5. TARTIŞMA VE SONUÇ
5.3 ÖNERİLER
Araştırma bulguları çerçevesinde aşağıdaki öneriler getirilmiştir.
Antrenörlerin özyeterlilik düzeylerinin liderlik davranışları üzerindeki etkisi dikkate alınarak, antrenörlerin özyeterlilik düzeylerini artırmak için çalışmalar yapılması önerilmektedir. TFF’nin düzenlediği antrenörlük kurslarının içeriklerine pedagojik eğitim konuları eklenebilir. Bu kapsamda antrenörlere kurs ve seminerler düzenlenebilir.
Antrenörlerin liderlik davranış türleri etkin bir şekilde kullanabilmesi için, liderlik konusunda bilgilendirme çalışmaları yapılması önerilmektedir. Özellikle kulüp yöneticilerinin düzenleyeceği eğitim faaliyetlerinin önemli olduğu düşünülmektedir.
Kadın antrenörlerin az sayıda olması dikkate alınarak, kadınların da antrenörlük yapabilmesi için teşvik edilmesi önerilmektedir. Bunun için kamu politikaları ile birlikte aile bilgilendirme çalışmaları ve eğitim hayatı içerisinde teşvikler kullanılabilir.
Araştırmanın en önemli kısıtlılığı 155 futbol altyapı antrenörünün dahil edilmiş olmasıdır. Sonraki araştırmalarda Türkiye’nin farklı bölgelerinden daha büyük örneklemler ile çalışılabilir. Bu sayede daha genellenebilir sonuçlara ulaşılacaktır.
45
Araştırma örnekleminin futbol branş antrenörleri ile sınırlı olması dikkate alınarak, sonraki araştırmalarda farklı spor branşlarından da katılımcıları dahil etmek önerilmektedir. Böylelikle tüm spor dalları için genellenebilir sonuçlar elde edilebileceği gibi, branşlar arasında özyeterlilik ve liderlik davranış türleri karşılaştırması da yapılabilir.
Araştırma modelinin sporcular ile tekrarlanması önerilmektedir. Bununla birlikte sonraki araştırmalar sporcuların başarı düzeylerini de araştırma modeline dahil ederek, antrenörlerin özyeteterlilik algıları ve liderlik davranış türlerinin sportif başarı üzerindeki etkisi değerlendirilebilir.
Araştırma kapsamında antrenörlerin özyeterlilik algılarının liderlik davranışları ile ilişkisinin araştırılmış olması kısıtlılığı dikkate alınarak, sonraki araştırmalarda motivasyon, benlik saygısı, iyi oluş ve iş tatmini gibi değişkenler eklenerek yeni araştırma modelleri kurgulanması önerilmektedir.
46
KAYNAKÇA
Ağaoğlu, E., Ceylan, M., Kesim, E. ve Madden, T. (2004). Araştırma Görevlilerinin Kendi Tükenmişlik Düzeylerine İlişkin Görüşleri, 13. Ulusal Eğitim Bilimleri Kurultayı, İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Malatya.
Aldair, J. (2002). Effective strategic leadership. London: Pan Macmillan Ltd.
Altıntaş, A. Kazak, Çetinkalp, Z. ve Aşçı, F.H. (2012). Antrenör-Sporcu İlişkisinin Değerlendirilmesi: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Hacettepe Spor Bilimleri Dergisi. 23(3), 119-128.
Anılır, M. (2007). Basketbol Antrenörlerinin Meta Programları ile Sporcuları Tarafından Algılanılan Liderlik Nitelikleri Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Anstiss, P. A., Meijen, C., Madigan, D. J. and Marcora, S. M. (2018). Development and Initial Validation of the Endurance Sport Self-Efficacy Scale (ESSES). Psychology of Sport and Exercise. 38, 176-183.
Apaydin, M. (2008). Innovation-as-Practice: Examining the Relationship between Leaders' Espoused and Enacted Innovation, and Innovation Outcomes and Firm Performance. Unpublished Ph. D. Thesis, Richard Ivey School of Business, The University of Western Ontario, London, Ontario.
