Biyosensörlerin Temelleri

Bir insan koklamak, tatmak, duymak, görmek ve dokunmak gibi beş tip hissetme elementine sahiptir. Bu sensör elementleri doğada mevcut buluna temel sensör tiplerini gösterir. En basit sensör örneği turnusol kağıdının ortamda asit veya baz olmasına göre renk değiştirmesidir. Turnusol kağıdı ortamda asit yada baz olduğunu renk değişimiyle kantitatif olarak gösterir. Daha kesin bir biçimde asitlik derecesini belirlemek için pH sensörlü olan bir pH metre kullanılır. pH-metrenin elektriksel potansiyel değişimi cihazın iğnesinde veya LCD-ekranında ayırt edilebilir bir harekete dönüşür. Cihazın, fiziksel ya da kimyasal değişimi ışık sinyaline veya elektronik sinyale çeviren parçasına dönüştürücü denir. Bir insandaki algılama elementlerinin fonksiyonları sabitken elektrokimyasal bir sensörün fonksiyonları pH sensöründe olduğu gibi geliştirilen cihazın ölçüm ucunun teknolojisine ve dönüştürücüsüne bağlıdır.

Bir biyosensör birbiriyle sırayla bağlantılı iki temel bileşenden oluşan kimyasal bir tanılama düzeneğidir. Bu bileşenlerden birincisi biyokimyasal bir tanıma sistemi ve ikincisi fiziko- kimyasal dönüştürücüdür. Bu iki bileşen ile numune konsantrasyonu gibi kimyasal bir bilgi analiz edilebilen kullanışlı bir sinyale dönüştürülebilir. Biyosensörün biyolojik bileşeni

34

katalitik ve katalitik olmayan olmak üzere iki gruba ayrılır. Katalitik bileşenler mikroorganizmalardan, dokulardan ve enzimlerden oluşurken katalitik olmayan bileşenler antikorlar, reseptörler ve nükleik asitlerden meydana gelirler. Dönüşüm teknikleri kullanılan biyolojik bileşene bağlıdır. Analitik kimyadaki spektroskopik ve kolorimetrik metotlar gibi fotometrik yöntemleri temel alınır. Ancak kimyasal sensörlerin ve biyosensörlerin çoğu basit ve düşük maliyetli olması sebebiyle elektrokimyasal dönüştürücüleri kullanarak geliştirilirler (Ozdemir, Tuncagil, Demirkol, Timur, & Toppare, 2011) (Azak vd., 2013). Şekil 3.1’de bir biyosensörü oluşturan 4 ana bileşen gösterilmiştir.

Şekil 3.1 Biyosensör bileşenleri

3.1.1 Elektrokimyasal Dönüştürücüler

Son yıllarda klinik ve çevresel analizlerde elektrokimyasal tanılama sistemleri hakkında birçok araştırma yapılmıştır. Düşük maliyetli, yüksek hassasiyete sahip, çözücü yoğunluğundan bağımsız, basitçe minyatürleştirilebilen ve bu sayede mikro-üretim için uygun, düşük güç ihtiyacı gerektiren ve benzerlerine nispeten kolay ilgili cihaza uyum sağlayan elektrokimyasal dönüştürücüler düşünüldüğünde bu konunun araştırmacıların dikkatini çekmesi hiçte şaşırtıcı değildir (Mao vd., 2008) . Bu gibi özelliklerinden dolayı elektrokimyasal tanılama metotları kanser, enfeksiyonlar, glikoz, kolesterol, alkol ve birçok biyolojik ajanın tanılanması gibi çeşitli uygulamalarda kullanılmak için oldukça caziptirler (Singh vd., 2013).

