5.2 Öneriler
5.2.2 AraĢtırmacılar Ġçin Öneriler
AraĢtırma bulguları ıĢığında araĢtırmacılar için;
ilköğretim okullarıyla sınırlıdır. DeğiĢik bölgelerde benzer araĢtırmalar yapılabilir. Ġlköğretim ve ortaöğretim kurumlarının etkililiklerini karĢılaĢtırmaya yönelik araĢtırmalar yapılabilir.
Eğitim-öğretim sistemimizin etkili okulu gerçekleĢtirebilmesi için, çağın gerekleri doğrultusunda yeniden nasıl planlanacağı ve yapılandırılabileceği araĢtırılabilir. Diğer bir deyiĢle, eğitim sistemi içerisinde okulların etkisiz kalmalarına neden olan sorunların ortadan kaldırılmasına yönelik araĢtırmalar yapılabilir.
Türkiye‟deki ilköğretim okullarının etkililiği ile herhangi baĢka bir ülkenin etkililik seviyelerini karĢılaĢtıracak uluslararası etkili okul çalıĢmaları yapılabilir.
Akcan, Ġ. (2001). „Ailenin Ġlköğretimde, Öğrenci BaĢarısına Etkisi‟. Sakarya: Sakarya Üniversitesi. SBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Akgündüz, H. (1998). „Eğitim Sorunlarına Tarihsel BakıĢ Yöntemi‟. Diyarbakır: Zafer Matbaası.
Andrews, R. ve Soder, R. (1987). „Principal Instructional Leadership and School Achievement‟. Educatonal Leadership, 44, 9-11.
Aydın, M. (1991). (1987). „Kültür ve Eğitim‟. Eğitim Sosyolojisi. Ankara: Ġlk-San Matbaası Ltd. ġti.
_________ (1991). „Eğitim Yönetimi‟. Ankara: Hatiboğlu,1991. _________(1994). „Eğitim Yönetimi‟. Ankara, Hatipoğlu Yayınevi. _________ (1998). „Eğitim Yönetimi‟. Ankara: Hatipoğlu Yayıncılık. Aydın, Ġ. P. (2002). Alternatif Okullar. Ankara:Pegem Yayıncılık. Aydın, S. (1991). „Eğitime Farklı Bir BakıĢ‟. Ġzmir: T.Ö.V Yayınları.
Aydoğan, Ġ. (1999). „Etkili Okul‟. Kayseri: Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi. S: 8.
Aytaç, T. (2000). „Eğitim Yönetiminde Yeni Pradigmalar Okul Merkezli Yönetim‟. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Balcı, A. (1993). „Etkili Okul-Kuram, Uygulama ve AraĢtırma‟, Ankara: Erek Ofset Matbaası.
_________ (2001). „Etkili Okul ve Okul GeliĢtirme‟. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Barth, S.B.( 2002). „The Culture Builder‟. Educational Leadership, Vol.59.No.8, 6-11. Barutçugil, Ġ. (2002). Performans Yönetimi. Ġstanbul: Kariyer Yayıncılık.
BaĢar, H. (1999). „Sınıf Yönetimi‟, Ġstanbul: MEB Yay. Öğretmen Dizisi No:200. BaĢaran, Ġ. E. (1992). „Yönetimde Ġnsan ĠliĢkileri‟, Yönetsel DavranıĢ. Ankara:
Kadıoğlu Matbaası.
BaĢtepe, Ġ. (2002). „Normal ve TaĢımalı Eğitim Yapan Resmi Ġlköğretim Okul Yönetici, Öğretmen ve Sekizinci Sınıf Öğrencilerinin Okul (Örgütsel) Etkililik Algıları‟. Malatya: Ġnönü Üniversitesi. SBE. (Yayınlanmamıs Doktora Tezi).
BaĢtepe, Ġ. (2009). „Etkili Okulun Eğitim-Öğretim Süreci ve Ortamı Boyutlarının Nitelikleri‟, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, C.8 S.29 (076-083).
Bayrak, C. (2001). „Eğitim Yönetimi”, Ögretmenlik Mesleğine GiriĢ‟. (Editörler:Özcan Demirel, Zeki Kaya). Ankara: Pegem Yayınları.
BinbaĢıoğlu, C. (1993). „Etkili Okul Kavramı ve Buna Etki Eden Bazı Etkenler‟. Ankara: ÇağdaĢ Egitim Dergisi. S:185.
Bollen, R. (1996) School Based Review: Towards a Praxis, Leuven,Belgium:ACCO.
Bosker, R. J.(1990). „Does the School Provide More Chances‟. Unpublished Phd, Nijmegen.
Bossert, S., Dawyer, D., Rowan, B., ve Lee, G. (1982). „The Instructional Management Role of Administrators‟. Educational Administraton Quarterly, 18, 34-64. Brady, P. (2005). „Inclusionary and Exclusionary Secondary Schools: The Effect of
School Culture on Student Outcomes‟. Interchange, Vol. 36/3, 295-311.
