Üçüncü Alt Probleme İlişkin Sonuçlar ve Tartışma

Mikro öğretim, öğretmen adaylarının uygulama becerisini hizmet öncesi veya hizmet içi eğitim sürecinde ilgili alana ilişkin geliştirmeyi amaçlayan bir öğretim tekniğidir. Öğretmen adayı davranışlarının mikroskop altında incelenmesine benzeyen bir uygulamadır. Keman öğretim sürecinde yapılan uygulamalar sonunda “Mikro Öğretim Tekniğine İlişkin Görüş Alma Formu” yoluyla adaylardan tekniğin bazı adımlarına yönelik görüş ve düşünceleri istenmiştir.

Mikro öğretim, birçok öğretmen adayı için ilk mesleki deneyimlerin yaşanmasına aracı olan bir uygulamadır. Bu nedenle adayların uygulamanın ilk evrelerinde heyecanlanması doğal bir durumdur. Alınan görüşlere göre keman öğretiminde uygulanan mikro öğretim tekniğinin öğretmen adaylarının heyecanı kontrol edebilme becerisine olumlu yönde etkisi olmuştur. Adayların, uygulamanın ilk evresinde kamera ve topluluk önünde ders yapmaktan ötürü heyecanlandığı fakat

deneyim kazandıkça sonraki derslerde heyecanını yenebildiği sonucuna ulaşılmıştır. Araştırmanın bu sonucu farklı çalışmaların [(Küçükoğlu vd, (2012), (Şen, 2009), (Bilen, 2014), (Bilen, 2015), (Bulut, 2015), (Kazu, 1996), (Kuran, 2009)] bu yöndeki sonuçları ile desteklenmektedir.

Araştırmanın bir başka sonucu öğretmen adaylarının yaptığı derslerin hemen sonrasında video-kamera yoluyla kaydedilen derslerini izleyebilmiş olmasına ilişkindir. Alınan görüşlere göre adayların, kendi yaptığı dersi izleyerek mesleki becerilere ilişkin eksik yönleri tespit edebildiği ve hatalarını tekrarlamamak için notlar aldığı sonucuna ulaşılmıştır. Küçükoğlu vd. (2012), Erdem vd. (2012), Karataş ve Cengiz (2016), Sevim (2013), Şen (2009), Peker (2009), Bulut (2015), Wilkinson (1996), Umuzdaş (2010) ve Külahçı (1994) yaptığı çalışmada adayların kendi derslerini görüp değerlendirmesinin öğretim becerilerine ilişkin eksik yönlerin tamamlanabilmesi açısından önemli olduğunu vurgulamıştır. Bu görüşler araştırmanın bu yöndeki sonucunu destekler niteliktedir. Ayrıca Karataş ve Cengiz’in (2016) yaptığı çalışmada öğretmen adayları, video-kamera önünde heyecanlandığını belirtse de dersler sonrası kendini izleyebilmenin mesleki gelişimleri için çok önemli olduğunu ifade etmiştir. Uygulamanın bu adımına ilişkin bir başka sonuç ise adayların derslerini izledikten sonra motivasyonlarının arttığıdır. Bulut’un (2015) çalışmasında da, öğretmen adaylarının uygulamada en çok hoşuna giden taraflardan birinin “kendi konuşmalarını yeniden izleyebilmesi” olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Araştırmada ulaşılan başka bir sonuç ise öğretmen adaylarının derslerden hemen sonra yaratılan tartışma ortamında aldığı geribildirimlere (dönütlere) ilişkin görüşler ile elde edilmiştir. Öğretmen adayları uygulamanın bu evresinin oldukça yararlı olduğu görüşünde birleşmiştir. Adaylar, geribildirim almanın öğretici olduğunu ve hoşuna gittiğini, tartışma ortamında zamanla kendisini güçlü hissettiğini belirtmiştir. Mikro öğretim tekniğinin geribildirim verme/alma evresine ilişkin Aydın (2013), Bulut (2015), Remesh (2013), Higgins ve Nicholl (2003), Peker (2009) ve Wilkinson (1996) da öğretim becerilerinin gelişimine önemli katkı yaptığına yönelik bu görüşü destekleyici şekilde sonuçlar sunmuştur.

