2. KURAMSAL ÇERÇEVE ve İLGİLİ ARAŞTIRMALAR
2.3. İnter nete Dayalı Uzaktan Eğitim
2.3.2. İnternete Dayalı Uzaktan Eğitim
Genel olarak eğitimi, senkron (eş zamanlı) ve asenkron (eş zamansız) olmak üzere iki ana başlık altında toplayabiliriz: Senkron eğitim, aynı mekanda ve yüz yüze verilen eğitimdir. Bu eğitim modeli klasik sınıf ortamında yapılan örgün eğitim modelidir. Ayrıca internet tabanlı interaktif öğrenim modeli de, eğitim bilimcileri tarafından senkron eğitim kategorisi altında değerlendirilmektedir. Asenkron eğitim ise zamandan ve mekândan bağımsız olarak verilen eğitimdir. Ancak belirli zamanlarda eğitimi alan kişiler yüz yüze eğitime ve sınavlara alınıyorsa bu tip eğitim, zamandan
yarı bağımsız eğitim olarak da adlandırılmaktadır. İnternet üzerinden interaktif olmayan bir ortamda verilen eğitim, zamandan ve mekandan bağımsız asenkron eğitimdir. Uzaktan öğrenim konusunda yapılan çalışmalarda sıkça dile getirilen online öğrenim ise, öğretmen ile öğrencilerin aynı mekanda olmadan gerçekleştirdikleri eğitim modelidir. Öğretmen ile öğrenciler arasında çeşitli iletişim yollarının kurulduğu bu modelde öğretmen bir uçta ders verirken, öğrenciler iletişim yolunun imkânlarına bağlı olarak evlerinden, işyerlerinden, yurtiçinden ve yurtdışından bu derslere katılabilmektedirler (Türkoğlu, 2001: Aktaran, Odabaş, 2004: 4).
Uzaktan öğretim kurslarındaki interaktif derslerin oranı, o kursun niteliğini belirlemeye yönelik önemli bir unsur olarak değerlendirilmektedir. Karşılıklı etkileşim içerisinde yapılan eğitim modelini ifade etmek için kullanılan interaktif öğrenim, web tabanlı uzaktan öğrenimin en çok tercih edilen modellerinden biridir (Rovai ve Barnum, 2003, s.58) Kullanılan teknoloji, destek hizmetleri, eğitim içeriği, öğrenci ve öğretmenin motivasyonu gibi konular, interaktif öğrenimin niteliğini belirleyen diğer faktörlerdir. Genellikle öğrenciler, uzaktan eğitim programları arasında bu faktörleri göz önünde bulundurarak tercih yapmaktadırlar.
80’li yıllarla birlikte sosyal bilimler alanında verilen eğitim modelinde yeni yaklaşımların benimsenmesine yönelik yoğun tartışmaların başladığını ifade eden Peraya (2002), söz konusu tartışmaları ‘eğitim modelinden’ ‘öğrenim modeline’ dönüşüm kavramları ile açıklamaya çalışmıştır. Buna göre artık eğitimciler, öğrencinin yalnızca verileni aldığı klasik eğitim modeli yerine, araştırarak öğrendiği ve öğretmenleri tarafından yönlendirildiği öğrenim modelinin daha doğru bir yaklaşım olacağını düşünmektedirler. Bu bağlamda son on yılda doğrudan anlatım yoluyla verilen eğitim programlarından, öğrencilerin konuşma ve tartışma ortamına katılarak performans gösterebildikleri öğrenim modeline doğru geçiş yaşanmaktadır. Günümüzde bu eğitim modelinin en uç noktasını internet tabanlı uzaktan öğrenim oluşturmaktadır. Bu ortamda öğretmenler, bilgi aktarıcısı olmaktan çok, bilginin aracısı, denetçisi ve yöneticisi konumundadırlar.
İnternet temelli eğitim elektronik ortamda gerçekleştirilen, pedagojik sonuçları henüz incelenmekte olan bir eğitim biçimidir. İnternet temelli eğitim tek başına kullanılabileceği gibi gerek geleneksel eğitimin gerekse uzaktan eğitimin bir parçası
olarak da kullanılabilir. İnternet temelli eğitim ile ilgili farklı yaklaşımlar bulunmaktadır. Ülkemizin koşulları dikkate alınarak bir internet temelli eğitim yaklaşımı geliştirilebilir. Bu yaklaşımda internet; (1) uzaktan eğitim, (2) sınıf öğretimini desteklemek, (3) araştırma/başvuru kaynağı olarak, (4) hizmet içi eğitimi yaygınlaştırmak, (5) halk eğitimi ve (6) bireysel öğretimi gerçekleştirmek amacıyla kullanılabilir (Oral, 2005: 101).