Atlıoğlu, Y. ve Şahin, A. (2002). Liderlik Anlayışımı. Ankara Milli Eğitim Dergisi. 155, 36.
Bandura, A. (1989). Human Agency in Social Cognitivy Theory. Amerikan Psychologist, 44 (9), 1175-1184.
Bandura, A. (1990). Perceived Self-Efficacy in the Exercise of Personal Agency. Journal of Applied Sport Psychology. 2,128-163.
Bandura, A. (1997). Self-efficacy: Toward a Unifying Theory of Behavioral Change. Psychological Rewiew. 84, 191-215.
47
Başoğlu, B. (2017). Grekoromen Yıldız Erkek Güreş Milli Takım Oyuncularının Başarı Algısı ve Özyeterlilik Düzeylerinin İncelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi. 2(1), 31-40.
Bıkmaz, H. F. (2004). Sınıf Öğretmenlerinin Fen Öğretiminde Öz-yeterlik İnancı Ölçeğinin Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. Milli Eğitim Dergisi. 16,161-183. Biçer, T. (2008). Sporda toplam kalite yönetimi ve futbol uygulamaları. İstanbul: Beyaz
Yayınları.
Bilgin, N. (2000). Sosyal psikolojiye giriş. 3. Baskı. İzmir: Ege Üniversitesi Yayınları. Bilir, F. P., Şahin, N. ve Sangün, L. (2019). Antrenör Yetiştirme Kurslarına Katılan
Bireylerin Liderlik Davranış Algılarının İncelenmesi. Spormetre Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 17(2), 218-230.
Birell, S. and Cole, C.L. (1994). Women sport and culture. Canada: Human Kinetics. Brooks, I. (2006). Organisational behaviour individuals, groups and organisation. 3.
Basım. Harlow: Prentice Hall.
Canpolat, A. M. ve Çetinkalp, Z. K. (2011). İlköğretim II. Kademe Öğrenci-Sporcuların Başarı Algısı ve Öz-yeterlik Düzeyleri Arasındaki İlişki. Selçuk Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilim Dergisi. 13(1), 14-19.
Chelladurai, P. and Saleh, S. (1978). Preferred Leadership in Sports. Canadian Journal of Applied Sport Sciences. 3, 85-92
Choi, J. N., Price, R. H. and Vinokur. A. D. (2003). Self-efficacy Changes in Groups Efffect of Diversity Leadership and Group Climate. Journal of Organizational Behavior. (24), 357-372.
Clevinger, K., Petrie, T., Martin, S., and Greenleaf, C. (2020). The Relationship of Sport Involvement and Gender to Physical Fitness, Self-Efficacy and Self- Concept in Middle School Students. Physical Educator. 77(1), 154-172.
Coşkun, E., Özer, B. ve Tiryaki, E. N. (2010). Türkçe Öğretmeni Adaylarının Özel Alan Yeterlik Algılarının Değerlendirilmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Buca Eğitim Fakültesi Dergisi. 123-136.
48
Crosby, F. and Clayton, S. (1990). Affirmative Action and the İssue of Expectancies. Journal of Social Issues. 46(2), 61-79.
Cruz, A. B. and Kim, H. D. (2017). Leadership Preferences of Adolescent Players in Sport: İnfluence of Coach Gender. Journal of Sports Science & Medicine. 16(2), 172.
Çalışkan, G. (2001). Liderlik Açısından Antrenör Davranışlarının Sporcu Performansı Üzerine Etkisinin Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi. Dumlupınar Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kütahya.
Çeyiz, S. (2007). Adana İlinde Futbol Antrenörlüğü Yapan Bireylerin Liderlik Tarzlarının Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Adana.
Çınar, B. (2018). Turizm Rehberliği Bölümü Öğrencilerinde Genel Özyeterlilik Algısı, Mesleki Kaygı ve Mesleği Yapma Niyeti İlişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Mersin Üniversitesi, Sosyal Bilimleri Enstitüsü, Mersin.