Tipik bir elektrokimyasal glikoz sensörü çalışma, referans ve karşıt elektrot olmak üzere üç elektrotlu bir hücreden oluşur (Vashist, Zheng, Al-Rubeaan, Luong, & Sheu, 2011). Çalışma elektrotu üzerine kaplanan algılama tabakası özellikle glikoza tepki veren enzim gibi aktif malzemelerden oluşur. Analit elektrik sinyalindeki değişimi üreterek yükseltgenmeyi ve indirgenmeyi gerçekleştiren çalışma elektrotu üzerindeki gözenekli mebrana difüze edilir. Elektrik sinyali analit tanıma sinyaline dönüştürülür ve gösterilir. Glikoz tanılama sistemleri için yaygın olarak kullanılan elektrokimyasal metotlar dönüşümlü voltametri (CV), amperometri, voltametri ve yük ölçümüdür (coulometry). CV elektrokimyasal bir reaksiyon

Biyosensör

Dönüştürücüler Algılama

35

sisteminin elektrot prosesini araştırmak için kullanılan en popüler tekniktir (Zhang, Liu, Chu, Shi, & Jin, 2013) (Ye, Luo, Ding, Chen, & Liu, 2011). Önceki bölümde açıklandığı gibi CV grafiğinden (akım-potansiyel) faydalanılarak farklı tarama hızlarında anodik (Epa) ve katodik (Epc) pik potansiyeli arasındaki potansiyel farkı (ΔEp), tarama hızı ve redoks pik akımı arasındaki ilişki, anodik (Ipa) ve katodik (Ipc) pik akımı arasındaki ilişki elde edilebilir. Sonuç olarak analitin redoks potansiyeli, elektrokimyasal reaksiyonun tipi (tersinir, tersinmez, yarı tersinir), elektrokimyasal reaksiyonu hızı ve buna bağlı diğer bilgiler ölçülebilir veya elde edilebilir (Reza vd., 2015) (Tang vd., 2014).

Voltametrik, amperometrik ve potansiyometrik olmak üzere üç çeşit dönüştürücü vardır. Amperometrik ve potansiyometrik dönüştürücüler en çok kullanılan elektrokimyasal dönüştürücülerdir. Elektrotların çoğu elektrokimyasal reaksiyonun meydana geldiği potansiyelde inert olan platin, altın, gümüş ve paslanmaz çelik gibi metallerden veya karbon bazlı malzemelerden yapılır. Bunlardan ilki olan voltametrik dönüştürücüler analitin oksidasyonu veya indirgenmesi meydana gelinceye kadar algılama sisteminin potansiyeli arttırması (ya da azaltması) ile çalışır ve ani bir akım yükselme/düşme piki elde edilir. Pik akımının yüksekliği elektroaktif analitin (veya redoks mediyatörün) konsantrasyonuyla doğru orantılıdır. Denklem 3.15’ de akım (hem de analit konsantrasyonu) ve pik potansiyeli arasındaki ilişki (Butler-Volmer eşitliği) gösterilmiştir (Bard & Faulkner, 2001).

i = i₀[e−αFη RT⁄ − e(1−α)Fη RT⁄ ] (3.15)

i0 = AFk0C (3.16)

Burada, i uygulanan potansiyelde elektrokimyasal reaksiyon sırasında üretilen akımı, i0

başlangıç akımını, α transfer katsayısını, F Faraday sabitini, η pik potansiyelini, R ideal gaz sabitini, T mutlak sıcaklığı, A sensörün yüzey alanını, k0 standart hız sabitini, C analitin

konsantrasyonu gösterir. Analitin oksidasyonu ya da redüksiyonu gerçekleşinceye kadar uygulanan potansiyeldeki artış veya azalışı gösterir. Bu yöntemle elektroaktif potansiyelinin konsantrasyonu ile orantılı olan büyük bir akım üretilir (Bard & Faulkner, 2001). Amperometri çalışma elektrotuna indirgeyici veya yükseltgeyici sabit bir potansiyelin uygulanmasını içeren diğer bir yaygın kullanımı olan elektroanalitik tekniktir. İndirgenebilen ya da yükseltgenebilen her analit amperometrik tanılamada kullanılabilir. Öncelikle istenen stabil oksidasyon/redüksiyon potansiyeli bilinmelidir, potansiyel direkt bu değere gider ve elde edilen akım amperometri olarak bilinir. Amperometrik dönüştürücülerde iki elektrot arasında