Brookover, W. B. (1979). „School Systems, Student Achievement: School Can Make a Difference‟. Praeger, Newyork, NY.
Brophy, J., & Good, T. (1986). „Teacher Behavior And Student Achievement‟. In M.Wittrock (Ed.),Handbook of research on teaching (3rd ed., pp. 328–375). New York: Macmillan.
Bruner, J. (1966). „Towards a Theory of Instruction‟ Cambridge, MA: Harvard University Press.
Burns, L.T. and Howes, J.(1988). „Handing Control to Local Schools‟, Education Dipest, Vol:54, No:3,Nov.,6-9.
Bursalıoğlu, Z. (2002), Okul Yönetiminde Yeni Yapı ve DavranıĢ, Ankara, Pegem Yayıncılık.
Cameron, K. (1986). A Study of Organizational Effectiveness and its Predictors. Management Science, 32 (1),87-112.
Effectiveness: Developing a Differentiated Model‟, London: Routledge Falmer.
Campbell R. J., Kyriakides L., Muijs R. D.; Robinson W. (2003). „Differential Teacher Effectiveness: Towards A Model For Research And Teacher Appraisal‟. Oxford Review of Education. Vol. 29, No. 3.
Can H., (1997). „Organizasyon ve Yönetim‟, Siyasal Kitabevi, Ankara.
Cerit, Y. (2001). „Bilgi Toplumunda Ġlköğretim Okulu‟. Bolu: Abant Izzet Baysal Üniversitesi. SBE. (Yayınlanmamıs Doktora Tezi).
Cheng, Y. (1996). “School Effectiveness and School Based Management: A Mechanism for Development”. London: The Falmer Press.
Clover, T., Hoy, M (1986). „Educational Administration: Theory, Research and Practice‟. Random House, NY.
Cohen, M., (1983). „Instructional Management and Social Conditions in Effective Schools. School Finance and School Improvement Linkages in 1980s‟. Cambridge, MA: Ballinger.
Coleman, et all. (1966). „Equality of Equal Opportunity‟. US Government Printing Office. Washington, D.C.
Creemers, B., (1994). „The Effective Classroom‟ London : Routledge.
__________________ „Advances In School Effectiveness Research And Practise‟. Pergamon: The British Council.
Çakmak, Ö. (2008). „Eğitim Ekonomiye ve Kalkınmaya Etkisi.‟ D.Ü.Ziya Gökalp Egitim Fakültesi Dergisi 11, 33-41.
Çelik, V. (2000). „Egitimsel Liderlik‟. Ankara: Pegem Yayınları.
Darling-Hammond, L. (1988). „Policy and Professionalism. In A. Lieberman (Ed.), Building a Professional Culture in Schools‟ New York: Teachers College Press.
Daylan, M. A. (2002). „Eğitimin Yerinden Yönetiminde Müfredat Laboratuar Okulları‟. Ankara: TODAI (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Deniz, G. (1991) „Eğitimin Etkenliği ve Tükiye‟de Öğretim ile Ekonomik GeliĢme Ölçüleri Arasındaki ĠliĢkiler, MPM Yayınları No: 450, Ankara.
De Vos, W. (1998). „The Use of Textbooks in Primary Education‟. Maastricht: Shaker Publishing.
Drucker F.P., (1996). „Gelecek Ġçin Yönetim‟, Türkiye ĠĢ Bankası KültürYayınları.
Edmonds, R. (1979). „Effective Schools For The Urban Poor‟. Educational Leadership, 37(1), 15 – 27.
Einsiedler, W. Treinies G., (1997). „Effects of Teaching Methods, Class Effects, and Patterns of Cognitive Teacher-Pupil Interactions in an Experimental Study in Primary School Classes‟, School Effectiveness and School Improvement, Vol. 8, No. 3, pp. 327-353.
Etzioni, A. (1964).„Modern Organizations‟, Englewood Cliffs, NJ: Prentice-Hall.
Ensari, H. (1998). „Öğrenen Organizasyon Olarak Okul‟. Istanbul: Marmara Üniversitesi, Atatürk Egitim Bilimleri Fakültesi, Egitim Bilimleri Dergisi. S:10.
Erdogan, I. (2001). „Eğitimde Yeni Yönelimler‟. Ögretmenlik Meslegine Giris. Ankara: Pegem Yay. (Editör: Özcan Demirel-Zeki Kaya).
Ertan, Z. (2000). „Ġllköğretim Okullarını Öğrenen Organizasyona DönüĢtürmede Yönetici ve Öğretmen Algıları‟. Ankara: Gazi Üniversitesi. EBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Fındıkçı, I. (1996a).„Öğreten Okuldan Öğrenen Okula‟. Ankara: Yeni Türkiye Dergisi. Egitim Özel Sayısı. Yıl:2 S:7.
