Bu araştırmanın gerçekleşebilmesi için öncelikle literatür taraması yapılmış olup sonrasında bu çalışmalardan istifade edilmiştir. Dilencilik hakkında yapılan araştırmada gazete haberlerine, çeşitli kurumların dilencilikle ilgili yaptığı çalışmalara, akademik makalelere, lisansüstü çalışmalara ulaşılmıştır. Aşağıda dilencilik konusunda yapılmış çalışmalardan bazılarına genel hatlarıyla kısaca yer verilmiştir.
Dilencilik konusunda Türkiye’deki ilk çalışmalardan biri Celalettin Vatandaş’ın “Dilenciler ve Dilencilik (Sosyolojik Bir Araştırma)”sıdır (2002). Bu çalışmada dilenciliğin gerçek muhtaç kişiler tarafından mı yoksa farklı sebeplerle mi gerçekleştiği tartışılmıştır. Dilenci kimliği ve dilenmenin nasıl bir fiil olduğu ortaya konulmaya
26
çalışılmıştır. Nitel bir araştırma yapılmıştır. 57 dilenciyle yüz yüze görüşme gerçekleştirilmiştir. Araştırmaya göre dilenciliğin birçok dilenci tarafından meslek olarak görüldüğü ortaya çıkmıştır. Celalettin Vatandaş’ın 2003’teki çalışması ise yardımlaşma ve dilencilik konusunu dilencilere yardım yapan kişiler üzerinden işlemektedir. Bu çalışmada dilencilere yardım yapan kişiler sosyo-demografik özellikler ve dilencilik hakkındaki çeşitli görüşleri bakımından değerlendirilmiştir.
2002 tarihli bir başka çalışma Hamdi Özcan’ın yüksek lisans tezidir. Tezin başlığı “Bir Toplumsal Problem Odağı Olarak Dilenciler”dir. Dilencilik hakkında genel bilgilere ve Türkiye’de dilenciliğin durumuna yer verildikten sonra alan araştırması bulguları takdim edilmiştir. Dilencilerle birebir görüşmeler yapılmış ve dilencilerin sosyolojik yapısı ortaya konulmak istenmiştir. Dilenciler rasyonel ve profesyonel olarak iki grupta değerlendirilmiştir. Dilencilikle ilgili çeşitli tedbirlere yer verilmiştir.
Dilencilik konusunda en kapsamlı çalışmalardan biri 18-19 Ekim 2008 tarihlerinde gerçekleştirilen dilencilik sempozyumunun tebliğler kitabıdır. “Bir Kent Sorunu: Dilencilik” Sorunlar ve Çözüm Yolları Sempozyumu İstanbul Büyükşehir Belediyesi Zabıta Daire Başkanlığı tarafından düzenlenmiştir. Tebliğler kitabında dilencilikle ilgili tarihten sosyolojiye, dinden hukuka, edebiyattan sosyal hizmete farklı konularda toplam 41 farklı tebliğe yer verilmiştir. Kitabı yayına hazırlayan Suvat Parin olmuştur.
Adem Palabıyık 2010 yılında bir yüksek lisans teziyle dilencilik literatürüne katkıda bulunmuştur. “Sosyolojik Bir Olgu Olarak Yoksulluk ve Dilencilik (Van İli Örneği)” başlıklı çalışmada nitel ve nicel yöntemler bir arada kullanılarak dilencilerden veri toplanmıştır. Ulaşılan önemli sonuçlardan biri dilencilerin iş imkânı bulsa da çalışmak istememesidir. Ayrıca Van’da yapılan bu çalışmada görüşülen dilencilerin çoğunun Vanlı olmaması yani Van’a dışarıdan gelmiş olmaları önemli bir başka sonuçtur.
2014’te Meriç Kükrer “Ankara’da Dilencilik ve Sadaka Kültürü” başlıklı yüksek lisans tezini hazırlamıştır. Etnografik bir çalışmadır. Dilenciliğin kendine has bir hayat tarzı olduğunu ortaya koymuştur.
