Öğrenme Stilleri İle İlgili Yapılan Çalışmalar

Kılıç (2002); Baskın öğrenme stilinin öğrenme etkinlikleri tercihi ve akademik başarıya etkisi başlıklı tezinde web temelli öğrenmede baskın öğrenme stilinin öğrenme etkinlikleri tercihi ve akademik başarıya etkisi belirleyemeye çalışmıştır. Çalışmasının kuramsal temelini Kolb Öğrenme Stili Envanteri oluşturmaktadır. Bu envanteri uyguladığı deneklerin öğrenme stillerini belirleyerek deneklere ön test uygulamıştır. Daha sonra öğrenme stillerine uygun etkinlikler hazırlayıp, uygulama sonunda son test uygulamıştır. Öğrenme etkinlikleri puanlarını karşılaştırarak elde ettiği puanları baskın öğrenme stiliyle olan tutarlılıklarını incelemiştir.

Yenilmez ve Çakır (2005), çalışmalarında altıncı, yedinci ve sekizinci sınıf öğrencilerinin cinsiyet, sınıf düzeyi ve matematik karne notuna göre matematik öğrenme stillerinin seçiminde farklılıklar olduğunu belirtirken, okul öncesi eğitimi alma durumu ve anne-baba eğitim durumlarına göre matematik öğrenme stillerinin seçiminde farklılık bulunmadığını belirtmişlerdir.

Evin Gencel (2007), çalışmada, eğitim bilimleri alan yazınında önemli bir yere sahip olan Kolb’un deneyimsel öğrenme kuramı hakkında bilgi verilmekte ve bu kuramın bir uzantısı olarak ortaya koyduğu öğrenme stilleri envanterinin (III.Versiyon) Türkçeye uyarlanması sunulmaktadır. Örneklemi 320 öğrencinin oluşturduğu araştırmanın bulguları, Kolb Öğrenme Stilleri Envanteri-III’ ün Türkiye’deki ilköğretim öğrencilerinin öğrenme stillerinin belirlenmesinde kullanılabilecek düzeyde geçerli ve güvenilir olduğunu göstermektedir.

Louange (2007), ilköğretim öğrencilerinin sayı hissi, problem çözme becerileri ve öğrenme-öğretme stilleri arasındaki ilişkilerini belirlemiştir. Öğrencilerin sayı hissi ve problem çözme becerileri arasında anlamlı ilişkiler bulunmuştur. Öğrencilerin sayı hissi ve problem çözme performanslarını geliştirmede öğretim stilinin önemli faktör olduğu görülmüştür Peker ve Mirasyedioğlu (2008) çalışmalarında sınıf öğretmeni adaylarının öğrenme stillerine göre matematiğe yönelik tutumlarındaki farklılıklar incelenmiştir. Öğrenme stillerine

33

göre öğretmen adaylarının tutumlarında özümseyenlerin en düşük ve ayrıştıranların en yüksek olduğu bulunmuştur. Sırmacı (2010), 9. sınıf lise öğrencilerinin öğrenme stilleri ile matematiğe yönelik tutumlarını incelemiştir. Öğrencilerin öğrenme stilleri ile matematiğe yönelik tutumları arasında anlamlı düzeyde olumlu ilişkiler bulunmamıştır. Ayrıca son yıllarda matematik eğitimi alanında öğrenme stili ve problem çözmeyi birlikte ele alan çeşitli araştırmaların yapıldığı belirlenmiştir. Özer (2010) tarafından yapılan çalışmada ise ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin öğrenme stillerinin ve problem çözme becerilerinin öğrencilerin cinsiyetlerine göre değişmediği belirlenmiştir.

