Aile, ArkadaĢlar ve MeslektaĢlar

Bu bölümde katılımcılar duygularını ve vaka bilgilerinin gizliliğini koruyarak paylaĢma ihtiyaçlarını en yakın çevreleriyle, aile üyeleriyle, aynı meslek grubundaki ve aynı iĢyerindeki arkadaĢlarıyla paylaĢtıklarını açıklamıĢlardır;

“Yakın çevremdeki arkadaşlarımdan birisiyle konuşmayı uygun buldum, psikolog… Hani bana ne hissettirdiği ile ilgili konuştum vakanın dışında olumsuz duyguları nasıl yenebilirim diye. Özel hayatta başka şeyler yaptığım için ve başka alanlarla ilgilendiğim için, sosyal organizasyonlar, spor gibi faaliyetlere katıldığım için avantajlı oldum diğer arkadaşlarımdan. Fakat diğer arkadaşlarımın da bu tarz vakalardan çok etkilenip, hatta bir gün bir danışman arkadaşım kaldırıma oturup ağladığını söylemişti eve gitmeden. “Dayanamayıp kaldırıma oturup ağladım eve

108

gitmeden ve ben bir saat orada oturup kalmışım, saate baktığımda bir saat orada oturduğumu fark ettim.” dedi. Hepimizin aynı duyguları yaşayıp, hiçbir şekilde çözüm bulamadığımızı birkaç ay sonra, bir 5-6 ay sonra fark ettim ve kimsenin yönlendirici olmaması beni çok düşündürmüştü o zaman.” (K1)

Katılımcı 1 baĢ etme mekanizmaları ve farklı alanlara ilgisinin olduğunu söyleyerek kendisinin Ģanslı olduğunu fakat çoğu uzmanın bu kadar Ģanslı olmadığını, bazen vakaların ve duyguların üstesinden gelinemediğini ve bu konuda yardımcı & yönlendirici olabilecek kimsenin çevresinde bulunmamasının düĢündürücü olduğunu söylemiĢtir.

“Ben bu vakalarımla, kadınlarımla ilgili çok şeyi ben arkadaş ortamı ya da meslek elemanlarıyla paylaşmıyorum. Annemle paylaşıyorum. Benim annem çok duygusal bir kadın. Bunları çok dinlemiyor ama dinliyormuş gibi yapıyor sırf beni rahatlatmak için. Ama onun kendince verdiği şey şu; “Senin işin o kadına yardım edebilmek, senin işin bu kadına ulaşabilmek. O yüzden profesyonelce davran! Yani olması gerektiği gibi. Daha fazlası senin hayatında seni yıpratır çünkü sen bu mesleği ölene kadar seçtin ve bu süreç hep seninle olacak.” Diye telkin edebiliyor sadece. Ama bende biraz konuşunca rahatlayabiliyorum. Ama arkadaş grubumla bunu çok konuşamıyorum. Çünkü çevremizdeki insanlarda bu alanda çalıştığımız için meraklı oluyorlar. Hadi oradan iki bir vaka anlatsana muhabbetine dönüyor ve ben bundan hoşlanmıyorum. Çünkü bu herkesin yaşanmış bir hayatı o yüzden arkadaşlarımla paylaşmıyorum yani mümkün mertebe.” (K2)

“Eşimle paylaştım zaten o akşam halimi gördü. Üniversiteden bir hocamla paylaştım.” (K16)

“Annem, babam, en yakın arkadaşlarımla paylaştım gizlilik çerçevesinde.” (K17)

Katılımcılardan 3‟ü sadece ailesi (anne, baba ve eĢ) ile ve bir tanesi de üniversiteden öğretmeni ile paylaĢtıklarını, meslek elemanı arkadaĢlar ile ya da diğer arkadaĢ grupları ile paylaĢmaktan hoĢlanmadıklarını ifade etmiĢlerdir.

Akran süpervizyonu için paylaĢan katılımcılar ise duygu paylaĢımı için değil, vaka süreci için paylaĢımda bulunduklarını ve çözüm arayıĢında olduklarını aktarmıĢlardır;

109

“Evet, zaten sığınma evinde biz her hafta toplantı yapıyoruz meslek elemanlarıyla. Psikologlar, danışmanlık yapan uzmanlarla birlikte. O esnada bütün kadınların hikâyelerini de paylaşıyoruz. Eksik kaldığımız yönler neler? Birbirimizi nasıl tamamlayabiliriz konusunda. O şekilde fikir alışverişi yapıyoruz. Bu konuda destek oluyoruz birbirimize.” (K4)

“Yani kurum dışından kadın hareketi içinden de tabi ki destek alma şansımız vardı. Yani bu arkadaşlarımız hem kurum içinden hem de kadın hareketinden kadınlar olduğu için ikisini de söyleyebilirim.” (K5)

“Meslek elemanı arkadaşlar.” (K6)

“Burada vakıfta birbirimizle paylaşabiliyoruz. Hani bilmiyorum bu akran süpervizyonu sayılır mı ama öyle sistematik bir destek yok. Daha duygusal paylaşım şeyinde kalıyor.” (K7)

“Çalıştığım ekipteki meslektaşlarımla paylaşabildim.” (K8) “İş arkadaşlarım ve ailem.” (K9)

“Buradaki iş arkadaşlarım. Yani onlarla aynı işi yapıyoruz birbirimizden üstün değiliz ama burada herkesin ayrı vakası oluyor. Bazen benim hiç görmediğim bir cinsel istismar vakası diyelim ki bana ilk defa gelmiş ama diğer arkadaşım üç defa böyle bir vakayla çalışmış. Hani burada aynı ortamda çalışıyoruz evet ama vakaların dağılımı bazen aynı olmayabiliyor o yüzden arkadaşlardan destek almak, hıı o da böyle düşünüyor demek faydalı oluyor. Çünkü farklı fikre ihtiyaç duyuyorsunuz özellikle riskli durumlardayken. Çünkü sorumluluk paylaşılıyor bir yerde.” (K10)

“Evet. İş arkadaşlarım. ( Akran süpervizyonu şeklinde)” (K11)

“Sadece sosyal servisten diğer uzman arkadaşlarım ile paylaşıyorum. Arkadaşlar böyle böyle olmuş, çok etkilendim, çok üzüldüm, yapabileceğimiz ne varsa hani benim görmediğim sizin gözlemlediğiniz bir şey olursa elimden ne geliyorsa onu yapmak istiyorum diyorum. Çünkü çok etkilenmiştim. Onun dışında kimseyle paylaşamıyoruz.” (K12)

110

“Çalışma arkadaşım, psikolog. Biz artık kendimize bazı şeyler koyduk. Öğle arası

mesela işle ilgili bir şey konuşana ceza veriyoruz. İşte o günün kahvesini yapmak gibi kendimizi böyle sınırlandırmaya çalışıyoruz. Çünkü biz de farkındayız bu olmaması gereken bir şey.” (K14)

“Çalışma arkadaşlarım vardı.” (K15)

Katılımcıların önemli bir kısmı paylaĢma ihtiyaçlarını çalıĢma arkadaĢlarıyla giderdiklerini ancak bu paylaĢımın vakadan aldıkları duygular ile değil, tamamen vaka süreci içerisinde Ģiddet görmüĢ kadına yardımcı olmak, sağlıklı bilgi verebilmek ve yönlendirmek amacıyla akran süpervizyonu Ģeklinde paylaĢtıklarını belirtmiĢlerdir.