Bilgi ve Destek Gereksinimlerinin Karşılanması

Araştırma örneklemine alınan kadınların genel olarak bilgi gereksinimlerinin karşılanma düzeyi puan ortalamaları ( x:2.01±0.64), destek gereksinimlerinin karşılanma düzeyi puan ortalamalarından ( x:1.26±0.68) daha yüksek bulunmuştur (Tablo 7).

5.2.1. Kadınların Bilgi Gereksinimlerinin Karşılanmasının Değerlendirilmesi

Araştırmaya katılan kadınların tamamen karşılandığını belirttikleri ilk üç madde; “meme kanserinin tedavisi hakkında bilgi”, “mammografi taraması hakkında bilgi” ve “kendimin meme kanseri olma riski hakkında bilgi”dir (Tablo 7).

Araştırmaya katılan kadınlar tarafından hiç karşılanmadığı belirtilen ilk üç madde; “çocuklarımla onların meme kanseri olma riskleri ile ilgili nasıl konuşacağım hakkında bilgi”, “kendimin meme kanseri olma riskimi ailemle nasıl konuşacağım hakkında bilgi” ve “kendim ve çocuklarım için genetik danışmanlık hakkında bilgi” olmuştur.

Chalmers ve arkadaşlarının (2003) yaptıkları çalışmada, kadınların tamamen

karşılandığını bildirdikleri ilk üç madde; “kendi kendine meme muayenesi konusunda bilgi

verilmesi ve nasıl yapıldığının gösterilmesi”, “mammografi taraması hakkında bilgi” ve “daha sağlıklı olabilmek için davranışlarımı değiştirmem gerektiği hakkında bilgi” olmuştur. Tunin ve arkadaşlarının (2010) yaptıkları çalışmada kadınların tamamen karşılandığını bildirdikleri ilk üç madde; ”mammografi taraması hakkında bilgi”, “kendimin meme kanseri olma riski hakkında bilgi” ve “meme kanserinin nedenleri hakkında bilgi” olmuştur.

Chalmers ve arkadaşlarının (2003) yaptıkları çalışmada kadınların hiç karşılanmadığını belirttikleri ilk üç madde; “kendim ve çocuklarım için genetik danışmanlık

hakkında bilgi”, “çocuklarımla onların meme kanseri olma riskleri ile ilgili nasıl konuşacağım hakkında bilgi” ve “kızımın meme kanseri olma riski hakkında bilgi”dir. Tunin ve arkadaşlarının (2010) yaptıkları çalışmada kadınlar tarafından hiç karşılanmadığı belirtilen ilk üç madde; “kızımın meme kanseri olma riski hakkında bilgi”, “çocuklarımla onların meme kanseri olma riskleri ile ilgili nasıl konuşacağım hakkında bilgi” ve “kendimin meme kanseri olma riskimi ailemle nasıl konuşacağım hakkında bilgi” olmuştur.

Araştırmamızda kadınların bilgi gereksinimlerinin karşılanma düzeyi sıralaması diğer çalışmalarla benzer bulunmuştur. Kadınların kendilerinin ve çocuklarının meme kanseri olma risklerini nasıl konuşmaları gerektiği ve genetik danışmanlık hakkında bilgi gereksinimlerinin karşılanmaması; sağlık personellerinin daha çok hastalık ve tedavisi hakkında bilgi verdiklerini, hasta ve ailesinin iletişimi hakkında bilgi vermediğini düşündürtmektedir. Bunun sonucunda; iletişim gibi konuların sağlık profesyonelinin önceliği olmadığı, bu konuların birincil sorunlar olarak görülmediği düşünülmektedir. Ülkemizde genetik danışmanlığın sınırlı olmasının da bu sonucu etkilediği düşünülmüştür.

5.2.2. Kadınların Destek Gereksinimlerinin Karşılanmasının Değerlendirilmesi

Araştırmaya katılan kadınların tamamen karşılandığını belirttikleri ilk üç madde; “meme kanseri ile ilgili endişelerimi azaltmak için bana destek olunması”, “meme kanseri olma riskim ile ilgili duygularımla baş etmemde bana destek olunması” ve “kendi kendine meme muayenesini düzenli olarak yapmam için bana destek olunması” dır (Tablo 7).

Araştırmaya katılan kadınlar tarafından hiç karşılanmadığı belirtilen ilk üç maddede;“ birinci sırada “bana destek olabilecek bir gruba katılmam” ve “mammografi randevularımın bana hatırlatılması”, ikinci sırada “kendi kendine meme muayenemi yapmamın bana hatırlatılması”, üçüncü sırada “kendi kendine meme muayenesini yapmayı öğrenirken konu hakkında bilgili bir sağlık personelinin beni izlemesi ve doğru yapıp yapmadığımı kontrol etmesi” yer almaktadır.

Chalmers ve arkadaşlarının (2003) yaptıkları çalışmada, kadınların tamamen

karşılandığını bildirdikleri ilk üç madde; “konu hakkında bilgisi olan bir sağlık personeli

tarafından düzenli olarak memelerimin muayene edilmesi”, “KKMM’ni düzenli olarak yapmam için bana destek olunması” ve “kendi kendine meme muayenesini yapmayı öğrenirken konu hakkında bilgili bir sağlık personelinin beni izlemesi ve doğru yapıp yapmadığımı kontrol etmesi” olmuştur. Bununla birlikte Tunin ve arkadaşlarının (2010) yaptıkları çalışmada kadınların tamamen karşılandığını bildirdikleri ilk üç madde; “konu hakkında bilgisi olan bir sağlık personeli tarafından düzenli olarak memelerimin muayene edilmesi”, “mammografi randevularımın bana hatırlatılması” ve “kendi kendine meme muayenesini yapmayı öğrenirken konu hakkında bilgili bir sağlık personelinin beni izlemesi ve doğru yapıp yapmadığımı kontrol etmesi” olmuştur.

Tunin ve arkadaşlarının (2010) yaptıkları çalışmada kadınların hiç karşılanmadığını belirttikleri ilk üç madde; “ileride bir gün meme kanseri olursam uygulayabileceğim bir plan yapmamda bana yardımcı olunması”, “bana destek olabilecek bir gruba katılmam” ve “KKMM’ yapmamın bana hatırlatılması” dır. Iradale ve arkadaşlarının 2003 yılında İngiltere de yaptıkları kalitatif çalışmada kadınların destek gereksinimleri olduğu belirtilmiş ve destek grupların kadınların duygusal desteğini karşılamada uygun bir seçenek olduğu belirtilmiştir.

Bu araştırmadaki kadınların destek gereksinimleri mamografi randevularının ve KKMM yapmanın hatırlatılması konusunda diğer çalışmalardan farklı bulunmuştur. Türkiye’de sağlık sistemi içinde kadınların mammografi randevularının ve KKMM yapmasının hatırlatılmasına ilişkin uygulamaların bulunmaması, bu gereksinimlerinin karşılanmamasının nedeni olarak düşünülmüştür.

5.3. Kadınların Meme Kanseri Riskine İlişkin Aldıkları ve Almak İstedikleri Bilgi ve