Çalışmamızdaki hasta sayısı yeterli değildi, takip süresi kısaydı, ilk ameliyat zamanı ile redislokasyon gelişme riski hakkında yorum yapamıyoruz çünkü gruplar karşılaştırmaya yetecek kadar dengeli değildi. Bu konuda yeterince çalışma literatürde bulunmamaktadır. Daha fazla hasta sayısı ile birlikte daha uzun takip süresi olan çalışmalar yapılması gerekmektedir. Umarız ki bizim çalışmamız diğer çalışmacılara örnek teşkil eder ve daha fazla araştırmaya olanak sağlar.
REFERANSLAR
1.Galloway NTM, Mekras JA,Helms M,Webster GD An Objective score to predict upper tract deteriation in myelodsyplasia. J Urol. 1991;145:535-537.
2. Sutherland RS, Mevorach RA, Baskin LS, Kogan BA.Spinal dysraphism in children: an overview and an approach to prevent complications. Urology 1995; 46(3): 294-304.
3. Bankhead RW, Kropp BP, Cheng EY. Evaluation and treatment of children with neurogenic bladdders. J Child neurol 2000;15:141-9
4. Bauer SB, Hallett M, Khoshbin S, Lebowitz RL, Winston KR. Predictive value of urodynamic evaluation in newborns with myelodysplasia. JAMA 1984;252:650-2
5. Churchill BM, Abramson RP, Wahl EF. Dysfunction of the lower urinary and distal gastrointestinal tracts in pediatric patients with spinal cord problems. Ped Clin North Am2001;48:1587-630
6. Erim E. Spinal disrafizm olgularında nörojen mesaneye bağlı üst üriner sistem hasarının belirlenmesinde ultrasonografinin tanı değeri. Şişli Etfal Hastanesi RadyodiagnostikKliniği uzmanlı tezi 1993 İstanbul.
7. Joseph DB, Bauer SB, Colodny AH, Mandell J, Retik AB. Clean intermittentcatheterisation of infants with neurogenic bladder. Pediatrics 1989;84:78-82
8. Lapides J, Diokno AC, Silbert SJ. Clean İntermittent self catheterization in the treatmentof urinary tract disease. J Urol 1972; 107:458-61
9. Mingin GC, nguyen HT, Mathias RS, Shepherd JA, glidden D Baskin LS. Growth and
metabolic consequences of bladder augmentation in children with meningomyelocele andbladder exstrophy. Pediatrics 2002;110:1193-8.
10. Sutherland RS, Mevorach RA, Baskın LS, Kogan BA. Spinal dysraphism in children: An overview and an approach to prevent compliations. Urology 1995;46:294-304
11. Sakakihara R, Hattori T, Uchiyama T, Kamura K. Uroneurological assessment of spinabifida cystica and acculta Neurourol 2003;22:328-34
12. Van Gool Jd, Dik P, Tom PVM. Bladder sphincter dysfunction in myelomeningocele.Eur J Pediatr 2001;160:414:20
13. Soner Duru, Erhan Türkoğlu. Miyelomeningosel. Turk Noroşirurji Dergisi 2013, Cilt: 23, Sayı: 2, 226-232
14. Catala M: Embryology applied to neural tube defects. Ozek MM, Cinalli G, Maixner WJ (ed), Spina Bifida, Management and Outcome, İlk baskı, Italia: Springer-Verlag, 2008: 19-42
15. Ceylan S, Duru S, Ceylan S: Valproic acid sodium-induced spina bifida occulta in the rat. Neurosurgical Review 24:31-34, 2001
16. Czeizel AE, Dudas I: Prevention of the first occurence of neuraltube defects by periconceptional vitamin supplementation.N Engl J Med 327: 1832-1835, 1992 17. Duru S, Ceylan S, Ceylan S: Comparative effects of valproic
acid sodium for Chiari-like malformation at 9 and 10 days of gestation in the rat). Child’s Nervous System 17: 399-404,2001
18. Shurtleff DB, Lemire RJ: Epidemiyology, eitologic factors, an prenatal diagnosis of open spinal dyraphism. Neurosurg Clin North Am 6: 183-193, 1995
19. Sutton LN, Adzick NS, Bilaniuk L: Improvement in hindbrain herniation by serial fetal MRI following fetal surgery for myelomeningocele. JAMA 282:1826–1831, 1999
20.M.B.Menelaus,Melbourne,Australia.Dislocation and deformity of the hip in children with spina bifida cystyca.The journal of bone and joint.Surgery.VOL.5,NO.2,MAY 1969.