Daft, L. R. (2008). The leadership experience. Thomson South-Western. 46-48.
Dede, C. (2005). Planning for Neomillennial Learning Styles. Educause Quarterly. 28(1), 7-12.
Demirtaş, A. (2004). Sosyal Sınıflandırma Kişilerarası Beklentiler ve Kendini Doğrulayan Kehanet. İletişim Araştırmaları Dergisi. 2(2), 33-53.
Diotaiuti, P., Falese, L., Mancone, S. and Purromuto, F. (2017). A Structural Model of Self-efficacy in Handball Referees. Frontiers in Psychology. 8, 8-11.
Doğru, Z. (2017). Beden Eğitimi ve Spor Eğitimi Bölümü Öğrencilerinin Özgüven ve Özyeterlik Algıları Arasındaki İlişkinin Değerlendirilmesi. Journal of Physical Education and Sports Studies. 9(1), 13-23.
Donuk, B. (2006). Türkiye Profesyonel Futbol Ligleri Antrenörlerinin Liderlik Tarzlarının İncelenmesi ve Bir Model Yaklaşımı. Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, İstanbul.
Donuk, B. (2007). Liderlik ve spor. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
Dönmezer, S. (1994). Toplumbilim. 11. Baskı. İstanbul: Beta Basım Yayım Dağıtım. Erdoğan, B. S. (2011). Türkiye’deki Antrenör Eğitiminin İlkesel ve Yapısal
Problemlerinin İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
49
Ermiş, E., Satıcı, A., Bostancı, Ö., İmamoğlu, O. ve Taşmektepligil, M. Y. (2019). Tenis Antrenörleri Yeterlilik Düzeyinin Araştırılması. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi. 14(20), 1-1.
Escarti, A. and Guzman, J. F. (1999). Effects of Feedback on Self-Efficacy, Performance, and Choice in an Athletic Task. Journal of Applied Sport Psychology. 11(1), 83-96.
Eskicioğlu, Y., Mirzeoğlu, N. ve Çelebi, M. (2004). Gençlik ve Spor İl Müdürlerinin Verimliliklerini Etkileyen Faktörlerin Analizi, 10. Uluslararası Spor Bilimleri Kongresi Özet Kitabı. 96-98.
Feltz, D. L., Chase, M. A., Moritz, S. E. and Sullivan, P. J. (1999). A Conceptual Model of Coaching Efficacy: Preliminary İnvestigation and İnstrument Development. Journal of Educational Psychology. 91(4), 765-776.
Fındıkçı, İ. (2013). Bir gönül yolculuğu - hizmetkar liderlik. 4.Baskı. İstanbul: Alfa Yayıncılık.
Genç, D. A. (1998). Spor hukuku. İstanbul: Alfa Yayınları.
Gökçe, Z., Çam, İ. ve Yazıcılar, İ. (2008). Spor Yöneticilerinin Liderlik Boyutlarının Araştırılması (Ege Bölgesi Örneği). Spor Yönetimi ve Bilgi Teknolojileri. 3(1), 4- 14.
Gökdeniz, A. (2003). Boş zaman ve rekreasyon yönetimi. Ankara: Detay Yayıncılık. Gün, E. (2006). Spor Yapanlarda ve Spor Yapmayan Ergenlerde Benlik Saygısı. Yüksek
Lisans Tezi, Çukurova Üniversitesi, Sağlık Bilimler Enstitüsü, Adana.
Güneş, A. (2010). İlköğretim Çağındaki Üstün Yetenekli Öğrencilerle Normal Gelişim Gösteren Öğrencilerin Liderlik Becerilerinin Karşılaştırılması: Kırşehir ili örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi, Kayseri. Karasar, N. (2012). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Kasap H. ve Erdem K. (2009). Antrenörlük felsefesi. İstanbul: TFF FGM Futbol Eğitim Yayınları. 1, 3.
