PISA ve TIMMS gibi sınavlar ülkelerin eğitim sistemleri hakkında bilgi sahibi olunması konusunda oldukça faydalı çalışmalardır. Bu sınavlar sayesinde ülkeler eğitim sistemlerine şekil verebilmektedir. Araştırmacılar bir ülkenin eğitim sistemi hakkında bilgi sahibi olduktan sonra iyi ve kaliteli uygulamaların kendi ülkelerinde uygulanabilirliğine karar vermeden önce ülkelerin kültürel farklılık ve benzerlikleri detaylı şekilde inceleyip hareket etmeleri gerekmektedir. Bu açından bakıldığında bazı yönlerden Singapur ve Türkiye benzer olsa da bazı yönlerden ise tamamen farklı dinamiklere sahip olduğu görülmektedir.
Eğitim sistemleri bütüncül olarak göz önünde bulundurulduğunda, eğitim sistemi ürünlerini uzun süre sonunda veren sistemlerden biridir.
Eğitim sistemine yapılan müdahalelerin sonuçlarını hızlı şekilde almayı beklemek yerine ekonomi biliminde önemli yer tutan piyasanın dengeye ulaşması (Market Equilibrium) gibi eğitim sistemlerinin de dengeye ulaşması beklenmelidir. Bir değişikliğin sonuçlarını görmeden yeni bir değişiklik yapmaktan vazgeçilmesi daha sağlıklı olacaktır. Geleceğe dönük planlamalar yapılarak 5, 10 hatta 20 ila 30 yıllık eğitim doktrinlerinin geliştirilmesi faydalı olabilir.
Eğitim sistemlerinin en önemli bileşenlerinden olan öğretmenlik için öğretmen olmak isteyen adaylar içinden en iyilerin seçilmesi, özellikle öğretmenlik mesleğine hazırlık için ortaöğretim, lisans eğitimi ve
Sayfa | 1126 devamında da uygulama odaklı lisansüstü eğitim yeniden düşünülmesi bir
öneri olarak sayılabilir. Seçilen en iyi öğretmenler mesleki gelişim olarak desteklenmeli, yine aralarından en iyi öğretmenler ikinci bir seçime tabi tutularak okul ve eğitim liderliği pozisyonlarına terfi ettirilmelidir. Bu terfi sonrası öğretim liderliği içeren bir yönetici yetiştirme süreci planlanabilir.
Singapur’da öğretmenlik mesleğinin ortaöğretimde yönlendirme ile başlaması gibi Türkiye’de de geçmiş yıllarda bulunan ve 2014-2015 eğitim döneminde farklı okullara dönüştürülen Anadolu öğretmen liseleri tekrar açılıp çağın ve geleceğin gerektirdiği öğretmenleri yetiştirmek için işletilmesi, gelecek yıllardaki öğretmen kalitesini temin etmede faydalı olabilir.
Singapur Eğitim Sistemi aldığı risklerle ünlüdür. Türk Eğitim Sistemi de tüm bileşenleri ile daha iyi bir eğitim ve daha iyi bir gelecek için risk almaya cesaret etmelidir.
KAYNAKÇA
About Singapore. (2020). [Goverment Website]. The Singapore Embassy in Washington; Minister of Foreign Affairs.
https://www.mfa.gov.sg/Overseas-Mission/Washington/About-Singapore.
Aday Öğretmen Yetiştirme Sürecine İlişkin Yönerge (2016). T.C. Milli Eğitim Bakanlığı Tebliğler Dergisi 2702, 03.04.2019.
Aksoy, E. & Gözütok, D. (2014). Amerika Birleşik Devletleri, Finlandiya, Singapur ve Türkiye’de Öğretmen Eğitimindeki Dönüşümler. Eğitim Bilimleri ve Uygulama Dergisi 13(25), 23-46.
Apaydın, Ç. (2015). Singapur Eğitim Sistemi. (Ed.). Ali Balcı.
Karşılaştırmalı Eğitim Sistemleri. Ankara: Pegem Akademi.