36

potansiyel belirlenir ve elektroaktif hücrenin oksidasyonu veya redüksiyonu tarafından üretilen akım ölçülür istenen analitin konsantrasyonu ile bağlantı kurulur (J. Y. Wang, Chen, & Ho, 2013). Denklem 3.15’de uygun oksidasyon (veya redüksiyon) potansiyeli biliniyorsa, potansiyel bu değere sabitlenir ve akım zamanın fonksiyonu olarak kaydedilir. Bu tarz elektrokimyasal dönüştürücü ikinci tipi olan amperometrik dönüştürücü olarak isimlendirilir. Amperometrik bir dönüştürücüde algılanan akım elektroaktif analitin kütle transferine bağlıdır. Sınır akımı ve analitin konsantrasyonu arasındaki ilişki aşağıda gösterilen eşitlikle açıklanır (Bard & Faulkner, 2001).

i =KC

ℓ (3.17)

Burada i sınır akımı, K bir sabit, C çözeltideki analit konsantrasyonu ve ℓ elektrotun difüzyon sınır tabakasıdır.

Üçüncü elektrokimyasal dönüştürücü tipi ise sıfır akımda sensör hücresinin potansiyelinin ölçümünü ifade eden potansiyometrik dönüştürücüdür. Nernst eşitliğine dayanır ve aşağıdaki eşitlikte de gösterildiği gibi potansiyel analitin konsantrasyonunun logaritması ile orantılıdır. Sıfır akımda potansiyel ölçümü yapılır. Potansiyel tanılanacak maddenin konsantrasyonunun logaritması ile orantılıdır(Bard & Faulkner, 2001) (Ozdemir vd., 2011)

𝐸 = 𝐸0+𝑅𝑇 𝑛𝐹ln

𝑎_𝑜𝑥 𝑎𝑟𝑒𝑑

(3.18)

E ve E0 sırasıyla elektrot potansiyeli ve standart elektrot potansiyelidir, aox ve ared sırasıyla

reaktantların oksidasyon ve redüksiyon aktiviteleridir, R ideal gaz sabitidir, T mutlak işlem sıcaklığıdır, n transfer edilen elektron sayısıdır ve F Faraday sabitidir.

Kondüktometrik dönüştürücüler ise çözeltinin elektriksel iletkenliğindeki değişime bağlı olarak elde edilir. Bunlar genellikle sabit akımda ya da potansiyelde elektriksel iletkendeki ölçülebilen bir değişim ile sonuçlanır.

FET-Dönüştürücüler ise alan etkili transistorları (field effect transistor- FET) temel alan dönüştürücülerdir. Bunlar çoğunlukla potansiyometrik, voltametrik ya da konduktometrik sensörler ile kullanılırlar (Gardner, Varadan, & Awadelkarim, 2001) (Gardner vd., 2001) .

37 3.1.2 Biyosensör proseslerinin temel prensipleri

Yukarıda açıklandığı gibi farklı tiplerdeki biyosensörlerin cevaplarını sinyale dönüştüren dönüştürücü (transducer) adı verilen cihazlar gereklidir. Biyosensörler substrat ya da analit adı verilen belli biyolojik bir maddenin tanınması ve ölçülmesi ile ilgilenirler. Biyosensörlerin genel şematik planı şekil Şekil 3.2’da gösterilmiştir.

Şekil 3.2 Biyosensörlerin genel şematik planı

Şekil 3.2’ da görüleceği gibi üçgen şeklinde olan analit veya substrat biyolojik tanıma elementinin üçgen olan kısımlarına yerleşir. Daire ve kare olarak gösterilen şekiller ise girişimci (engelleyici) bileşenleri gösterir. Girişimci bileşenler biyolojik tanıma elementinin üçgen şeklindeki aktif bölgelerine tutunamazlar. Biyolojik tanıma elementi enzim, antikor, DNA veya tam bir hücreden oluşabileceği gibi bu elementi desteklemek ve buna bağlanmak için bir katalizör ve tutuklama matrisinden de oluşabilirler (Joseph Wang, 2008) (Guiseppi-Elie, Brahim, & Narinesingh, 2002). Dönüştürücü mekanizması gazdaki, kütledeki, ışıktaki, iyonlardaki, elektronlardaki, sıcaklıktaki değişime bağlı olan bir elektrokimyasal, optik, termal veya piezzo-elektrik dönüştürücü ile tamamlanır. Genel olarak dönüşüm mekanizması bir bilgi işlem sitemine gönderilebilen elektronik bir sinyalin LED veya dijital bir ekranda çıktısının alınmasıdır (Marks, 2007) (Eggins, 2002).