BÖLÜM 1: DOĞRUDAN YABANCI YATIRIMIN TEORİK ALTYAPISI VE
1.5. DYY'nin Makroekonomik Değişkenler Üzerindeki Etkileri
1.5.1. DYY, Ekonomik Büyüme ve Yerel Yatırım
DYY'nin ekonomik büyümeye katkısı, birçok araştırmacı tarafından yapılan çalışmaların konusu olmuştur. Young ve Brewer (2000) yüksek düzeyde bir DYY'nin, ekonomik büyümeyi desteklemediğini savunmuştur. Çünkü bu büyümenin tamamlayıcılık derecesine, yerli yatırım ile DYY'ye, aynı zamanda beşeri sermaye ve ticaret seviyesi arasındaki ikame derecesine bağlı olduğunu göstermektedir. Van Huffel (2001), DYY'nin büyümeye etkisini değerlendirmenin zor olduğunu, çünkü bu etkinin ülkeler arasında büyük farklılıklar gösterdiğini savunmaktadır. MNC'lerin ev sahibi ülke ekonomileri üzerinde beklenen olumlu etkileri, ev sahibi ülkelerin benimsediği politikaları ve stratejileri yansıtmaktadır. Aslında DYY'nin faydaları; yeni iş alanları açma, yerel tedarik büyümesi, teknoloji transferi ve ödemeler dengesi iyileştirmeleri ile ilgilidir.
Son yıllarda, DYY'nin ekonomik büyümeye katkısı, çeşitli çalışmaların konusu olmuştur. Kim ve Musau (2011) Kenya örneği için nedensellik testi kullanmışlardır. DYY ve ekonomik büyüme arasında oldukça pozitif bir ilişki olduğunu göstermektedirler. Buna ek olarak yaptıkları çalışmada, ülke içindeki enflasyon ve ticaret gibi diğer faktörler, DYY ve büyüme arasındaki değişimleri çok fazla etkileyen önemli bir rol üstlenmektedir. Démurger (1998) ekonomik büyüme ile DYY arasındaki ilişkiyi incelemek için Çin'de 24 il örneği üzerine çalışarak, incelenen illerin gelişme ve açıklık derecelerinin MNC’lerin Çin’in coğrafi dağılımındaki başlıca faktörler olduğunu ortaya koymuştur. Borensztein ve al . (1998), DYY'nin iç pazardaki rekabeti ve yeni kurumsal personelin eğitimini destekleyebileceğini ileri sürmektedir. Bu, ev sahibi ülkelerde insan kaynaklarının gelişimine katkıda bulunmaktadır. Ayrıca DYY'nin, ev sahibi ülkenin ekonomik büyümesine ciddi bir katkısı olduğu için, asgari bir eğitim, teknoloji, altyapı ve mali piyasa geliştirme eşiği edinilmelidir. Aslında DYY, ev sahibi ülkenin büyümesini sadece MNC’lerin geliştirdiği yeni teknolojiyi özümsemiş gelişme düzeyine ulaştığında teşvik edebilir. Dolayısıyla beşeri sermayenin kusursuz seviyeye sahip olması, doğrudan yabancı yatırım ile ev sahibi ülkenin ekonomik büyümesi arasındaki ilişkide belirleyici bir rol oynamaktadır. Ben Abdallah ve Meddeb'in (2001) 61 örnek ülke üzerinde yapılan analizi, şu sonuca varmıştır: DYY'nin toplam verimlilik artış oranı üzerinde olumlu bir etkisi olması için, asgari düzeyde beşeri sermaye oluşturmak gerekir. İkincisinin rolü, DYY ile ev sahibi ülkelerin büyümesi arasında bir katalizör olarak görülmektedir. Bu
işten-işe ilişki, Markusen ve Venables (1999) 'ın DYY ve yerel yatırımın tamamlayıcı olduğu sonucuna varmasına imkân sağlamıştır. Alfaro ve al. (2001), yerel sermaye piyasalarının gelişim düzeyinin, DYY'nin ekonomik büyümeye temel, somut katkısı olduğunu göstermektedir.
1.5.2. DYY, İstihdam ve Teknoloji Transferi
DYY tüm sektörlerde istihdam yaratmaya yardımcı olur. 2009 raporunda Dünya Bankası'nın aktardığı gibi ev sahibi ülkenin, işsizlik oranını düşürmesine izin verir. Birçok durumda, MNC’ler çalışanları, farklı alanlarda vasıflı veya vasıfsız, çok düşük işgücü maliyetine göre aramaktadır. Böylelikle, FMN'ler tarafından kalifiyeli çalışanlara yönelik talep, hükümeti eğitim seviyesini iyileştirmeye zorlamaktadır ve çalışanların, eğitim seviyesi ile DYY arasındaki ilişkinin farkına varacakları şekilde eğitilmesine imkân sağlamaktadır. Mottaleb ve Sonobe (2011) Bangladeş'te imalat sanayisinin (bu sektördeki DYY) başarısını anlamak için bir çalışma yapmıştır. Elde edilen sonuçlar, çalışanların eğitim düzeyinin ve şirketlerin performansının yakından bağlantılı olduğunu göstermektedir. Gerçekten de çalışanlar, küresel tekstil ve giyim piyasasındaki yoğun rekabette ayakta kalabilmeleri için becerilerini ve teknik bilgilerini daima geliştirmelidir. Buna ek olarak girişimcilerin yüksek eğitim düzeyinin, son otuz yılda endüstrinin gelişmesi ve büyümesinin temel nedeni olabileceğini görmüşlerdir.
