreçlerini düzenlemesi, genomik kararsızlığa sebep olması ve tümör çevresine etkisi özellikleri aracılığıyla gerçekleştirdiğini göstermiştir (Tokgün 2017).

Eksozomlar, normal veya kanserli hücrelerden salınan hücrelerarası kargo ve haberleşme molekülleridir. Salgılandıkları hücreye özgüdürler. Nano boyutlarda olmalarından dolayı, eksozomlar, hedef hücre tarafından kolayca tanınarak hücre içine

alınır. Eksozomlar, hücre-hücre etkileşimi, sinyal iletimi, haberleşme, hücresel moleküllerin taşınması gibi birçok biyolojik olayda görev alırlar. Köken aldıkları hücrelere özgü taşıdıkları moleküler belirteçler sayesinde hastalık patolojisinde de önemli rol alırlar. Bundan dolayı eksozomlar, kanser oluşumu ve yayılımında aktif fonksiyon görürler.

Kanser hücrelerinden salgılanan eksozomlar, hücre membranları ile füzyona girerek etkilerini gösterirler. Eksozomlar tümör oluşumunu tetikleyerek mikro çevre oluşturma, anjiyogenezi uyarma, hedef hücrelerin adezyonunu, hareketliliğini ve invazyonunu değiştirerek metastaz özelliği kazandırma ve ilaç direnci geliştirme gibi katkıları olduğu ortaya çıkarılmıştır.

Eksozomlar, kanser de dahil olmak üzere birçok hastalığın tanı ve tedavisi için potansiyel belirteçlerdir. Eksozomların taşıdıkları kargo içeriklerinin (özellikle mRNA ve miRNA içeriği) hastalıkların tanısında önemli bir avantaj olacağı düşünülmektedir. Ayrıca, eksozomların, belirli alıcı hücrelere veya dokulara sinyal vermek için lipitler, RNA'lar ve proteinler dahil olmak üzere geniş bir içerik yelpazesi ile zarflama kapasitesi, onları kanserlerin ve diğer patolojilerin tedavisi için umut verici bir teşhis biyobelirteç ve terapötik araç haline getirir. Ekzomomları hedefleyen yeni terapötik stratejilerin geliştirilmesi ile meme kanseri tedavisinde daha etkili önleme ve müdahale stratejilerine yol açacaktır.( Jia, 2015)

Tez çalışmamızda Myc ifadesine bağlı olarak değişen eksozom içeriğinin meme kanseri hücre dizilerinde proliferasyon, invazyon, migrasyon gibi hücresel biyolojik süreçlerdeki olası etkilerini araştırmak için Myc aşırı ifade vektörleri ve Myc siRNA’sı kullandık. Tez çalışmamızın ilk adımında Myc ifadesi western blot yöntemiyle belirlenemeyecek derecede düşük seviyede olan MDA-MB-231 hücresinde tasarladığımız lentiviral vektörler aracılığıyla Myc ifadesi oluşturulurken, Myc amplifikasyonu taşıyan MCF-7 hücresinde siRNA aracılığı ile Myc ifadesi baskılandı. Tez çalışmamızda kültüre ettiğimiz hücrelerin Myc ifade değişimleri, yapmış olduğumuz gerçek zamanlı PZR sonuçları siRNA ve üretilen lentiviral vektörlerinin uygun şekilde çalıştığını ve hücrelerdeki Myc ifade değişimlerini doğrudan etkilediklerini göstermiştir.

Tez çalışmamızın sonraki aşamasında Myc ifadesi düzenlenen MCF-7 ve MDA- MB-231 hücrelerinden eksozomlar izole edilmiştir. Elde edilen eksozomal kargo içeriklerinin MCF-10A hücre dizilerinde proliferasyon, migrasyon, invazyon ve wound healing (yara iyileşmesi) gibi hücresel süreçlere olan olası etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır.