Freidman, Y. (2005). „Effectiveness, Culture, and School Climate‟. Jerusalem: The Henrietta Szold Institute.
Fullan, M. (1991). „The New Meaning of Educational Change.‟ London:Cassell.
Gauthier, S. Raymond, D. Shoemaker, W (1985). „Explaining School Cohesion: What Shapes The Organizational Beliefs Of Teachers?‟ American Journal Of Education, 94, pp.501–35.
Gedikoğlu, T. (2005). „Avrupa Birliği Sürecinde Türk Eğitim Sistemi: Sorunlar ve Çözüm Önerileri‟. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, Cilt 1, Sayı 1, ss. 66-80.
Girmen, P. (2001). „Ortaöğretim Kurumlarının Etkili Okul Özelliklerini KarĢılama Düzeyleri‟. Eskisehir: SBE. (YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi).
Goldstein, H. (1980). „Critical Notice: Fifteen Thousand Hours‟. Journal of Child Psychology and Psychiarty. Vol.No.1. pp.365-5
Gray, J. (1990). „The Quality of Schooling: Frameworks for Judgements‟. British Journal of Educational Studies, 38, (3):204-233.
Grift W., Houtveen Th., Vermeulen C.(1997). „Instructional Climate in Dutch Secondary Education‟. School Effectiveness and School Improvement. Vol 8, No. 4, pp. 449-162.
Gürsel, M. (2003). „Postmodern Çağda Örgütsel Yapı ve Yönetim. Eğitime Yeni BakıĢlar-2‟. Sünbül, A. M. (Ed.). Ankara: Mikro Basım-Yayım-Dağıtım. Halis, Ġ. (2003). „Sınıf Yönetimi:Modern Toplumda Okul ve Sınıf‟. Ankara: Micro Yay.
Editör: Ömer Üce.
Harris, A. (1991). „Building The Capacity For School Improvement‟. School Leadership and Management. Vol:21, No:3.
Hopkins, D. (2001). „School Improvement for Real‟, Taylor & Francis e-Library:2004. Hopkins, D. and Stern, D. (1996). „Quality Teachers, Quality Schools‟ Teaching and
Teacher Education, 12 (5): 1–170.
Joyce, B. R. and Showers, B. (1995). „Student Achievement through Staff Development‟, 2nd ed., White Plains, NY: Longman.
Joyce, B. R., Calhoun, E. F. and Hopkins, D. (1997). „Models for Teaching: Tools for Learning‟. Buckingham: Open University Press.
KarataĢ, S. (2008), „Okul Müdürlerinin Etkililiği ve Okul Ġklimi (Fatih ve Eminönü Ġlçeleri Örneği)‟. Yüksek Lisans Tezi. Yeditepe Üniversitesi.
Karslı, M.D. (2004). „Yönetsel Etkililik‟. Ankara: Pegem A Yayınları.
Kemiksiz, Z. (2002). ‘Öğrenciler Tarafından Daha Çok Sevilecek Bir Okulun Özellikleri‟. Ankara: Hacettepe Üni. SBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Kırel, Ç. (Edit: Enver Özkalp). „Örgütsel DavranıĢ‟. Anadolu Üniversitesi Isletme Fakültesi Ders Kitapları Yayın no:11, 1998.
Kırım, A. (1998). „Yeni Dünyada Strateji ve Yönetim‟, Sistem Yayıncılık, Ġstanbul.
Etkenlerin Öğretmen GörüĢlerine Dayalı Olarak Değerlendirilmesi‟ Yüksek Lisans Tezi, Ġnönü Üniversitesi, SBE.
Kilimci, S. ( 2006). „Almanya, Fransa, Ġngiltere ve Türkiye‟de Sınıf Öğretmeni YetiĢtirme Programlarının KarĢılaĢtırılması‟. YayınlanmıĢ Doktora Tezi. Çukurova Üniversitesi.
KocabaĢ, Ġ. (2004). “Eğitim Yönetiminde Kıyaslama Yöntemi”. Ankara: Eğitim ve Bilim Dergisi. C:29, S:132.
Korkmaz, G. (2002). “21. Yüzyıl Bilgi Toplumunda Okul Kültürü ve Yönetimi”. Ġstanbul: Ġstanbul Üniversitesi. SBE. ĠĢletme Fakültesi (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Kloph, G. (1982). „The Essentials of Effectiveness: A Job Description for Principals‟. Principal (March):35-38.
Koçel, T. (1998). „IĢletme Yöneticiliği‟. Istanbul, Beta Yayınları.
Korkmaz, G. (2002). „21. Yüzyıl Bilgi Toplumunda Okul Kültürü ve Yönetimi‟. Istanbul: Istanbul Üniversitesi. SBE. Isletme Fakültesi (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Kulik, C., Kulik, J., & Bangert-Drowns, R. (1990). „Effectiveness Of Mastery Learning Programs: A Meta-Analysis‟, Review of Educational Research, 60(2), 265- 306.
