Öğrencilerin ÖN’lere İlişkin Tutumlarına Yönelik Bulguların

Web tabanlı eğitim veren kurumların dikkate alması gereken bir husus öğrencilerin tutumlarıdır ( Daniels & Christie 2000).

Literatür incelendiğinde Bradley ve Boyle (2004b), Kay ve Knaack (2008), Türel (2008), Torres, Marriott ve Ramos (2009), Baki ve Çakıroğlu (2010)ve Cameron ve Bennett (2010) yaptıkları çalışmalarda öğrencilerin ÖN’lere karşı tutumlarının olumlu olduğu bulguları ile çalışmamızın bulguları örtüşmektedir. Diğer bir deyişle literatürde yapılan çalışmalarda öğrencilerin ÖN’lere karşı olumlu bir tutum sergilediklerini ortaya koymaktadır. Bu durum çalışmamızın tutumlara yönelik sonuçlarıyla paralellik göstermektedir.

Araştırmamızda web tabanlı yabancı dil eğitiminin ÖN desteği ile yapıldığı Deney grubuna çalışmada kullanılan ÖN’lere yönelik tutumlarını belirlemek amacıyla 40 maddeden oluşan likert ölçeği uygulanmıştır. Uygulanan bu ölçeğin sonuçları göz önüne alındığında öğrencilerin kullanılan ÖN’lere yönelik olumlu tutumlar sergilediği ortaya çıkmıştır. Tutum ölçeği öğrencilerin kullanılan ÖN’leri ilginç, eğlenceli bulduklarını, bu materyallerle daha rahat öğrendiklerini, öğrendiklerini daha kolay hatırladıklarını ve bilgilerinin kalıcılığında olumlu bir etkiye sahip olduğunu ortaya çıkarmıştır. Yapılan kalıcılık testinde deney grubunun ön test ve kalıcılık testi arasında KG1 ile karşılaştırıldığında daha kısmi bir düşüşün yaşanması, öğrencilerin tutum ölçeğinde ÖN’lerin kalıcılığına dair etkisi ile çıkan sonuç birbirini destekler nitelikte görülmektedir.

Ceylan’ın (2008) Ege Üniversitesi Eğitim Fakültesi Bilgisayar ve Öğretim Teknolojileri Eğitimi Bölümünde okuyan 40 kişilik birinci sınıf öğrencisiyle ÖN’ler üzerine yaptığı çalışmasında ÖN değerlendirme formundan aldığı bulgularda çalışmamızda olduğu gibi öğrencilerin ÖN’lere karşı olumlu tutumlar sergilediklerini ortaya koymuştur.

Schibeci ve arkadaşlarının (2008) öğrenme nesnelerinin Avusturalya ve Yeni Zelanda’daki okullarda kullanımını değerlendirdikleri çalışmada ikinci araştırma sorusu olan ‘Öğrenme nesneleri öğrencilere nasıl yararlıdır?’ sorusuna yönelik bulgularında ÖN’lerin öğrenciler açısından çeşitli faydalarının olduğunu belirtmişler ve öğrencilerin ÖN’leri motive edici, eğlenceli buldukları sonucuna varmışlardır. Çalışmanın dikkat

çekici bir sonucu ise geleneksel sınıf yaklaşımlarına direnç gösteren, çekingen ve içine kapanık ya da akademik başarıları düşük olan öğrencilerin bilinçli bir şekilde ÖN’lerle yapılan aktiviteleri irdelemesi ve sınıfta rahatsız edici hareketleri olan öğrencilerin ÖN’lerle yapılan derslere aktif olarak katılmalarıdır. Buna ek olarak okur-yazarlık becerileri az olan öğrencilerin bazı ÖN’lerde kavramlarla ilgili bilgilerin metin yerine çeşitli araçlarla vermesinin bu öğrencilerin daha iyi öğrenme sağladıklarını ortaya koymuşlardır. Yine bu çalışmada öğrencilerin ÖN’lere karşı tutumlarının olumlu olduğu sonucu çalışmamızın sonuçları ile benzerlik göstermektedir.

Lowe ve arkadaşlarının (2010) Avusturalya ve Yeni Zelanda’daki ilkokul ve ortaokullarda kullanılmak üzere tasarladıkları ÖN’lerin kullanışlılığı ve etkililiğini araştırdıkları çalışmalarında öğrencilerin öğrenme nesnelerinden yenilikçi olması ve görsel olarak çekiciliği gibi sebeplerle hoşlandıklarını ifade etmişlerdir. Bu sebepler ÖN’lere karşı öğrencilerinin tepkilerinin ve tutumlarının pozitif olmasına katkıda bulunmaktadır. Öğrenciler bu çalışmada da ÖN’lere karşı olumlu bir tutum sergilemişlerdir. Ayrıca Donovan ve Nakhleh (2007) çalışmalarında web tabanlı hazırladıkları derslere karşı öğrencilerin tutumlarının olumlu olduklarını belirtmişlerdir.

