Öneriler

1. Bu çalışma fen bilgisi öğretmenliği programında okuyan 1. sınıf öğretmen adayları ile yürütülmüştür, aynı çalışma farklı sınıf düzeylerine de uygulanabilir.

2. Argümantasyona dayalı etkinliklerin yoğunluk, erime, donma ve kaynama noktası konuları üzerine etkisinin incelenmesi dışında farklı konular üzerindeki etkileri de incelenebilir.

3. Uygulanan etkinliklerinin uygulama süresi uzatılarak daha kapsamlı etkinlikler yaptırılabilir.

4. Öğrencilere uygulanan başarı testi çoktan seçmeli şekilde hazırlanmıştır bunun yerine öğrencilerin fikirlerini açıklayabildikleri açık uçlu sorularla da başarı ölçülebilir.

5. Araştırmanın çalışma yaprakları Toulmin’in öğelerine göre hazırlanmıştır. Bununla beraber diğer argümantasyon modelleri kullanılabilir.

6. Belirlenen konular ortaokul ve lise müfredatında da bulunmaktadır. Bu gruptaki öğrencilerin düzeyine göre argümantasyona dayalı etkinlikler hazırlanarak ortaokul ve lise öğrencilerine de uygulanabilir.

7. Çalışmada akademik başarıdaki değişim incelenmiştir. Bununla birlikte başka değişkenlerde incelenebilir.

8. Seçilen örneklem 46 kişiden oluşmaktadır. Örneklem sayısı artırılarak daha geniş örneklem üzerinde de araştırma yapılabilir.

9. Öğrencilerin sözlü ifadelerine başvurularak argümantasyon yöntemine yönelik görüşleri alınabilir.

10. Aynı konular argümantasyon yöntemi ile beraber farklı yöntemlerin eklenmesiyle oluşturulan uygulamalarla da işlenebilir.

KAYNAKÇA

Acar, Ö., Tola, Z., Karaçam, S., Bilgin, A. (2016). Argümantasyon destekli fen öğretiminin 6. Sınıf öğrencilerinin kavramsal anlamalarına, bilimsel düşünme becerilerine ve bilimin doğası anlayışlarına olan etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(39), 730-749.

Akkaş, B. (2017). Argümantasyon temelli bilim öğrenme yaklaşımının temel alındığı öğrenme ortamının 5.sınıf öğrencilerinin akademik başarılarına ve eleştirel düşünme becerilerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Kastamonu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Kastamonu.

Aktamış, H ve Atmaca, A. C. (2016). Fen bilgisi öğretmen adaylarının argümantasyon Tabanlı öğrenme yaklaşımına yönelik görüşleri, Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(58), 936-947.

Aktamış, H ve Hiğde, E. (2015). Fen eğitiminde kullanılan argümantasyon modellerinin değerlendirilmesi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 35(1), 136-172.

Aktaş, T ve Doğan, Ö. (2018). Argümana dayalı sorgulama öğretiminin 7.sınıf öğrencilerinin akademik başarılarına ve argümantasyon seviyelerine etkisi.

Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2), 778-798.

Aktaş, T (2017). Argümana dayalı sorgulama öğretiminin 7.sınıf öğrencilerinin kuvvet ve enerji ünitesindeki akademik başarılarına ve argümantasyon seviyelerine etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Aldağ, H. (2006). Toulmin tartışma modeli. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 15(1), 13-34.

Altun, E. (2010). Işık ünitesinin ilköğretim öğrencilerine bilimsel tartışma (argümantasyon) odaklı yöntemi ile öğretimi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Apaydın, Z. ve Kandemir, M. A. (2018). İlkokulda sınıf öğretmenlerinin fen bilimleri dersinde argümantasyon yöntemi kullanımına ilişkin görüşleri. Journal of Computer and Education Research, 6(11), 106-122.

