4.3. BİREYSEL EMEKLİLİK SİSTEMİNE YAPILAN DEVLET
4.3.3. Devlet Katkısı Teşviğinin Bireysel Emeklilik Sistemi Üzerindeki Etkisinin
Devletin tüm bireysel emeklilik katılımcılarına, bireysel emekliliğin teşvik edilmesi amacıyla yapacağı destek ödemesidir. 2013 yılından itibaren ödenen katkı payı
5 276 1078 2512 3786 5284 6869 9221 12028 15741 21455 27842 36543 39370 0 5000 10000 15000 20000 25000 30000 35000 40000 45000 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
tutarının %25'i oranında devlet katkısından yararlanılmaktadır. Devlet katkısı sayesinde daha çok katkı payı ödeyerek daha çok kazanılabilmektedir (İşbilen, 2008).
4.3.3.1. Sektöre Ait Katılımcı Sayısı Toplamı Açısından Grafiksel İnceleme
Aşağıda, Sektöre Ait Katılımcı Sayısı Toplamı yıllar itibari ile incelenerek, 2013 yılındaki Bireysel Emeklilik Sistemine devletin getirmiş olduğu %25 devlet katkısı teşviğinin Bireysel Emeklilik Sistemine olumlu bir katkı sağlayıp sağlamadığı incelenmektedir.
GARAFİK 7: 2009-2016 Yılı Sektöre Ait Katılımcı Sayısı Toplamı Değişim Grafiği
Rakamlardan 3 sıfır atılarak grafiksel analiz yapılmıştır. Yukarıda yer alan Grafik 7’ye bakıldığında, 2009 yılında 1.987.940 kişi, 2010 yılında 2.281.478 kişi, 2011 yılında 2.641.843 kişi, 2012 yılında 3.128.130 kişi, 2013 yılında 4.153.055 kişi, 2014 yılında 5.092.871 kişi, 2015 yılında 6.038.432 ve son olarak 2016 yılında 6.346.106 kişiye ulaşmıştır.
4.3.3.2. Sektöre Ait Sözleşme ve Sertifika Sayısı Toplamı Açısından Grafiksel İnceleme
Aşağıda, Sektöre Ait Sözleşme ve Sertifika Sayısı Toplamı yıllar itibari ile incelenerek, 2013 yılındaki Bireysel Emeklilik Sistemine devletin getirmiş olduğu %25 devlet katkısı teşviğinin Bireysel Emeklilik Sistemine olumlu bir katkı sağlayıp sağlamadığı incelenmektedir. 1987 2281 2641 3128 4153 5092 6038 6346 0 1000 2000 3000 4000 5000 6000 7000 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
GRAFİK 8: 2009-2016 Yılı Sektöre Ait Sözleşme ve Sertifika Sayısı Toplamı Değişim Grafiği
Rakamlardan 3 sıfır atılarak grafiksel analiz yapılmıştır. Yukarıda yer alan Grafik 8’e bakıldığında, 2009 yılında 2.203.886 adet, 2010 yılında 2.534.840 adet, 2011 yılında 2.939.878 adet, 2012 yılında 3.496.377 adet, 2013 yılında 4.687.675 adet, 2014 yılında 5.807.319 adet, 2015 yılında 7.040.375 adet ve son olarak 2016 yılında 7.430.691 sözleşme ve sertifika sayısına ulaşılmıştır.
4.3.3.3. Sektöre Ait Yatırıma Yönelen Tutar Toplamı Açısından Grafiksel İnceleme
Aşağıda, Sektöre Ait Yatırıma Yönelen Tutar Toplamı yıllar itibari ile incelenerek, 2013 yılındaki Bireysel Emeklilik Sistemine devletin getirmiş olduğu %25 devlet katkısı teşviğinin Bireysel Emeklilik Sistemine olumlu bir katkı sağlayıp sağlamadığı incelenmektedir. 2203 2534 2939 3496 4687 5807 7040 7430 0 1000 2000 3000 4000 5000 6000 7000 8000 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
GRAFİK 9: 2009-2016 Yılı Sektöre Ait Yatırıma Yönelen Tutar Toplamı Değişim Grafiği
Rakamlardan 3 sıfır atılarak grafiksel analiz yapılmıştır. Yukarıda yer alan Grafik 9’a bakıldığında, 2009 yılında 6.869.992.691 TL, 2010 yılında 9.221.131.447 TL, 2011 yılında 12.028.485.722 TL, 2012 yılında 15.741.037.013 TL, 2013 yılında 21.455.900.238 TL, 2014 yılında 27.842.765.911 TL, 2015 yılında 36.549.379.287 TL ve son olarak 2016 yılında 39.370.862.050 TL ye ulaşmıştır.
