Öneriler

Bu bölümde, araştırma bulgularından ve alanyazından elde edilen sonuçlara göre araştırmacılar için öneriler sunulmuştur.

5.2.1 Uygulayıcılar İçin Öneriler

1- İşbirlikli öğrenme ortamının akademik başarı, derse yönelik tutum ve bilişüstü farkındalık üzerinde olumlu etkileri olduğu için, öğrenme- öğretme süreçlerinde, bu tekniklerin kullanıldığı daha çok etkinlik örnekleri yer almalıdır.

2- Öz ve akran değerlendirme etkinliklerinin akademik başarı ve derse yönelik tutum üzerinde olumlu etkileri olduğu için, süreç içerisinde daha fazla yer almalıdır.

3- Öz ve akran değerlendirme yapan öğrenciler, kendi bulundukları durum hakkında öz eleştiri yapabildiklerinden ve neler yapabilecekleri konusunda düşünmeye teşvik edildiklerinden; öğrencilerin bilişüstü becerilerini kullanmalarını ve geliştirmelerini sağlayacak bir yöntem olarak bu değerlendirmeler, süreç içerisinde kullanılmalıdır.

4- Alternatif değerlendirme yaklaşımlarına karşı öğrenci ve öğretmenlerin kafalarındaki soru işaretlerini silmek için önce basit düzeyde, eğlenceli disiplinler seçilmeli, anlaşılır bir şekilde formlar geliştirilmeli, öğrencilerin düşüncelerine değer verilmeli, süreç ayrıntılı bir şekilde anlatılmalı ve çeşitli denemelerden sonra uygulamaya geçilmelidir.

5- Bilişüstü becerilerin gelişimi açısından öğrencilere daha nitelikli ödevler verilmelidir.

5.2.2 Araştırmacılar İçin Öneriler

1- Alternatif değerlendirme uygulamaları konusunda hala sıkıntılar yaşanmaktadır, çözüme katkı getirmesi amacıyla daha çok araştırma yapılmalıdır.

2- Farklı yaş gruplarına göre bilişüstü beceri eğitimi konusunda ülkemizde yeteri kadar araştırma yapılmadığından, bu konuda araştırma yapmak isteyenler desteklenmelidir. Bu konunun yaratıcılık üzerindeki etkisine bakılmalıdır.

3- Bu çalışmada önerilen bilişüstü becerileri geliştirme metotları uygulanarak bunların başarı, tutum, hatırlama ve bilimsel düşünme becerisi gibi alanlardaki etkileri incelenmelidir.

4- Öğretmenler ve öğretmen adaylarının öz ve akran değerlendirme uygulamalarını desteklemeleri için, onların bu uygulamalar ile ilgili algılarını belirlemek de önem kazanmaktadır. Öğretmenlerin görüşlerinin belirlenmesi, öz ve akran değerlendirmenin kullanılmasına yönelik engellerin ve kolaylıkların görülmesini sağlayarak, hizmet öncesi ve hizmet içi eğitimlerde hangi noktaların üzerinde durulması gerektiği yönünde de bilgi verici olabilir.

5- Uygulayıcıların işbirlikli öğrenme yöntemini doğru bir şekilde uygulayabilmeleri için bu yöntemin uygulanmasına ilişkin kuramsal ve uygulamalı eğitimlerden geçmeleri gerekmektedir. Bu nedenle hem öğretmen yetiştirme programlarında hem de hizmet içi eğitimde öğretmen ve öğretmen adaylarının işbirlikli öğrenme yöntemine ilişkin bilgi ve becerilerinin arttırılması hedeflenmelidir.

6- Uygulayıcıların bilişüstü becerilerin tanımı, işlevleri ve öğretimdeki yeri konusunda bilgilendirilmesi, derslerinde öğrencilerin bu becerilerinin gelişimine yönelik uygulamalarda bulunması sağlanmalıdır. Bu durum yine öğretmen yetiştirme ve hizmet içi eğitim programlarında bilişüstü beceriler konusunun ele alınmasıyla sağlanabilir.

7- Eğitim fakültelerindeki öğretmen adayları, değerlendirme sürecinde daha çok yer almalı, öz ve akran değerlendirmenin önemini anlamaları sağlanmalıdır.

KAYNAKÇA

Açıkgöz, K. (1992). İşbirlikli Öğrenme: Kuram, Araştırma, Uygulama. Malatya: Uğurel Matbaası.

Açıkgöz, K. Ü. (2007). Aktif Öğrenme Yazıları. İzmir: Biliş Yayıncılık

Açıkgöz, K. Ü.(2003) (2009). Aktif Öğrenme. 5. Basım,11. Basım, İzmir: Biliş Yayınları

Adıgüzel, Ö. ve Öztürk, A. (Ed.). (2007). İlköğretimde Drama. Dramada Amaç ve Yöntemler içinde. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi

Akın, N. (1996). İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Temel Eğitim Fen Bilgisi Başarısı ve Başarı Güdüsü Üzerindeki Etkileri. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.

Akın, A., Abacı, R., & Çetin, B. (2007). The Validity and Reliability Study of the Turkish Version of the Metacognitive Awareness Inventory. Educational Science: Theory & Practice. 7(2), 7-32.

Alcı, B. (2007). Yıldız Teknik Üniversitesi Öğrencilerinin, Matematik Başarıları ile Algıladıkları Problem Çözme Becerileri, Özyeterlik Algıları, Bilişüstü Özdüzenleme Stratejileri ve ÖSS Sayısal Puanları Arasındaki Açıklayıcı ve Yordayıcı İlişkiler Örüntüsü. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Yıldız Teknik Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.