Arık, M. (2016). Argümantasyon tabanlı öğrenme yönteminin yedinci sınıf öğrencilerinin bilim sözde-bilim ayrımı farkındalığının geliştirilmesi üzerine etkisi, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Arlı, E. E. (2014). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının ATBÖ mevsimlik tarım işçisi konumundaki dezavantajlı öğrencilerin akademik başarıları ve düşünme becerilerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Aslan, Ö. (2018). Fen öğretiminde Argümantasyon Yönteminin Kullanılmasının Akademik Başarı, Bilimsel Süreç ve Problem Çözme Becerilerine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Bülent Ecevit Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Zonguldak.

Aslan, S. (2016). Argümantasyona dayalı laboratuvar uygulamaları: bilimsel süreç becerilerine ve laboratuvar dersine yönelik tutuma etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 31(4), 762-777.

Aslan, S. (2014). Analysis of students’ written scientific argument generate and evaluation skills. Journal of Theory and Practice in Education, 10(1), 41-74.

Ayas, A ve Sözbilir, M. (2015). Kimya öğretimi, öğretmen eğitimcileri, öğretmenler ve öğretmen adayları için uygulama örnekleri (1.Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Aydın, Ö. ve Kaptan, F. (2014). Fen-teknoloji öğretmen adaylarının eğitiminde argümantasyonun biliş üstü ve mantıksal düşünme becerilerine etkisi ve argümantasyona ilişkin görüşler, Eğitim Bilimleri Araştırmaları Dergisi, 4(2), 163-188.

Aydoğdu, Z. (2017). Argümantasyon tabalı öğretimin öğrencilerin fene yönelik akademik başarı, motivasyon, ilgi ve tutumlarına etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.

Balcı, C. (2015). 8.sınıf öğrencilerine “Hücre bölünmesi ve kalıtım” ünitesinin öğretilmesinde bilimsel argümantasyon temelli öğrenme sürecinin etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Aydın.

Berland, L. K., & Reisier, B. J. (2011). Classroom Communities’ Adaptations of the Practice of Scientific Argumentation. Science Education, 95, 191-216.

Binkley, R.W. (1995). Argumentation, education and reasoning. Informal Logic,17(2),127-143.

Boran, G. H. (2014). Argümantasyon temelli fen öğretiminin bilimin doğasına ilişkin görüşler ve epistemolojik inançlar üzerine etkisi. Doktora Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.

Boyraz, D. Hacıoğlu, Y.Aygün, M. (2016). Argümantasyon ve kavram karmaşası:

Erime ve çözünme. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 36(2), 233-267.

Bozkurt, R. (2017). Üst Bilişsel Aktivite ile Desteklenmeli Argümantasyon Tabanlı Bilim Öğrenme Yaklaşımının Öğretmen Adaylarının Fen Başarısına Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Kastamonu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Kastamonu.

Büyükekşi, C., Şengüleç, Ö., Bahçivan, E., ve Yavuz, S. (2017). Fen ve teknoloji öğretmen adaylarının argümantasyon yoluyla kimyadaki kavramsal anlamalarının geliştirilmesi üzerine deneysel bir çalışma. Karaelmas Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 224–235.

Büyüköztürk, Ş., Çakmak, E., Akgün, Ö., Karadeniz, Ş. ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri (20. Basım). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Cevher, F. (2018). Sosyal bilgiler dersinde argümantasyon öğrenme yönteminin öğrencilerin akademik başarılarına, bilimsel süreç becerilerine ve bilimsel tartışma düzeylerine etkisi, Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Erzurum.

Ceylan, K. E. (2012). İlköğretim 5. sınıf öğrencilerine dünya ve evren öğrenme alanında bilimsel tartışma (argümantasyon) odaklı yöntem ile öğretimi, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Çekbaş, Y. (2017). Argümantasyon tabanlı astronomi öğretiminin fen bilgisi öğretmen adaylarının bilimin doğasına, sözde-bilim ve epistemolojik inançlarına etkisinin değerlendirilmesi, Doktora Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.