Ülkemizde dilencilik hakkında yapılmış en kapsamlı çalışmalardan biri Aslıcan Kalfa-Topateş’in 2014’te hazırlamış olduğu doktora tezidir. 2015 yılında yayınlanan bu çalışma dilencileri yoksulluğu ve dilenme kültürünü hem teorik hem de saha çalışması olarak gerçekleştirilmiştir. Özgür Taburoğlu’nun “Toplumsal Dayanışma, İşbölümü ve Dilencilik Olgusu Arasındaki İlişkiler: Almanya ve Türkiye Karşılaştırması” başlıklı
27
doktora tezi dilencilikle ilgili bir başka doktora çalışmasıdır. Hacettepe Üniversitesi Sosyoloji Anabilim Dalında 2018 yılında tamamlanmıştır. Dilencilik bu çalışmada toplumsal dayanışma bağlamında incelemeye konu edilmiştir. Almanya ve Türkiye’deki dilencilik algılanışının karşılaştırılmasına yer verilmiştir. Almanya’nın organik dayanışma, Türkiye’nin ise mekanik dayanışma özelliklerini daha yoğun gösterdiği gözlemlenmiştir. Ancak zamanla bu dayanışma modellerinin farklılaşmakta olduğu tespit edilmiştir.
İsmail Coşkun ve Alev Erkilet’in (2010) yaptığı dilencilik olgusu araştırmasının makalesi özellikle İstanbul’da esnafın dilenciliğe bakışını yansıtmaktadır. Süleyman Uygun 2011’de “Denizaşırı Dilenciliğe Bir Örnek: Marûni Dilenciler” çalışmasıyla 1800’ler sonu itibariyle Osmanlı Devleti’nden Avrupa ve Amerika’ya olan dilenci göçü araştırılmaya konu edilmiştir. Özer ve Yontar’ın 2013’teki “Kent Güvenliğini Tehdit Eden Bir Unsur Olarak Dilencilik” çalışması dilencilik konusunu işlerken özellikle bir mekân olarak kentte dilencilik ve bu dilenciliğin kriminal boyutuyla ilgilenmiştir. Mustafa Öztoprak 2013’te dilencilik hakkındaki hadislerin hadis literatüründeki yerine ilişkin değerlendirmeler içeren çalışmasını yapmıştır. Dinin temel naslarından biri olarak hadislerin ele alındığı çalışmada Hazreti Peygamberin dilencilik hakkındaki hadisleri incelenmeye konu edilmiştir.
Seyithan Demirdağ 2015 yılında “Bireylerin Dilenciler Hakkındaki Görüşleri ve Okul Çağındaki Çocukların Dilenme Nedenleri” başlıklı araştırmayı makale olarak yayınlamıştır. Hem nitel hem nicel teknikler kullanılarak alan araştırması yapılmıştır. Nicel araştırma sonucuna göre erkekler ve kadınlar arasında dilencilerin dilenme mekanları ve dilenme araçları açısından farklılık ortaya çıkmıştır. Nitel araştırmadan ise dilenen ilk ve ortaöğretim çocuklarının zorlu hayat şartlarına maruz kaldıkları ortaya konmuştur. Son olarak İsmail Çelik 2018 yılında İslâmi finans araçlarıyla ve günümüz teknolojisiyle dilencilik sorununun çözümü için bir teklif sunduğu çalışmayı yayınlamıştır.
Dilencilik hakkındaki çalışmalar elbette bunlarla sınırlı değildir. Ancak ulaşılan bu kaynaklar ve daha fazlası dilencilik sorunuyla mücadelede önemli katkı sağlamıştır ve sağlamaya devam etmektedir. Dilencilikle ilgili çalışmaların kavramsal, ekonomik, tarihsel, dini, yasal, sosyolojik ve daha pek çok farklı disipline ait çalışmalar olduğu
28
görülmüştür. Ayrıca bu çalışmalar hem nitel yöntemlerle hem de nicel yöntemleri kullanmıştır.
Son olarak Alsancak, (2019: 112-121) Cumhuriyet dönemi itibariyle dilencilik olgusunu konu edinen çalışmaları bibliyografik olarak incelemiştir. Alsancak, belirtilen dönemde 78 makale, altı lisansüstü tez, 14 kitaba ulaştığını bildirmiştir. Buna göre kendisi de dilencilik konulu çalışmaların kısıtlı olduğunu söylemiştir.
29