Diğer Çalışmalar

1. Bedi’ es-Seyyid el-Lahhâm, el-İmâmu’l-Hâfız Celâleddîn es-Suyûṭî ve

Cuhûduhu fi’l-Hadîs ve Ulûmihi: Suyûṭî’nin hayatı, eserleri, ilmi çalışmaları özel-

likle de hadis alanında yapmış olduğu çalışmalar ortaya konulan bir eserdir. 1994 yılında Şam’da basılmıştır.

2. Iyâd Hâlid et-Tabba’, el-Hâfız Celaluddîn es-Suyûṭî, Ma’lemetu’l-

Ulûmi’l-İslâmiyye: Suyûṭî’nin hayatı, Kur’ân ilimleri, hadis, fıkıh ve fıkıh usûlü,

edebiyat, belağat, mantık ve kelam gibi alanlardaki çalışmalarının ele alındığı bir eserdir. 1996 yılında Şam’da basılmıştır.

3. Tâhir Süleymân Hamûde, Celâluddîn es-Suyûṭî Asruhu ve Hayâtuhu: Suyûṭî’nin yaşadığı dönem, hayatı ve eserleri hakkında yapılmış bir çalışmadır.1989 yılında Beyrut’ta basılmışır.

4. Abdülal Sâlim Mekrem, Celâluddîn es-Suyûṭî ve Eseruhu fi’Dirâseti’l-

Lugaviyye: Suyûṭî’nin hayatı, eserleri ve özellikle dil alanında yaptığı çalışmaları

ele alındığı bir eserdir. 1989 yılında Beyrut’ta basılmışır.

5. Elisabeth Sartain, Celâleddîn Suyûṭî Hayatı ve Eserleri: İngiliz müsteşrik Elisabeth Sartain’in Suyûṭî’nin et-Tahaddüs bi Nimetillah adlı eserinin tahkiki üze- rinden onun hayatını ele aldığı kapsamlı eserdir. Hasan Nureddin tarafından Türkçe- ye çevirisi yapılmış ve 2002 yılında İstanbul’da basılmışır.

6. Muhammed Yûsuf eş-Şurbecî, el-İmâm es-Suyûṭî ve Cuhûduhu fî

Ulûmi’l-Kur’ân: Suyûṭî’nin Kur’ân ilimlerine dair yapmış olduğu çalışmaları, haya-

tı ve diğer alanlara dair yazdığı eserleri ayrıntılı bir şekilde incelemektedir. 2001 yı- lın da Şam’da basılmışır.

7. Mustafa Şek’a, Celâleddîn es-Suyûṭî: Hayatı ve eserleri hakkında yapıl- mış bir çalışmadır.1981 yılında Kahire’de basılmıştır.

8. Abdulhâfız Fergulî Karnî, el-Hâfız Celâleddîn es-Suyûṭî İmâmu’l-

Müctehidîn ve’l-Müceddidîn. 1990 yılında Kahire’de basılmıştır.

9. Sa’di Ebû Habîb, Hayatu Celâleddîn es-Suyûṭî maa’l-İlm mine’l-Mehd

49

10. Ahmed eş-Şerkâvî, Mektebetu Celal es-Suyûṭî. 1977 yılında Rabat’ta basılmışır.

Ulaşabildiğimiz bu çalışmaların dışında dünya genelinde özellikle de İslam coğrafyasında Suyûṭî’nin hayatı ve eserleri ile ilgili birçok çalışma yapılmıştır. Yine Suyûṭî’nin eserleri üzerine yapılan şerh ve tahkik çalışmaları da günümüzde halen devam etmektedir. Bazı eserleri de Türkçe’ye tercüme edilmiştir.