21.Bülent Erol,Murat Bezer,Fatih Küçükdurmaz,Osman Güven.Spina bifidalı çocuklarda kalça instabilitesinin tedavisi.Acta Orthopedi ve travmatoloji Turc.2005;39(1):16-22.
22.Benjamin A.Alman,MOHİT Bhandari,James G.Wright,Function of dislocated hips in children with lower level spina bifida .
23. Agarwal SG, Bagli DJ. Neurogenic bladder. İndian J Pediatr 1997; 64 : 313-26.
24. Arslan G. Nöral tüp defektli olgularda klinik ve nöroradyolojik değerlendirme. İstanbul Üniversitesi, İstanbul Tıp Fakültesi Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları, Çocuk Nörolojisi yandal uzmanlık tzi 1996. İstanbul
25. Balcı S, Caglar K, Eryılmaz M. Diastematomyelia in two sisters. Am J Med Grenet.1999;86:180-2
26. Bankhead RW, Kropp BP, Cheng EY. Evaluation and treatment of children withneurogenic bladdders. J Child neurol 2000;15:141-9.
27. Bauer SB. Neurogenic bladder dysfunction. Ped Clin North Am 1987;34:1121-32. 28. Castro-gago M, Novo I, Pena J, Nunez AN, Marques-Queimadelos A. Management of neurogenic bladder dysfunction secondary to myelomeningocele. Eur J Pediatr1190;150:62-5 29. Kenndey D, Chitayat D, Winsor JTE, Silver M, Toi A. Prenatally diagnosed neural tube defects: Ultrasound, Chromosome and autopsy or postnatal findings in 212 cases. Am JMed Genet 1998;77:31-21
30. Mc Lone DG,Naidich TP(1989) Myelomeningocele:outcome and late complications Pediatric Neurosurgery , Saunders, Philadelphia,pp 53-70
31. Rose JF. What happens to the child with myelomeningocele? J Urol 1962;87:625-8. 32. Sutherland RS, Mevorach RA, Baskın LS, Kogan BA. Spinal dysraphism in children: An overview and an approach to prevent compliations. Urology 1995;46:294-304.
33.John A.Wilkinson,E.M.Sedgwick.Occult spinal dysrafhism in established congenital dislocation of the hip.The journal of bone and joint surgery.vol.70-B.No 5.November 1988.
34. Swaroop VT, Dias L.Orthopedic management of spina bifida. Part I: hip, knee, and rotational
deformities. J Child Orthop. 2009 Dec;3(6):441-9. doi: 10.1007/s11832-009-0214-5. Epub 2009 Oct 25.
