Boy Frekans Dağılımı ve Boy-Ağırlık İlişkisi

Bu çalışma kapsamında örneklenen benekli hanilerin total boy uzunlukları 6,3- 11,7 cm aralığında yer almıştır. Bu balıkların boy frekans dağılımlarının mevsimlere göre değişim gösterdiği de belirlenmiştir.

Geçmiş yıllarda benekli hani balıklarının mevsimlere göre boy frekans dağılımlarıyla ilgili Waguέ (1997), Kınacıgil, İlkyaz, Metin, Ulaş, Soykan, Akyol, ve Gurbet (2008) ve Birim (2009)‟in çalışmaları bulunmaktadır. Bu üç araştırmacı da bu balıkların boy frekans dağılımının mevsimsel olarak değiştiğini ortaya koymuşlardır. Boyları 9-10 cm arasında olan benekli hanilerin yaz ve bahar dönemlerinde yüzde frekans değerlerinde artış olurken güz döneminde ise azalma olduğunu saptamışlardır. Bu azalmanın sebebi olarak da benekli hanilerin üreme dönemi sonrasında populasyona yeni bireylerin katılmasıyla gerçekleştiğini belirtmişlerdir (Birim, 2009; Kınacıgil ve diğer, 2008; Waguέ, 1997).

Bu çalışmada benekli hani balıklarının boy-ağırlık ilişkisi incelendiğinde, bireylerin negatif allometrik büyüme özelliği gösterdiği saptanmıştır. Benekli hanilerin boy frekans dağılımı mevsimsel olarak değiştiği için boy-ağırlık ilişkisi de mevsimlere göre incelenmiş ve boy-ağırlık ilişkisinin de örnekleme dönemlerine göre değiştiği tespit edilmiştir.

Birim (2009) tarafından yapılan araştırmada da, bu çalışmada olduğu gibi boy- ağırlık ilişkisinin mevsimlere göre değiştiği tespit edilmiş ve b katsayısının örnekleme mevsimleri içerisinde 2,17-2,93 aralığında yer aldığı belirlenmiştir. Birim. (2009) bu farklılığı cinsiyetler arası gonad gelişim farkına bağlamıştır. Her iki çalışmanın da bulguları incelendiğinde boy-ağırlık ilişkisindeki mevsimsel farklılıkların sebebinin küçük balıkların stoğa katılımı sonucunda oluştuğu söylenebilir. Bu farklılıkların olası nedenlerinden bir diğeri ise zamana göre ortamda varolan besinlerin bolluğu da olabilir.

Tablo 4.1‟de benekli hanilerin boy frekans dağılımı ve boy-ağırlık ilişkisiyle ilgili yapılan araştırmalar incelendiğinde, örneklemelerin birden fazla mevsimde yapıldığı görülmüştür. Buna karşın bu çalışmalarda boy-ağırlık ilişkisi, olası zamansal değişimler göz ardı edilerek örneklenen tüm balıklar için ortak olarak değerlendirilmiştir. Oysa ki boy frekans dağılımı mevsimsel olarak değişen balıkların boy-ağırlık ilişkisinin de mevsimsel değişimi incelenmelidir. Yapılan diğer araştırmalarda balıkların total boy ve ağırlıkları arasındaki ilişkiyi gösteren a ve b katsayıları ile bu çalışmada belirlenen değer karşılaştırmalara açık değildir.

48

Tablo 4.1Benekli hani balığına ait geçmiş yıllarda yapılmış bazı çalışmaların sonuçları, * ile gösterilen alanlar hakkında çalışmalarda bilgi bulunamamıştır, ** ile gösterilen çalışmalarda boy-ağırlık ilişkisi mevsimsel olarak incelendiğinden örneklenen tüm balıklar için ortak olan a, b ver2 değerleri verilmemiştir