2013 yılında %25 devlet katkısı teşviğinin, Büyükkara, Balcı (2014), Saylı (2013),
Yazıcı (2015), ve Satıcı (2013), ün de ifade ettiği gibi, Bireysel emeklilik sistemi
üzerinde olumlu etkinin olduğu söylenebilir.
6869 9221 12028 15741 21455 27842 36543 39370 0 5000 10000 15000 20000 25000 30000 35000 40000 45000 2009 2010 2011 2012 2013 2014 2015 2016
SONUÇ
Bireysel emeklilik sistemi, yaklaşık 13 yıldır ülkemizde uygulanmaktadır. Bu kısa süreye rağmen, başarılı bir performans sergileyen bireysel emeklilik sisteminin Türkiye nüfusu itibariyle değerlendirmeye alındığı zaman, tasarrufların bireysel emeklilik sisteminde toplanması, finansal piyasalarda değerlenme imkânı bulması ekonomiye ve finansal piyasalara uzun vadeli kaynak sağlayarak istihdama ve ekonomik kalkınmaya olumlu katkı sağlanması beklenebilir.
Sosyal güvenlik sistemi içerisinde incelediğimiz Emekli Sandığı, SSK ve BAĞKUR kurumlarının üç farklı çatıda, iki farklı Bakanlıkta hizmet vermeleri 2006 yılına kadar ülke ekonomisinde büyük kayıplar oluşturmuş ve bu kurumlar bünyesinde sağlık hizmeti alan ve tedavi hizmetinden yararlanan kişiler mağdur olmuştur.
2006 yılında kurumların tek çatı altında SGK olarak birleşmesi ve tek bakanlığa bağlanması, kurumu rahatlatmış aynı zamanda hizmet alan kişilerin daha iyi sağlık hizmeti ve tedavi gördüğü sistem haline gelmiştir. Fakat yanlış uygulamaların hala hizmet noktasında devam ettiği söylenebilir. Bu yanlış uygulamalar; devlet tarafından ve özel hastaneler tarafından verilen sağlık ve tedavi hizmetlerinden alınan fiyat farklarıdır. Bunların kaldırılması ve hizmetlerde ücret farkı alınmaması, sisteme olumlu katkı sağlayabilir.
Bireysel emeklilik sistemine dâhil olma şartlarını incelediğimizde emeklilik şirketlerinin birçok kalemde kesinti yaptıkları görülmektedir. Bunlar, hem gereksiz hem de bireysel başvuruda bulunan kişisel katılımcı için ek maliyet oluşturmaktadır. Bunlar yerine, sisteme dâhil olmak isteyen katılımcılardan eğer sistemde emeklilik hakkından yararlanıp şartları sağlayacaksa emeklilik zamanında anapara haricinde elde edilen katkıdan belli oran dâhilinde kesinti yapılması emekli olmadan sistemden ayrılan katılımcılardan ise yine hak edilen katkıdan kesinti yapılması daha uygun olabilir.
Bireysel emeklilik sistemine yapılan katkıların her döneminde olumlu etki sağladığı grafiksel analiz çalışmamızda görülmektedir. Dolayısı ile yapılan katkıların, hem katılıma hem de ekonomiye faydalı olduğu söylenebilir. Bireysel emeklilik sisteminde katılımın genişletilmesi için yapılacak çalışmalar arasında Ar-Ge hizmeti gösterilebilir. Yapılacak çalışmalar sonucunda ülkemizde toplumsal bilinç düzeyinin arttırılması ve bireysel emeklilik sistemine gencinden yaşlısına güven duygusunun oluşturulması sağlanabilir. Geleceğinin garanti altında olduğu hissine sahip potansiyel katılımcılar oluşturularak bireysel emeklilik sistemine katılmaları sağlanabilir.