Aydoğdu İskenderoğlu, T., Erkan, İ. & Serbest, A. (2013). 2008-2013 Yılları Arasındaki SBS Matematik Sorularının PISA Matematik Yeterlik Düzeylerine Göre Sınıflandırılması. Turkish Journal of Computer and Mathematics Education (TURCOMAT) 4(2), 147-168.
Bakioğlu, A. (2014). Karşılaştırmalı Eğitim Yönetimi: PISA’da Başarılı Ülkelerin Eğitim Sistemleri. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Sayfa | 1127 Bakioğlu, A. & Göçmen. G. (2013). Singapur Eğitim Sistemi. (Ed.). Ayşen
Bakioğlu. Karşılaştırmalı Eğitim Sistemleri (127-155). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
Balcı, A. (2013). Sosyal Bilimlerde Araştırma: Yöntem Teknik ve İlkeler.
7. Baskı. Ankara: Pegem Akademi.
Balcı, A. (2015). Karşılaştırmalı Eğitim Sistemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Birbiri, D. & Ayer, G. (2013). Türkiye Eğitim Felsefesi ile Singapur Eğitim Felsefesinin Karşılaştırılması. (Dönem Tezi). Kocaeli Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Bilimleri Anabilim Dalı, Kocaeli.
Bozkurt, A., Çirak Kurt, S. & Tezcan, S. (2020). Türkiye (5-8. Sınıflar) ve Singapur (P5-6., S1-2. Sınıflar) Matematik Öğretim Programlarının Cebir Öğrenme Alanı Bağlamında Karşılaştırılması. Pamukkale University Journal of Education 48, 152-173.
Büyüköztürk, S. (2017). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. 28. Baskı. Ankara:
Pegem Akademi.
Cemaloğlu, N. (2016). Singapur Eğitim Sistemi. Kamudanhaber.com, 12-36. Erişim Adresi: http://www.kamudanhaber.net/singapur-egitim-sistemi-makale,3304.html
Chong, S. & Ho, P. (2009). Quality Teaching and Learning: A Quality Assurance Framework for Initial Teacher Preparation Programmes. International Journal of Management in Education 3(3-4), 302–314.
Çepni, S. (2010). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. 8. Baskı. Ankara:
Pegem Akademi.
Demirel, Ö. (2010). Eğitim Sözlüğü: İngilizce-Türkçe/Türkçe-İngilizce = Dictionary of Education. 4. Baskı. Ankara: Pegem Yayıncılık.
Deng, Z. & Gopinathan, S. (2016). PISA and High-Performing Education Systems: Explaining Singapore’s Education Success. Comparative Education 52(4), 449-472.
Dimmock, C. & Tan, C. Y. (2016). Explaining the Success of the World’s Leading Education Systems: The case of Singapore. British Journal of Educational Studies 64(2), 161-184.
Sayfa | 1128 DSS (Department of Statistics Singapore). (2019b). Population trends
2016. Erişim Adresi: http://www.singstat.gov.sg. Erişim Tarihi:
15.03.2019.
Gao, X. & Trent, J. (2009). Understanding Mainland Chinese Students’
Motivations for Choosing Teacher Education Programmes in Hong Kong. Journal of Education for Teaching 35(2), 145-159.
Gopinathan, S. & Lee, M. H. (2018). Excellence and Equity in High-Performing Education Systems: Policy Lessons from Singapore and Hong Kong / Excelencia y equidad en sistemas educativos de alto rendimiento:
lecciones de las políticas educativas en Singapur y Hong Kong. Infancia y Aprendizaje 41(2), 203-247.
Göçen Kabaran, G. & Görgen, İ. (2016). Güney Kore, Hong Kong, Singapur ve Türkiye’deki Öğretmen Yetiştirme Sistemlerinin Karşılaştırmalı Olarak İncelenmesi. Bartın Eğitim Fakültesi Dergisi 5(2), 478.
Ingersoll, R. (2007). A Comparisive Study of Teacher Preparation and Qualifications in Six Nations. Philadelphia: Consortium for Policy Research in Education.