Uygulanan mikro öğretim tekniği sürecinde öğretmen adayları hem öğretmen olarak dersler yapmış, hem de diğer adayların derslerini izleyerek değerlendirmede bulunmuştur. Alınan görüşlere göre uygulamanın bu yönünün oldukça faydalı olduğuna ilişkin sonuçlar elde edilmiştir. Adaylar hem öğretmen rolünde hem de gözlemciler arasında bulunmanın eğlenceli ve öğretici olduğunu, sadece aktif olarak ders yaparken değil gözlem yaparken de çok şey öğrendiğini ifade etmiştir. Bilen’in (2015) mikro öğretim uygulaması yaptığı bir çalışmasında öğretmen adayları ilkokul öğrencilerinin rolünü üstlenmiştir. Böylelikle aktif olarak ders anlatan adayın davranışlarını gözlemleme ve davranışlarla ilgili geribildirimde bulunmalarına olanak tanınmıştır.

Araştırmanın bir başka sonucu öğretmen adaylarının gerçek öğrenciler ile ders yapmış olmasına ilişkin görüşlerden elde edilmiştir. Bu araştırmada adaylar gerçek öğrenciler ile dersleri yürütmüştür. Görüşlerden, gerçek öğrenciler ile ders yapmanın ciddiyeti ve motivasyonu artırdığı ve daha gerçek bir sınıf ortamı oluşturduğu yönünde sonuçlar elde edilmiştir. Umuzdaş (2010) mikro öğretim uygulamasında viyolonsel öğretmeni adaylarının alt sınıflardan öğrenciler ile dersler yapmasını sağlamış, bu sayede adayların daha işlevsel ve etkili olmasına olanak tanıdığı sonucu belirtilmiştir. Uygulamayı gerçek öğrenciler ile yapma şansı bulamamış araştırmacıların (Karataş ve Cengiz, 2016), (Görgen, 2003), (Kazu, 1996), (Külahçı, 1994) çalışmalarına bakıldığında, Karataş ve Cengiz (2016) adayların dersi akranlarına anlatıyor olmasının iletişim konusunda sorunlar doğurduğu sonucunu vurgulamıştır. Ayrıca Kazu (1996) ve Külahçı (1994) gerçek öğrenciler ve gerçek sınıf ortamının olmamasının uygulamanın öğretmen adaylarınca sevilmeyen yönü olduğunu ifade etmiştir. Görgen (2003) de bazı olumsuzlukları en aza indirebilmek için alt sınıflardaki veya gerçek öğrencilere ders verme olanakları sağlanması gerektiğinden söz etmiştir.

Öğretmen adaylarının mikro öğretim tekniğine ilişkin düşüncelerine bakıldığında, adayalar uygulamayı oldukça önemli ve işe yarar bulmuştur. Erdem vd. (2012), Kuran (2009), Şen (2009), Higgins ve Nicholl (2003), Külahçı (1994) ve Ismail (2011) de çalışmalarında mikro öğretimin faydalı deneyimler kazandırdığı ve

olumlu, kalıcı katkılar sağladığı [(Küçükoğlu vd., 2012), (Gürses, 2005), (Erdem vd., 2012), (Kuran, (2009)] yönünde sonuçlar ortaya koymuştur. Ayrıca adaylardan alınan ağırlıklı görüşler ışığında uygulamanın farklı çalgıların öğretimi için de yapılması ve öğretmen eğitimi programlarında yer verilmesi gerektiğine ilişkin sonuçlara ulaşılmıştır. İlgili literatüre bakıldığında mikro öğretimin farklı alanlarda uygulanmasına yönelik bu sonucu destekleyen araştırma [(Küçükoğlu vd., 2012), (Sevim,2013), Çakır, 2000), (Atav vd., 2014) sonuçları da göze çarpmaktadır. Ayrıca adaylar öğretmenlik mesleğine ilişkin yeterliklerini görebilmek açısından faydalı bir çalışma olduğunu belirtmiştir. Görgen (2003), Peker (2009), Küçükoğlu vd. (2012), Gürses (2005), Sevim (2013), Atav vd. (2014), Bulut (2015) da yaptığı çalışmada mikro öğretimin yanlış davranışları görerek eksikleri giderme konusunda oldukça yararlı bir teknik olduğu sonucunu bildirmiştir.

Araştırmanın nicel ve nitel sonuçlarına göre; uygulanan mikro öğretim tekniğinin keman öğretiminde öğretme becerilerini istenilen yönde ve önemli ölçüde etkilediği söylenebilir.