Tanıtım ve reklam çalışmalarının artması hizmet kalitesinin yaygınlaşması daha çok kişiye bireysel emeklilik sisteminin ulaşması demektir. Bireysel emeklilik sistemine çekilebilecek önemli bir grup, üniversite öğrencileri olabilier. Üniversite de okuyan öğrencilerin sisteme devlet tarafından otomatik olarak dâhil edilmesi ve katkı paylarının eğitim gördüğü yıl sürecinde devlet tarafından ödenmesi sistemin teşvik edilmesi açısından düşünülebilir. Bireysel emeklilik sisteminde devlet katkısının daha faydalı olup ekonomiye katkı sağlayabilmesi için sistemin zorunlu olması önemlidir. Devletin bu konu hakkında yaptığı çalışma, 2017 Ocak ayında faaliyette olacak fakat zorunluluk yaşı 18-45 aralığında olan çalışan kesime uygulanacak ve bu zorunluluk 2 ay ile sınırlı tutulacaktır. Bunun yerine, zorunluluğun devam etmesi sistemin gelişimi açısından daha etkili olabilir. Yine çalışan kesim adına ödenen katkı payının işveren tarafından ödenerek işçi maaşından kesileceği yer almaktadır. Ancak işverenin bu katkı payını çalışanı adına ödemesi ve bunu işçiden kesmeyerek devletin bir katkı sağlaması şeklinde sigorta primlerinden alınarak vergi azaltma yoluna gitmesi daha olumlu etki sağlayabilir.
Bireysel emeklilik sisteminde olması gereken bir diğer özellik yaş aralığının genişletilmesi olmalıdır. 56 yaş, emeklilik yaşı olduğundan zorunluluk uygulanacak yaş sınırının 45’ten 50’ye çıkarılması daha teşvik edici olabilir. Hayat şartları iyileşerek yaşam süresi uzadığı ve emeklilik yaşı da arttığı için, yaş sınırının artması sistemde olan katılımcı sayısını artırabilir ve ekonomiye olumlu katkı sağlayabilir. Sistemden olumsuz etkilenen olmaması için, yaş aralığının genişletilmesi faydalı olabilir.
İleride yapılacak çalışmalarda, bu çalışmadaki grafiksel analiz uygulanarak, bireysel emeklilik sistemi zorunlu hale geldikten sonra katılımcılar üzerinde olumlu veya olumsuz nasıl bir etki oluşturacağı incelenebilir.
KAYNAKÇA
ANONİM, “Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanunu”, 28.03.2001 Tarih ve 4632
Sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanunu, 29.12.2012 Tarih ve 28512 Sayılı Resmi Gazete, 2012.
ANONİM, “Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanunu”, 28.03.2001 Tarih ve 4632
Sayılı Bireysel Emeklilik Tasarruf ve Yatırım Sistemi Kanunu, 29.12.2012 Tarih ve 28462 Sayılı Resmi Gazete, 2012.
APAK, S. ve TAŞCIYAN, K.H. “ Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sisteminin Gelişimi", Ekonomi
Bilimler Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, 2010.
ARMAĞAN, R. “Gelir Vergisinde Ücret Gelirlerinin Vergilendirilmesi ve Sosyoekonomik Etkileri
Üzerine Bir Değerlendirme” , Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt11, Sayı2, Sayfa323-347, 2006.
AYDIN, E. ve KAPLAN, E. “Bireysel Emeklilik Sisteminin Vergi Uygulamaları Bakımından
Değerlendirilmesi”, Marmara İİBF Dergisi, 2014.
AYHAN, A. “Sosyal Güvenlik Kavramı ve Sosyal Güvenlik İlkeleri”, Sosyal Güvenlik Dergisi, 2012. BACAK, B. “Sosyal Güvenlik Yönüyle Bireysel Emeklilik”, 2004.
BARAN, T. “Bireysel Emeklilik Sisteminin Vergilendirme Açısından Değerlendirilmesi, Türkiye
Örneği”, Dokuz Eylül Üniversitesi Sos. Bil. Enstitüsü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İzmir, 2008.