Bu amaç doğrultusunda oluşturulan Myc ifadesine bağlı olarak salınan eksozomların hücre proliferasyonuna olası etkisini saptayabilmek için gerçekleştirilen hücre çoğalma analizi sonuçları değerlendirildiğinde Myc ifadesi oluşturulan hücrelerin eksozomlarının Myc ifadesi taşımayan kontrol hücrelerin eksozomlarına kıyasla hücre çoğalma hızlarında anlamlı seviyede artış olduğu gözlendi. Bu bulguya göre sonradan oluşturulan Myc ifadesinin eksozomal içerik meme kanseri hücre dizileri olan MDA-MB- 231 hücresinde proliferasyonu arttırıcı bir etkisi olduğunu gösterdi. MDA-MB-231 hücresindeki Myc ifadesindeki artışa bağlı olarak artan proliferasyonu gösterdikten sonra tez çalışmamızda kullanılan diğer hücre olan MCF-7 hücresinin Myc ifadesinin siRNA aracılığıyla baskılanması amaçlandı. Myc ifadesi siRNA aracılığıyla baskılanan MCF-7 hücrelerinin eksozomunun MCF-10A hücresinde yapılan hücre çoğalma analizi sonuçları değerlendirildiğinde Myc ifadesindeki azalmaya bağlı olarak hücre çoğalmasında anlamlı seviyede bir düşüş saptanmıştır. Bu veriler tez çalışmasında kullandığımız meme kanseri hücre hatlarında Myc ifadesindeki değişimine bağlı olarak hücre proliferasyonunun da doğrudan etkilendiğini göstermiştir.

Çalışmamızın devamında hücredeki yara iyileşmesi(wound healing) ve invazyon süreçlerininde belirlenmesi açısından yara iyileşme ve invazyon deneyleri yapıldı. pCDH-MYC infekte MDA-MB-231 hücre dizilerinden elde edilen eksozomlar ile muamele edilen MCF-10A hücrelerinin MCF-7 Myc-siRNA-türevli eksozomlar ile muamele edilenlerden daha invaziv olduğu p<0.01, p<0.001, p< 0.0001 anlamlılık seviyelerinde gözlemlendi.

Myc onkogeni kanserleşme sürecinde tek başına hareket etmeyip diğer onkogenik faktörlerle de ilişki kurduğu için oldukça önemlidir. Litaratürde Myc ve eksozom özelinde yapılan çalışmalar sınırlıdır. Myc ifadesine bağlı olarak meme kanserinin agresifleştiği bilinmektedir fakat Myc ifadesinin eksozom içeriği üzerine olası etkilerinden sorumlu moleküler mekanizmaların aydınlatılabilmesi için ileriye yönelik çalışmalar gerekmektedir.

6. SONUÇ

Çalışmalarımızda, Myc ifade düzeyi farklı olan meme kanseri hücre dizilerinden köken alan eksozomların normal meme epitel hücresi üzerinde farklı etkinlikte çeşitli hücresel süreçlerine etki ettiği tespit edildi. pCDH-MYC infekte MDA-MB-231 hücre dizilerinden elde edilen eksozomlar ile muamele edilen MCF-10A hücrelerinde popülasyon ikileme zamanı, yara iyileşme hızı, invazyon aktiviteleri muamele edilmeyen ve MCF-7 Myc-siRNA-türevli eksozomlar ile muamele edilenlerden daha yüksek olduğu gözlemlendi(p<0.01, p<0.001, p<0.0001 anlamlılık seviyelerinde). Hücrelerin Myc-ifadesine bağlı olarak eksozomal etkinliğin farklılık gösterdiği tespit edilmiştir.

Sonuçlarımız Myc’in meme kanserinde eksozomal kargo içeriğini düzenleyerek hücrelerin agresif profil kazanmasına katkı sağladığını ortaya koymuştur. Çalışmamızda meme kanserinde Myc’in eksozom aracığılıyla hücre agresifliğinin gösterilmiş olması litaratüre yeni bilgiler sunmuş olsa da bu etkinin moleküler mekanizmalarının aydınlatılması yönünde gerçekleştirilecek detaylı çalışmalara ihtiyaç duyulmaktadır.

7. KAYNAKLAR

Alenquer and Maria João Amorim Exosome Biogenesis, Regulation, and Function in Viral InfectionMarta Viruses. 2015 Sep; 7(9): 5066–5083.