Alsancak, D. (2010). Bilgisayar Destekli İşbirlikli Öğrenme Ortamlarında Geçişken Bellek ile Grup Uyumu, Grup Atmosferi ve Performansı Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Hacettepe Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Arslan, M. ve Eraslan, L. (2003). Yeni Eğitim Paradigması ve Türk Eğitim Sisteminde Dönüşüm Gerekliliği.

http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/160/arslan-eraslan.htm (27Nisan 2011) Arslan, A., ve Yanpar, T. (2006). Oluşturmacı Yaklaşıma Dayalı İşbirliğine Dayalı

Öğrenmenin İlköğretim Sosyal Bilgiler Dersindeki Etkileri. Eurasian Journal of Educational Research. Sayı: 24: 22-32

Aslan, O. (2004). İlköğretim Fen Bilgisi Öğretiminde İşbirlikli Öğrenme Yönteminin Öğrenci Başarı ve Tutumlarına Etkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Konya.

Akdeniz, A. R. ve Keser, Ö. F. (2003). Bütünleştirmeci Öğrenme Ortamlarında Öğretim Etkinliklerinin Planlanması ve Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi, XII. Eğitim Bilimleri Kongresi Bildirileri, Antalya.

Alemdar, A. (2009). Bilişüstü Beceri Eğitiminin Fen Bilgisi Öğrencilerinin Başarılarına, Kavram Kazanımlarına, Kavramlarım Sürekliliğine ve Transferine Etkisi. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Marmara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.

Anderson L. W. ve Krathwohl D. R. (Ed.). (2001). A Taxonomy for Learning, Teaching, and Assessing: A Revision of Bloom`s Taxonomy of Educational Objectives. New York: Longman.

Annevirta, T. ve Vauras M. (2006). Developmental Changes of Metacognitive Skill in Elementary School Children. The Journal of Experimental Education. c. 74. s. 3: 197-225.

Ayas, A., Özmen, H., Akdeniz, A., Yiğit, N., Ayvacı, H. ve Çepni, S. (Ed.). (2010). Kuramdan Uygulamaya Fen ve Teknoloji Öğretimi. 8. Basım, Ankara: Pegema Yayıncılık

Bağcı, G. (2001). Oluşturmacı Fen Öğretimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi. Haziran: 7-22.

Bahar, M. (2006). Geleneksel-Alternatif Ölçme ve Değerlendirme. Ankara: Pegama Yayıncılık.

Balay, R. (2004). Küreselleşme, Bilgi Toplumu ve Eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. Cilt: 37, sayı: 2, 61-82

Balım, A., Sucuoğlu, H. ve Aydın, G. (2009). Fen ve Teknolojiye Yönelik Tutum Ölçeklerinin Geliştirilmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 25. Sayı (1): 33- 41

Baird, J.R. ve Hegarty- Hazel, E. (Ed.). (1990). Metacognition, Purposeful Enquiry and Conceptual Change. The Student Laboratory and the Science Curriculum (183-200). London: Routledge.

Baş, G. (2009). Küreselleşme ve Bilgi Toplumu. Eğitişim Dergisi. Sayı, 24.

http://www.egitisim.gen.tr/site/arsiv/58-24/407-kuresellesme-ve-bt.html (30

Mayıs 2011)

Batha, K. & Carroll, M. (2007). Metacognitive Training Aids Decision Making. Australian Journal of Psychology, 59(2): 64-69.

Berndt, T. J., Perry, T. B. ve Miller, K. E. (1988). Friends and Classmates’ Interactions On Academic Tasks. Journal of Educational Research. 80(4): 506-513.

Bilgin, İ ve Geban, Ö. (2004). İşbirlikli Öğrenme Yöntemi ve Cinsiyetin Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adaylarının Fen Bilgisi Dersine Karşı Tutumlarına, Fen Bilgisi Öğretimi 1 Dersindeki Başarılarına Etkisinin İncelenmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 26: 9-18.

Blakey, E. ve Spence, S. (1990). Developing Metacognition. ERIC Dökuman Numarası: ED327218.

Bloom, Benjamin. S. (Ed.) (1956). Taxonomy of Educational Objectives: The Classification of Educational Goals: Handbook I, Cognitive Domain. New York: David McKay.

Boud, D. & Holmes, H. (1995). Self And Peer Marking In A Large Technical Subject. Enhancing Learning Through Self Assessment. London: Kogan Page.

Boud, D. Ve D., Cohen, Ruth & Sampson, Jane (Ed.). (2001). Introduction: Making the Move to Peer Learning. Peer Learning in Higher Education: Learning From & With Each Other. London: Kogan Page Ltd, 1–17. Bransford, J.D., A.L. Brown, and R.R. Cocking, eds. 2000. How people learn:

Brain, mind, experience, and school. Exp. ed. Washington, DC: National Academy Press.

Büyüköztürk, Ş. (2001). Deneysel Desenler, Öntest- Sontest Kontrol Grubu Desen ve Veri Analizi. Ankara: Pegem Yayınları.

Cho, K., & Schunn, C. (2003). Validity and Reliability of Peer Assessments With a Missing Data Estimation Technique. World Conference on Educational Multimedia, Hypermedia and Telecommunications. 3(1): 1511-1514. Cihanoğlu,M. O. (2008). Alternatif Değerlendirme Yaklaşımlarından Öz ve Akran

Değerlendirmenin İşbirlikli Öğrenme Ortamlarında Akademik Başarı, Tutum ve Kalıcılığa Etkileri. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir.

Cornoldi, C., De Beni R., Fiorito, C. (2003). The Assesment of Self-Regulation College Students With and Without Academic Difficulties. Advances in Learning and Behavioural Disabilities. vol. 16, pp :231-242.