Daha Önce Yapılan Uygulamalar

0 5 10 15 20 25 30 1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 Düşüş Sayısı Krater Derinli ği (cm) 1 10 100 1000 1 3 5 7 9 11 13 15 17 19 Düşüş Sayısı

Dinamik Oturma Modülü (DSM) ( kN/m

Ansal ve Sağlamer (1988), yaptıkları bir çalışmada, yaklaşık 10 m. kalınlıktaki

gevşek ve orta sıkı kum tabakalarının bulunduğu alanın, 50000 m

depolama

hacmindeki su depolarının inşası için dinamik kompaksiyon metodu ile

iyileştirilmesini incelemişlerdir.

Ansal ve Sağlamer (1988), yaptıkları SPT deneyi sonucunda zemin tabakalarının

yüzeyden 1.5-3.0 m. derinliğe kadar gevşek, daha alt kısımlarda ise orta sıkı kum

olduğunu belirtmişlerdir. Temel zemininde emniyet gerilmesi olarak 300 kN/m

değerinin elde edilmesi için orta sıkı kum tabakalarının SPT-N ≥ 20 değerini

sağlayacak şekilde sıkıştırılması gerektiğini öne sürmüşlerdir. Yapılan dinamik

kompaksiyon tank temellerinin 1.5 m dışına kadar olan dairesel alanda

uygulamışlardır.

Ansal ve Sağlamer (1988), dinamik kompaksiyonu 15 tonluk ağırlığın 10 m.’den

düşürülmesi ile uygulamışlardır. Düşme sayısını 8 ve düşme noktaları arasındaki

mesafeyi 4 m. seçmişlerdir. Her geçiş sonrasında SPT deneyi ile yapılan iyileştirme

işlemini kontrol etmişlerdir. SPT deney sonuçlarının iki geçiş yapılmasından sonra

başlangıç değerlerine göre 2-3 kat arttığını belirtmişlerdir.

Satyapriya and Gallagher (2000), dinamik kompaksiyon ve geleneksel sıkıştırma

uygulanmış alanlarda çalışma yapmışlardır. Bu alanların üçünde yapım sırasında ve

sonrasında oluşan oturmaları izlemişlerdir. Elde ettikleri veriler büyük derinliklerde

bile dinamik kompaksiyonun uygulandığı alanlarda farklı oturmalar olmamasına

rağmen aynı derinliklerde uygulanmış geleneksel sıkıştırma yöntemlerinde 18

cm’den fazla oturmaların olduğunu ortaya koymuştur. Dinamik kompaksiyonun

uygulandığı alanlarda plaka yükleme deneyi, standart penetrasyon deneyi ve diğer

arazi deneylerini uygulayarak oturmaları beş seneden fazla ölçülmüşlerdir. Bu süre

içersinde dinamik kompaksiyonun uygulandığı alanlarda farklı oturmalara

rastlamamışlardır.

Lukas (1980), 4 m. kalınlıktaki bir gevşek kum tabakasında dinamik kompaksiyon

yöntemini uygulamıştır. Kullandığı tokmak ağırlığı 4.8 ton, tokmağın düşüş

yüksekliği ise 3.7 m.’dir. Düşme noktaları ara uzaklığını 3.1 m., bir noktadaki düşme

sayısını 7 ila 9 arasında seçmiştir. Dinamik kompaksiyon öncesinde ve sonrasında

yaptığı SPT deneylerinde, zemin yüzeyindeki 2 m.’lik derinlik boyunca darbe

sayılarında N30=20 dolaylarında artış sağlandığını belirtmiştir. Ayrıca sıkışmanın 4.5

m.’lik derinlik boyunca etkili olduğu ve daha derinlerde azaldığını belirtmiştir. Diğer

bir uygulamada da 6 tonluk ağırlığı, 9 m.’den düşürmüştür. Vuruş noktaları

arasındaki mesafeyi 1.8 m. ve düşme sayısını 7 ila 9 olarak seçmiştir. Bu çalışmada

da 4.5 m. derinlik boyunca dinamik kompaksiyonun etkili olduğunu belirtmiştir.