Çelik, A.Y, Kılıç, Z, (2017). Lise öğrencilerinin bireysel ve grup argümanlarının kalitesinin karşılaştırılması. Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(5), 1865-1880.

Çetinkaya, E.ve Taşar, M. F. (2018). Fen bilimleri eğitimi alanında Türkiye merkezli argümantasyon araştırmalarının çeşitli değişkenler açısından incelenmesi.

Hacettepe Üniversitesi Dergisi, 33(2), 353–381.

Çiftçi, A. (2016). 5, 6 ve 7. sınıflarda fen derslerinde argümantasyon kalitesinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Muş Alparslan Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Muş.

Çinici, A., Özden, M., Akgün, A., Herdem, K., Karabiber, H. L., Deniz, Ş. M. (2014).

Kavram karikatürleriyle desteklenmiş argümantasyon temelli uygulamaların etkinliğinin incelenmesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7(18), 571-596.

Demir, T., Gönen, S. (2019). Argümantasyona dayalı öğretimin 7 sınıf öğrencilerinin kuvvet iş ve enerji ilişkisini anlamalarına etkisi. Elektronik Eğitim Bilimleri Dergisi, 8(15), 23-38.

Demiral, Ü. (2014). Fen bilgisi öğretmen adaylarının sosyobilimsel bir konudaki argümantasyon becerilerinin eleştirel düşünme ve bilgi düzeyleri açısından incelenmesi gdo örneği, Doktora tezi, Karadeniz Teknik Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.

Demirci, B. (1993). Çağdaş fen bilimleri eğitimi ve eğitimcileri, Hacettepe Üniversitesi Dergisi 9,155-160.

Demircioğlu, T. ve Uçar, S. (2014). Investigation of writte narguments about Akkuyu Nuclear Power Plant. Elementary Education Online, 13(4), 1373-1386.

Demirel, R. (2015). Kuvvet ve hareket konularında bireysel ve grupla argümantasyonun öğrencilerin akademik başarılarına etkisi Journal of The Oryand Practice in Education, 11(3), 916-948.

Demirel, R. (2015). Katı basıncı konusunda argümantasyon etkinliğinin kullanılması.

Araştırma Temelli Etkinlik Dergisi, 5(2),70-90.

Deniz, T. (2014). Çevre eğitiminde toplumbilimsel argümantasyon yaklaşımının kullanımı. Yüksek Lisans Tezi, Gazi, Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Doğru, S. (2016). Argümantasyon temelli sınıf içi etkinliklerinin ortaokul beşinci sınıf öğrencilerinin akademik başarılarına, mantıksal düşünme becerilerine ve tartışmaya isteklerine olan etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Hatay.

Driver, L., Newton, P. ve Osborne, J. (2000). Establishing the norms of scientific argumentation in classrooms. Science Education, 84(3), 287-312.

Duran, M., Doruk, M. ve Kaplan, A. (2016). Argümantasyon tabanlı olasılık öğretiminin ortaokul öğrencilerinin başarılarına ve kaygılarına etkililiğinin incelenmesi, Eğitimde Kuram ve Uygulama Dergisi, 13(1), 55-87.

Ekici, G. ve Güven, M. (2013). Yeni öğrenme-öğretme yaklaşımları ve uygulama örnekleri. (1.Baskı). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Erdoğan, S. (2010). Dünya, Güneş ve Ay konusunun ilköğretim 5. sınıf öğrencilerine bilimsel tartışma odaklı yöntem ile öğretilmesinin öğrencilerin başarılarına, tutumlarına ve tartışmaya katılma istekleri üzerine etkisinin incelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Uşak Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Uşak.

Erduran, S. ve Jimenez – Aleixandre, M.P. 2007. Argumentation in science education : perspectives from classroom – based research. Springer, 292 p.

Erduran, S., Simon, S., ve Osborne, J. (2004). Tapping into argumentation:

developments in the application of toulmin’s argument pattern for studying science discourse. Science Education, 88(6), 915-933.