50

İKİNCİ BÖLÜM

SUYÛṬÎ’NİN EL-MUHEZZEB FÎ MÂ VAKA‘A Fİ’L-ḲUR’AN MİNE’L- MU‘ARRAB ADLI ESERİ

51

2.1. Kur’ân’da Yabancı Kelime Bulunup Bulunmadığı Meselesi

Kur’ân-ı Kerim’de yabancı kelime olup olmadığı hususunda âlimler arasında ihtilaf vardır. Âlimler bu konuda üçe ayrılmıştır. Bir kısmı Kur’ân’da yabancı kelime olduğunu söylerken, bir kısmı olmadığını söylemiştir. Üçüncü bir grup da her iki grubun haklılık payının olduğunu söylemiştir. Şimdi bu üç grubun temsilcileri ve dayandıkları delilleri ele alacağız.

Birinci grup, Kur’ân-ı Kerim’de yabancı kelime olmadığını savunanlardır. Bunların sayıları oldukça fazladır. İmam Şâfiî, İbn Cerîr et-Ṭaberî, Ebû Ubeyde Ma‘mer b. Musennâ, İbn Fâris, Mucâhid ve İkrime bu görüşü savunan önde gelen

âlimlerdendir.172 _{Son dönem âlimlerinden Şeyh Ahmed Muhammed Şâkir ve Ab-}

dulâl Sâlim Mekrem de Kur’ân’da yabancı kelime olmadığını söyleyenlerdendir.173

Bu grubun delillerini özet olarak şu başlıklar altında toplamak mümkündür:

1. Bu görüşü savunanların en büyük delili, Kur’ân-ı Kerim’in ilgili ayetlerin- de açık bir şekilde Kur’ân’ın Arapça olduğunun beyan edilmesidir. Onlardan bazıları şunlardır:

َنِّإ

نوَُِّقنَ ـَ نََُُّْ َ ْ هاًِِّ ْ َ ا نّننُْـق ُُه َنْ َز أ

(Gerçekten biz, akıl erdirirsiniz diye, onu Arap- ça bir Kur’an olarak indirdik.)174

نوُُ َّنَ ـي ٍمنو قِْ هاًِِّ ْ َ ا نّننُْـق ُهَُ يَن نت َِّ صُف ٌبه تِك

(Bu,) bilen bir kavim için, âyetleri Arapça okunarak açıklanmış bir kitaptır.)175

ٍيِبُم ٍ ِب ْ َ ٍنه سَِِِّ

(Apaçık Arapça bir dille.)176

İmam-ı Şâfiî, Kur’ân’da yabancı kelime vardır diyenlere şiddetle karşı çık-

mış177 _{ve şöyle söylemiştir: Allahu Teâlâ (c.c.) kitabının Arapça olduğunu zikretti-}

172 _{Suyûṭî, el-İtḳân fî ‘ulûmi’l-Kur’ân, (thk. Merkezu’d-dirâsâti’l-Kur’âniyye,) Mektebetu’l-}

Arabiyyeti’s-suûdiyye, s. 935; el-Muheẕẕeb fîmâ vaka‘a fi’l-Kur’ân mine’l-mu‘arrab, (şrh. Semîr Hüseyin Halebî), Dâru’l-kutubi’l-‘ilmiyye, Beyrut, 1988, s. 21.

173_{Bilâsî, a.g.e., s. 103.} 174_{Yûsuf: 2.}

175_{Fussilet: 3.} 176_{Şuarâ: 192-195.} 177_{Suyûṭî, el-İtḳân, s. 935.}

52

ğimiz ayetlerde belirttiği gibi, şu iki ayette de Kur’ân’da diğer dillerin olduğunu reddetmiştir.178

ٌيِبُم ٌِّب ْ َ ٌنه سِْ ا ذ ه و ٌّيُِ جنَ أ ِهنًّ ِْإ نوُدِحنَُّـي يِذَْا ُنه سِْ

(Kendisine nisbet ettikleri şahsın dili yabancıdır. Halbuki bu (Kur'an) apaçık bir Arapçadır.)179

ا نّن نُْـق ُُه َنَّ َ ج نو ْ و

ٌِّب ْ َ و ٌّيُِ جنَ أ أ ُهَُ يَن نت َِّ صُف لَنو ْ اوُْه ق ْ هاًُِّ جنَ أ

(Eğer biz onu, yabancı dilden bir Kur'an kılsaydık, diyeceklerdi ki: Ayetleri tafsilatlı şekilde açıklanmalı değil miydi? Arab'a yabancı dilden (kitap) olur mu?)180