Bahar, Özen ve Gülaçtı (2009), çalışmalarında öğrencilerin akademik başarılarının, cinsiyet ve branş durumlarını da göz önüne alarak öğrenme stilleri ile değişip değişmediğini amaçlamaktadır. Araştırmada öğrenme stillerini belirlemek amacıyla Kolb Öğrenme Stili Envanteri uygulanmıştır. Veri analizinde ise bağımsız örnek t-testi, tek yönlü varyans analizi ve Ki kare testi kullanılmıştır. Analizler sonucunda kız öğrencilerin akademik başarı ortalamaları erkek öğrencilerinkinden yüksek çıkarken, öğrenme stillerinin cinsiyete göre farklılaşmadığı görülmüştür. Öğrencilerin kayıtlı olduğu programa göre akademik başarıları arasındaki fark anlamlı bulunmuş, kayıtlı olunan programa göre öğrenme stillerinin farklı olduğu görülmüştür.

Keşan, Yetişir ve Kaya (2011) yaptıkları çalışmada ilköğretim 8.sınıfta öğrenim gören öğrencilerin öğrenme stillerinin matematiğe yönelik tutumlara ve başarıya etkisinin neler olduğunu incelenmiştir. Açık (2013) tarafından yapılan çalışmada, lise öğrencilerinin öğrenme stilleri ve problem çözme becerilerinin belirlenmesi ve lise öğrencilerinin öğrenme stilleri ile problem çözme becerileri arasındaki ilişkinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi amaçlanmıştır. Öğrencilerin aktif yaşantı öğrenme biçimi ile problem çözme yeteneğine güven alt boyutu arasında ve problem çözme becerisi toplam puanı arasında çok zayıf düzeyde pozitif bir ilişki olduğu saptanmıştır. Özgen ve Alkan (2014) tarafından yapılan çalışmada, yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı kapsamında, lise öğrencilerinin öğrenme stillerine uygun öğrenme etkinliklerinin öğrencilerin akademik başarılarını arttırdığı ve problem çözme becerilerini geliştirdiği belirlenmiştir. Buna karşın

34

uygulamanın, öğrencilerin matematiğe yönelik tutumlarında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yaratmadığı görülmüştür.

Genç ve Kocaarslan (2013), çalışmalarında öğretmen adaylarının baskın öğrenme stillerini ortaya çıkarmak ve öğrenme stillerinin cinsiyet, kayıtlı bulundukları öğretmen yetiştirme programı ve bilgiye ulaşma tercihleri gibi çeşitli değişkenler açısından incelemiştir. Araştırmanın örneklemini, 2011-2012 öğretim yılı güz döneminde Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesinde Sınıf öğretmenliği, Fen Bilgisi Öğretmenliği, Sosyal Bilgiler Öğretmenliği ve Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Öğretmenliği Programlarına kayıtlı bulunan öğretmen adayları oluşturmaktadır. Tarama modelinde betimsel bir araştırma olarak tasarlanan bu araştırmada veri toplama aracı olarak Kolb Öğrenme Stili Envanteri kullanılmıştır.

Özgen, Ay, Özsoy ve Alpay (2017), çalışmalarında ortaokul öğrencilerinin cinsiyet, sınıf düzeyi, matematik başarı notu ve matematiği günlük hayatta kullanma algısına göre öğrenme stillerini ve matematiksel problem çözmeye dönük tutumlarını araştırmaktadırlar. Araştırmada tarama modeli kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini beşinci, altıncı, yedinci ve sekizinci sınıflarda öğrenim gören 725 ortaokul öğrencilerinden oluşturmaktadır. Araştırmada Kolb öğrenme stili ölçeği, matematik problemi çözme tutum ölçeği ve kişisel bilgi formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde ki-kare, t-Testi, Kruskal-Wallis ve regresyon analizi yapılmıştır. Yapılan analizler sonucunda, ortaokul öğrencilerinin değiştiren ve yerleştiren baskın öğrenme stillerine sahip oldukları belirlenmiştir. Öğrencilerin cinsiyete göre öğrenme stillerinin ve sınıf düzeyine göre ise problem çözmeye yönelik tutumları arasında manidar farklar bulunmuştur. Başka bir bulguya göre de öğrencilerin matematik başarı notu ve matematiği günlük hayatta kullanma algısı değişkenlerinin öğrenme stilleri ve problem çözmeye yönelik tutumları bakımından anlamlı şekilde farklılaştığıdır.