35.McLone DG, Bowman RM (2009) Overview of the management of myelomeningocele—I. In: Rose BD (ed) UpToDate. Waltham, MA
36. (2008) Neuromuscular disorders. In: Herring J (ed) Tachdjian’s pediatric orthopaedics. Saunders Elsevier, Philadelphia, pp 1405–1453
37. Guille JT, Sarwark JF, Sherk HH, Kumar SJ (2006) Congenital and developmental deformities of the spine in children with myelomeningocele. J Am Acad Orthop Surg 14:294– 302 [PubMed]
39. Busby A, Abramsky L, Dolk H, Armstrong B; Eurocat Folic Acid Working Group (2005) Preventing neural tube defects in Europe: population based study. BMJ 330:574–575 [PMC free article] [PubMed]
40. Padmanabhan R (2006) Etiology, pathogenesis and prevention of neural tube defects. Congenit Anom (Kyoto) 46:55–67 [PubMed]
41. Deak KL, Boyles AL, Etchevers HC, Melvin EC, Siegel DG, Graham FL, Slifer SH,
Enterline DS, George TM, Vekemans M, McClay D, Bassuk AG, Kessler JA, Linney E, Gilbert JR, Speer MC (2005) SNPs in the neural cell adhesion molecule 1 gene (NCAM1) may be associated with human neural tube defects. Hum Genet 117:133–142[PMC free
article] [PubMed]
42. Dias L (2004) Orthopaedic care in spina bifida: past, present, and future. Dev Med Child Neurol 46:579 [PubMed]
43. Mazur JM, Shurtleff D, Menelaus M, Colliver J (1989) Orthopaedic management of high- level spina bifida. Early walking compared with early use of a wheelchair. J Bone Joint Surg Am 71:56–61 [PubMed]
44. Asher M, Olson J (1983) Factors affecting the ambulatory status of patients with spina bifida cystica. J Bone Joint Surg Am 65:350–356 [PubMed]
45. Barden GA, Meyer LC, Stelling FH 3rd (1975) Myelodysplastics—fate of those followed for twenty years or more. J Bone Joint Surg Am 57:643–647 [PubMed]
46. Seitzberg A, Lind M, Biering-Sørensen F (2008) Ambulation in adults with
myelomeningocele. Is it possible to predict the level of ambulation in early life? Childs Nerv Syst 24:231–237 [PubMed]
47. Schopler SA, Menelaus MB (1987) Significance of the strength of the quadriceps muscles in children with myelomeningocele. J Pediatr Orthop 7:507–512 [PubMed]
48. McDonald CM, Jaffe KM, Mosca VS, Shurtleff DB (1991) Ambulatory outcome of children with myelomeningocele: effect of lower-extremity muscle strength. Dev Med Child Neurol 33:482–490 [PubMed]
49. Swank M, Dias LS (1994) Walking ability in spina bifida patients: a model for predicting future ambulatory status based on sitting balance and motor level. J Pediatr Orthop 14:715– 718 [PubMed]
50. Dias L (2002) Myelomeningocele and intraspinal lipoma. In: Sponseller PD (ed) Orthopaedic knowledge update: pediatrics 2nd edn. American Academy of Orthopaedic Surgeons, pp 249–259 51. Gabrieli APT, Vankoski SJ, Dias LS, Milani C, Lourenco A, Filho JL, Novak R (2003) Gait analysis in low lumbar myelomeningocele patients with unilateral hip dislocation or subluxation. J Pediatr Orthop 23:330–334 [PubMed]
52. Swaroop VT, Dias LS (2008) What is the optimal treatment for hip and spine in
myelomeningocele? In: Wright JG (ed) Evidence-based orthopaedics. Elsevier Health Sciences, Amsterdam, pp 273–277
53. Sherk HH, Ames MD (1978) Functional results of iliopsoas transfer in myelomeningocele hip dislocations. Clin Orthop Relat Res 137:181–186 [PubMed]
54. Feiwell E, Sakai D, Blatt T (1978) The effect of hip reduction on function in patients with myelomeningocele. Potential gains and hazards of surgical treatment. J Bone Joint Surg Am 60:169–173 [PubMed]