Ebû ‘Ubeyde, Ma‘mer b. el-Musennâ şöyle demiştir: Kur’ân, apaçık bir

Arapça ile indirildi. Kur’ân’da yabancı kelime olduğunu iddia edenler çok büyük bir söz etmiş olurlar.181 _{Ahmed Muhammed Şâkir de bu konuda, özel isimler hariç,}

Kur’ân kelimelerinin içinde yabancı kelime yoktur, demiştir.182

2. Bu görüşte olanların ikinci dayanakları şudur: Eğer Kur’ân-ı Kerim’de başka dillerden kelimeler olsaydı, Arapların bilmedikleri diller olduğu için Kur’ân’ın aynısını ortaya koymaktan aciz kaldıkları (değilse yapabilirlerdi) şüphesi ortaya çı-

kabilirdi.183 Bu aynı zamanda İbn Fâris’in de görüşüdür.184

3. Ebû Ubeyde’nin görüşünde de olduğu gibi farklı dillerdeki ayrı iki kelime

aynı manada kullanılıyor olabilirdi. Örneğin

اق بتسلإا

kalın yün anlamında Arapça bir

kelime iken,

ُبتسا

aynı anlamda Farsça bir kelimedir.185

4. Ahmed Şâkir’in görüşüne göre, Araplar çok köklü ve eski bir millettir. Dil- leri de İbrâhim ve İsmâil (as.)’dan önce olan Keldânîce, Süryânice ve İbrânice ve

178_{Bilâsî, a.g.e., s. 104.} 179_{Nahl: 103.} 180_{Fussilet: 44.} 181_{Suyûṭî, el-İtḳân, s. 935.} 182_{Bilâsî, a.g.e., s. 105.} 183_{Ayn ı yer.} 184_{Suyûṭî, el-İtḳân, s. 935} 185 _{Bilâsî, a.g.e., s. 105.}

53

Farsça gibi dillerden de eskidir. Arapça’da olduğu iddia edilen yabancı kelimeler aslı

Arapça olup, Arapçadan diğer yabancı dillere geçmiş olabilir.186

5. Arapça o kadar zengin bir dildir ki yabancı dillerden geçtiği iddia edilen

kelimelerin Arapça olması imkânsız değildir.187 _{Buna İbn Abbas’ın şu sözleri delil}

olabilir:

تاوُسْا ْطهف

ın anlamının ne olduğunu, bir kuyu başında tartışan iki kişiden

birinin arkadaşına

هتهْطف نّأ

(ben başladım) demesine kadar bilmiyordum.188 _{O halde}

Kur’ân’daki yabancı kelimelerin de bu kabilden olması imkânsız değildir.189

6.Allahu Teâlâ, Arapları kendi dilleri ile uyarmıştır. Şu ayetler buna delildir.

نُْ لَ ِ ي ـبُـًِّْ ِهِمنو ـق ِنه سَِِِّ َلَِإ ٍلوُس ر ننِم ه َنَّ سنر أ ه م و

(Biz her Peygamberi, ancak kendi kavminin dili ile gönderdik ki, onlara (Allah’ın emirlerini) iyice açıklasın.)190

ند ق ْ

ًٌِّْح ر نُُِْسُفز أ ننِم ٌلوُس ر نُْك ءه ج

(Andolsun size, içinizden bir rasul gelmiştir.)191

يِذَْا وُه

نُْهنـَِم ا لَوُس ر يِ ًِّ مُنلأا ِفِ ث َ ـِ

(O, ümmiler içinde, kendilerinden bir rasul gönderendir.)192

نوُْ أنسَُ فنو س و كِمنو قِْ و ك ْ ٌْنكِذ ْ ُهَزِإ و

(Ve şüphesiz o, senin ve kavmin için gerçekten bir zikirdir. Yakında sorguya çekileceksiniz.)193

İkinci grup, Kur’ân-ı Kerim’de diğer dillerden de kelimeler olduğunu iddia eden gruptur. Suyûṭî, İbn Cinnî, İbnu’n-Nakîb, Ebû Meysere, Dahhâk, Saîd b. Cu-

186_{Aynı eser, s. 106.} 187_{Ayn ı yer.}

188_{İbn Kesîr, Ebû’l-Fidâ İsmâîl b. Ömer, Tefsîru’l-Kur’âni’l-‘azîm, (thk. Muḥammed es-Selâme), Dâru}

taybe, Riyâd, 1999, VI, 532.