BAYRİ, O. “Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sisteminin Kurum ve Kapsam Olarak Gelişimi ve Sosyal
Güvenlik Adaleti” , Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF, Cilt3, Sayı2, Sayfa18-60, 2013.
BEDÜK, A. ve METE, O. “ Avrupa Birliği Sürecinde Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde
Reorganizasyon Çalışmaları”, Selçuk Üniversitesi Karaman İİBF Dergisi, Sayı 11, 2006.
Bireysel Emeklilik Sistemi, (Çevrim İçi), http://www.bireyselemekliliksistemi.org.tr. 2015.
BÜYÜKKARA, G. ve BALCI, M. “ Bireysel Emeklilik Sisteminde Eski ve Yeni Teşvik
Düzenlemeleri Üzerine Karşılaştırılmalı Bir Değerlendirme”, Mehmet Akif Üniversitesi İİBF Dergisi, Sayı 1, 2014.
CAN, Y. “ Bireysel Emekliliğin Türkiye’deki Durumu ve Gelişimi”, Ekonomi Bilimler Dergisi, Cilt 2
Sayı 2, 2010.
CAVLAK, H. ve BOSTANCIOĞLU, D. “Avrupa Birliği Uyum Sürecinde Türkiye’deki Sağlık ve
Hasta Hakları” , Sayfa 27-42, 2015.
CURAL, M. “Türk Sosyal Güvenlik Sisteminin Mali Yapısı ve Sisteme Yapılan Bütçe Transferlerinin
Ekonomik Yansımaları” , Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF, Cilt21, Sayı2, Sayfa693-706, 2016.
ÇIMRIN, F.K. ve DURDU, Z. “ Refah Devletinin Yeniden Yapılanması ve Emeklilik Sistemlerine
Etkileri”, Emek ve Toplum Dergisi, Cilt 3, Sayı 5, 2014.
ÇIMRIN, F.K. ve DURDU, Z. “Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sisteminin Dönüşümü ve Bireysel
Emeklilik Sistemi”, Emek ve Toplum Dergisi, Cilt 4, Sayı 8, 2015.
DEMİR, Y. ve YAVUZ, A. “ Bireysel Emeklilik Sisteminin Sermaye Piyasalarına Etkisi ve Sistemin
Gelişmesinde Vergisel Teşviklerin Önemi”, Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt 9, Sayı 1, Sayfa 281-300, 2004.
DEMİR, M. ve CANBAY, T. “Türkiye’de Sosyal Güvenlik Açıkları ve Sosyal Güvenlik Ahlakı” ,
Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt20, Sayı2, 2013.
DEMİR, M. ve CANBAY, T. “Türkiye’de Sosyal Güvenlik Açıklarının Azaltılmasında Denetimin
Önemi” , Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt11, Sayı3, 2013.
DEMİRELİ, E. “Türkiye'de Bireysel Emeklilik Sistemi ve Büyüme Amaçlı Emeklilik Fonlarının
Finansal Risk Analizi”, 1.Baskı, Detay Yayıncılık, Ankara, 2010.
EKEN, M.H. ve GAYGISIZ, H. “ Bireysel Emeklilik Şirketlerinde Risk Yönetimi ve Türkiye
Örneği”, Maliye Finans Yazıları, Yıl 24, Sayı 88, 2010.
ELKATMIŞ, M. AKİF. "Bireysel Emeklilik Sistemi", A.Ü.Sos. Bil. Enstitüsü İ.İ.B.F. İşletme
Bölümü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Erzurum, 2012.
Emeklilik Gözetim Merkezi, (Çevrim İçi), http://www.egm.org.tr. 2015.
ERDEM, T. “ Bireysel Emeklilik Sistemine Yönelik Değişikliklerin Eleştirisi”, TBB Dergisi, 2013. ERGÜN, C. ve DERİCİOĞULLARI ERGÜN, A. “Dönüşüm mü, Piyasalaştırma mı? Sağlıkta
Dönüşüm Programı Üzerine Bir Tartışma” , Toplum ve Demokrasi, Sayfa33-54, 2010.