Kaya, B. ve Tuncel, S. (2019). Spor Yapan ve Yapmayan Üniversite Öğrencilerinin Sosyalleşme Düzeylerinin İncelenmesi. Spor Eğitim Dergisi. 3(3), 20-31.
50
Kaya, E. ve Zengin, S. (2019). Futbolcuların Takım Antrenörlerinden Spor için Liderlik Beklentilerinin Bazı Değişkenler Açısından Belirlenmesi. Electronic Turkish Studies. 14(4).
Keleş, Ö. F. ve Alpkaya, U. (2016). Ortaokul Öğrencilerinin Düzenli Sportif Aktivite ve Okul Başarı Puanlarının Karşılaştırılması. Marmara Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi. 1(2), 31-36.
Konter, E. (1998). Bir lider olarak antrenör. İstanbul: Alfa Basım Yayım Dağıtım. Köksal, F. (2008). Antrenörlerin liderlik tarzları ile öz yeterlikleri arasındaki ilişki.
Yüksek Lisans Tezi. Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya. Körük, E. (2003). Amatör Futbol Antrenörlerinin Liderlik Davranış Tipleri
Kullandıkları Motivasyon Tekniklerinin Belirlenmesi. İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi. 3, 53-57.
Lee, C. (1982). Self-Efficacy as Apredictor a Performance in Competetive Gymnastic. Journal of Sport Psychology. 4, 405-409.
Machida-Kosuga, M., Schaubroeck, J. M., Gould, D., Ewing, M. and Feltz, D. L. (2017). What İnfluences Collegiate Coaches’ İntentions to Advance Their Leadership Careers? The Roles of Leader Self-Efficacy and Outcome Expectancies. International Sport Coaching Journal. 4(3), 265-278.
Madon, S., Guyll, M., Spoth, R., Cross, S. E. and Hilbert, S. J. (2003). The Self- Fulfilling İnfluence of Mother Expectations on Children's Underage Drinking. Journal of Personality and Social Psychology. 84(6),1188-1206.
Martens, R. (1998). Başarılı antrenörlük. İstanbul: Beyaz Yayınları. 11-14.
Nacar, E. ve Kak, Y. (2018). Elazığ İlindeki Farklı Spor Branşlarındaki Profesyonel Takımlarda Görev Yapan Antrenörlerin Liderlik Tarzlarının Belirlenmesi. Spor Eğitim Dergisi. 3(2), 1-10.
Nazarudin, M. N., Noordin, H., Suppiah, P. K., Abdullah, M. R., Fauzee, M. S. O. and Abdullah, N. M. (2014). Psychological Skills Assessment and Referee Rugby Sevens Performance. Jurnal Pemikir Pendidikan. 5, 165-184.
51
Özerkan, E. (2007). Öğretmenlerin Öz-Yeterlik Algıları ile Öğrencilerin Sosyal Bilgiler Benlik Kavramları Arasındaki İlişki. Yüksek Lisans Tezi, Trakya Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Edirne.
Özkalp, E. (1982). Davranıs bilimleri ve organizasyonlarda davranış. Birinci Baskı. Eskişehir: Eskişehir İktisadi ve Ticari İlimler Akademisi Yayınları.
Öztürk, F., Efe, M. ve Koparan, Ş. (2007). 14-16 Yaş Grubu Kızlarda Hentbol Çalışmalarının Sosyal Yetkinlik Beklentisi ve Atılganlık Üzerine Etkisi. Spor Bilimleri Dergisi. 18(4), 147-155.
Pajares, F. (2001). Self-beliefs and school success: self efficacy, self-concept and school achievement. Riding, R., Rayner, S. (Eds). Perception, London: Ablex Publishing. pp. 239 266.
Pajares, F. (2002). Gender and Perceived Self-efficacy in Self-regulated Learning. Theory Into Practice. 41(2), 116-125.