Küçükahmet, L. (1993). „Öğretmen YetiĢtirme‟. Ankara:G.Ü. ĠletiĢim Fakültesi Matbaası.
Lezotte, L. (1985). „Growing Use of Effective School Model for School Improvement. Educational Leadership‟. 42(3), 23-27.
Louis, K. S. ve Miles, M. (1990). „Improving The Urban High School: What Works and Why‟. London: Cassell.
Lipowsky, F. (2005). „A Model of Differentiated Teacher Effectiveness: Theoretical Framework and Empirical Research‟, German Institute for International Educational Research, Frankfurt / M, Germany.
Luyten, H. (1994). „School Effects: Stability and Maleability‟. University of Twente. McGaw, B. ve diğerleri (1992). „Making Schools More Effective‟.Australian Council
McNeil, L. M. (1988). „Contradictions of Control: School Structure and School Knowledge‟. New York: Routledge.
MeviĢ, M. (2002). „Denizli Ġli Merkez Ġlköğretim Okullarındaki Okul-Aile ĠĢbirliğinin Yönetici, Öğretmen ve Veli Tarafından Ġdeal ve Pratik Düzeyde Değerlendirilmesi‟. Denizli: Pamukkale Üniversitesi. SBE. (YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi).
Mortimore, P. (1993). „Issues in School Effectiveness‟. School Effectiveness And School Improvement, Britanya. Chapter:8.
Milli Eğitim Bakanlığı (1999). „Müfredat Modelleri Okulları Modeli‟.Ankara:EARGED Yay.
Mortimore, P. (1993). „Issues in School Effectiveness‟. School Effectiveness And School Improvement, Britanya. Chapter:8.
Muijs D., Reynolds D. (2000). „School Effectiveness and Teacher Effectiveness in Mathematics: Some Preliminary Findings from the Evaluation of the Mathematics Enhancement Programme (Primary)‟. School Effectiveness and School Improvement. Vol. 11, No. 3, pp. 273–303.
Murphy, J. (1993). „Effective Schools: Legacy and Future Directions‟, School Effectiveness and School Improvement, Britanya. Chapter: 9.
Murphy, J. ve Hallinger, P. (1992). „The Principal in an Era of Transformation‟. Journal Of Educational Administration, 30. 77-88.
Oakland, J. S. (2000), „Total Quality Management: Text with Cases, 2nd edn, Butterworth Heinemann,Oxford,
Oktay, Ayla. (1991). „Öğretmenlik Mesleği ve Öğretmenin Nitelikleri‟.Ġstanbul: M.Ü. Eğitim Bilimleri Dergisi Sayı: 3.
Opdenakker M., Van Damme J. (2000). „Effects of Schools, Teaching Staff and Classes on Achievement and Well-Being in Secondary Education: Similarities and Differences Between School Outcomes‟, School Effectiveness and School Improvement Vol. 11, No.2, pp.165–196.
Oral, ġ. (2005).„Ġlköğretim Okullarının Etkili Okul Kavramı Açısından Değerlendirilmesi: Batman Ġli Örneği‟, Yüksek Lisans Tezi, Ġnönü Üniversitesi, SBE.
Ostroff, C., and Schmitt, N. (1993). “Configurations of Organizational Effectiveness and Efficiency”, Academy of Management Journal, 36.
Özabacı, N. S. (1999). “Okul BaĢarısızlığının Nedenleri”. Ġstanbul: Ġstanbul Üniversitesi. SBE. (YayınlanmamıĢ Doktora Tezi).
Özçelik, D.A. (1987). Eğitim Programları ve Öğretim, Genel Öğretim Yöntemi. EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları, No:2.
Özden, S. (2002). „Öğretmen ve Yöneticilerin DeğiĢim Sürecinde OluĢturdukları Okul Kültürünün, Okulun Verimliliğini Artırabilmelerine Yönelik Algılama Düzeyleri”.Ankara: Gazi Üniversitesi. EBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Özsoy, O. (2003). „Etkin Öğrenci, Etkin Öğretmen, Etkin Eğitim‟. Ġstanbul: Hayat Yayınları.
ÖzdaĢ, F. (2001). “Öğretmenlerin BireyselleĢtirilmiĢ Öğretim Uygulamalarına ĠliĢkin GörüĢlerinin Değerlendirilmesi”. Diyarbakır: Dicle Üniversitesi. SBE. (YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi).
Özdem, F. (2007). „Müfredat Laboratuvar Okulları‟. Ankara: Ankara Üniversitesi, Egitim Bilimleri Fakültesi, Egitim Bilimleri Dergisi. S:10.
Özdemir, S. (1996). „Eğitimde Örgütsel YenileĢme‟. Ankara: Pegem Yayınları.
