Calvin (2007) tarafından yapılan çalışmada, altı matematik öğretmen adayının TPAB gelişimleri hakkında nitel bir araştırma yapmıştır. Öğretmen adaylarının teknolojik pedagojik gelişimi için mikro öğretim tekniği kullanılmıştır. Öğretmen adaylarının eğitim ve öğretim sürecine yönelik teknolojik araçlarının seçimi ve kullanımı konusunda mikro öğretimin gelecekteki okul temelli eğitimine yönelik pratik deneyim kazandırmak için TPAB’larının gelişmesinde etkili olduğu belirlenmiştir.
So ve Kim (2009) tarafından yapılan çalışmada, 97 öğretmen adayının teknoloji
entegrasyon düzeyleri araştırılmıştır. Araştırmada kullanılan verilerin analizleri sonucunda öğretmen adaylarının pedagojik bilgi birikimine dair teorik anlayışları olsa da ders tasarımlarının pedagojik içerik bilgisi, teknoloji ile gösterimi entegrasyonu açısından pedagojik stratejiler arasında bir uyumsuzluk olduğu ortaya çıkmıştır.
Guzey ve Roehrig (2009) tarafından yapılan çalışmada, hizmet içi programı boyunca ortaokul dört fen öğretmenin TPAB’ın gelişimleri incelemiştir. Araştırma sonucunda, hizmet içi eğitim programının öğretmenlerin TPAB gelişimleri üzerinde anlamlı etkisinin olduğu tespit edilmiştir. Ayrıca öğretmenlerin TPAB gelişiminde teknolojik araçlara ulaşabilme ve öğrencilerin ilgi ve ihtiyaçlarının önemli olduğunu tespit etmiştir.
Archambault ve Crippen (2009) tarafından yapılan çalışmada, 596 öğretmenin
TPAB’larının yedi alt bileşeninin birbiriyle ilişkisini incelemiştir. Araştırma sonucunda, katılımcıların pedagojik bilgi, pedagojik alan bilgisi ve alan bilgisi puanlarının en yüksek düzeyde olduğu ve dolayısıyla bu alanlarda kendilerine güvendikleri fakat bu bilgi alanlarının teknoloji ile birleştirilmesi durumunda kendilerine daha az güvendiklerini tespit etmiştir. Ayrıca, teknoloji ve pedagoji ile teknoloji ve alan arasında düşük bir ilişki, pedagoji ve alan bilgisi arasında ise yüksek bir ilişki bulunduğu ortaya çıkmıştır.
Uğurlu (2009) tarafından yapılan çalışmada, TPAB ile ilgili hazırlanan çalıştaylar
boyunca çıkarmayı amaçlamıştır. Araştırmanın çalışma grubu 40 öğretmen adayı ile
oluşturulmuştur. Araştırmanın sonucunda katılım gösteren tüm adaylarda ölçme ve değerlendirme özellikle de şekillendirici ölçme ve değerlendirme konusunda büyük gelişim gözlendiği tespit edilmiştir.
Landry (2010) tarafından yapılan çalışmada, matematik öğretmenlerinin TPAB
ölçmek için bir anket geliştirmeyi amaçlamıştır. Dolayısıyla bu doğrultuda öğretmenlerin TPAB’larını çeşitli anket ve görüşmelerle ölçmüştür. Araştırmada elde edilen verilerin analizi sonucunda yedi alt boyuttan oluşan TPAB ölçeğinde pedagojik bilgi ve alan bilgilerinin iyi düzeyde olduğu fakat teknolojik bilgilerinin ise zayıf düzeyde olduğu tespit edilmiştir.
Akkoç (2010) tarafından yapılan çalışmada, öğrencilerin matematik dersinde konuları öğrenmede yaşadıkları problemleri teknoloji ile çözebilme yollarını arayan
araştırmacı iki öğretmen adayının TPAB’ını geliştirmeyi amaçlayan programa katılmış ve derslerinde teknolojiyi nasıl bütünleştirdiğine dair gelişimlerini izlemiştir. Araştırmada elde edilen verilerin analizlerin sonucunda öğretmen adaylarının TPAB’larının öğrencilerin yaşadığı problemler üzerinde etkili olduğu tespit edilmiştir.
Adıgüzel (2010) tarafından yapılan çalışmada, ilköğretim okullarının öğretim teknolojileri bakımından donanım durumlarını, sınıf öğretmenlerinin mevcut teknolojileri kullanma yeterlilikleri ve bu teknolojiyi kullanmadaki engel durumları sınıf öğretmenlerinin görüşlerine dayalı olarak belirlemeyi amaçlamıştır. Bu araştırma kapsamında 140 sınıf öğretmeniyle anket ve 14 öğretmenle görüşmeler yapılarak elde edilen verilerin analizi sonucunda genellikle okulların temel öğretim gereçleri bakımından yeterli ancak yansıtıcı özellikteki teknolojik olanaklardan yetersiz olduğunu; sınıf öğretmenlerinin bilgisayar ve bilgisayar teknolojilerinden çok geleneksel öğretim araçlarını kullanmayı tercih ettiklerini ortaya koymuştur.
Jang (2010) tarafından yapılan çalışmada, akıllı tahta ve TPAB ile ilgili birçok
çalışma bulunduğunu ancak bunlar arasındaki ilişkinin tam olarak araştırılmadığını belirterek, gerçek sınıf ortamlarında fen bilimleri öğretmenlerinin TPAB’larını geliştirmek amacıyla akıllı tahta teknolojisi ile akran öğretimi ilişkisi araştırılmıştır. Araştırma sonucunda elde edilen önemli bulgular; fen bilgisi öğretmenlerinin öğrencileri öğrenmeleri konusunda akıllı tahtaları öğretim teknolojileri olarak kullandıkları, akıllı tahtalar öğretmenlerin geleneksel sınıflardaki öğretim güçlüklerini fark etmelerine yardımcı olduklarını ve bu sayede uygun öğretim stratejisinin kullandıklarını ve akıllı tahtanın sınıflara entegrasyonu ve akran öğretimi sayesinde fen öğretmenlerinin TPAB seviyelerinin artırdığını tespit edilmiştir.
Kaya (2010) tarafından yapılan çalışmada, fen ve teknoloji öğretmen adaylarının
fotosentez ve hücresel solunum konularındaki TPAB’ı ve sınıf ortamındaki uygulamaları araştırılmıştır. Çalışmada nicel ve nitel veri toplama tekniklerinin bir arada olduğu üçgenleme yaklaşımı kullanılmıştır. Öğretmen adaylarının TPAB belirlemek amacıyla kavram testi, çizim, bireysel yapılandırılmış mülakatlara dayalı vignetteler, ders planları gibi birçok veri toplama aracı ile veriler elde edilmiştir. Araştırma sonucunda, öğretmen adaylarının konuya ilişkin teknolojik bilgilerinin iyi düzeyde olmadığı, konuyla ilgili kavram yanılgılarına sahip oldukları ortaya koyulmuştur.
Changu ve Ho (2011) tarafından yapılan çalışmada, 335 okul öncesi öğretmenin
TPAB yedi alt bilgi alanlarını incelemiştir. Tayvan’da gerçekleştirilen araştırmada veri aracı olarak ülkenin kendi eğitim içeriğine göre düzenlenen anketler öğretmenlere uygulanmıştır. Araştırma sonucunda okul öncesi öğretmenlerinin Alan Bilgilerinin ve Pedagoji Bilgilerinin TPAB’ın diğer alt boyutlara göre daha iyi düzeyde olduğu, pedagojik