I. BÖLÜM
2.7. Arapça Öğretiminde Kullanılan Oyunlar Ġçin HazırlanmıĢ Materyaller
ش
ي
Oyun 2: Harfleri Sıralama
Bu oyun için aĢağıdaki gibi tüm harfleri kare yerlerden kesilerek öğrencilere karıĢık halde dağıtılır. Öğrenci de öğretmenini konutuyla beraber bu harfleri sıralamaya baĢlar.
خ ح ج ث ت ب ا
ص ش س ز ر ذ د
ق ف غ ع ظ ط ض
ي ه و ن م ل ك
Oyun 3: Kelime türetme
ب
ي
ى ف ش ت س م
م
ة ن ي م س
ن
ي
ر
Oyun 8: Uygun Cevaplar
Bu oyun için aĢağıdaki örnek olarak gösterilen soru kartları ve bu sorulara uygun cevap kartları hazırlanabilir
؟عُصًنا ًف مًعٌ ٍي
Oyun 9: Fiil Kartları
صهج
رضح
أ
مك
شرد
Oyun 14: Anlat Bakalım
Bu oyun için aĢağıda örnekleri sunulan resimler gibi, birçok resim öğrencilere seçenek olarak sunulabilir.
Oyun 16: Hikâye Uydurma
Öğrencilere yazacakları hikâyede bulunması gereken anahtar kelimeler aĢağıdaki gibi sunulabilir.
تٍت
دج
قٌرط
ءاطي
أ
اَ
ر
أ
تٌ
ءج
اَاٍحا
Oyun 25: Kelime OluĢturma
ا
ع
ز
ك
ف
ب
ي
س
ث
ط
Oyun 28: Saat Kaç?
Oyun 30: Yön Bulma قىس
بعله
ىرف
ثٍب
ةمٌذح
تاًاىٍحلا
قلاح
ذجسه
حضردي
ىفشحسه
ةعهاج
SONUÇ VE ÖNERĠLER
Oyun bireyin geliĢiminde büyük önem taĢımakla beraber, aynı zamanda öğrenme ve geliĢim kaynağıdır. Yabancı dil dersleri birçok öğrenci için kelimelerin ezberlendiği, dilbilgisi kurallarının anlatıldığı sıkıcı dersler olarak görülmektedir. Buna öğretmen merkezli ve klâsik öğretim yöntemleri de eklendiğinde dersler öğrenci için çekilmez hâle gelebilir. ġüphesiz ki diğer alanlarda olduğu gibi yabancı dil öğretiminde de en iyi ve en uygun tek bir yöntem yoktur. Önemli olan dersin konusuna göre en uygun tekniği seçmektir. Oyun tekniği ise, yabancı dil öğretiminde kullanılabilecek en ideal tekniklerdendir. Oyun tekniği, dersin eğlenceli hâle gelmesini sağlayıp, öğrenmenin en üst düzeyde olmasına katkıda bulunacaktır. Bunun yanı sıra, öğrencinin güdülenmesini sağlayıp dersten alınan verimi artıracaktır. Burada oyun tekniği ile ilgili olarak dikkat edilecek nokta; oyunların öğrencilerin yaĢ ve seviyelerine uygun olacak Ģekilde seçilmesidir. Oyunlar bütün öğrencilerin rahatça anlayıp, etkin katılımlarını sağlayacak, tüm öğrencilerin katılımına izin verecek nitelikte olmalıdır.
Oyun tekniğiyle öğretim yapılan sınıflarda öğretmenlere önemli görevler düĢmektedir. Her Ģeyden önce öğretmen tekniğin gerekliliğine inanmalı, oyuna fazla müdahale etmeden sürekli kontrol altında tutmalı, oyun süresince net ve anlaĢılır ifadeler kullanmalıdır. Öğretmen oyun oynatmayı bir ödül veya dersin sonunda zaman doldurma gibi düĢünmemelidir, bir öğretim tekniği gibi kullanmalıdır.
Yabancı dil derslerinde oyuna ayrılan süre, öğretilecek konuya göre değiĢebilmektedir. Öğretmen oyunu gereksiz yere uzatmamalı, oyunun amacından sapmamalıdır.
Arapçanın eğitimi alanında ilk defa oyunla Arapça öğretimi konusunu ele alan bu tezde hazırlanan örnek oyunlar sınıf ortamında uygulandığında görülmüĢtür ki oyunla yapılan yabancı dil öğretimi;
1- Öğrenciler için daha ilgi çekici ve eğlenceli olmuĢtur, 2- Dersin kalıcılığını artırmıĢtır,
3- Öğrencilerin baskılardan ve engellemelerden uzak derse katılımlarını sağlamıĢtır,
4- Sınıf içindeki monoton havayı dağıtmıĢtır.
Öğretimde ezbercilikten kurtulup, kalıcı ve zevkli öğrenim sağlayabilmek için oyun tekniğini yabancı dil derslerinde sıkça kullanılması, hem öğretmen, hem de öğrenci açısından yararlı olacaktır.
Ayrıca yabancı dil programları oluĢturulurken kitaplarda oyunlara bolca yer verilmesi gecikmiĢ olsa da yerinde bir karar olacaktır. Uygulamalı olarak oyunla yabancı dil öğretimi konusunda yeni çalıĢmalar da yapılmalı, bu konuda çalıĢan araĢtırmacılar desteklenmelidir.