Özdemir, A. (2002). „Sağlıklı Okul Ġkliminin ÇeĢitli Görünümleri ve Öğrenci BaĢarısı‟. Kastamonu: Kastamonu Egitim Dergisi. C:10, No:1.
Page, R. (1987). „Teachers‟ Perceptions of Students: A Link Between Classrooms, School Cultures and the Social Order‟, Anthropology & Education Quarterly, 18, 77-99.
Pehlivan, Ġ. (1998). „Eğitim ve Okul Yönetimi‟. Ankara: Ġlköğretim MüfettiĢleri Semineri Ders Notları (27 Temmuz-21 Agustos).
Plowden, L. (1967). „Children and Their Primary School‟. HMSO. London.
Poyraz, H. (2002). „Ġlköğretim Okulu Müdürlerinin Öğretimsel Liderlik DavranıĢlarını Gösterme Düzeyleri”. Ġzmir: Dokuz Eylül Üniversitesi. EBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Purkey, S. ve Smith, M. (1983). „Effective Schools: A Review‟. Elementary School Journal, 83, (4):427-452.
Rallis, S. (1988). „Rooms at the Top: Conditions for Effective School Leadership‟. Phi Delta- Kappan, May, 643.
Reitzug, U. (1989). „Principal – Teacher Interactions in Instructionally Effective and Ordinary Schools‟. Urban Education. Vol. 24, No:1. Sape Publication. Inc., 38- 58.
Reynolds, D., Teddlie, C., Hopkins, D., & Stringfield, S. (2000). „Linking School Effectiveness and School Improvement‟. The International Handbook of School Effectiveness Research (pp. 206 – 231). London: Falmer Press.
Rutter, M., Maughan, B., Mortimore, P., & Ouston, J. (1979). „Fifteen Thousand Hours‟. London: Open Books.
Sammouilidi, M. (1995). „Evaluation of the Organizational Effectiveness of the Integrated Lyceum Greece. A Process Approach‟. Unpublished Phd, University of Hull.
Sammons, P., et all (1995). „Key Characteristics Of Effective Schools: A Review of School Effectiveness Research‟, London University, Institute of Education, London.
Sarason, S. (1981). „The Culture of School and the Problem of Educational Change. Allyn and Bacon. Boston. MA.
Schein, Edgar, H. (1978). „Örgüt Psikolojisi‟. Çeviren: Mustafa Tosun. Ankara: TODAĠE.
Scheerens, J., & Creemers, B.P.M. (1996). „School Effectiveness In The Netherlands: The Modest Infuence Of A Research Programme‟. School Effectiveness and School Improvement, 7,181±195.
Scheerens, J. (2000). „Improving School Effectiveness‟. Paris: UNESCO, International Institute for Educational Planning. (Fundamentals of Educational Planning Series No. 68).
Scheerens, J., Vermeulen, C.J. and Pelgrum, W.J. (1989c) „Generalisability Of School And Instructional Effectiveness Ġndicators Across Nations‟, in Creemers, B.P.M. and Scheerens, J.(eds) Developments in School Effectiveness Research, special issue of International Journalof Educational Research, 13, 7, pp.789–99.
Sergiovanni, T. (19995). „The Roots of School Leadership‟. Principal, vol.74, No. 2, pp. 6-8.
Sönmez, H. (2005). „Okul Müdürlerinin Okul Kültürünün OluĢturulması, Sürdürülmesi ve DeğiĢtirilmesindeki Rolü (Van Ġli Örneği)‟, YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Yüzüncü Yıl Üniversitesi.
Stolp, S. (1994). „Leadership for School Culture‟. OSSC Bulletin. Eugene: Oregon School Study Council.
Stringfield S., Datnow A., Herman R., Berkeley C., (1997). „Introduction to the Memphis Restructuring Initiative‟ School Effectiveness and School Improvement, Vol. 8,No.1,pp. 3-35.
Stringfield, S., and Teddlie, C. (1988) A Time to Summerize: The Luisiane School Effectiveness Study. Educational Leadership, Vol 46, No.2, 43–9.
Sungur, N. (2001). „Yaratıcı Okul-DüĢünen Sınıflar‟. Ġstanbul:Evrim Yayınları.
Sahin, A. E., ġimĢek H., (2002). „Toplam Kalite Yönetimi‟. Egitim Kurumları Yönetici Adaylarının Egitim Yönetimi Ders Notları. Ankara: MEB Basımevi.
ġiĢman, M. (2002). „Mükemellik ArayıĢı‟. Pegem A Yayıncılık, Ankara.
ġiĢman, M. (1994). „Örgüt Kültürü‟ (EskiĢehir Ġl Merkezindeki Ġlkokullarda Bir AraĢtırma). EskiĢehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları. No:73.