Palta, P., Sharrett, A. R., Deal, J. A., Evenson, K. R., Gabriel, K. P., Folsom, A. R. and Heiss, G. (2019). Leisure-Time Physical Activity Sustained Since Midlife and Preservation of Cognitive Function: The Atherosclerosis Risk in Communities Study. Alzheimer's & Dementia. 15(2), 273-281.
Peker, Ö. (2000). Etkili yönetim becerileri. Ankara: Yargı Yayınevi. Rainer, M. (1998). Başarılı antrenörlük. İstanbul: Beyaz Yayınları.
Rotter, J. B. (1966). Generalized Expectancies for Internal Versus External Control of Rein Forcement. Psychological Monographs. 80, 609.
Savage, J. L. and Covassin, T. (2018). The Self-Efficacy of Certified Athletic Trainers in Assessing and Managing Sport-Related Concussions. Journal of Athletic Training. 53(10), 983-989.
Saville, P. D. and Bray, S. R. (2016). Athletes’ Perceptions of Coaching Behavior, Relation-İnferred Self-Efficacy (RISE) and Self-Efficacy in Youth Sport. Journal of Applied Sport Psychology. 28(1), 1-13.
52
Schunk, D. (2007). Self-efficacy for Learning and Performance. Available from: http://eric.ed.gov/ERICDocs/data/ericsdocs2/content_storage_01/0000000b/80/2 6/35/0b.pdf. [Erişim Tarihi: 05.03.2020].
Senemoğlu, N. (2003). Gelişim öğrenme ve öğretim, kuramdan uygulamaya. Ankara: Gazi Kitapevi.
Sevim Y., Tuncel F., Erge E. ve Sunay H. (2001). Antrenör eğitimi ve ilkeleri. Ankara: Gazi Yayınları. 13, 31.
Sherman, C. A., Fuller, R. and Speed, H. D. (2000). Gender Comparisons of Preferred Coaching Behaviors in Australian Sports. Journal of sport behavior. 23(4). Soydemir, S. (2014). Görev - İnsan Odaklı Liderlik Algısının Vatandaşa Yönelik
Prososyal Hizmet Davranışlarına Etkisi: Kolluk Kuvvetleri Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi, Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Burdur.
Stone, D. (2007). Social Cognitive Theory. Available from: http://hsc.usf.edu/~kmbrown/social_cognitive_theory_overview.html. [Erişim Tarihi: 02.02.2020].
Sunay, H. (1997). Gençlik ve Spor Genel Müdürlüğü’nün Uyguladığı Antrenör Eğitimi Programlarının Değerlendirilmesi. Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi.
Sunay, H. (1998). Spor Eğitimi Altyapısında Beden Eğitimi Öğretmeni ve Antrenörün Önemi. Gazi Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 3(2), 43-50. TDK, (2020). https://www.tdk.gov.tr [Erişim Tarihi: 05.03.2020].
Tellan, D. Ö. (2008). Tüketimin Karşı Devrimi: Türkiye’de 1980 Sonrası Uygulanan İktisat Politikalarının Toplumsal Sonuçlarına Eleştirel Bir Bakış. Ekonomik Yaklaşım. 19(67), 1-19.
Temel, G., Yıldız, T., Turan, M. B. ve Karaoğlu, B. (2017). Sporun Otistik Çocuklarda Saldırganlık ve Sosyal Uyum Düzeyleri Üzerine Etkisinin İncelenmesi. İstanbul Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi. 7(3), 25-33.
53
Temel, V. (2010). Konya iline ait bireysel ve takım sporu antrenörlüğü yapan bireylerin liderlik tarzlarının karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, Karamanoğlu Mehmetbey Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Karaman.
Tengilimoğlu, D. (2005). Hizmet İşletmelerinde Liderlik Davranışları ile İş Doyumu Arasındaki İlişkinin Belirlenmesine Yönelik Bir Araştırma. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi. 1(1), 12-13.
Tercüman Gazetesi (1981). Spor ansiklopedisi: futbol. İstanbul: Tercüman Matbaacılık. Toklu, O. (2010). Tenis Antrenörlerinde Liderlik Özellikleri ve Öz Yeterlilik
Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Konya.