Çakıroğlu (2010) 9. Sınıf matematik müfredatına uygun öğrenme nesnelerinin öğrenci başarına etkisini ve öğrencilerin öğrenme nesnelerine karşı tutumları belirlemeye çalıştığı araştırmasında belirlemeye yönelik çalışmasında diğer gruplarla kıyaslandığında sadece öğrenme nesneleri kullanılan gruptaki öğrencilerin tutumlarında anlamlı bir artış tespit etmiştir. Ayrıca Yarar (2010) sosyal bilgiler dersinde öğrenme nesneleri kullanımının öğrencilerin başarı, kalıcılık ve tutumlarına yönelik etkilerini belirlemeye çalıştığı araştırmasında çalışmada yer alan öğrencilerin öğrenme nesnelerine karşı olumlu tutumlar sergiledikleri ortaya koymuştur. Çakıroğlu (2010) ve Yarar’ın (2010) tutumlara yönelik sonuçlarıyla çalışmamızın bu noktadaki sonuçları örtüşmektedir.

Araştırmamızda, yalnızca öğrencilerin ÖN’lere yönelik tutumlarını belirlemeye çalışmamıza rağmen, literatürde yer alan ÖN’lere yönelik olarak öğretmenlerinde tutumlarını belirlemeye çalışan birtakım araştırmalarda (Celebrate Work Package7, 2004; Schibeci vd., 2008; Türel 2008) öğretmenlerinde ÖN’lere karşı olumlu bir tutum sergilediklerini ortaya koymuşlarıdır. Baki ve Çakıroğlu’da (2010) matematik

müfredatına uygun olarak hazırladıkları ÖN’leri internete aktararak lise 9. sınıf öğrencileriyle ÖN’ler üzerine yaptıkları uygulama ve değerlendirmeye yönelik çalışmalarında, öğretmenlerin alışık oldukları öğretme şekillerinden farklı olmasından kaynaklanan sıkıntılarına rağmen, ÖN’lerin öğrenme ve motivasyon üzerine etkilerine dair olumlu görüş bildirdiklerini aktarmaktadırlar. Bu durum hem öğrencilerin hem de öğretmenlerin ÖN’lere karşı benzer olumlu tutumlar sergilediklerini ortaya koymaktadır. Öğretmenlerin de ÖN’lere karşı tutumlarının olumlu olduğunu ortaya koyan başka araştırmalar da literatürde mevcuttur. McCormick ve Li’nin (2009) yılında öğrenme nesnelerinin kullanımı üzerine Avrupa’daki okullarda yaptıkları geniş ölçekli çalışmalarında öğretmenlerin ÖN’lere karşı olumlu tutum sergiledikleri sonucuna varmışlardır.

Kay (2009:1809-1910) yaptığı çalışmada 2007 yılında yaptığı Knaack’le birlikte yaptıkları bir çalışmada literatürde yaptıkları çalışmada 58 tane öğrenme nesnesi ile ilgili çalışmayı değerlendirmişler ve bunlarda sadece 8 tanesinin nesne kullanımı üzerine olduğunu belirtmişlerdir. Bu 8 çalışmada da öğrenme nesnelerinin öğrenciler ve öğretmenler tarafından olumlu olarak değerlendiğini ortaya koymuşlardır. Bu durum hem öğretmenlerin hem de öğrencilerin ÖN’lere karşı tutumlarının olumlu olduğu yönündedir. Öğrenciler bakımından bulunan sonuç çalışmamızın sonuçlarıyla da paralellik göstermektedir.

Derslerde kullanılan materyallere karşı hem öğrencilerin hem de öğretmenlerin olumlu tutum sergilemeleri materyallerin her iki grup tarafından kabul gördüğü anlamına gelmektedir. Böyle bir çift taraflı kabullenme derste kullanılan materyalin etkililiğini artıracağı sonucuna varmamızı sağlayabilir. Çünkü materyalin hem öğretenler hem de öğrenenler tarafından sevilmesi durumunda kullanılan materyalin etkisini artırma olasılığı yüksek olacaktır. Öğrenme Nesnelerine karşı bu çift tarafları olumlu tutum bu materyali öğretim ortamlarında önemli kılmaktadır.