SiĢman, M., Turan S., (2004). „Dünyada Eğitim Yöneticilerinin YetiĢtirilmesine ĠliĢkin BaĢlıca Yönelimler ve Türkiye Ġçin Çıkarılabilecek Bazı Sonuçlar‟ Gazi Üniversitesi Dergisi, (2) 1, s.1–13.
Tan, H. (2000). „Psikolojik DanıĢma ve Rehberlik‟. Ġstanbul: MEB Basımevi.
TaĢ, A. (2000). „Ġlköğretim Okulu Yöneticilerinin Öğretim Liderliği Rollerini GerçekleĢtirme Düzeyleri‟. Ankara: Gazi Üniversitesi, EBS. (YayınlanmamıĢ Doktora Tezi).
Taylor, O. B. (2002). „The Effective Schools Process: Alive Well‟. Delta Kappan. United States: Vol:83, Issue:5.
Teddlie, C., Lieu S. (2008). „Examining Teacher Effectiveness Within Differentially Effective Primary Schools In The People's Republic Of China‟. School Effectiveness and School Improvement. Vol. 19, No. 4, December 2008, 387– 407.
Teddlie, C., Kirby, P.C., & Stringfield, S. (1989).‟Effective Versus Ineffective Schools: Observable Differences In The Classroom‟. American Journal of Education. 97(3), 221–236.
Texas Education Agency (TEA) ( 1989). „School Effectiveness Parametres‟. Monthly Report.
Tosun, M. (1981). „Örgütsel Etkililik‟. Ankara: TODAĠE Yayınları.
Townsend T. (1997). „What Makes Schools Effective? A Comparison between School Communities in Australia and the USA‟, School Effectiveness and School Improvement, Vol. 8, No. 3, pp. 311-326 .
Töremen (2001). „Öğrenen Okul‟. Pegem Yayınları.
Türedi, A. (1999). „Öğrenen Organizasyonlar ve Eğitim Örgütleri‟. Ankara: Çagdas Egitim Dergisi.
Türkoglu, H. (2002). „Ġlköğretim Okullarında Görev Yapan Yönetici ve Öğretmenlerin Öğrenen Organizasyona ĠliĢkin Algıları‟. Ankara: Gazi Üniversitesi. EBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Van der W., (2000). „Evaluation Of School Improvement Through An Educational Effectiveness Model: The Case of Indonesia‟s PEQIP Project‟. Comparative Education Review, 44(3), 329–356.
Verdis A., Kriemadis T., Pashiardis P.(2003). „Historical, Comparative And Statistical Perspectives Of School Effectiveness Research: Rethinking Educational Evaluation In Greece‟, The International Journal of Educational Management, 17/4, 155-169.
Yaralı, Ġ. (2002).„Ġlköğretim Kurumlarının Etkili Okulun Veliler Boyutundaki Özelliklerine Sahip Olma Düzeyleri‟. EskiĢehir: Osmangazi Üniversitesi. SBE. (YayınlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi).
Yazıcı, S. (2002). „Ögrenen Organizasyonlar‟. Istanbul: Alfa Yayınları.
Yazıcıoğlu, Y. , Erdoğan, S. (2004). „SPSS Uygulamalı Bilimsel AraĢtırma Yöntemleri‟. Ankara: Detay Yayıncılık.
Yavuz, Y. (2005). „Ġlköğretim Okulu Öğretmenlerinin Mesleki Tutumları Ġle Okul Ġklimi Arasındaki ĠliĢki‟. Buca Eğitim Fakültesi Dergisi.
Yenipınar, S. (1998). „Ġlköğretim Okulu Yöneticilerinin Etkililik Düzeyleri‟. Bolu: Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi. SBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Yemenici, H. (2001). „Okula Dayalı Yönetim‟. Eskisehir: Anadolu Üniversitesi. EBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Yıldız, S. (2001). „Hava Harp Okulunun Etkili Okul Özelliklerine Göre Degerlendirilmesi‟. Ġstanbul: Yıldız Teknik Üniversitesi. SBE. (Yayınlanmamıs Yüksek Lisans Tezi).
Weber, G. (1971). „Inner School Children Can Be Taught to Read: Four Succesful Schools‟.Council for Basic Education. Washington, DC.
William J. Gauthier, Jr., Raymond L. Pecheone, Shoemaker J. (1985). „Successful Schooling Policies‟, The Journal of Negro Education, Vol. 54, No. 3.
Werf G. (1997). „Differences in School and Instruction Characteristics between High- Average-and Low-Effective Schools‟. School Effectiveness and School Improvement. Vol. 8, No. 4, pp. 430-448.
Woolfolk, A., and Nicholich, L.M. (1980). „Educational Psychology for Teachers‟. Prentice Hall, USA.