Erkol, M., Kışoğlu, M., Gül, Ş. (2017). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımı rapor formatının öğretmen adaylarının başarılarına ve fen bilgisi laboratuvarına yönelik tutumlarına etkisi, İlköğretim Online Dergisi. 16(2):614-627.

Fettahlıoğlu, P. (2013). Argümantasyona dayalı öğrenme-öğretme yaklaşımı. Öğrenme- öğretme yaklaşımları ve uygulama örnekleri (1.Baskı) Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

J,Garratt., T, Overton. L. ve T, Threlfall. (1999). A question of Chemistry: Creative Problems For Critical Thinkers. Harlow, Uk: Pearson.

Goldsworthy, A., Watson, R., Wood Robinson, V. (2000). Developing Understanding (AKSIS Project), ASE ISBN 86, 357-310.

Güler, Ç. (2016). Fen laboratuarı dersinde kullanılan “atbö” yaklaşımının fen bilgisi öğretmen adaylarının akademik başarılarına etkisi ve yaklaşım hakkındaki görüşleri, Yüksek Lisans Tezi, Akdeniz Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Antalya.

Güzel, B. Y., Erduran, S. ve Ardaç, D. (2009). Aday kimya öğretmenlerinin kimya derslerinde bilimsel tartışma (argümantasyon) tekniğini kullanımları. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Dergisi, 26(2). 33-48.

Harman, G ve Çelikler, D. (2017). Tuzların hidrolizi konusunun öğretiminde argümantasyon tabanlı bilim öğrenme (atbö) yaklaşımının etkisi. Marmara Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 46(46), 59-74.

Hasançelebi, F. (2014). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının (atbö) öğrencilerin fen başarıları, argüman oluşturma becerileri ve bireysel gelişimleri üzerine etkisi, Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

İnaltekin, T. ve Akçay, H. (2017). Argümantasyon temelli deney raporu yazımının fen bilgisi öğretmen adaylarının argüman yapılarını geliştirmelerine etkisinin incelenmesi. E-Kafkas Eğitim Araştırmaları Dergisi, 4(3), 1-19.

Jimenez-Aleixandre, P, Rodriguez, A. B. ve Duschl, R. A. (2000). “Doingthelesson” or

“doingscience”: argument in high school genetics. Science Education, 84, 757-792.

Kabataş Memiş, E. (2017). Argümantasyon uygulamalarına katılan öğretmen adaylarının küçük grup tartışmalarına ilişkin görüşleri. Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(5), 2037-2056.

Kabataş Memiş, E. (2017). Türkiye’de argümantasyon konusunda gerçekleştirilen tezlerin analizi bir meta sentez çalışması. Cumhuriyet International Journal of Education-CIJE, 6(1), 47-65.

Kalemkuş, J. (2018). Deneylerle fen öğretimi ve argümantasyona dayalı fen öğretiminin bazı değişkenler üzerindeki etkilerinin incelenmesi, Doktora Tezi, Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Karakaş, H. (2018). Çevre-enerji konularına yönelik gerçekleştirilen argümantasyon temelli öğretimin sınıf öğretmeni adaylarının eleştirel düşünmelerine, akademik başarılarına ve argüman oluşturma becerilerine etkisi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.

Karakuş, M ve Yalçın, O. (2016). Fen eğitiminde argümantasyon temelli öğrenmenin akademik başarıya ve bilimsel süreç becerilerine etkisi. Bir meta-analiz çalışması. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 16(4), 1-20.

Karamustafaoğlu, O ve Yaman S. (2015). Fen Eğitiminde Özel Öğretim Yöntemleri 1-2 (6.Baskı). Ankara: Anı yayıncılık.

Karamustafaoğlu, S. ve Havuz, A. C. (2016). Araştırma sorgulamaya dayalı öğrenme ve etkililiği (Inquiry based learning and it seffectiveness). International Journal of Assessment Tools in Education (IJATE), 3(1), 40-54.