Indiana Üniversitesi öğretim elemanlarından Bonk’un (2002) web tabanlı eğitim programına kayıtlı 201 öğrenci üzerinde yaptığı anket çalışması interaktif öğrenimin, bazı yönleri ile avantajlar sağladığı, ancak çeşitli açılardan da sakıncaları olduğunu göstermektedir. Bilgi teknolojileri, askeri kuruluşlar, finansal hizmetler, eğitim, pazarlama, sağlık kuruluşları ve kamuya ait değişik sektörlerden katılan öğrenciler üzerinde yapılan bu çalışmada, deneyim, eğitim araçlarının özellikleri, test tekniği, eğitimi engelleyen ve destekleyen unsurlar gibi pek çok konuda nitelik değerlendirmesi yapılmıştır. Anket sorularına verilen cevaplarda iletişim, bant genişliği ve donanım sorunları, teknolojik altyapı ve teknik destek eksikliği ve bütün bu unsurlara bağlı olarak yüksek maliyet, interaktif öğrenimi sorunlu hale getiren önemli etkenler olarak değerlendirilmektedir. Bunların yanı sıra öğrencilerin, çeşitli nedenlere bağlı olarak uzaktan öğrenimin gerektirdiği ölçüde yeterli deneyime, ani ve üretken düşünme gücüne sahip olamamaları da, interaktif öğrenim modelinin istenen düzeyde eğitim vermesine engel olan nedenler arasında gösterilmektedir.
Ancak maliyet yüksekliği, deneyim sahibi olma zorunluluğu, yazılım ve donanım sorunları gibi engellere rağmen, bu çalışmada internete dayalı interaktif öğrenimin gerekli olduğu ve yakın gelecekte söz konusu öğrenim modelinin eğitim sektörü içindeki payının önemli oranda artacağı sonucuna varılmaktadır. Bu bağlamda eğitimciler, öğrenciye zaman ve yerden bağımsız hizmet sunulması, eğitim materyallerinin sürekli olarak güncellenerek dağıtılması, derslerde kullanılan kaynakların kalitesi ve niteliğinin daha iyi kontrol edilmesi, eğitim süresini kısaltması ve ulaşım masrafını önemli oranda azaltması açısından uzaktan öğrenimin örgün eğitime önemli bir alternatif olabileceğini düşünmektedirler. Bu özelliklerinin yanı sıra bireysel ihtiyaçlara göre eğitim içeriğinin değişmesi, öğrenci aktivitelerinin otomatik olarak kaydedilmesi ve daha fazla grup çalışması sunması yönüyle de söz konusu öğrenim modelinin önemli avantajları bulunmaktadır.
Çok önemli avantajlarına rağmen internete dayalı öğrenimin sakıncalarını Bonk (2002), eğitim programı ve süresi, teknoloji desteği, erişilebilirlik ve yüksek ücret unsurları ile ortaya koymaktadır. Söz konusu unsurlar bağlamında web tabanlı uzaktan öğrenimi sakıncalı kılan özellikler şu dokuz madde ile özetlenebilir: · Zaman, para ve işgücü kayıpları, · Teknolojik yetersizlikler, · Sistemin kullanım zorlukları, · Öğrenimin test edilmesinde yaşanan başarısızlıklar, · Genellikle yöneticilerin eöğrenime sıcak bakmamaları,
· İnsanların eöğrenimi geleneksel öğrenim modeline göre ikinci planda düşünmesi,
· Kurumsal düzeyde teknolojik altyapı yetersizliği nedeniyle yaşanan iletişim sorunları,
· Öğrencilerden kaynaklanan çeşitli sorunlar,
İnteraktif öğrenimin niteliğini belirlemeye yönelik başka bir örnek de, Rovai ve Barnum (2003) tarafından toplam 19 online program üzerinde yapılan araştırmadır. 527 mezun öğrencinin 328’i üzerinde uygulanan anket çalışmasında, 21 ve 60 yaş sınırları arasında yer alan öğrencilerin yaş ortalaması 39’dur. Araştırma sonucunda öğrencilerin online öğrenime yatkınlığı, amacı, motivasyonu ve önceki deneyimleri, bu tür eğitim modelinin niteliğini belirlemeye yönelik önemli etkenler olarak gösterilmektedir. Yapılan bu çalışma ile aynı üniversitede olsa bile sunulan online programların, imkanları ve verdikleri eğitim yönüyle birbirlerinden çok farklı olabildikleri görülmektedir. Aynı zamanda bu programlardan mezun olan öğrencilerin birbirlerinden ve örgün eğitim programından mezun olan diğer öğrencilerden çok nitelikli olabildikleri gibi onlara göre daha başarısız da olabilmektedirler. Bu değişken duruma neden olarak, online öğrenim programlarında gereksinim duyulan program tasarımı, pedagoji ve teknoloji unsurları gösterilmektedir.