ÇalıĢmayı Yapan Alanı Örneklem Yılı n Boy Aralığı a b r2

Waguέ (1997) Thermaikos Körfezi Mart-Aralık 1993 3350 4,7-13,1 0,0023 _{1,89 0,74} Valle, Bayle ve Ramos (2003) İspanya Kasım 1995 87 3,4-7,9 0,0111 _{3,12 0,96} Abdallah (2002) Mısır İskenderiye Ocak-Aralık 1998 153 3,1-12,5 0,025 _{2,84 0,95} Sangün (2002) Mersin Mayıs 1999-Nisan 2000 3003 6,0-11,6 0,0145 _{3,06 0,99} Morey ve diğer (2003) Baaleric Adası Nisan 2000-Temmuz 2001 584 2,4-10,5 0,0161 _{3,03 0,97} Gürkan ve Bayhan (2010) İzmir Körfezi Ocak-Mayıs 2002 204 6,0-11,1 0,0096 _{3,22 0,96} Bilecenoğlu (2009) İzmir Körfezi Mayıs-Kasım 2002 603 5,2-11,7 0,0157 _{3,00 0,97} Dulcic´ ve diğer. (2007) Hırvatistan Mayıs 2002-Haziran 2003 1218 5,8-13,0 0,01 _{3,19 *} Leblebici ve diğer. (2007) İzmir Körfezi Ocak-Aralık 2005 2304 4,4-11,7 0,0196 _{2,89 0,89} Irmak (2006) İzmir Körfezi Ocak-Nisan 2005 1062 6,0-11,6 0,0182 _{2,91 0,94} Özaydın ve diğer. (2007) İzmir Körfezi Şubat-Aralık 2005 2543 6,7-11,6 0,0241 _{2,79 0,95} Kınacıgil ve diğer. (2008) İzmir Körfezi Temmuz 2004-Haziran 2007 2410 3,9-12,3 0,013 _{3,11 0,96} Bök ve diğer (2011) Marmara Denizi Kasım 2006-Mart 2007 111 5,9-11,8 0,0319 _{2,71 0,87} **Birim (2009) İzmir Körfezi Şubat 2007- Eylül 2008 2513 6,3-11,9

**Bu çalışma İzmir Körfezi Şubat 2007-Kasım 2008 2827 6,3-11,7

4.1.2 Kondisyon Faktörü

Benekli hanilerin kondisyon faktörü değerleri 1,55-1,91 arasında değişim göstermiştir. En düşük kondisyon faktörü değerine Güz 2008 (01-02/11/2008) örneklemesinde, en yüksek değere ise Bahar 2007‟de (29-30/03/2007) rastlanmıştır. İzmir Körfezi‟nde üremenin yoğun olduğu dönemlerde (mart-eylül) yüksek olan kondisyon faktörünün, üremenin bittiği dönemlerde düştüğü belirlenmiştir. Bu durum, üreme aktivitesindeki balıkların enerjilerinin büyük bir bölümünü gonadların gelişimi için harcamış olmalarından ileri gelebilir.

Birim (2009) çalışmasında kondisyon faktörü değerlerinin 1,68-2,01 arasında değiştiğini belirtmiştir. Araştırmacının bulgularına göre, kondisyon faktörü değerleri üremenin yoğun olarak gerçekleştiği dönemlerde düşmekte ve diğer dönemlerde ise dalgalanmalı bir şekilde devam etmektedir (Birim, 2009). Sangün (2002) benekli hanilerin ortalama kondisyon faktörü değerlerini 1,5-1,7 arasında belirlemiş ve kondisyon faktörünün mayıs ve haziran aylarında düştüğünü, eylül ayından itibaren ise arttığını belirtmiştir. Irmak (2006) ise benekli hanilerin kondisyon faktöründeki değişimleri mevsimsel olarak değil de balıkların yaşına göre incelemiş ancak yaş gurupları arasında önemli bir farklılık görülmediğini bildirmiştir.

Birim (2009) ve Sangün (2002) çalışmalarında kondisyon faktörü değerlerini toplam vücut ağırlığından gonad ağırlığını çıkararak hesaplarken, bu araştırmada kondisyon faktörü, gonad ağırlığı farkı alınmadan hesaplanmıştır. Bu sebeple bu çalışmada üreme dönemlerinde kondisyon faktörü artış gösterirken, Birim (2009) ve Sangün (2002)‟ün yaptıkları çalışmalarda üreme dönemlerinde azalma gözlenmiştir.