189_{Bilâsî, a.g.e., s. 106.} 190_{İbrâhîm: 4.}

191_{Tevbe: 128.} 192_{Cumua: 2.} 193_{Zuhruf: 44.}

54

beyr ve son dönem âlimlerinden Ramazân Abdu’t-Tevvâb ve diğer birçok önde gelen

âlimlerden, tâbiînden ve sahabeden bu görüşü savunanlar vardır.194 _{Bu görüşü savu-}

nanların gösterdikleri deliller ise özetle şöyledir:

1. İbn Cerîr, Ebû Meysere’nin Kur’ân’da bütün dillerin bulunduğu görüşünü rivayet etmiştir. 195

2. Kur’ân-ı Kerim’in Arapça’nın bütün lehçeleriyle İbrânice, Süryânice, Rumca, Farsça, Habeşçe gibi diğer dillerden kelimeleri kapsıyor olması, sadece indi- rildiği toplumun diline has olan önceki kutsal kitaplardan daha üstün olduğuna bir işarettir.

3. Hz. Peygamber (as.) bütün insanlara gönderildi. Allahu Teâlâ’da ayetinde

(Biz her Peygamberi, ancak kendi kavminin dili ile gönderdik…)196 buyurmuştur.

Buna göre Kurân’da bütün toplumların dil olmalıdır.197

4. Kur’ân’da bulunan

ًّْهاِْإ

gibi peygamber isimleri ve diğer yabancı özel

isimler, nahivcilerin görüşüne göre mutasarrıf değildir. Kur’ân’da yabancı özel isim-

lerin olduğunda ittifak varsa cins isimlerin de olmasına da bir engel yoktur.198

5. İbn Cerîr, Saîd b. Cubeyr’den şunları nakletmiştir: Kureyşin, bu Kur’ân,

a’cemi ve Arapça olarak inmeseydi demesi üzerine, Allahu Teâlâ

ُهَُ يَن نت َِّ صُف لَنو ْ اوُْه ق ْ

ٌِّب ْ َ و ٌّيُِ جنَ أ أ (

Ayetleri tafsilatlı şekilde açıklanmalı değil miydi? Arab'a yabancı dil- den (kitap) olur mu?)199 ayetini indirmiştir. Bu ayetten sonra Allah (c.c.) Kur’ân’da her dilden kelime indirmiştir.200 _{Suyûṭî de İbn Cerîr ile aynı görüşü paylaşmakta-}

dır.201

194_{Ayn ı yer.}

195_{Ṭaberî, İbn Cerîr, Tefsîru’t-Ṭaberî, Câmiu’l-beyân an te’vîli âyi’l-Kur’ân, (thk. Abdulmuhsîn et-}

Turkî), Dâru hicr, Kâhire, 2001, I, 15.

196_{İbrâhîm: 4.} 197_{Bilâsî, a.g.e., s. 110.} 198_{Suyûṭî, el-İtḳân, s. 937.} 199_{Fussilet: 44.} 200_{Ṭaberî, a.g.e., I, 14.} 201_{Suyûṭî, el-İtḳân, s. 937.}

55

6.İbn Cinnî, Arapça kelimenin Arapça kelimeyle kıyas edileceğini söylemiş

ve Ebû Alî’den nakille eğer sen

نهَُُنشُلخا

بهط

dersen bu Arapçadır. Çünkü sen i’rab

ile onu Arapçaya dâhil etmiş oldun. İbn Cinnî’nin bu açıklamasından, yabancı bir

kelime bazı değişiklikler yapıldığında Arapça kelime gibi olduğu anlaşılmaktadır. Bu

da Kur’ân’da yabancı kelime olmasına izin verir.202

Kur’ân’da yabancı kelime olduğunu savunanlar, olmadığını savunanlara şöyle cevap vermişlerdir:

1.