Kaya, M. (2018). Argümantasyon yaklaşımının akademik başarı ve tutumlara etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Elazığ.

Kaya, O. N. ve Kılıç, Z. (2008). Etkin bir fen eğitimi için tartışmacı söylev. Ahi evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 9(3), 89-100.

Keçeci, G., Kırılmazkaya,F. ve Kırbağ Z. F. (2011). İlköğretim öğrencilerinin genetiği değiştirilmiş online argümantasyon yöntemi ile öğretilmesi. 6^th International Advanced Techonologies Symposium, Elazığ.

Kelly, G. J. ve Takao, A. (2002). Epistemic levels in argument: an analysis of university oceanography students’ use of evidence in writing. Science Education, 86(3), 314-342.

Kelly,G. J., Druker, S. ve Chen, C. (1998). Students’ reasoning about electricity:

Combining per-formance assessments with argumentation analysis.

International Journal of Science Education, 20(7), 849–871.

Keogh, B. ve Naylor, S. (1999). Concept cartoons, teaching and learning in science: an evaluation .International Journal Of Science Education, 21(4), 431-446.

Koçak, K. (2014). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının öğretmen adaylarının çözeltiler konusunda başarısına ve eleştirel düşünme eğilimlerine etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Köse, E. Ö. (2013). Taşıma ve dolaşım ünitesinin öğretiminde argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının etkisi. Iğdır Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 3(3), 9-17. bilimsel sosyobilimsel argümantasyon kalitelerinin alan bilgisi yönünden incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.

Küçük, O. (2016). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. (1. basım). Bursa: Ekin Yayınevi.

Küçükaydın, M. A. (2019). Sekizinci sınıf öğrencilerinin sosyobilimsel bir konuya ilişkin görüşleri ve argüman yapıları, Elemantary Education Online, 18(1),174-189.

Lawson, A. E. (2003). The nature and development of hypothetico-predictive argumentation with implications for science teaching. International Journal of Science Education, 25(11), 1387–1408.

MEB. (2018). İlköğretim fen bilimleri dersi öğretim programı. Milli Eğitim Bakanlığı.

Meral, E. (2018). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımının akademik başarı, eleştirel düşünme eğilimleri ve argüman oluşturma becerilerine etkisi, Doktora Tezi, Atatürk Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Erzurum.

Naylor, S. ve Keogh, B. (2000). Concept Cartoons ın Science Education. What Have We Learnt? Turkish Science Education, 10(1),1304-1620.

Oğuz, S., Demir, F. B. (2016). Sosyal bilgiler öğretim programının ve ders kitabının Toulmin argüman modeline göre değerlendirilmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16(2), 1572-1602.

Osborne, J. (1997). Practical alternatives, School Science Review, 78,61-66.

Osborne, J, Erduran, S and Simon, S. (2004a). Enhancing the quality of argumentation in school science. Journal of Research in Science Teaching, 41(10), 994-1020.

Osborne, J., Erduran, S. ve Simon, S. (2004b). Iddias, evidence and argument in science.

Cpd training pack. London: King’s College.

Öğreten, B. (2014). Argümantasyona(bilimsel tartışmaya)dayalı öğretim sürecinin akademik başarı ve tartışma seviyelerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Amasya Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Amasya.

Özer, G. (2009). Bilimsel tartışmaya dayalı öğretim yaklaşımının öğrencilerin mol kavramı konusundaki kavramsal değişimlerine ve başarılarına etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Özkara, D. (2011). Basınç konusunun sekizinci sınıf öğrencilerine bilimsel argümantasyona dayalı etkinlikler ile öğretilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Adıyaman Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Adıyaman.

Özmen, H. (2004). Fen öğretiminde öğrenme teorileri ve teknoloji destekli yapılandırmacı (constructivist) öğrenme. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 3(1), 1303-6521.