Bu çalışmada kondisyon faktörünün boy sınıflarına göre değişimi incelendiğinde (Tablo 3.3) bütün boy gruplarında zamansal farklılıklar olduğu ortaya konmuştur. Kondisyon faktörünün zamana bağlı olarak değişmesi, örnekleme dönemlerinde farklı boy sınıflarından yakalanan birey sayılarının eşit olmamasından kaynaklanabilir. Birim (2009), Sangün (2002) ve Irmak (2006) tarafından yapılan

araştırmalarda kondisyon faktörünün boy sınıflarına göre olası değişimleri hakkında bir değerlendirme yapılmamıştır.

4.1.3 Mide Durumları

Benekli hani balıklarının örnekleme zamanlarına göre midelerinin dolu, boş veya iç dış olma durumları incelendiğinde, her örnekleme döneminde yakalanan balıkların bir çoğunun midesinin iç dış olduğu gözlenmiştir. Örnekleme dönemlerine göre, Güz 2008 hariç, dolu midelerin boş midelere oranla daha fazla olduğu görülmüştür. Güz 2008 dönemindeki bu farkın tümüyle doğal koşulları yansıtan bir bulgu olabileceği gibi, belki de örnekleme veya laboratuvar çalışmaları sırasında gerçekleşen bir hatadan da kaynaklanmış olabileceği düşünülmektedir.

İzmir Körfezi‟nden toplanan benekli hani balıklarında midelerin dolu veya boş olma durumları boy sınıflarına göre bir farklılık göstermezken, örnekleme zamanına göre değişim göstermiştir. Bu durum örnekleme zamanlarına göre balıkların yayılım gösterdikleri alandaki besin organizmalarının mevsimlere göre bulunma bolluklarının değişiminden kaynaklanabilir.

Waguέ (1997) çalışmasında örneklediği benekli hanilerin %31‟inin midesinin tamamen boş olduğunu tespit etmiştir. Labropoulou, Tserper ve Tsimenides (1998) ise inceledikleri midelerin %28,5 oranında boş olduğunu bildirmişlerdir. Labropoulou, Tserper ve Tsimenides (1998) yaptıkları analizler sonucunda benekli hani midelerinin boş veya dolu olma oranının balığın yaşına göre farklılık gösterdiğini saptamışlardır. Ayrıca örnekleme zamanı ile balık büyüklüğü arasında mide doluluk oranları açısından bir etkileşim olduğunu söylemişlerdir.

Bu araştırmada mide doluluk boşluk oranları, boy sınıflarına göre, yani bir anlamda yaşa göre istatistiksel olarak bir farklılık göstermezken, yukarıda da belirtildiği üzere, Labropoulou, Tserper ve Tsimenides (1998) bu oranların balık yaşına göre değiştiğini ortaya koymuşlardır. Bu iki çalışma arasındaki ayrılığın, Labropoulou, Tserper ve Tsimenides (1998)‟in balık örneklerinin boylarının 3,1-14

cm arasında değişim göstermesinden, yani bu araştırmaya kıyasla daha kısa ve daha uzun balıkları incelemiş olmasından kaynaklanabileceği düşünülmektedir. Bir diğer neden de örnekleme alanlarının ekolojik farklılıkları olabilir.

Benekli hani balıklarının örnekleme saatlerine göre midelerin doluluk boşluk oranlarını gösteren Şekil 3.8 incelendiğinde hemen her mevsimde, özellikle saat 1‟den 4‟e kadar olan zaman periyodunda mide doluluk yüzdesinin düştüğü görülmüştür. Bu durum sonucunda benekli hanilerin genel olarak gün ışığının olduğu zaman diliminde beslenme davranışı gösterdikleri söylenebilir. Ayrıca gün içerisinde diğer saatler incelendiğinde belli bir zaman dilimine göre mide doluluk oranlarında düzenli bir şekilde artma ya da azalma belirlenememiştir. Benekli hanilerin gün içerisinde herhangi bir beslenme zamanı saptanamadığından besinle karşılaştıkları an beslendikleri düşünülmektedir.