Toros, T. and Duvan, A. (2011). The Relationship Between Perceived Coaching Behaviours, Collective Efficacy and Goal Oriantation Among Fencer Players in Turkey. Nigde University Journal of Physical Education and Sport Sciences. 5(1), 33-41.
Türker, A., Er, Y., Eroğlu, S. Y., Şentürk, A. ve Durmaz, M. (2018). Spor Yapan Bireylerin Sosyal Görünüş Kaygısı ve Benlik Saygısının İncelenmesi. Muş Alparslan Üniversitesi Uluslararası Spor Bilimleri Dergisi. 2(1), 8-15.
Türksoy, A. ve Şarkıcı, T. (2003). 12-14 Yaş Futbolcuların Antrenörlerinden Algıladıkları ve Tercih Ettikleri Lider Davranışları ile İlgili Sporcu Tatmini. İ.Ü. Spor Bilimleri Dergisi. 11(3), 200-203.
Van Den Berg, M. M., Van Poppel, M., Van Kamp, I., Ruijsbroek, A., Triguero-Mas, M., Gidlow, C. and Maas, J. (2019). Do Physical Activity, Social Cohesion and Loneliness Mediate The Association Between Time Spent Visiting Green Space and Mental Health?. Environment and Behavior. 51(2), 144-166.
Wicker, P., Cunningham, G. B. and Fields, D. (2019). Head Coach Changes in Women’s College Soccer: An Investigation of Women Coaches Through the Lenses of Gender Stereotypes and the Glass Cliff. Sex Roles. 81(11-12), 797- 807.
Yanık, M. (2017). Beden Eğitimi ve Spor Öğretmeni Adaylarının Öğretmen Öz Yeterlilik İnançları. Beden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi. 19(4), 148-161.
54
Yiğit, R. (2002) İyi Bir Lider Olmanın Yolları. Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi. 6(1), 20.
Zaleznik, A. (2004). Managers and Leaders. United Stades Clin Leadersh Management Review. 18(3), 171.
Türkiye Futbol Federasyonu, (2020). http://www.tff.org/default.aspx?pageID=293 [Erişim Tarihi: 01.02.2020 ].
Türkiye Kurumsal Yönetim Derneği (2020). http://www.tkyd.org/tr/faaliyetler-gundem- arsiv-gundem-2010.html adresinden [Erişim Tarihi 05.02.2020].
Charman, R., Drotter, S. and Noel, J. (2001). The leadership pipeline. San Francisco: JosseyBass Publishing Company.
Bompa, T. (1989). Theory and methodology of training the key to athletic performance. Lowa: Kendall/Hunt Publishing Company.
55
EKLER
ANKET FORMU
Aşağıdaki sorulara vereceğiniz yanıtlar yüksek lisans tezinde kullanılacaktır. Yanıtlarınızın samimi olması bizim için çok önemlidir. Verdiğiniz yanıtlar kesinlikle gizli tutulacaktır. Araştırıcının dışında herhangi bir kişi yanıtlarınızı görmeyecektir. Lütfen size verilen bu formda isim belirtmeyiniz. Şimdiden teşekkür eder, saygılarımı sunarım.
Eray TURGUT
Ek A.1 Kişisel Bilgi Formu
Lütfen aşağıdaki kişisel bilgi formunu kendinize uygun şekilde doldurunuz.