Öztürk, A. (2013). Sosyo-Bilimsel Konularla Argümantasyon Becerisi ve İnsan Haklarına Karşı Tutum Geliştirmeye Yönelik Bir Eylem Araştırması. Doktora Tezi, Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Adana.

Peker, D. (2008). Bilimsel Açıklamalar ve Argümanlar İçinde: Fen ve Teknoloji Öğretiminde Yeni Yaklaşımlar.(1. Basım) Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık.

Polat, H. (2014). Atomun yapısı konusunda argümantasyon yönteminin ilköğretim 7.sınıf öğrencilerinin başarısı üzerine etkisi. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi Eğitim Bilileri Enstitüsü, Malatya.

Sağır, U. Ş. (2008). Fen bilgisi dersinde bilimsel tartışma odaklı öğretimin etkililiğinin incelenmesi. Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Ankara.

Sampson, V., Clark, D. B. (2008). Assessment of the ways students generate arguments in science education: current perspectives and recommendations for future directions. Science Education, 92, 447-472.

Simon, S. (2008). Using Toulmin’s argument pattern in the evaluation of argumentation in school science. International Journal of Research and Method in Education, 31(3), 277-289.

Solomon, J. (1991). Exploring the Nature of Science: Keystage 3. Glasgow: Blackie.

Soysal, Y. (2012). Sosyobilimsel argümantasyon kalitesine alan bilgisi düzeyinin etkisi:

genetiği değiştirilmiş organizmalar, Yüksek Lisans Tezi, Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Bolu.

Sönmez, V. Alacapınar, F. (2013). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. (2.

basım). Ankara: Anı Yayıncılık.

Sözen, K. (2010). Sorgulayıcı öğrenme ve programlı öğretim yöntemlerine göre işlenen biyoloji laboratuarı uygulamalarının karşılaştırılması, Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi, Sakarya.

Şahin, E. (2016). Argümantasyon temelli bilim öğrenme yaklaşımının üstün yetenekli öğrencilerin akademik başarılarına, üst biliş ve eleştirel düşünme becerilerine etkisi, Doktora Tezi, Gazi üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Şeker, H. (2014). Eğitimde program geliştirme kavramlar yaklaşımlar. (3. basım).

Ankara: Anı Yayıncılık.

Tezel, Ö ve Yılmaz, G. (2017). Türkiye’de argümantasyona dayalı fen bilimleri öğretimi çalışmalarından bir derleme. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 6(1), 146-160.

Türk Dil Kurumu [TDK], (2006). Türkçe sözlük. Ankara: TDK Yayını.

Toulmin, S. (1958). The uses of argument. Cambridge University Press. Newyork.

Toulmin, S. E. (2003). The uses of argument (Updated Edition). New York: Oxford University Press.

Tucel, S (2016). Atbö yaklaşımının 8. sınıf öğrencilerinin fen başarılarına, üst bilişlerine ve epistemolojik inançlarına etkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Ulu, C. ve Bayram, H. (2015). Argümantasyon tabanlı bilim öğrenme yaklaşımına dayalı laboratuar etkinliklerinin öğrencilerin akademik başarılarına etkisi. Ege Eğitim Dergisi, 16(2), 316-343.

Türk Dil Kurumu [TDK], (2006). Türkçe Sözlük. Ankara: TDK Yayını.

Uluay, G. (2012). İlköğretim 7 sınıf fen ve teknoloji dersi kuvvet ve hareket konusunun öğretiminde bilimsel tartışma argümantasyon odaklı öğretim yönteminin öğrenci başarısına etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Kastamonu Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Kastamonu.

Uluay, G. ve Aydın, A. (2018). Yedinci sınıf öğrencilerine kuvvet ve hareket ünitesinin öğretilmesinde argümantasyon odaklı öğrenme sürecinin akademik başarıya etkisi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(3), 1779-1799.

Uluçınar Sağır, Ş. & Kılıç, Z. (2013). İlköğretim öğrencilerinin bilimin doğasını anlama düzeylerine bilimsel tartışma odaklı öğretimin etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 44, 308-318.