4.1.4 Besin Kompozisyonu

Benekli hani balıklarının mide içeriği incelemeleri sonucunda karnivor bir tür olduğu belirlenmiş ve bu balıkların genel olarak bentik Crustacea ile beslendiği ortaya konmuştur.

Benekli hanilerin genel besin kompozisyonu, bugüne kadar yapılan bütün araştırmalarda (Tablo 4.2) nitelik ve nicelik bakımından büyük benzerlik göstermiştir. Tüm araştırmalar bu balıkların en önemli besin grubunu Decapoda takımının oluşturduğunu ortaya koymuştur (Tablo 4.2). Diğer taksonomik grupların ise, çalışmadan çalışmaya, %F veya %W oranları bakımından genel besin kompozisyonunda farklı önem sırasında oldukları görülmüştür.

Çalışmalar arasında besin kompozisyonunda gözlemlenen değişimlerin, örnekleme alanlarında dağılım gösteren besin organizmalarının ortamda bulunma sıklıkları ve bolluklarından kaynaklı olabileceği düşünülmektedir. Ayrıca gerçekleştirilen tüm araştırmaların farklı alanlar ve farklı derinliklerde (Tablo 4.2) yapılmış olmaları da besin kompozisyonunu etkilemiş olabilir.

Bu çalışmada mide içeriklerinde varolan Echinodermata şubesindeki üyelerin hepsinin Ophiurida takımında yer aldığı belirlenmiştir. Ayrıca Waguέ (1997) ve Bilecenoğlu (2009) da benekli hani balıklarının mide içeriklerinde buldukları Echinodermata üyelerinin Ophiurida takımından olduğunu tespit etmişlerdir. Labropoulou ve Eleftheriou (1997), Labropoulou, Tserper ve Tsimenides (1998) ve Irmak (2006) ise mide içeriklerinde belirlenen Echinodermata şubesindeki organizmaların hangi takımda yer aldığını hakkında bir bilgi vermemişlerdir.

53

Tablo 4.2Benekli hani balığına ait beslenme özellikleri üzerine geçmiş yıllarda yapılmış çalışmaların sonuçları, n= balık sayısı, D= örnekleme derinliği (m), %F= yüzde rastlanma sıklığı, %W= yüzde ağırlık oranı, %N= yüzde sayısal varlık oranı, yapılan her bir çalışmada belirlenen en önemli besin grubu koyu renk gösterilmiştir (Am.= Amphipoda, Br.= Brachyura, Co.= Copepoda, De.= Decapoda, Ec.= Echinodermata, Eu.= Euphausidace, Is.= Isopoda, My.= Mysida, Mo.= Mollusca, Na.= Natantia, Op.= Ophiurida, Po.= Polychaeta, Te.= Teleostei)

Waguέ (1997) (n= 851) (D= 20-170) Labropoulou ve Eleftheriou (1997) (n= 583) (D= 25-30) Labropoulou, Tserper ve Tsimenides (1998) (n= 1045) (D= 30-100) Irmak (2006) (n= 1062) (D= 30-60) Bilecenoğlu (2009) (n= 207) (D= 20-50) Bu çalışma (n= 1333) (D= 50-58)

%F %N Besin %N %W Besin %F %W Besin %F %W Besin %F %W Besin %F %W Besin

16,80 10,85 Po. 13,80 5,92 Po. 32,30 3,98 Po. Po. 7,73 2,92 Po. 6,38 3,62 Po. 14,92 8,63 Co. Co. Co. 9,09 0,73 Co. Co. 2,28 <0,01 Co.

20,56 20,36 Eu. Eu. Eu. Eu. Eu. 0,46 0,01 Eu.