Jensen, B. (2012). Catching Up: Learning from the Best School Systems in East Asia. Summary Report. Grattan Institute.
Karabacak, M., Meçi̇k, O. & Çalişkan, Ş. (2018). Türkiye de Uzun Dönemde Eğitim ve Sağlık Harcamaları ile Ekonomik Büyüme İlişkisi. Dokuz Eylül Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi 33(1), 74-96.
Kaytan, E. (2007). Türkiye, Singapur ve İngiltere Matematik Öğretim Programlarının Karşılaştırılması. (Yüksek Lisans Tezi). Erişim Adresi:
https://www.ulusaltezmerkezi.net/turkiye-singapur-ve-ingiltere-ilkogretim-matematik-ogretim-programlarinin-karsilastirilmasi/.
Lewis, S. (2020). Providing a Platform for ‘What Works’: Platform-based Governance and the Reshaping of Teacher Learning Through the OECD’s PISA4U. Comparative Education 56(4), 484-502.
Levent, F. & Yazıcı, E. (2014). Singapur eğitim sisteminin başarısına etki eden faktörlerin incelenmesi. Eğitim Bilimleri Dergisi 39, 121-143.
Sayfa | 1129 Lim, C. (2006). Effective İntegration of ICT in Singapore Schools:
Pedagogical and Policy İmplications. Educational Technology Research and Development 55(1), 83-116.
Lin, T. J., Tan, A. L., Lee, M. H. & Tsai, C. C. (2017). Evaluating and Comparing Singaporean and Taiwanese Eighth Graders’ Conceptions of Science Assessment. Research in Science & Technological Education 35(4), 391-408.
LPI (2020). Legatum Prosperity Index (Legatum Refah Endeksi). Erişim Adresi: http://www.prosperity.com/rankings. Erişim Tarihi: 12.03.2020.
Luke, A., Freebody, P., Shun, L. & Gopinathan, S. (2005). Towards Research-based Innovation and Reform: Singapore Schooling in Transition. Asia Pacific Journal of Education 25(1), 5-28.
Mazlum, M. M. (2017). Türkiye ve İtalya Eğitim Sistemlerinin Karşılaştırılması. Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 14(1), 1141-1177.
Milli Eğitim Temel Kanunu (1973). T.C. Resmi Gazete, 14574, 24.6.1973.
MEB (Millî Eğitim Bakanlığı), (2015). PISA 2012 Ulusal Nihai Raporu. Millî
Eğitim Bakanlığı, Ölçme,
Değerlendirme ve Sınav Hizmetleri Genel Müdürlüğü, Ankara
MOE (Ministry of Education Singapore). (2014). Speeches. Erişim Adresi:
http://www.moe.gov.sg/media/speeches/2014/ 05/26/opening-address-by-mr-heng-swee-keat-at-the- 2014-international-association-foreducational- assessment-conference.php. Erişim Tarihi: 22.03.2019.
Miş, N., Ataman, M., Yeşiltaş, M., Duran, H., Erciyas, S. & Öztürk, S. H.
(2020). 2019’da Türkiye. 1. Basım. İstanbul: SETAV.
NCEE (National Centre for Entrepreneurship in Education) (2015).
Singapore: Teacher and Principal Quality. Erişim Adresi:
http://www.ncee.org/programs-affiliates/center-on-international-education-benchmarking/top-performing-countries/singapore-overview/
Erişim Tarihi: 22.03.2017.
Ng, P. T. (2017). Learning from Singapore: The Power of Paradoxes.
Routledge, Taylor & Francis Group.
OECD. (2012). Lessons from Pisa for Japan. OECD.
OECD. (2020a). Teachers' Salaries (Indicator). Erişim Tarihi: 20.11.2020.
Sayfa | 1130 OECD. (2020b). TALIS 2018 Results. Volume II: Teachers and School
Leaders as Valued Professionals, TALIS, OECD Publishing, Paris.
OECD. (2017a). Spending on Tertiary Education (Indicator). Erişim Adresi: https://data.oecd.org/eduresource/public-spending-on-education. Erişim Tarihi: 05.11.2019.