Urhan, G. (2016). Argümantasyon tabanlı öğrenme ortamlarında öğrencilerin argüman kalitelerinin ve informal akıl yürütme becerilerinin incelenmesi, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Urhan, S. ve Bülbül, A. (2016). Argümantasyon ve matematiksel kanıt süreçleri arasındaki ilişkiler. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi, 10(1), 351-373.

Ünal, Ş. ve Yıldız, K. (2016). Örnek olayların entegre edildiği argümantasyon yönteminin öğrencilerin çevre konularındaki başarı ve tutumlarına etkisi.

Informal Ortamlarda Araştırma Dergisi, 1(11), 25-51.

Van Eemeren, F H., Grootendorst, R., Henkemans, F. S. (1996). Fundamentels of Argumentation Theory. A Handbook of Historical Backgrounds and Contemporary Developments. Lawrence Erlbaum Associates, New Jersey.

White, R.T ve Gunstone, R. F. (1992). Probing Understanding. London: The Falmer Press. London.

Yağbasan, R. ve Gülçiçek, Ç. (2003). Fen eğitiminde kavram yanılgılarının karakteristiklerinin tanımlanması, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 1(13) 102-120.

Yalçın Ç. A. ve Kılıç, Z. (2017). Lise öğrencilerinin bireysel ve grup argümanlarının kalitesinin karşılaştırılması. Kastamonu Üniversitesi Kastamonu Eğitim Dergisi, 25(5), 1865-1880.

Yalçınkaya, I. (2018). Argümantasyon odaklı fen etkinliklerinin öğrencilerin akademik başarılarına, kavramsal anlamalarına ve argümantasyon seviyelerine etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Denizli.

Yaşar, Ş ve Duban, N. (2009). Sorgulamaya dayalı öğrenme yaklaşımında yönelik öğrenci görüşleri, İlköğretim Online Dergisi, 8(2), 457-475.

Yeşildağ, F., Hasançelebi, F. ve Günel, M. (2013). Argümantasyon temelli bilim öğrenme yaklaşımının dezavantajı öğrencilerin fen bilgisi başarılarına etkisi.

İlköğretim Online Dergisi, 12(4), 1056-1073.

Zeidler, D. L. (1997). The central role of fallacious thinking in science education.

Science Education, 81(4), 483-496.

Zengin, F., Keçeci, K. ve Kırılmazkaya, G. (2012) İlköğretim öğrencilerinin nükleer enerji sosyobilimsel konusunu argümantasyon yöntemi ile öğrenmesi. NWSA.

Education Sciences.7(2).647-654.

Zohar, A. ve Nemet, F. (2002). Fostering students' knowledge and argumentation skills through dilemmas in human genetics. Journal of Research in Science Teaching, 39(1), 35-62.

EKLER EK 1 BAŞARI TESTİ

1-

2-

3-

4-5-

6-

7-

8-

9-

10-

11-12-

13-

14-

15-

16-

17-

18-19-

20-

21-

22-

23-

24-

25-

26-

27-

28-

29-

30-

31-

32-EK 2

ÇALIŞMA YAPRAĞI 1

Maddelerin Erime ve Donma Sıcaklıklarının Bulunması

Araç-Gereçler: Beherglas (2 adet 250-400 ml), Mum, Naftalin, Terazi takımı, Statik çubuk (2 Adet), Bünzen kıskacı (2 Adet), Döküm ayak (2 Adet), Etiket, Termometre (3 Adet), Su, İspirto ocağı ve Tel kafes, Deney tüpü (3 Adet), Bağlama parçaları (2 Adet), Tek delikli Mantar tıpa (3 Adet), Kibrit.

1-Her maddenin kendine özgü bir erime noktası ve donma noktası var mıdır?

2-Aynı maddelerin erime noktaları ve donma noktaları aynı mıdır?