Erçetin, S. (2005). „Okul Yönetiminde Yenilikler‟. (http://ozbenaziz.sitemynet. com/ denetim/id4.htm); 15.02.2009. (http://en.wikipedia.org/wiki/Organizational_effectiveness); 15.12.2009. (http://tubiba.turkcebilgi.com/ilkokullar). 15.04.2010 (http://www.frmtr.com/siyasal-bilgiler-hukuk/714151-bir-orgutsel-degisme-araci- olarak-etkililik.html.;03.06.2010. (http://www.egm.gov.tr/apk/dergi/36/web/egitim/ahmet_korkmaz.htm.) 26.01. 2009. (http://oyegm.meb.gov.tr/ogr_yet/ogretmenyet01.htm.) ;17.04.2010.
ÖZGEÇMĠġ
1.1 Adı-Soyadı : Mustafa Toprak
1.2 Doğum Yeri ve Tarihi : Merkez / ġanlıurfa-01.01.1981 1.3 Medeni Hali: : Evli
1.4 Eğitimi: :
2009- Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Egitim Bilimleri Anabilim Dalı,
Egitim Yönetimi Bilim Dalı, Elazığ.
2004- Boğaziçi Üniversitesi, Eğitim Fakültesi Ġngilizce Öğretmenliği Bölümü, Ġstanbul.
2000- Düziçi Anadolu Öğretmen Lisesi, Osmaniye. 1.5 Bildiği Yabancı Diller:
*Ġngilizce ( Ġyi Derecede) *Almanca (Orta Derecede) 1.6. ÇalıĢtığı Kurumlar:
2010-...- Ġngilizce Okutmanı, Zirve Üniversitesi, Gaziantep. 2007-2010- Ġngilizce Okutmanı, Adıyaman Üniversitesi, Adıyaman 2005-2006- ÜDS / KPDS Eğitmeni, Deulcom International-Ankara 2006-2007- Ġngilizce Öğretmeni, ġanlıata Koleji, ġanlıurfa
EKLER
EK 1- Evren ve Örneklem Büyüklüğü Listesi EK 2- Etkili Okul Ölçeği
EK 1- ÖRNEKLEM BÜYÜKLÜĞÜ LĠSTESĠ Evren Büyük- lüğü +- 0.03 örnekleme hatası (d) +-0.05 örnekleme hatası (d) +-0.10 örnekleme hatası (d) p=0.5 q=0.5 p=0.8 q= 0.2 p=0.3 q=0.7 p=0.5 q=0.5 p=0.8 q= 0.2 p=0.3 q=0.7 p=0.5 q=0.5 p=0.8 q= 0.2 p=0.3 q=0.7 100 92 87 90 80 71 77 49 38 45 500 341 289 321 217 165 196 81 55 70 750 441 358 409 254 185 226 85 57 73 1000 516 406 473 278 198 244 88 58 75 2500 748 537 660 333 224 286 93 60 78 5000 880 601 760 357 234 303 94 61 79 10000 964 639 823 370 240 313 95 61 80 25000 1023 665 865 378 244 319 96 61 80 50000 1045 674 881 381 245 321 96 61 81 100000 1056 678 888 383 245 322 96 61 81 1000000 1066 682 896 384 246 323 96 61 81 100 milyon 1067 683 896 384 245 323 96 61 81
EK 2- ETKĠLĠ OKUL ÖLÇEĞĠ
Değerli MeslektaĢım;
Lütfen bu ölçekteki sorulara hiç kimseden çekinmeden samimi bir Ģekilde cevap veriniz. Çünkü ölçeklere vereceğiniz cevaplar sadece bilimsel amaçlar için kullanılacaktır. Ölçeğe isim yazmanıza gerek yoktur. Bulguların sağlıklı olması vereceğiniz cevapların titizliğine bağlıdır. Yan tarafta bu sorulara katılma derecenizi belirleyen beĢ seçenek yer almaktadır. Lütfen maddelerin karĢısında yer alan her seçenekten size göre en uygun olanını DAĠRE içine alarak iĢaretleyiniz. Yardımlarınız için teĢekkür eder meslek yaĢamınızda baĢarılar dileriz.
Prof. Dr. Vehbi ÇELĠK – Mustafa TOPRAK Fırat Üniversitesi, Eğitim Fakültesi
M A D D E N O Cinsiyetiniz?
□ Erkek □ Kadın Görev yaptığınız okul türü? □ Devlet Okulu □ Özel Okul HĠ Ç K A TI L M IY O R U M K A TI L M IY O R U M KI S M E N K A TI LI Y O R U M K A TI LI Y O R U M TA M A M EN K AT ILI Y OR U M BranĢınız? □ Sınıf Öğrt. □ BranĢ Öğrt. Öğrenim Durumunuz?
□ Eğitim Enstitüsü ve Öğretmen Yüksek Ok.
□ Eğitim Fakültesi □ Fen Edebiyat Fakültesi □ Lisanüstü Mesleki Kıdeminiz? □ 1–5 yıl □ 6–10 yıl □ 11-15 yıl □ 16 yıl ve üzeri I. OKUL YÖNETĠCĠSĠ
1 Eğitim ve öğretim etkinliklerini önem sırasına dizer, planlar ve uygulamaya koyar.
1 2 3 4 5 2 Öğrenci baĢarısına ayrı bir önem verilmesini ve baĢarının
ödüllendirilmesini sağlar.