EROL, H. ve ÖZDEMİR, A. “ Türkiye’de Sağlık Reformları ve Sağlık Harcamalarının
Değerlendirilmesi” , Adnan Menderes Üniversitesi Nazilli İİBF, Cilt4, Sayı1, Sayfa9-34, 2014.
GÖKBAYRAK, Ş. “Türkiye’de Sosyal Güvenliğin Dönüşümü” , Çalışma ve Toplum Dergisi, 2012. GÜMÜŞ, E. “Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sistemi Mevcut Durum Sorunlar ve Öneriler”, SETA Vakfı,
SETA Analiz, 2010.
GÜNAY, G. ve GÜNEŞ, H. “Bireysel Emeklilik Sistemi ve Türkiye Değerlendirmesi”, TSA Yıl 19,
Sayı 3, 2015.
GÜRBÜZ, O. ve EKİNCİ, S. “Bireysel Emeklilik Sistemi ve Sermaye Piyasalarında Beklenen
Etkiler” , Marmara İİBF Dergisi, 2003.
GÜZEL, A. ” Türk Sosyal Güvenlik Sisteminde Öngörülen Reform Mevcut Sorunlara Çözüm mü” ,
Çalışma ve Toplum, 2005.
IŞIK, A. , AY, H. , MERİÇ, M. ve BARAN, T. “Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sisteminde Vergisel
Avantajlar ve Uygulamaları” , Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF Dergisi, Cilt16, Sayı1, Sayfa25-45, 2011.
İNNECE, A. “Bireysel Emeklilik Sisteminde Yapılan Yeni Düzenlemeler ve Değerlendirilmesi”,
Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 22, Sayı1, 2013, Sayfa 105-120, 2013.
İSTANBUL TİCARET ODASI, “Sosyal Güvenlikte yeni Yaklaşım: Bireysel Emeklilik”, İstanbul,
2007.
İŞBİLEN, E. "Bireysel Emeklilik Sistemi ve Türkiye Uygulaması", Y.T.Ü. Sos. Bil. Enstitüsü İ.İ.B.F.
İşletme Bölümü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Niğde, 2008.
İŞSEVEROĞLU, G. ve HATUNOĞLU, Z. “Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sisteminin Makro
Ekonomik Dinamiklere Etkisi Kapsamında Swot Analizi”, Muhasebe Finansman Dergisi, 2012.
KALKAN, B. ve MEMİŞOĞLU, D. “ Sağlık Hizmetlerinde Yönetişim, İnovasyon ve Türkiye” ,
Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF, Cilt21, Sayı2, Sayfa645-665, 2016.
KARA, S. ve YILDIZ, Y. “Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemi: 2012 Sonrası Yapılan Reformlar
KAYA, B.”Katılım Bankalarında Bireysel Emeklilik Sistemi ve İşleyişi”, Gazi Üniversitesi, Eğitim
Bilimleri Enstitüsü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Ankara, 2013.
KILIÇ, E. “Ekonomik Öncü Göstergelerinin BES Katılımcı Sayısı Üzerindeki Etkisi”, Yıl 28, sayı
102, 2014.
KİTAPCI, İ. "Sosyal Devlet Işığında Türk Sosyal Güvenlik Sisteminin Sorunları ve Reform Arayışları
", S.D.Ü. Sos. Bil. Enstitüsü İ.İ.B.F. Maliye Bölümü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Isparta, 2007.
METİN, B. “Yoksullukla Mücadelede Asgari Gelir Güvencesi: Türkiye’de Sosyal Yardım ve Hizmet
Sisteminde Mevcut Durum Asgari Gelir Güvencesi İhtiyacı” , Cilt2, Sayı1, Sayfa117-151, 2012.
ORUÇ, Y. “Yapılan Yeni Düzenlemelerle Birlikte Bireysel Emeklilik Sisteminde Katılımcılar
Arasında Eşitlik Sağlandı mı”, Vergi Dünyası, Sayı 380, 2013.
ÖĞÜTGEN, M. “Bireysel Emeklilik Sistemi”, Vakıf Emeklilik, 2015.