11,63 7,19 Is. Is. Is. Is. 1,93 0,29 Is. 2,28 0,34 Is. 17,74 13,20 Am. Am. 19,40 0,57 Am. Am. 13,53 2,98 Am. 15,81 1,33 Am. 9,16 5,80 My. 11,04 1,08 My. 33,80 2,77 My. 18,18 4,78 My. 1,93 0,29 My. 46,96 8,65 My. 23,15 12,49 De. 65,59 69,37 De. 35,00 74,70 De 63,64 60,30 De. 24,5 35,42 Na. 56,83 66,66 De. 9,16 3,46 Mo <1 <1 Mo. Mo. 54,58 29,34 Br. 17,39 39,97 Br. 2,01 1,26 Mo. 9,87 4,13 Ec. 3,12 <1 Ec. Ec. Ec. 2,90 6,29 Op. 9,27 11,25 Op. 4,70 2,18 Te. 5,09 23,54 Te. 16,70 17,30 Te. 18,18 4,86 Te. 3,38 11,23 Te. 1,82 6,88 Te.

Örnekleme mevsimlerine göre besin kompozisyonu incelendiğinde, mide içeriklerinde belirlenen organizmalarda tür bazında değişiklikler gözlenmesine rağmen bu organizmaların aynı takımdan oldukları belirlenmiştir. Örnekleme yapılan altı farklı mevsimde (Kış 2008 hariç) mide içeriklerinde bulunan en önemli besin organizmalarının Decapoda ve Mysida takımındaki canlılardan oluştuğu gözlenmiştir. Waguέ (1997) ve Labropoulou, Tserper ve Tsimenides (1998) tarafından mevsimsel ve aylık olarak yapılan çalışmalarda da, besin kompozisyonundaki organizmaların değişim göstermediği ve tüm örnekleme dönemlerinde genel olarak mide içeriklerinde Decapoda takımının yer aldığı belirtilmiştir. Labropoulou ve Eleftheriou (1997), Irmak (2006) ve Bilecenoğlu (2009) ise besin kompozisyonunda mevsimsel bir değişim olup olmadığı hakkında bilgi vermemişlerdir.

Benekli hanilerin besin kompozisyonundaki organizmalar balığın boy uzunluğuna bağlı olarak değişim göstermiştir. Boyca kısa olan balıklar özellikle küçük Decapoda türleriyle ve Ophiurida takımından organizmalarla beslenirken, boy uzunluğunun artmasıyla Ophiurida türlerinin yüzde ağırlık oranlarında azalma olduğu ve bunların yerini daha büyük Decapoda ve Perciformes türlerinin aldığı görülmüştür. Bunun sebebi balığın büyümesi sonucunda morfolojik olarak ağız yapısının da genişlemesi ve daha büyük organizmaları yutabilecek düzeye ulaşmasıdır.

Waguέ (1997) da benekli hani balıklarının besin kompozisyonunun boy uzunluğuna bağlı olarak değişim gösterdiğini belirtmiştir. Örneklediği balıkları <62 mm, 62-85 mm aralığında ve >85 mm olarak üç farklı boy grubuna ayırmıştır. <62 mm boy grubunda bulunan balıkların besin kompozisyonunda Mollusca, Echinodermata ve balıkların yer almadığını, boy uzunluğu arttıkça bu besin gruplarının mide içeriklerinde rastlanma ihtimalinin arttığını bildirmiştir.

Labropoulou, Tserpes ve Tsimenides (1998) çalışmalarında balıkların yaşları arttıkça, mide başına düşen organizma sayısında azalma olduğunu fakat tüketilen organizmaların boyutunun arttığını belirtmişlerdir. 0-1 yaşındaki balıkların (50-65 mm), Amphipoda takımında bulunan organizmaları, 2-3 yaşındaki (93-111 mm)

balıkların ise Decapoda takımındaki Alpheus glaber türünü daha çok tercih ettiklerini bildirmişlerdir.