Her iki çalışmada da online kurslarda başarısız olan öğrenciler, geleneksel eğitim ortamında bulunan temel unsurların, online öğrenim modelinde tam olarak bulunmadığını ve dolayısıyla kendilerini söz konusu eğitim içerisinde soyutlanmış hissetliklerini ifade etmektedirler. Aynı zamanda öğrenciler geleneksel eğitim
ortamındaki iyi bir öğretim elemanının ortaya koyacağı kişisel enerji ve etkileme gücünü, uzaktan öğrenim modelinde bulamadıklarını da ifade etmektedirler. Örgün eğitim ortamında sorulan sorulara öğretim elemanı tarafından anında yanıt alınırken, on line ortamda genellikle sorulara anında karşılık verilememekte ya da bunun yerine öğrenciler çeşitli kaynaklara yönlendirilmektedir. Ancak söz konusu yönlendirmeler genellikle metin tabanlı kaynaklara yapılmakta; bu da öğrencilerin motivasyonunu bozmakta ya da yeterli bilgi doyumu sağlanamamaktadır.
Son yıllarda interaktif iletişim alanında yaşanan gelişmeler, internet üzerinden yapılan karşılıklı iletişimi oldukça nitelikli kılmıştır. Bu gelişmelerle birlikte kullanılan sistem, ara yüz, eğitimin içeriği, öğretim kadrosunun seçimi, güvenli, sürekli ve motive eden bir yaklaşımla tasarlanan İnternete dayalı uzaktan öğrenim programlarının başarı oranı da yüksek olmaktadır.
İnternet destekli uzaktan eğitim hizmetlerinin giderek önem kazandığı günümüzde diğer ülkelerde olduğu gibi ülkemizde de bazı eğitim kurumlarının uzaktan eğitim hizmetlerini internet destekli olarak sunmaya başladığı görülmektedir. Tablo 3’te internet destekli uzaktan eğitim sunan bazı kurumlarımızın web adresleri yer almaktadır:
Tablo 3 Uzaktan Eğitim Sunan Eğitim Kurumları ve İnternet Adresleri
Üniver sitenin Adı Eğitim Ver en Web Sitesi
Anadolu Üniversitesi Açık Öğretim Fakültesi http://www.aof.anadolu.edu.tr Ankara Üniversitesi Uzaktan Eğitim Merkezi http://www.ankuzem.ankara.edu.tr Ankara Üniversitesi TÖMER Uzaktan
Türkçe Öğretim Merkezi
http://www.turkishcenter.com Bilgi Üniversitesi eMBA Programı http://www.bilgi.edu.tr
İstanbul Teknik Üniversitesi Uzaktan Eğitim Merkezi
http://www.uzem.itu.edu.tr Milli Eğitim Bakanlığı Eğitim Teknolojileri
Genel Müdürlüğü
Uzaktan Eğitim Rehberi
http://egitek.meb.gov.tr/KapakLink/Uzakt anEgitim/UzaktanEgitim.html
ODTÜ Uzaktan Eğitim Programları http://idea.metu.edu.tr Sakarya Üniversitesi İnternet Destekli
Öğretim Merkezi
http://www.ido.sakarya.edu.tr Selçuk Üniversitesi Uzaktan Eğitim
Programı
http://www.selcuk.edu.tr/suzep Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Uzaktan
Eğitim Bağlantıları
http://www.yok.gov.tr/ilgili_baglantilar/uz aktan_egitim.htm