ÖZBOLAT, M. “Türkiye'de Hayat Sigortaları ve Bireysel Emeklilik Sistemi”, Detay Yayıncılık,
Ankara, 2004.
ÖZER, A.C, GÜREL, H. “Türkiye’de Bireysel Emeklilik Sistemi Bilgi Düzeyi ve BES’ e Katılımda
Devlet Katkısının Etkisi Üzerine Bir Araştırma”, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 11, Sayı 25, Sayfa 159-166, 2014.
ÖZTUNA, B. “Türk Sporcularının Sosyal Güvenliği” , 2015.
SATICI, M. “ Değişim Sonrası Bireysel Emeklilik Sistemi”, Building a Better Working World, 2013. SÖNMEZ, D. "Bireysel Emeklilik Sistemi ve Beklentileri", K.H.Ü. Sos. Bil. Enstitüsü İ.İ.B.F. İşletme
Bölümü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2008.
ŞAYLI, M. “Türkiye’de Vergi Avantajı ve Devlet Katkı Payı: Bireysel Emeklilik Sistemindeki Teşvik
Değişiminden Kim Faydalanıyor” , Koç Üniversitesi, Sos. Bil. Enstitüsü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2013.
ŞİMŞEK, H. "Bireysel Emeklilik Sistemi ve Emeklilik Yatırım Fonlarında Performansa Bağlı Risk
Analizi", Y.T.Ü. Fen. Bil. Enstitüsü Bölümü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2010.
TOPKAYA, Ö. “Sosyal Politika Bağlamında Dünyada Sağlık Politikalarının Tarihsel Gelişimi” ,
Süleyman Demirel Üniversitesi İİBF, Cilt21, Sayı2, 2016.
TUĞSEL, E. "Ülkemizde Bireysel Emeklilik Sistemi ve Fonlarının Kaynağını Etkileyen Unsurlar",
M.Ü. Sos. Bil. Enstitüsü İ.İ.B.F. İşletme Bölümü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, İstanbul, 2007.
UYAR, H.İ. “Bireysel Emeklilik Sistemi ile Ekonomik Göstergeler Arasındaki İlişkinin İncelenmesi”,
Mali Çözüm Dergisi, 2012.
YANARDAĞ, ÖZGÜR, M.”Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sistemi ve Bireysel Emeklilik Sisteminin
Etkinliği: Muğla İli Üzerinde Ampirik Bir İnceleme”, Muğla Üniversitesi, Sos. Bil. Enstitüsü, Yayınlanmış Doktora Tezi, Muğla, 2010.
YAZICI, S.”Bireysel Emeklilik Sistemi ve Türkiye Uygulaması”, Ankara Üniversitesi, Sos. Bil.
Enstitüsü, Yayınlanmış Doktora Tezi, Ankara, 2015.
YILDIRIM, İ. "Türkiye’de Sosyal Güvenlik Sistemi ve Bireysel Emeklilik ", N.Ü. Sos. Bil. Enstitüsü
İ.İ.B.F. İşletme Bölümü, Yayınlanmış Yüksek Lisans Tezi, Niğde, 2011.
YILMAZ, S. “Bireysel Emeklilik Sisteminin Vergilendirme Açısından Analizi ve Değerlendirilmesi” ,
ZENGİN, E. , ŞAHİN, A. ve ÖZCAN, S. “Türkiye’de Sosyal Yardım Uygulamaları” , Celal Bayar
ÖZGEÇMİŞ KİŞİSEL BİLGİLER
Adı ve Soyadı : Cemal ÜNLÜER Doğum Yeri ve Tarihi : Niğde / 28.01.1989 Medeni Hali : Bekar
İletişim Bilgileri : cemalunluer_51@hotmail.com
0536 714 79 19(GSM)
EĞİTİM
2007 – 2012 Balıkesir Üniversitesi Bandırma İ.İ.B.F İşletme Bölümü 2012 – 2016 Niğde Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü İşletme
Ana Bilim Dalı Yüksek Lisans Programı
İŞ DENEYİMİ
2013 – NİĞDE TERMOSİSTEM DOĞALGAZ MÜH. LTD.
ŞTİ. MUHASEBE FİNANS YÖNETİCİSİ
YABANCI DİL