İncelenen her mevsim içerisindeki balıkların boy sınıflarına göre besin kompozisyonuna baktığımızda, aynı mevsim içerisinde de boya göre besin kompozisyonunun değiştiği belirlenmiştir. Bu durum göz önüne alındığında, örnekleme zamanı ve boy sınıflarına göre ayrı ayrı gerçekleştirilen incelemelerin sonuçlarıyla, yapılan bu incelemenin sonuçlarının örtüştüğü görülmüştür.

4.2 Öneriler

Benekli hani balığının beslenmesiyle ilgili bugüne kadar yapılmış araştırmalar örnekleme sıklığı bakımından mevsimsel ya da aylık aralıklarla gerçekleştirilmiş fakat bu balıkların 24 saatlik zaman periyodunda beslenmesi hakkında bu çalışma dışında herhangi bir çalışmada bilgi verilmemiştir.

Beslenme ekolojisiyle ilgili yapılan çalışmalarda daha detaylı bilgi edinebilmek için örneklemeler daha sık aralıklarla yapılmalı ve farklı derinlikleri kapsamalıdır. Örneğin benekli haniler 100 m derinliğe kadar olan bir alanda dağılım göstermektedirler. Bu çalışmada ise örneklemeler 50-58 m derinlik aralığında gerçekleştirilmiştir. Yapılan çalışmalarda derinlik farkına göre benekli hanilerin besin kompozisyonunda değişim olup olmadığı hakkında bir bilgi edinilememiştir.

Mide içerikleri incelenen türün, besin olarak tükettiği organizmaların da ortam içerisinde dağılım ve bolluklarını ortaya koyabilecek çalışmalar yapılmalıdır. İzmir Körfezi‟ndeki benekli hani balıkların beslenme davranışının daha iyi açıklanması için, bentik organizma çeşitliliği ve bolluğunu ortaya koyabilecek örneklemeler yapılmasına karşın henüz incelenmesi tamamlanamadığından bu çalışmada bentik organizma çeşitliliği hakkında bilgi verilememiştir. Bentik organizma çeşitliliği belirlendiği takdirde bu balıkların beslenme davranışlarında seçici davranıp davranmadıkları hakkında daha ayrıntılı bilgi verilebilecektir.

KAYNAKLAR

Abdallah, M. (2002). Length-weight relationship of fishes caught by trawl off Alexandria, Egypt. Naga, The ICLARM Quarterly, Vol 25/1.

Bauchot, M. L. (1987). Poissons osseux. Fiches FAO d'identification pour les

besoins de la pêche Méditerranée et mer Noire. Zone de pêche 37. Volume II. Vertebres (891-1421). Rome: CEE ve FAO.

Bellan-Santini, D., Karaman, G. S., Ledoyer, M., Myers, A. A., Ruffo, S. & Vader, W. (1998). Localities and Map, Addenda to Parts I-III, Key to Families, Ecology, Faunistics and Zoogeography, Bibliography, Index (815-959). In: The Amphipoda

of the Mediterranean. Part IV. Sandro Ruffo (Ed). Mémoires de l‟ Institut

Océanographique, Monaco.

Bilecenoğlu, M., Taşkavak, E., Mater, S. & Kaya, M. (2002). Checklist of the marine fishes of Turkey. Zootaxa, 113, 1-194.

Bilecenoğlu, M. (2009). Growth and feeding habits of the brown comber, Serranus

hepatus (Linnaeus, 1758) in Izmir Bay, Aegean Sea. Acta Adriatica, 50(1), 105–

110.

Birim, D. (2009). İzmir Körfezi‟nde Serranus cabrilla (Linneaus, 1758) ve Serranus

hepatus (Linneaus, 1758)‟un üreme özellikleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen

Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.

Bowen, S. H. (1996). Quantitative description of the diet. In B. R. Murphy & D. W. Willis, (Ed.). Fisheries techniques. (2nd ed.) (513-532), Maryland: American Fisheries Society Press.

Bök, T. D., Göktürk, D., Kahraman, A. E., Alıçlı, T. Z., Acun, T. & Ateş, C. (2011). Lenght-weight relationships of 34 fish species from the Sea Marmara, Turkey.