B. Neoadjuvant Bevacizumab, Docetaxel and Capecitabine combination therapy for Bianchini G, Balko JM, Mayer IA, Sanders ME, Gianni L. Triple-negative breast cancer: challenges and opportunities of a heterogeneous disease. Nature Rev Clin Oncol 2016; 13:674-690.

Blows FM, Driver KE, Schmidt MK, Broeks A, van Leeuwen FE, Wesseling J, Cheang MC, Gelmon K, Nielsen TO, Blomqvist C, Heikkilä P, Heikkinen T, Nevanlinna H, Akslen LA, Bégin LR, Foulkes WD, Couch FJ, Wang X, Cafourek V, Olson JE, Baglietto L, Giles GG, Severi G, McLean CA, Southey MC, Rakha E, Green AR, Ellis IO, Sherman ME, Lissowska J, Anderson WF, Cox A, Cross SS, Reed MW, Provenzano E, Dawson SJ, Dunning AM, Humphreys M, Easton DF, García-Closas M, Caldas C, Pharoah PD, Huntsman D. Subtyping of breast cancer by immunohistochemistry to investigate a relationship between subtype and short and long term survival: a collaborative analysis of data for 10,159 cases from 12 studies. Plos Med 2010; 7: E1000279.

Carabet L.A., Rennie P.S, Cherkasov A. Therapeutic Inhibition of Myc in Cancer. Structural Bases and Computer-Aided Drug Discovery Approaches Int. J. Mol. Sci. 2019, 20, 120

Chen, H., Liu, H. & Qing, G. Targeting oncogenic Myc as a strategy for cancer treatment. Sig Transduct Target Ther 3, 5 (2018). https://doi.org/10.1038/s41392- 018-0008-7

Chlebowski RT, Manson JE, Anderson GL, Cauley JA, Aragaki AK, Stefanick ML, Lane DS, Johnson KC, Wactawski-Wende J, Chen C, Qi L, Yasmeen S, Newcomb PA, Prentice RL. Estrogen plus progestin and breast cancer incidence and mortality in the women’s health initiative observational study. J Natl Cancer Inst 2013; 105:526-535.

Cserni, G., Chmielik, E., Cserni, B. et al. The new TNM-based staging of breast cancer. Virchows Arch 472, 697–703 (2018).

Dieci MV, Orvieto E, Dominici M, Conte P, Guarneri V. Rare breast cancer subtypes: histological, molecular, and clinical peculiarities. Oncologist. 2014; 19:805-813.

Dilsiz N Role of exosomes and exosomal microRNAs in cancer Future Scıence

OA

vol: no:4

D. Thomas, Ashraful Islam, David Muench and Kara Sedoris c-Myc and Cancer Metabolism Clin Cancer Res; 18(20); 5546–53.

Dossus L, Boutron-Ruault MC, Kaaks R, Gram IT, Vilier A, Fervers B, Manjer J, Tjonneland A, Olsen A, Overvad K, Chang-Claude J, Boeing H, Steffen A, Trichopoulou A, Lagiou P, Sarantopoulou M, Palli D, Berrino F, Tumino R, Vineis P, Mattiello A, Bueno-de-Mesquita HB, van Duijnhoven FJ, Bakker MF, Peeters PH, Weiderpass E, Bjerkaas E, Braaten T, Menéndez V, Agudo A, Sanchez MJ, Amiano P, Tormo MJ, Barricarte A, Butt S, Khaw KT, Wareham N, Key TJ, Travis RC, Rinaldi S, McCormack V, Romieu I, Cox DG, Norat T, Riboli E, Clavel- Chapelon F. Active and passive cigarette smoking and breast cancer risk: Results from the epic cohort. Int J Cancer 2014; 134:1871-1888.