هاًِِّ ْ َ ا نّننُْـق

(Arapça bir Kur’ân)203 _{ayeti ile getirdikleri delile karşı, birkaç ba-}

sit yabancı kelimenin Kur’ân’ın Arapça olması kaidesini değiştirmez şeklinde cevap vermişlerdir. Tıpkı Farsça bir kasidede Arapça birkaç kelimenin varlığı onun Farsça olmasına engel olmayacağı gibi.

2.

ٌِّب ْ َ و ٌّيُِ جنَ أ أ

(Arab'a yabancı dilden (kitap) olur mu?)204 ayeti ile getirdik- leri delile ayetin siyakıyla oluşan Arab’a Arapça olmayan bir sözle mi hitap etmekte-

dir anlamına gelen cümle ile cevap vermişlerdir.205

Üçüncü bir grup iki grubun da doğru söylediği görüşünde olup onları uzlaştırma yoluna gitmiştir. Bu görüşü savunanlara göre, Arapça’ya yabancı kelimeler girmiş, zamanla da arapçalaşmıştır. Kur’ân’ın nuzûlü daha sonra olduğu için Kur’ân’da bu- lunduğu iddia edilen yabancı kelimeler artık arapçalaşmış olarak Kur’ân’da bulun- maktadır. Yani her iki grupda görüşlerinde haklıdır. Bu görüş İbn Cerîr’in karar kıl- dığı bir görüştür. Daha sonra buna Cevâlîḳî, İbnu’l-Cevzî ve başka âlimlerde katıl- mıştır.206

Milletlerin birbirleri ile olan kültürel bağları sebebiyle dil araştırmalarına dil- lere giren yabancı kelimeler konusu da dâhil edilmiştir.

202 _{Bilâsî, a.g.e., s. 111.} 203 _{Yûsuf: 2.} 204 _{Fussilet: 44.} 205_{Suyûṭî, el-İtḳân, s. 937.} 206_{Aynı eser, s. 940-941.}

56

Arap dili ve edebiyatı alanındaki çalışmalara etkisinden dolayı Kur’ân-ı Ke- rim’de muarrab kelimeler konusu önemli konulardan sayılır. Suyûṭî’de özel olarak Kur’ân’da yabancı kelimeler hakkında müstakil eser yazan ilk müelliflerdendir. Kur’ân’daki yabancı kelimeleri ilk olarak el-İtḳân fî ‘ulûmi’l-Ḳur’ân adlı eserinin otuz sekizinci bölümünde fîmâ vaka‘a fîhi bigayri luġati’l-Arab başlığı altında ele

almıştır.207 _{Yine el-Mu‘tereku’l-aḳrân fî i‘câzi’l-Ḳur’ân adlı eserinin on üçüncü bö-}

lümünde İhtivâuhu alâ cemîi’l-luġâti’l-Arab ve bi luġati ġayrihim mine’l-Fars ve’r-

Rûm ve’l-Habeşe ve ġayrihim başlığı altında ele almıştır.208 _{Bu bölümdeki bilgile-}

rel-İtkân’da yer alan bilgilerdir. Suyûṭî’nin bu konudaki ilk müstakil eseri el-

Muhezzeb fîmâ vaka‘a fi’l-Ḳur’ân mine’l-mu‘arrab adını taşır. İkincisi ise el- Mutevekkilî fîmâ verede fi’l-Ḳur’ân mine’l-luġât adlı eseridir.209

2.2. el-Muhezzeb’in Konusu ve Suyûṭî’nin Kitapta Kullandığı Yöntem

Belgede Suyûtî ve el-Muhezzeb Fî Mâ Vaka'a Fi'l-Kur'ân Mine'l-Muarrab adlı Eseri (sayfa 48-56)