Yukarıda verilen sorulara göre tahminlerinizi nedenleri ile birlikte yazınız.

Aşağıda verilenlere göre deneyinizi yapınız ve deney sonrasında verilen sorulara yönelik gözlemlerinizi yazınız.

Terazi takımını kullanarak 10’ar g naftalin, mum ve buz tartınız. Tarttığınız bu üç maddeyi ayrı ayrı deney tüplerine koyunuz ve termometreleri taktığınız tıpaları bu tüplerin ağzına yerleştirerek deney düzeneğini kurunuz. Deney tüplerine etiket yapıştırıp maddelerin adını etiketlerin üzerine yapıştırınız. Isıtma işlemi esnasında her yarım dakikada bir termometredeki değerleri okuyarak aşağıdaki tabloya kaydediniz.

Zaman (dk) 0 0,5 1,0 1,5 2,0 2,5 3,0

Buz için ölçülen sıcaklık (^oC)

Mum için ölçülen sıcaklık (^oC)

Naftalin için ölçülen sıcaklık (^oC)

Tahminim:

1- 2-

Yukarıdaki tablodan yararlanarak her üç madde için sıcaklık-zaman grafiğini aşağıya çiziniz.

Her üç madde tamamen eridiğinde tüpleri tuz-buz karışımına koyarak dakikada bir termometre değerlerini okuyunuz ve aşağıdaki tabloya kaydediniz.

Zaman(dk) 0 0,5 1,0 1,5 2,0 2,5 3,0

Buz için ölçülen sıcaklık(^oC) Mum için ölçülen sıcaklık(^oC) Naftalin için ölçülen sıcaklık(^oC)

Ayrıca her üç maddenin donmaya başladığı sıcaklık değerini tespit ediniz. Yukarıdaki tablodan yararlanarak her üç maddenin sıcaklık – zaman grafiğini çiziniz.

Gözlemlerim:

1- 2-

Gözlemleriniz ile tahminlerinizi karşılaştırıp sonuçlarını aşağıdaki açıklama bölümüne nedenleri ile birlikte açıklayınız.

Açıklama: Gözlemleriniz tahminin ile uyuşuyor mu?

Evet çünkü;

Hayır çünkü;

EK 3

ÇALIŞMA YAPRAĞI 2

Yoğunluk Tayini

Nisa o gün derste yoğunluk konusunu işlemiştir. Öğretmeni dersin bitiminde masanın üzerine bir kutu koymuş ve içinden şekli belli olmayan çeşitli cisimler çıkarmıştır. Daha sonra sınıfı gruplara ayırıp ödev olarak bu maddelerin yoğunluklarını hesaplayacakları bir deney tasarlamalarını istemiştir. Nisa eve gitmek için yolda yürürken deney malzemelerini gözden geçirerek bir şeyler yapabileceğini düşünmektedir. Nisaya yardımcı olmak için aşağıdaki araçları kullanarak bir deney tasarlayınız.

Nisa o gün derste yoğunluk konusunu işlemiştir. Öğretmeni dersin bitiminde masanın üzerine bir kutu koymuş ve içinden şekli belli olmayan çeşitli cisimler çıkarmıştır. Daha sonra sınıfı gruplara ayırıp ödev olarak bu maddelerin yoğunluklarını hesaplayacakları bir deney tasarlamalarını istemiştir. Nisa eve gitmek için yolda yürürken deney malzemelerini gözden geçirerek bir şeyler yapabileceğini düşünmektedir. Nisaya yardımcı olmak için aşağıdaki araçları kullanarak bir deney tasarlayınız.

Belgede T.C. İNÖNÜ ÜNİVERSİTESİ EĞİTİM BİLİMLERİ ENSTİTÜSÜ MATEMATİK VE FEN BİLİMLERİ EĞİTİMİ ANABİLİM DALI FEN BİLGİSİ ÖĞRETMENLİĞİ BİLİM DALI (sayfa 45-87)