1 2 3 4 5
3 Öğretim programlarını koordine eder. 1 2 3 4 5
4 Öğretmen ve öğrencilerden eğitim ve öğretime, iliĢkin yüksek beklentileri vardır, ve bunları onlara ulaĢtırır.
1 2 3 4 5
5 Personelin okula bağlanmasını sağlar. 1 2 3 4 5
6 Öğretmenlerin ilgilerine eğilir, onlara destek verir. 1 2 3 4 5 7 Sınıflarda olup bitenleri(ne tür kitap ya da materyal okutulmakta
sımıfları bizzat ziyaret ederek bilir.
1 2 3 4 5
8 Sıkça okulun her tarafında görülür. 1 2 3 4 5
9 Sürekli öğrenci ile temas halindedir. 1 2 3 4 5
10 Okulda kuralları korumada katı; ancak adildir. 1 2 3 4 5 11 Öğrencilere daha fazla zaman ayırabilmek için günlük bazı
iĢlevlerini astlarına devreder.
1 2 3 4 5 12 BaĢkalarına eĢit Ģekilde ve bireyler olarak ilgi gösterir. 1 2 3 4 5 1 2 3 4 5
II. ÖĞRETMENLER 1 2 3 4 5 13 Okulun hedef ve amaçları ile öğretimden neler beklendiği
konusunda anlaĢmaya varmıĢlardır.
1 2 3 4 5 14 Öğrenme amaçlarına uygun öğretim stratejileri seçerler.
15 Sınıfta düzenli ve disiplinli bir ortam sağlarlar. 1 2 3 4 5 16 Sınıfta açık ve mantıki iliĢki kurallarını pekiĢtirirler. 1 2 3 4 5 17 Öğretimde doğrudan öğretim yaklaĢımını (doğrudan öğrenci ile
ilgilenmeyi) uygularlar.
1 2 3 4 5 18 Her derste ulaĢılması istenen amaçları ve bunlara ulaĢtırıcı
etkinlikleri açıkça gösterirler.
1 2 3 4 5 19 Öğrencilerin bir konuyu öğrenmesine çok zaman harcarlar. 1 2 3 4 5 20 Öğrencilere sıkça ve yönlendirilmiĢ ev ödevi verirler. 1 2 3 4 5 21 Tüm öğrencilerin öğretilebileceğine inanırlar. 1 2 3 4 5 22 Öğrencilerin zayıf oldukları konu ve alanlarda ısrar etmeyerek
onların yetenekli oldukları alanlarda geliĢmelerini sağlarlar.
1 2 3 4 5 23 YavaĢ öğrenen öğrencilere ilave ilgi gösterirler. 1 2 3 4 5 24 Kendi branĢlarında öğretmenlik yaparlar. 1 2 3 4 5 25 Aynı sınıfları okutan diğer öğretmenler tarafından okutulan derslerin
içeriğine aĢinadırlar.
1 2 3 4 5 26 Öğrencinin bir konudaki ihtiyaçlarını teĢhis ederek öğretime
iliĢkilendirirler.
1 2 3 4 5 27 Öğrenci çalıĢmalarını yakından izleyip sonucu bildirirler. 1 2 3 4 5 28 Esnek öğretim stilleri (pekiĢtirme, ödev verme, düzeltme vb.)
uygularlar.
1 2 3 4 5 Ağağıdaki konularda öğretmenlerin etki derecesi:
29 Öğrenci davranıĢ kalıplarını kararlaĢtırmada etkilidirler 1 2 3 4 5 30 Öğrencileri sınıfta yeteneklerine göre ayırmada etkilidirler. 1 2 3 4 5 31 Okul etkinliklerinin planlanmasında etkilidirler. 1 2 3 4 5 32 Ders kitabı ve diğer öğretim materyallerinin seçiminde etkilidirler. 1 2 3 4 5 33 Öğretim içerik, beceri ve konularının seçiminde etkilidirler. 1 2 3 4 5 34 Öğrencileri disipline etmede etkilidirler. 1 2 3 4 5 35 Ev ödevlerinin nitelik ve miktarını kararlaĢtırmada etkilidirler. 1 2 3 4 5
III. OKUL ORTAMI 1 2 3 4 5
36 Öğrenim çerçevesi öğrenci için okul baĢarısına katkıda bulunucu niteliktedir.
1 2 3 4 5 37 Okulun amaçlarına ulaĢması için öğretmen, yönetici ve öğrenciler
arasında uyum ve iĢbirliği vardır. 1 2 3 4 5
38 BaĢarılı öğrenciler okul toplumuna açıkça ilan edilir, Toplum