Briaud et al. (1990), dinamik kompaksiyon sonrasında zeminin sıkılığını kontrol

etmek için bir deney önermişlerdir. Deney, tokmağın bir vinç ile düşürülmesinden

sonra yüzeyde duran tokmağa bir balyozla vurulmasını ve yaptığı yerdeğiştirme ile

tokmak ağırlığı arasındaki ilişkinin kaydedilmesini içermektedir. Kayıt sinyallerinin

analizi ile ağırlık altındaki zeminin sertliğini hesaplamışlardır. Deneyin çok kısa

süreli olduğunu ve tokmağın birkaç kez düşürülmesinden sonra zeminin yeterince

sıkışıp sıkışmadığına karar vermek için kullanılabileceğini belirtmişlerdir. Bu

deneyin dinamik kompaksiyonun kontrolü için yapılan arazi deneylerinin

kullanılamadığı alanlarda uygulanabileceğini belirtmişlerdir.

Koutsoftas and Kiefer (1990), yaklaşık 30 m. derinlikteki maden atıklarının taşıma

gücünü arttırmak için kullanılan ön yükleme ve dinamik kompaksiyonun etkinliğini

incelemek için arazi deneyleri yapmışlardır. Maden atıklarının, alttaki 11 m.’de

kumdan iri çakıla kadar boyutlardaki granüler malzemeyi, üstte 19 m.’de ise kil ve

kaya parçalarının bulunduğu heterojen bir malzemeyi içerdiğini belirtmişlerdir.

Yaklaşık 7.6 m. derinliğindeki deney dolgusunu 10 günlük bir sürede yapmışlar ve

oturmaları 200 gün süresince incelemişlerdir. 45 cm.’ye varan oturmaları ölçmüşler

ve bu oturmaların çoğunun dolgu tamamlandığı anda oluştuğunu belirtmişlerdir.

Dinamik kompaksiyonu farklı iki alanda uygulamışlardır. Bu alanlar 0.2 ve 0.4

hektardır. Dinamik kompaksiyonu yaklaşık 20 m.’den 16 ton ağırlığın düşürülmesi

ile yapmışlardır. Dinamik kompaksiyon sonrasında presyometre deneyi gibi iyi

sonuç veren jeofizik deneyleri ile zeminin sıkılığını kontrol etmişlerdir. Bu deneyler

sonucunda 9 ile 12 m.’lik bir derinlikte önemli bir derecede iyileştirme sağlandığı

belirtilmiştir.

Kim et al (1997), dinamik kompaksiyon ile zemin iyileştirme süresi ve kalitesini

yüzey dalgalarının spektral analizi (SASW) metodunu kullanarak belirlemişlerdir.

SPT ve CPT gibi dinamik kompaksiyonun kontrolu için yapılan arazi deneylerinin

uzun zaman aldığını belirterek yüzey dalgalarının spektral analizinin kullanılmasını

önermişlerdir. Bu metot çeşitli frekanslarda yüzey dalga hızlarının arazi ölçümlerini

ve kesme dalga hızı profilinin ters işlemini belirlemeyi içermektedir.

Farrar and Stevens (1993), Jackson Gölü Barajının sismik stabilitesini arttırmak

amacıyla 1986-1988 yılları arasında yapılan dinamik kompaksiyon ve

zemin–çimento kolonlarının verimliliğini kanıtlamak için arazi deneyleri

yapmışlardır. SPT deneyi sıvılaşma ihtimali olan alanlarda yaptıkları ilk arazi

deneyidir. 4000’in üzerinde SPT deneyini dinamik kompaksiyonun sonucunu

değerlendirmek için yapmışlardır. Bir kuyuda yapılan SPT-N değerlerini, yanındaki

kuyuda yapılan SPT-N değerleri ile karşılaştırılıp istatistiksel analizle

değerlendirmişlerdir. İstatistiksel analiz sonuçları ile delme metodu, enerji aktarımı

ve özel boyutlar için düzeltmenin önemini göstermişlerdir. Kesme dalga hızını da sık

sık belirlemişlerdir. CPT deneyini araştırmalar süresince ana tabaka bilgisini

belirlemek için az da olsa yapmışlardır. Esas amaçları, kompaksiyon kazıkları ve

dinamik kompaksiyondan oluşan arazi gerilmelerindeki değişiklikleri ölçmektir.

Bunun içinde plaka yükleme deneyi, presyometre ve sondaj gibi deneyler

_{‘lik alan üzerindeki platformu yumuşak zemin}