Journal of Animal and Veterinary Advances, 10, (23).

Bruslé, S. (1983). Contribution to the sexuality of a hermaphroditic teleost, Serranus

hepatus (Linneaus, 1758). Journal Fish Biology, 22, 283-292.

Cortés, E. (1997). A critical review of methods of studying fish feeding based on analysis of stomach contents: Application to Elasmobranch fishes. Canadian

Journal of Fisheries and Aquatic Sciences, 54, 726-738.

Çoker, T. (2003). İzmir Körfezi‟ndeki teleost balıkların pelajik yumurta ve larvalarının morfolojisi ve ekolojisi. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.

Doktora Tezi.

Dulčıć, J., Matic-Skoko, S., Paladin, A. & Kraljević, M. (2007). Age, growth and mortality of brown comber, Serranus hepatus (Linnaeus, 1758) (Pisces: Serranidae), in the Eastern Adriatic (Croatian Coast). Journal of Applied

Ichthyology, 23, 195–197.

Echmeyer, W. N. (1998). Catalog of fishes 3 vols. San Francisco: Special Publication, California Academy of Science.

Froese, R. & Pauly, D. (Ed). (2007). FishBase version (06/2012). http://www.fishbase.org.

Gıda Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı (2012). 3/1 numaralı „Ticari amaçlı su ürünleri avcılığını düzenleyen tebliğ‟. Tebliğ no: 2012/65.

Gürkan, Ş. & Bayhan, B. (2010). İzmir Körfezi (Ege Denizi)‟nde Benekli Hanibalığı

Serranus hepatus (Linnaeus, 1758)‟nın Biyometrik Özellikleri. Süleyman Demirel Üniversitesi Eğirdir Su Ürünleri Fakültesi Dergisi, 6(1), 14-19.

Hayward, P. J. & Ryland, J. S. (Ed.). (1995). Handbook of the marine fauna of

North-West Europe. Oxford University: Oxford University Press.

Hyslop, E. J. (1980). Stomach contents analysis: a review of methods and their application. Journal of Fish Biology, 17, 411-429.

Irmak, E. (2006). İzmir Körfezi‟nde dağılım gösteren benekli hani (Serranus hepatus (Linnaeus, 1758)) balığının bazı biyolojik özelliklerinin araştırılması. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.

Katağan, T., Kaya, M., Ergen, Z. & Önen, M. (1990). İzmir Körfezi‟nde yaşayan

Mullus barbatus Linnaeus, 1758 türünün beslenme rejimi. Doğa Türk Zooloji Dergisi, 14(2), 179-187.

Kınacıgil, H. T., İlkyaz, A. T., Metin, G., Ulaş, A., Soykan, O., Akyol, O. & Gurbet, R. (2008). Balıkçılık Yönetimi Açısından Ege Denizi Demersal Balık Stoklarının İlk Ürüme Boyları, Yaşları ve Büyüme Parametrelerinin Tespiti. TÜBİTAK Proje

Raporu, Proje No: 103Y132.

Kocataş, A. & Bilecik, N.(1992). Ege Denizi Canlı Kaynakları. Bodrum: T.C. Tarım ve Köyişleri Bakanlığı, Su Ürünleri Araştırma Enstitüsü.

Labropoulou, M. & Eleftheriou, A. (1997). The foraging ecology of two pairs of congeneric demersal fish species importance of morphological characteristics in prey selection. Journal of Fish Biolgy, 50, 324-340.

Labropoulou, M., Tserper, G. & Tsimenides, N. (1998). Age, growth and feeding habits of the brown comber Serranus hepatus (Linneaus, 1758) on the Cretan Shelf. Costal and Shelf Science, 46, 723-732.

Leblebici S., Yapıcı S., Özaydin O. & Tosunoğlu Z. (2007). Some biological aspects of Serranus hepatus (Linneaus, 1758) in Izmir Bay (Aegean Sea, Turkey).