KAYNAKÇA
ABACIOĞLU, T. (2001). Çocuklara Oyunlarla Yabancı Dil Öğretimi. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
AHĠOĞLU, A. N. (1999). Sembolik Oyunun 4 YaĢ Çocukların Dil Kazanımına Etkisi. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
AKANDERE, M. ( 2003 ). Eğitici Okul Oyunları. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. ARAL, N., KÖKSAL, A. (2000). Okul Öncesi Eğitimde Oyun. Ġstanbul :YA-PA
Yayınları.
BĠNBAġIOĞLU, C. (1998). Eğitimde ve Öğretimde Yaratıcılık. Milli Eğitim Vakfı Dergisi.
BĠRSUN, M. (1984). Okul Öncesi Eğitimde Resim ve Yaratıcılık. YA-PA Okul Öncesi Eğitim Semineri.
ÇOBAN, B. (2006). Ortaöğretimde ve Üniversitelerde Eğitsel Oyunlar. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
DEMĠREL, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: PegemA Yayıncılık.
DEMĠREL. Ö. (1990). Yabancı Dil Öğretimi, Ġlkeler, Yöntemler ve Teknikler. Ankara: Usem Yayınları.
DOĞAN, C. (1989). Yabancı Dil Olarak Arapça Öğretim Metot ve Teknikleri. Ankara.
DOĞANAY, G. (2002). Tarih Öğretiminde Oyunun Yeri. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Tarih Eğitimi Ana Bilim Dalı.
DOĞANAY, J. (1998). Anasınıflarına Devam Eden Çocukların Ebeveynlerinin Çocuk Oyun ve Oyuncaklarının Ġncelenmesi. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ankara Üniversitesi, Ev Ekonomisi Ana Bilim Dalı.
DÖNMEZ, N.B. (1992). Oyun Kitabı. Ġstanbul: Demet Yayıncılık.
ERSÖZ, A. (2000). Six Games for EFL/ESL Classroom. The Internet TESL Journal, Vol. VI, NO.6.
GÖNEN, Ġ. (1992). Çocuk ve Yaratıcılık 8. okul YA-PA Okul Öncesi Eğitimi ve YaygınlaĢtırılması Semineri Bursa.
GÜNEġ, H. ( 2003). Çocuk Oyunları. Ankara: Anı Yayıncılık.
HADFIELD, J. (1999). Beginner’s Communicative Games. Longman.
HAZAR, M. (1997). Beden Eğitimi ve Sporda Oyunla Eğitim. (Ġkinci Baskı) Ankara: Tubitay Yayınları.
ĠSMĠHAN, E. (1992). Dramatizasyonun Çocuk Eğitiminde Yeri. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Gazi Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
ĠZGÖREN, M. K .(2003). Oyunlarla Dil Öğretimi. (Ġkinci Baskı). Ankara: Academyplus Yayınevi.
KARADAĞ,E., ÇALIġKAN, N. (2005). Kuramdan Uygulamaya Ġlköğretimde Drama. Ankara: Anı Yayıncılık.
KĠPER, N. (1999). Importance of Play Areas in Child Development and Desing Guidelines for Play Areas. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ġzmir Teknoloji Üniversitesi.
KURT, Ġ. (1990). Türk Atasözlerine Psikolojik Bir YaklaĢım. Ankara :T.C. Kültür Bakanlığı Gençlik ve Halk Kitapları / 56.
ORLICH, D.C. (1985). Teaching Strategies. Toronto: B.C. Healt and Company. ÖZDOĞAN, B. (2000). Çocuk ve Oyun.( GeliĢtirilmiĢ Üçüncü Baskı ). Ankara: Anı
Yayıncılık.
ÖZGÜR, H. (2000). Ġlkokul Dönemindeki Çocukların Çocuk Oyun Alanların Olan Ġlgileri. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Ege Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü.
PEHLĠVAN, H. (2005). Oyun ve Öğretme. Ankara: Arı Yayıncılık.
POYRAZ, H. ( 2003). Okul Öncesi Dönemde Oyun ve Oyuncak. Ankara : Anı Yayıncılık.
RIXON, S. (1988). How to Use Games in Language Teaching. Macmillian Publishers.
RIXON, S. (1981). How to Use Games in Language Teaching. London.
SABAN, A. (2002). Çoklu Zeka Teorisi ve Eğitimi.(GeliĢtirilmiĢ Ġkinci Baskı ). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
SEVĠNÇ, M. (2004). Ergen ve Çocukluk GeliĢimi ve Eğitiminde Oyun. Ġstanbul : Morpa Kültür Yayınları.
SEYREK, H., SUN,M. (1991). Çocuk Oyunları. Ġzmir: Mey Yayınları. YAVUZER, H. (1993). Çocuk Psikolojisi. Ġstanbul: Remzi Kitapevi.
YILDIZ, V. (1992). Ġzmir Ġl Merkezinde Okul Öncesi Eğitim Kurumlarında Oyunun Yeri. YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
YÖRÜKOĞLU, A.(1979). Çocuk Oyunu ve Yaratıcılık. Ankara. T.C. Kültür Bakanlığı Devlet Tiyatrosu Genel Müdürlüğü Yayınları.
WRIGHT,A., BETTERIDGE, D., BUCKBY, M. (2005). Games for Language Learning. Newyork: Cambridge University Press.