Gelişmekte olan ülkelerde çok uluslu firmaların (MNC’lerin) kurulması farklı şekillerde yararlıdır. Daghbagi (2004), yabancı araştırma ve geliştirme stoku üzerinden, ekonomik büyüme olduğunu göstermektedir. Aslında MNC’nin varlığı, farklı şekillerde gelen teknoloji transferine izin verir. Öncelikle, ev sahibi ülkede tedarikçiler ve alıcılarla iletişim, MNC’lerle doğrudan müzakere etmeyi ve tekliflere nasıl pazarlık yapacağını öğrenmeyi mümkün kılar. Daha sonra yabancı yatırımcılar ve rakipler arasındaki dolaylı ilişki, yatırımcılar arasındaki doğrudan ilişki ve aynı iş kolunun bütünleyicisi yenilikleri takip etmeye imkân sağlamaktadır. Son olarak, kalifiye personelin ulusal şirketlere olan göçü, yeterli teknoloji transferini sağlar.
Borensztein ve al. (1998) ve Feldstein (2000), DYY'den gelişmekte olan ülke kazanımlarına, özellikle yeni sabit sermaye girdileri biçiminde teknoloji transferini gerçekleştirdiğini ve doğal kaynakların insan gelişimine katkıda bulunduğunu
Salai-Martin (1995), ekonomik büyümede teknoloji birikiminin ve yayılmasının önemini belirtir. DYY'ler, gelişmekte olan ülkelere yeni ve daha az bilinen modern teknolojileri getirerek, örneğin Tunus’ta teknoloji transferini kolaylaştırmaktadır.
Yabancı şirketlerde, ileri teknoloji ve yeni bilginin katkısı, büyüme üzerinde önemli bir etkiye sahip olacaktır. Singh (2007) MNC bilgisinin, ev sahibi ülkeler üzerindeki difüzyon etkisini daha ileri teknolojiyle incelemektedir. Sonuçlar, sadece çok uluslu firmalardan ev sahibi ülkelere bilgi akışı değil, aynı zamanda ev sahibi ülke organizasyonlarından yabancı şirketlere kadar bir “geri bildirimin” de olduğunu göstermektedir.
1.5.3. DYY ve Uluslararası Ticaret
DYY, açık ve verimli uluslararası ekonomik sistemin bir parçasıdır. Gelişimi en iyi etkileyen nedenlerin arasında yer alır. Dünya Bankası'na (2016) göre, DYY akışındaki artış, ülkedeki toplam yatırıma verim sağlayarak ekonomik büyümeye neden olmaktadır. Önemli sayıda çok uluslu firmanın dikkatini çekmek, gelişmekte olan ülkelerin verimini en gelişmiş ülkelerle paylaşmaktır. Gerçekten de, uluslararası ticaret ve DYY arasındaki küresel ilişkiyi anlamak için Muchielli ve ark. (2000) DYY ve firma içi ticaret (yan kuruluşlar ve ana ortaklıklar arasındaki değişimler) ile DYY ve firmalar arası ticaret (yabancı firmalar arası ticaret) arasındaki ikamede güçlü bir tamamlayıcılık olduğu sonucuna varmıştır. Güney Amerika Ortak Pazarı (Mercosur) ve OECD ticareti durumunda, DYY ve ticaret arasındaki ilişkiyi anlamak için Castilho ve Zignago (2000), DYY ve uluslararası ticaret arasında tamamlayıcı bir ilişki bulmuşlardır. Bu ilişki, Mercosur ülkelerindeki MNC’ler arasındaki başlıca değişimlerden kaynaklanmaktadır. Kiyoshi (1973) DYY'nin, uluslararası ticaret için bir katalizör görevi gören ve uluslararası ekonomik faaliyet dağılımını destekleyen bir araç olduğunu da doğrulamaktadır.
Güney Akdeniz ülkeleri ve Avrupa arasındaki ikili DYY akışlarının değişmesi durumunda Menegaldo ve Moustier (2002) Fas ve Türkiye örneğinde, DYY arasında uzun vadeli ilişkili bir eş-bütünleşmeyi bir diğer yandan ihracat ve ithalatı tespit etmektedir. DYY'nin, Fransız ihracat ve ithalatında güçlü bir tamamlayıcı etkiye sahip olduğu görülmektedir. Bu ilişki ticaret dengesi için elverişlidir. Fransız MNC’leri ihracat için tamamlayıcıdır, ancak Fontagné ve Pajot'a (1999) göre ithalat yerine geçmektedir.
Dash ve Sharma (2011) DYY ve Hindistan ekonomik büyümesi arasında, ithalatın tamamlayıcı bir bağlantı olduğunu göstermektedir. Ancak ihracat söz konusu olduğunda, doğrudan yabancı yatırım ile ihracatın sadece nedensel bir bağlantısı vardır. Chen (1997), Çin'deki ticari mal ihracatında ve aynı zamanda iller arasındaki ticarette DYY'nin pozitif etkisi olduğunu doğrulamaktadır.