Rapport de la Commission Internationale pour l’Exploration Scientifique de la Mer Méditerranée, 38, 529.

Makings, P. (1977). A guide to the British coastal Mysidacea. Field. Studies Council, 4, 575-595.

Morey, G., Moranta, J., Massutἰ, E., Grau, A., Linde, M., Riera, F. & Morales-Nin, B. (2003). Weight–length relationships of littoral to lower slope fishes from the western Mediterranean. Fisheries Research 62, 89–96.

Narlıoğlu, B. A. (1998). Benekli hani balığının Kuzey Ege Türkiye kıyılarındaki dağılımı ve bazı biyolojik özellikleri. Dokuz Eylül Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.

Nelson, J. S. (2006). Fishes of the Word (4. Baskı). Alberta, Canada: John Wiley and Sons, Inc.

Özaydın, O., Uçkun，D., Akalın, S., Leblebici, S. & Tosunoğlu, Z. (2007). Length– weight relationships of fishes captured from Izmir Bay, Central Aegean Sea.

Journal of Applied Ichthyology 23, 695–696.

Pinkas, L. M., Oliphant, S. & Iverson, I. L. K. (1970). Food habits of albacore, bluefin tuna and bonito in Californian waters. California Fish and Game, 152, 1– 105.

Samsun, S. (2005). Mezgit balığının (Gadus merlangus euxinus Nordmann, 1840) bazı üreme ve beslenme özellikleri üzerine bir araştırma. On Dokuz Mayıs Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü. Doktora Tezi.

Sangün, L. (2002). Aydıncık Babadillimanı‟nda iki Serranus türünün ( Serranus

hepatus, Serranus cabrilla ) popülasyon dinamiği parametrelerinin tahmini.

Çukurova Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Yüksek Lisans Tezi.

Sayın, E. (2003). Physical features of the Izmir Bay. Continental Shelf Research, 23, 957-970.

Smith, C. L. (1981). Serranidae. In FAO species identification sheets for fishery

purposes. Eastern Central Atlantic; fishing areas volume IV. (34-47). Canada:

Department of Fisheries and Oceans Canada and FAO.

Sokal, R. R. & Rohlf, F. J. (1995). Biometry (3rd ed.). New York, USA: W.H. Freeman.

Southward, E. C. & Campbell, A. C. (2006). Echinoderms: keys and notes for the

identification of British species. Linnean Society of London and the Estuarine and

Coastal Sciences Association by Field Studies Council.

Tattersall, W. M. (1951). A review of the Mysidacea of the United States National Museum. Bulletin of the United States National Museum 201:1-292.

Tıraşın, E. M. (1993). Balık populasyonlarının büyüme parametrelerinin araştırılması. Doğa Türk Zooloji Dergisi, 29, 29-82.

Tıraşın, E. M. (2001). The food and feeding of the mackerel (Scomber scombrus Linnaeus, 1758) in the North Sea. Dokuz Eylül Üniveristesi Fen Bilimleri Enstitüsü PhD. Thesis.

Uslu, O. (1986). İzmir Körfez’inde sanayi kirliliği. Sanayi ve Çevre Konferansı. Ankara:Türkiye Çevre Sorunları Vakfı Yayını, Önder Matbaası.

Valle, C., Bayle, J. T. & Ramos, A. A. (2003). Weight–length relationships for selected fish species of the western Mediterranean Sea. Journal of Applied

Ichthyoloji, 19, 261–262.

Waguέ, A. (1997). Biologie, ecologie et dynamique de l‟espece Serranus hepatus (Linneaus, 1758) (poisson, Serranidae) dans le golfe de Thermaikos (Mer Egee, Grece). Aristotle University of Thessaloniki PhD Thesis.

Whitehead, P. J. P., Bauchot, M. L., Hureau, J. C., Nielsen, J. & Tortonese, E. (Ed.). (1986). Fishes of the North-eastern Atlantic and the Mediterranean Volume II. (780-791). Paris: UNESCO.

Windell, J. T. & Bowen, S. H. (1978). Methods for study of fish diets based on