55. Sherk HH, Uppal GS, Lane G, Melchionni J (1991) Treatment versus non-treatment of hip dislocations in ambulatory patients with myelomeningocele. Dev Med Child Neurol 33:491– 494 [PubMed]
56. Swaroop VT, Dias LS (2009) Strategies of hip management in myelomeningocele: to do or not to do. Hip Int 19:S53–S55 [PubMed]
57. Feiwell E (1980) Surgery of the hip in myelomeningocele as related to adult goals. Clin Orthop Relat Res 148:87–93 [PubMed]
58. Dias LS (1982) Surgical management of knee contractures in myelomeningocele. J Pediatr Orthop 2:127–131 [PubMed]
59. Marshall PD, Broughton NS, Menelaus MB, Graham HK (1996) Surgical release of knee flexion contractures in myelomeningocele. J Bone Joint Surg Br 78:912–916[PubMed] 60.Oğuz Yorgancioğlu MD,Feray Kızıltepe MD,Figen Ardıç MD,Z.Rezan Yorgancıoğlu MD.Spina bifida appertalı 35 çocukta ambulasyon düzeyleri ve klinik protokol:10 yıllık retrospektif araştırma sonuçları.Fiziksel Tıp 2005;8(1):1-6
61.Murat Bezer,Bülent Erol,Barış Kocaoğlu,Nuri Aydın,Osman Güven.Spina Bifida hastalığında görülen ortopedik sorunlara genel yaklaşik ve tedavi prensipleri .Türkiye Ayle Hekimliği Dergisi 2004;8(3),125-131
62.Nihal Özaras.Spina Bifida ve Reabilitasyonu.Türk Fizik Tıp ve Rehabilitasyon Dergisi2015;61:65-9
63.Soner Duru,Erhan Türkoğlu,Miyelomeningosel.2013 Türk Nöroşirurji Dergisi;23(2),226-232 64.Ali Bülbül,Emrah Can,Sinan Uslu,Evrim Kıray Baş,Yüksel Şahin,Adem Yılmaz,Asiye Nuhoğlu.Meningomiyelosel olgularımızda saptanan ek anomaliler ve operasyon zamanının prognoz üzerinde etkisi.Şişli Etfal Hastanesi Tıp Bülteni,44(2)2010
65. Mustafa Kınık,Papatya Alkan Genca, Sibel Akkol, Cevval Ulman.Spina bifida nedir?2014,Türkiye Spina Bifida Derneği,Web sitesi
66.M.Fatih Ekşioğlu,Halil İbrahim Açar,İbrahim Tekdemir.Kalça ekleminin fonksiyonel anatomisi.TOTBİD Dergisi 2011;10(1)32-37
67.nadire özaras,selim yalçin
68.Dr. Cengiz Doğan.Kalça eklemi patolojilerinin teşhis ve tedavisinde kalça artroskopisi.2009.Uzmanlık tezi.
69.Dr. Fatih Ünüvar.Gelişimsel kalça displazisi tedavisinde uygulanan salter tavan osteotomisine femoral kısaltma eklemenin avantajları. 2006. Uzmanlık tezi.
70.Dr.Mesut Zeren.Spinal disrafizmli çocuklarda üriner sistemin değerlendirilmesi. 2009. Uzmanlık tezi.
ÖZET
Meningomiyelosel-çocukluk çağı engellilik nedenleri arasında 2.sıklıkla nörolojik
bulguların ağırlığı, defektin seviyesine bağlı olarak değişir. Kas-iskelet sistemine
ait sorunların temelinde,nörolojik tutulumun şekli, yeri ve konumuna bağlı olarak
gelişen kalça instabilitesi, ayak deformiteleri ve skolyoz yer alır.Kalça instabilitesi
tedavisini belirleyen en önemli faktörler-nörolojik tutulum seviyesi, çocuğun
yürüme potansiyeli ve instabilitenin tek veya iki taraflı olmasıdır.Literatürde
meningomiyeloselli hastalarının nörolojik defisit seviyesi ve hastalardaki kalça
dislokasyonu ilişkisini gösteren birçok çalışma olmasına karşın farklı nörolojik
defisitseviyleri ile ile skolyoz,ayak deformitelerinin kalça dislokasyonu üzerine
etkisi olup olmadığını gösteren bir çalışma yoktur.
Bizim çalışmada retrospektif olarak kalça dislokasyonu nedeni ile opere olan farklı
nörolojik defisit seviyeleri olan hastalar inceledi .Bu hastalarda
pelvikoblisite,skolyoz varlığı ve skolyozun kalça dislokasyonu üzerine etkisi,fizik
tedavinin kalça dislokasyonu önlemedeki ve rekurens oranlarına etkisini
karşılaştırıldı.
Araştırma sonucu verilere dayanarak rekürrens açısından riskli bir yaş dönemi
olmadığı, her yaş grubunda rekürrense rastlanabileceği ve rekürrens açısından
yaştan ziyade nörolojik seviyenin daha önemli olduğu söylenebilir.
ABSTRACT