Estevez g. Bueno M. Updating the role of obesity and cholesterol in breast cancer Breast Cancer Research (2019) 21:35

Freddie Bray, MSc, Jacques Ferlay Isabelle Soerjomataram MD, MSc, PhD Rebecca L. Siegel MPH Lindsey A. Torre MSPH Ahmedin Jemal PhD, DVM Global cancer statistics 2018: GLOBOCAN estimates of incidence and mortality worldwide for 36 cancers in 185 countries American Cancer Society 2018; 68 (6):394-424 Gaudet MM, Gapstur SM, Sun J, Diver WR, Hannan LM, Thun MJ. Active smoking and breast cancer risk: original cohort data and meta-analysis. J Natl Cancer Inst 2013;105:515-525

Greil R, Moik M, Reitsamer R, Ressler S, Stoll M, Namberger K, Menzel C, Mlineritsch Haque R, Ahmed SA, Inzhakova G, Shi J, Avila C, Polikoff J, Bernstein L, Enger SM, Press MF. Impact of breast cancer subtypes and treatment on survival: an analysis spanning two decades. Cancer Epidemiol Biomarkers Prev 2012; 21:1848-1855.

Gurunathan S., Kang M.H. Qasim M, and Kim J.H. Review of the Isolation, Characterization, Biological Function, and Multifarious Therapeutic Approaches of Exosomes by Sangiliyandi Gurunathan Cells 2019, 8(4), 307

Henne WM, Buchkovich NJ, Emr SD. The ESCRT pathway. Dev Cell. 2011;21(1):77–91. doi: 10.1016/j.devcel.2011.05.015.

Her2/Neu-Negative invasive breast cancer: efficacy and safety in a phase II pilot Hessvik, N.P., Llorente, A. Current knowledge on exosome biogenesis and release. Cell. Mol. Life Sci. 75, 193–208 (2018).

Hurley JH. ESCRTs are everywhere. EMBO J. 2015;34(19):2398–2407. doi: 10.15252/embj.201592484.

Ishida T, Kiba T, Takeda M, Matsuyama K, Teramukai S, Ishiwata R, Masuda N, Takatsuka Y, Noguchi S, Ishioka C, Fukushima M, Ohuchi N. Phase II study of capecitabine and trastuzumab combination chemotherapy in patients with Her2 Ishida T, Kiba T, Takeda M, Matsuyama K, Teramukai S, Ishiwata R, Masuda N, Takatsuka Y, Noguchi S, Ishioka C, Fukushima M, Ohuchi N. Phase II study of capecitabine and trastuzumab combination chemotherapy in patients with Her2 overexpressing metastatic breast cancers resistant to both anthracyclines and taxanes. Cancer Chemother Pharmacol 2009; 64:361–369.

Jayasekara H, MacInnis RJ, Hodge AM, Room R, Milne RL, Hopper JL, Giles GG, English DR. Is breast cancer risk associated with alcohol intake before first full-term pregnancy? Cancer Causes Control. 2016; 27: 1167-1174.

Jinhua Xu , Yinghua Chen ve Olufunmilayo I. Olopade MYC and Breast Cancer

Genes Cancer. JournalsSage 2010 Jun; 1(6): 629–

640.doi: 10.1177/1947601910378691

Kamińska M, Ciszewski T, Łopacka-Szatan K, Miotła P, Starosławska E. Breast cancer risk factors. Prz Menopauzalny. 2015;14(3):196-202.

doi:10.5114/pm.2015.54346

Keum N, Greenwood DC, Lee DH, Kim R, Aune D, Ju W, Hu FB, Giovannucci EL. Adult Weight Gain And Adiposity-Related Cancers: A Dose-Response Meta- Analysis Of Prospective Observational Studies. J Natl Cancer Inst 2015; 107(2) Kim DK, Kang B, Kim OY, Choi DS, Lee J, Kim SR, Go G, Yoon YJ, Kim JH, Jang SC, Park KS, Choi EJ, Kim KP, Desiderio DM, Kim YK, Lotvall J, Hwang D, Gho YS. EVpedia: an integrated database of high-throughput data for systemic analyses of extracellular vesicles. J Extracell Vesicles. 2013 doi: 10.3402/jev.v2i0.203847 Liao D.J., Dickson R. B. c-Myc in breast cancer Endocrine-Related Cancer (2000) 7 143–164

Liu Y, Nguyen N, Colditz GA. Links between alcohol consumption and breast cancer: a look at the evidence. Women’s Health 2015; 11:65-77.