Cinsiyetiniz : Kadın ( ) Erkek ( ) Yaşınız :
Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu (BESYO) mezunu musunuz? : Evet ( ) Hayır ( )
Sahip olduğunuz antrenörlük belgesi : Kaç yıldır antrenörlük yapıyorsunuz ? :
56
Ek A.2 Spor İçin Liderlik Ölçeği
ANTRENÖRLÜK YAPARKEN H içbi r Za m an N adir en A ra Sı ra Sıkl ıkla H er Z a m an
1. Sporcularımın kapasiteleri ölçüsünde çalıştıklarını
görmek isterim. 1 2 3 4 5
2. Belirli müsabakalarda izlenecek stratejiler için
sporcularımın fikrini sorarım. 1 2 3 4 5
3. Sporcularımın kişisel problemlerine yardımcı olurum. 1 2 3 4 5 4. Bir sporcumu iyi performansından dolayı diğerlerinin
önünde överim. 1 2 3 4 5
5. Yaptığımız sporla ilgili teknik ve taktikleri her
sporcuma açıklarım. 1 2 3 4 5
6. Planlarımı nispeten sporcularımdan bağımsız olarak
yaparım. 1 2 3 4 5
7. Grup üyeleri arasındaki çatışmaların çözümlenmesine
yardımcı olurum. 1 2 3 4 5
8. Sporcularımın hatalarını düzeltmeye özel bir dikkat
gösteririm. 1 2 3 4 5
9. Önemli konularda karar vermeden önce grubun onayını
alırım. 1 2 3 4 5
10. Sporcum iyi bir iş başardığında bunu kendisine
söylerim. 1 2 3 4 5
11. Takımdaki işlevimin bütün sporcular tarafından
anlaşılmasını sağlarım. 1 2 3 4 5
12. Davranışlarımla ilgi olarak sporcularıma
açıklamalarda bulunmam. 1 2 3 4 5
13. Sporcularımın kişisel açıdan her yönüyle iyi
olmalarını isterim. 1 2 3 4 5
14. Yaptığımız sporun becerilerini her sporcuma bireysel
olarak öğretirim. 1 2 3 4 5
15. Karar verirken sporcularımın görüşlerini alırım. 1 2 3 4 5 16. İyi performansından dolayı sporcumun
ödüllendirilmesine özen gösteririm. 1 2 3 4 5
17. Neler yapılması gerektiğini önceden hesaplayıp, ona
göre plan yaparım. 1 2 3 4 5
18. Sporcularımı, antrenmanların uygulanması şekliyle
ilgili olarak önerilerde bulunmaya teşvik ederim. 1 2 3 4 5 19. Sporcularıma kişisel yardımlarda bulunurum. 1 2 3 4 5 20. Her sporcuma neyin yapılıp neyin yapılmaması
gerektiğini açıklarım. 1 2 3 4 5
21. Sporcularımın kendi hedeflerini belirlemesine izin
veririm. 1 2 3 4 5
57
ederim.
23. Her sporcumun görevini, en son ayrıntısına kadar
yerine getirmesini beklerim. 1 2 3 4 5
24. Sporcularım hata yapsalar bile onların kendi
yöntemlerini denemelerine izin veririm. 1 2 3 4 5
25. Sporcularımı, bana güvenmeleri yönünde teşvik
ederim. 1 2 3 4 5
26. Her sporcumun güçlü ve zayıf yönlerini dile getiririm. 1 2 3 4 5 27. Karar verdiğim konular hakkında yeniden tartışmam. 1 2 3 4 5 28. Bir sporcum iyi performans gösterdiğinde takdir
ederim. 1 2 3 4 5
29. Her sporcuma her durumda ne yapılması gerektiği ile
ilgili özel eğitim veririm. 1 2 3 4 5
30. Koçlukla ilgili önemli konularda sporcularımın fikrini
alırım. 1 2 3 4 5
31. Sporcularımla yakın ve resmi olmayan ilişkiler
konusunda onları cesaretlendiririm. 1 2 3 4 5
32. Sporcularımın çabalarının birbiri ile bağlantılı olduğu
konusuna önem veririm. 1 2 3 4 5
33. Sporcularımın kendi kapasitelerinin el verdiği ölçüde
çalışmalarına izin veririm. 1 2 3 4 5
34. Sporcularımla mesafeli olurum. 1 2 3 4 5
35. Her sporcumun sonuca olan katkısının ne olduğunu
açıklarım. 1 2 3 4 5
36. Sporcularımı evime davet ederim. 1 2 3 4 5
37. Yerinde ve zamanında sporcuma hak ettiği övgüye
gösteririm. 1 2 3 4 5
38. Sporcularımdan ne beklediğimi ayrıntılı olarak
belirtirim. 1 2 3 4 5
39. Sporcularımın bir müsabakada kullanılacak taktikler
58
Ek A.3 Öz Yeterlilik Ölçeği
Ekte sizin kendinize ilişkin duygu ve düşünceleriniz öğrenmek amacıyla hazırlanmış bir ölçek bulunmaktadır. Bu ölçekteki ifadeleri dikkatle okumanız ve sizin duygu ve düşüncelerinizi ne ölçüde yansıttığını altında bulunan ölçekteki rakamı işaretleyerek belirtmeniz gerekmektedir. Örneğin; sizi hiç yansıtmıyorsa kesinlikle katılmıyorum üzerindeki 1 rakamını, tamamen yansıtıyorsa kesinlikle katılıyorum üzerindeki 5 rakamını işaretleyiniz.
1.Bir antrenör olarak kendi yeteneklerimden eminim.
2.Bir antrenör olarak benim bazı eksiklerim vardır.
3.Bazen yetenek eksikliğimden dolayı kötü oynayabilirim.
4.Bir antrenör olarak yeteneklerim konusunda kuşkularım vardır.
5.Antrenörlük yaptığım sporun gerektirdiği tüm yeteneklere sahibim.
6.Benim yaptığım sporu yapanların büyük bir çoğunluğu bu işi benden daha iyi yapabilir.
7.Antrenörlük yaptığım spor konusunda çok iyiyim.
1 2 3 4 5
Kesinlikle
Katılmıyorum Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum
Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle Katılmıyorum
Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle Katılmıyorum
Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle
Katılmıyorum Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum
Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle Katılmıyorum
Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle Katılmıyorum
Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum Kesinlikle Katılıyorum
59
8.Becerilerimin eksikliğinden dolayı antrenörlükte benim için bir gelecek yoktur.
9.Antrenörlüğümle ilgili sahip olduğum beceri ve yeteneklerimden dolayı gurur duyarım.
10.Antrenörlük yaparken diğer insanların beni izlemesinden tedirgin olurum.
KATKILARINIZ İÇİN TEŞEKKÜRLER. Kesinlikle
Katılmıyorum Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum
Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle
Katılmıyorum Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum
Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle
Katılmıyorum Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum
Kesinlikle Katılıyorum
1 2 3 4 5
Kesinlikle Katılmıyorum
Katılmıyorum Kararsızım Katılıyorum Kesinlikle Katılıyorum
60
ÖZGEÇMİŞ
1991 yılında İstanbul’da doğdu. Çeşitli takımlarda 10 yıl futbol oynadıktan sonra, 2015 yılında Çanakkale Onsekiz Mart Üniversitesi Beden Eğitimi ve Spor Yüksekokulu Spor Yöneticiliği bölümünü bitirdi. 2016 yılında Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Beden Eğitimi Öğretmenliği alanında Pedagojik Formasyon eğitimini tamamladı. 2016-2019 yılları arasında İstanbul – Bağcılar Kurtdereli Mehmet Ortaokulunda Beden Eğitimi Öğretmenliği yaptı. 2017 yılında Türkiye Futbol Federasyonu’nun düzenlemiş olduğu 15-25 Ekim Fahrettin Genç TFF Grassroots C kursunu tamamlayıp futbol antrenörlüğüne başladı. Yine 2019 yılında TFF tarafından düzenlenen 26 – 29 Ağustos 2019 Maç ve Performans Analizi kursunu tamamlayarak Maç ve Performans Analizi Antrenörlüğüne başladı. Nisan 2019’dan beri Gençlik ve Spor Bakanlığı İstanbul Gençlik ve Spor İl Müdürlüğünde Sportif Eğitim Uzmanı olarak çalışmaya başladı ve halen görevini sürdürmektedir.