OECD. (2017b). PISA 2009 Results: Executive Summary. Erişim Adresi:
http://www.oecd.org/ Erişim Tarihi: 11.03.2017.
Orakçı, Ş. (2015). Şangay, Hong Kong, Singapur, Japonya ve Güney Kore’nin Öğretmen Yetiştirme Sistemlerinin İncelenmesi. Asya Öğretim Dergisi 3(2), 26-43.
Ölmez, Ö. & Tonbul, Y. (2011). Eğitim Yönetiminin Yerelleşmesi Sürecinde Bir Uygulama: Eğitim Bölgeleri Danışma Kurulları. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 11(21), 153-179.
Özkan, A. (2006). Türkiye, Belçika (Flaman) ve Singapur Matematik Öğretim Programları Üzerine Karşılaştırmalı Bir Çalışma (Yüksek Lisans Tezi). Erişim Adresi: https://www.ulusaltezmerkezi.net/turkiye-belcika-
flaman-ve-singapur-matematik-ogretim-programlari-uzerine-karsilastirmali-bir-calisma/135/
Pre-university. (2017). Moe.gov.sg. Erişim Adresi:
https://www.moe.gov.sg/education/pre-university Erişim Tarihi:
22.03.2017.
Press Release on New Teacher Capacity Building Policy. (2014).
23.09.2014. Erişim Adresi:
http://www.moe.gov.sg/media/press/2014/09/growing-our-teachers-building-our-nation.php Erişim Tarihi: 28.03.2019.
Ro, J. (2018). Capable Teachers, Mundane Teaching: Korean Novice Teachers’ Experience in a High Performing Education System. Pedagogy, Culture & Society, 1-17.
Saravanan, V. (2005). ‘Thinking Schools, Learning Nations’
Implementation of Curriculum Review in Singapore. Educational Research for Policy and Practice 4(2-3), 97-113.
Saylık, A. & Saylık, G. (2015). İngiltere Eğitim Sistemi Üzerine Bir İnceleme: Amaç, Yapı Ve Süreç Bakımından Türkiye Eğitim Sistemiyle
Sayfa | 1131 Karşılaştırılması. Route Educational and Social Science Journal 2(2),
652-671.
Sclafani, S. (2008). Rethinking Human Capital in Education: Singapore as a Model for Teacher Development. Washington, D.C.: Aspen Institute.
Study in Singapore. (2019). Top Universities. Erişim Adresi:
https://www.topuniversities.com/where-to-study/asia/singapore/singapore/guide Erişim Tarihi: 24.03.2017.
Tan, J. (2010). Education in Singapore: Sorting Them Out?. In
Management of Success: Singapore
Revisited. (Ed.). T. Chong, 288–308. Singapore: Institute of Southeast Asian Studies.
T.C. Dışişleri Bakanlığı. (2019a). T.C. Dışişleri Bakanlığı. Erişim Adresi:
http://www.mfa.gov.tr/singapur_ekonomisi.tr.mfa. Erişim Tarihi:
11.03.2019.
Teo, T. W. & Khoh, R. L. (Ed.). (2015). Teaching Science in Culturally Relevant Ways Teaching Science in Culturally Relevant Ways: Ideas from Singapore Teachers. World Scientific.
Terwel, J. (2005). Curriculum Differentiation: Multiple Perspectives and Developments in Education. Journal of Curriculum Studies 37(6), 653-670.
TOBB. (2013). Dünya Talebinin Barometresi Singapur. Ekonomik Forum Dergisi 12, 44-49.
TODAİE. (1991). Kamu Yönetimi Araştırması Genel Rapor. Ankara:
Türkiye Ortadoğu Amme İdaresi Enstitüsü Yayınları. No: 238.
Türkoğlu, A. (1998). Karşılaştırmalı Eğitim Sistemleri. Adana: Baki Kitabevi.
Wallerstein, I. M. (2004). World-Systems Analysis: An Introduction. North Carolina: Duke University Press.