Macacu A, Autier P, Boniol M, Boyle P. Active and passive smoking and risk of breast cancer: a meta-analysis. Breast Cancer Res Treat. 2015; 154:213-224. Manson JE, Chlebowski RT, Stefanick ML, Aragaki AK, Rossouw JE, Prentice RL, Anderson G, Howard BV, Thomson CA, LaCroix AZ, Wactawski-Wende J, Jackson RD, Limacher M, Margolis KL, Wassertheil-Smoller S, Beresford SA, Cauley JA, Eaton CB, Gass M, Hsia J, Johnson KC, Kooperberg C, Kuller LH, Lewis CE, Liu S, Martin LW, Ockene JK, O'Sullivan MJ, Powell LH, Simon MS, Van Horn L, Vitolins MZ, Wallace RB. Menopausal hormone therapy and health outcomes during the intervention and extended poststopping phases of the women’s health ınitiative randomized trials. Jama 2013; 310:1353-1368.

Minciacchi VR, Freeman MR, Di Vizio D. Extracellular vesicles in cancer: exosomes, microvesicles and the emerging role of large oncosomes. Semin Cell Dev Biol. 2015;40:41–51. doi: 10.1016/j.semcdb.2015.02.010.

Muller G, Jung C, Wied S, Biemer-Daub G, Frick W. Transfer of the glycosylphosphatidylinositol-anchored 5′-nucleotidase CD73 from adiposomes into rat adipocytes stimulates lipid synthesis. Br J Pharmacol. 2010;160(4):878–891. doi: 10.1111/j.1476-5381.2010.00724.x.

Perez-Hernandez D, Gutierrez-Vazquez C, Jorge I, Lopez-Martin S, Ursa A, Sanchez-Madrid F, Vazquez J, Yanez-Mo M. The intracellular interactome of tetraspanin-enriched microdomains reveals their function as sorting machineries toward exosomes. J Biol Chem. 2013;288(17):11649–11661. doi: 10.1074/jbc.M112.445304.

Pourteimoor V, Paryan M, Samira Mohammadi-Yeganeh microRNA as a systemic intervention in the specific breast cancer subtypes with C-MYC impacts; introducing subtype-based appraisal tool J Cell Physiol 2018 Aug;233(8):5655-5669.

Rowinsky Ek, Youssoufian H, Tonra JR, Solomon P, Burtrum D, Ludwig DL. IMC- A12,A Human IGG1 monoclonal antibody to the insulin-like growth factor I receptor. Clin Cancer Res 2007;13:5549s–55.

Schilling G, Bruweleit M, Harbeck N, Thomssen C, Becker K, Hoffmann R, Villena C, Schütte M, Hossfeld DK, Bokemeyer C, de Wit M. Phase II trial of vinorelbine and trastuzumab in patients with Her2-positive metastatic breast cancer. A prospective, open label, non-controlled, multicenter phase II trial (to investigate efficacy and safety

study. Eur J Surg Oncol 2009; 35: 1048–1054.

Tamimi RM, Colditz GA, Hazra A, Baer HJ, Hankinson SE, Rosner B, Marotti J, Connolly JL, Schnitt SJ, Collins LC. Traditional breast cancer risk factors in relation to molecular subtypes of breast cancer. Breast Cancer Res Treat 2012; 131:159- 167.

Terry P.D,T. Rohan E. Cigarette Smoking and the Risk of Breast Cancer in Women A Review of the Literature Cancer Epidemiol Biomarkers Prev. 2002 Oct;11(10 Pt 1):953-71.

Thery C, Boussac M, Veron P, Ricciardi-Castagnoli P, Raposo G, Garin J, Amigorena S. Proteomic analysis of dendritic cell-derived exosomes: a secreted subcellular compartment distinct from apoptotic vesicles. J Immunol (Baltimore, Md: 1950) 2001;166(12):7309–7318. doi: 10.4049/jimmunol.166.12.7309.

Tian T, Wang Y, Wang H, Zhu Z, Xiao Z. Visualizing of the cellular uptake and intracellular trafficking of exosomes by live-cell microscopy. J Cell Biochem. 2010;111(2):488–496. doi: 10.1002/jcb.22733.

Tokgün E. Mitokondriyal Mirna’ların (Mitomir) Meme Kanseri Hücre Hatlarında Araştırılması Doktora Tezi, Pamukkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü,