• Sonuç bulunamadı

Erişkin Yaş Grubunda Toplumda ve Hastanede Kazanılan Stafilokok İnfeksiyonlarıCommunity and Hospital Acquired Staphylococcal Infections in Adults (1658 Defa Görüntülendi)

N/A
N/A
Protected

Academic year: 2021

Share "Erişkin Yaş Grubunda Toplumda ve Hastanede Kazanılan Stafilokok İnfeksiyonlarıCommunity and Hospital Acquired Staphylococcal Infections in Adults (1658 Defa Görüntülendi)"

Copied!
6
0
0

Yükleniyor.... (view fulltext now)

Tam metin

(1)

Toplumda ve Hastanede Kazanılan

Stafilokok İnfeksiyonları

Bilgehan AYGEN*, Emine SEHMEN*, Üner KAYABAŞ*, Bülent SÜMERKAN**, Mehmet DOĞANAY*

* Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı ** Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi, Mikrobiyoloji Anabilim Dalı, KAYSERİ

ÖZET

Yetmiflalt› stafilokok infeksiyonlu olgunun klinik, laboratuvar ve tedavi özellikleri gözden geçirildi. Elliüç (%70) olguda infeksiyon etkeni Staphylococcus aureus, 23 (%30) olguda ise koagülaz negatif stafilokoklard› (KNS). Elliüç S. aureus suflunun sekizi (%15), 23 KNS suflunun 12’si (%52) metisiline dirençli bulundu. K›rkal-t› (%61) hastada alt hastal›k vard›. S. aureus’a ba¤l› infeksiyonu olan hastalar›n 18’inde (%34) ve KNS’lere ba¤-l› infeksiyonu olan olgular›n 18’inde (%78) infeksiyon hastane kaynakba¤-l›yd›. K›rkalt› (%61) hastaya sepsis, 23 (%30) hastaya yumuflak doku infeksiyonu, dört (%5) hastaya endokardit, iki (%3) hastaya akci¤er infeksiyonu ve bir (%1) hastaya plevral ampiyem tan›lar› kondu. S. aureus sepsisli olgular›n %32’sinde infeksiyon kayna¤› yumuflak doku, KNS infeksiyonlu olgular›n %94’ünde infeksiyon kayna¤› damar içi kateterdi. Hastalardaki an-timikrobiyal tedavi hastal›¤›n ciddiyeti ve suflun metisilin direncine göre belirlendi. Yirmiiki hastaya vankomi-sin verildi. Üç (%4) hastada çeflitli komplikasyonlar geliflti ve üç (%4) hastada da sekel kald›. Yedi (%9) olgu ise kaybedildi.

A

Annaahhttaarr KKeelliimmeelleerr :: Stafilokoklar, Stafilokok ‹nfeksiyonlar›, Metisilin Direnci.

SUMMARY

Community and Hospital Acquired Staphylococcal Infections in Adults Clinical and laboratory findings and therapeutical features of 76 patients with staphylococcal infection ha-ve been evaluated. Staphylococcus aureus was isolated in 53 (70%), and coagulase negatiha-ve staphylococci (CNS) in 23 (30%) patients. Methicillin resistance was found to be 8 (15%) among the S. aureus isolates and 12 (52%) among CNS. Fourtysix of 76 (61%) patients had an underlying disease. Eighteen (34%) patients with infection due to S. aureus and 18 (78%) patients with infection due to CNS had hospital acquired infection. Fourtysix of 76 (61%) patients were diagnosed as sepsis, 23 (30%) soft tissue infection, 4 (5%) endocarditis, 2 (3%) pneumonia, I (I%) pleural empyema. Primary site of infection was soft tissue in 32 % of patients with S. aureus sepsis and intravenous catheter in 94% of patients with coagulase negative staphylococcal sepsis. Antimicrobial therapy was determined according to severity of disease and methicillin resistance of strain. Vancomycin therapy was given in 22 patients. Three of 76 (4%) patients developed different complications and three patients recovered with some sequelae. Seven of 76 (9%) patients died.

K

(2)

GİRİŞ

Stafilokok infeksiyonları ile sık karşılaşılmaktadır. Stafilokoklar hem toksinleri aracılığı ile hem de lokal ve sistemik yayılım sonucu bir çok infeksiyona ne-den olurlar. Bağışıklığın baskılanması ve bazı hazırla-yıcı faktörler sonucu mortalitesi yüksek ciddi infeksi-yonlarla karşılaşılmaktadır (1-3). Koagülaz negatif stafilokoklar (KNS) nozokomiyal bakteriyemilerin ve özellikle malignitesi olan immün yetmezlikli hastalar-da sepsisin önde gelen nedenlerinden biridir Kate-ter, şant ve prostetik kapak infeksiyonlarından en sık izole edilen etkenler KNS’lerdir (4-9). Antibakteriyel tedavi alanındaki ilerlemelere rağmen ciddi stafilo-kok infeksiyonlarının tedavisinde halen güçlüklerle karşılaşılmaktadır. Özellikle son yıllarda metisiline di-rençli stafilokok infeksiyonlarında önemli oranda ar-tış olmuştur (2,10-12).

Bu çalışmada 76 stafilokok infeksiyonlu olgunun klinik, laboratuvar ve tedavi özellikleri retrospektif olarak gözden geçirildi.

MATERYAL ve METOD

Ocak 1990 ve Aralık 1995 yılları arasında stafi-lokok infeksiyonu tanısı konan ve yatırılarak takip edilen hastaların dosyaları retrospektif olarak ince-lendi. Hastalardaki infeksiyon yeri, alt hastalıkları ve konulan tanı kaydedildi. Hastaların hastaneye yatış-larından 72 saat ve daha fazla sürede gelişen stafilo-kok infeksiyonları hastane infeksiyonu kabul edildi. Hastaneye yattıkları sırada infeksiyonu olan ve etken olarak stafilokok izole edilen hastalardaki lar ise hastane dışında gelişen stafilokok infeksiyon-ları olarak değerlendirildi.

Stafilokok infeksiyonu tanısı için, belirlenebilen infeksiyon odağından direkt preparattan Gram yön-temiyle boyama ve kültür rutin olarak yapıldı. Sepsis ve endokardit düşünülen olgulardan kan kültürleri alındı. Kültürde üreyen stafilokoklar standart bakte-riyolojik yöntemlerle identifiye edildi. Disk diffüzyon yöntemiyle antibiyotik duyarlılıkları belirlendi. Meti-silin direnci NCCLS kriterlerine göre disk diffüzyon yöntemiyle Oksasilin (1 µg) diski kullanılarak araştı-rıldı (13).

Sepsis tanısı (14) konulan, kan ve/veya primer infeksiyon odağından stafilokok izole edilen olgular stafilokok sepsisi kabul edildi.

Damar içi kateteri olan olgularda, sepsisin klinik bulguları ile beraber kan ve/veya kateter ucu kültür-lerinden stafilokok izole edildiğinde katetere bağlı stafilokok sepsisi tanısı kondu (15-17).

Hastalara verilen antimikrobiyal tedavi ve süresi,

uygulanan cerrahi girişimler, gelişen komplikasyon-lar, sekeller ve ölüm oranı kaydedildi.

SONUÇLAR

Stafilokok infeksiyonu tanısı konan 76 hastaya ait dosya incelendiğinde hastaların 46’sının (%60) er-kek, 30’unun (%40) kadın olduğu görüldü. Yaş orta-lamaları 43.9±18.1 (minimum: 17, median: 46, maksimum: 78) yıl idi. İnfeksiyon etkeni 53 (%70) olguda Staphylococcus aureus, 23 (%30) olguda KNS’lerdi. Elliüç S. aureus suşunun sekizi (%15), 23 KNS suşunun ise 12’si (%52) metisiline dirençliydi. Hastaların 46’sında (%61) alt hastalık vardı (Tablo 1). S. aureus’a bağlı infeksiyonu olan hastaların 35’inde (%66) infeksiyonun hastane dışında, 18’inde (%34) ise hastanede, KNS infeksiyonu olan hastalarda ise infeksiyonun beş (%22) hastada hastane dışında ve 18 (%78) hastada hastanede geliştiği saptandı.

Kırkaltı (%61) hastaya sepsis, 23 (%30) hastaya yumuşak doku infeksiyonu, dört (%5) hastaya endo-kardit, iki (%3) hastaya akciğer infeksiyonu ve bir (%1) hastaya plevral ampiyem tanıları konuldu (Tablo 2).

Tablo 1. Stafilokok İnfeksiyonlu Olguların

Özel-likleri. Özellikler Sayı % Hasta Sayısı 76 Erkek 46 60 Kadın 30 40 Etken

Metisiline duyarlı S. aureus 45 59

Metisiline dirençli S. aureus 8 10

Metisiline duyarlı KNS* 11 15

Metisiline dirençli KNS* 12 16

Alt hastalık

Diabetes mellitus 20 26

Kronik böbrek yetmezliği 11 15

Serebrovasküler hastalık 8 11

Kalp kapağı hastalığı 4 5

Kanser 2 3

Siroz 1 1

İnfeksiyon gelişme yeri

Hastane dışı infeksiyon 40 53

Hastane infeksiyonu 36 47

* Koagülaz negatif stafilokok a

(3)

İnfeksiyon odağı açısından değerlendirildiğinde S. aureus’a bağlı 28 sepsis olgusunun dokuzunda (%32) yumuşak doku, altısıda (%21) damar içi kate-ter, beşinde (%18) solunum sistemi, ikisinde (%7) ü-riner sistem, birinde (%4) yumuşak doku infeksiyo-nu+osteomiyelit, birinde (%4) santral sinir sistemi in-feksiyonu saptandı. Dört (%14) olguda ise infeksiyon kaynağı belirlenemedi. Bu hastaların dokuzunda (%32) alt hastalık vardı. Hastane dışı infeksiyonu olan 17 sepsis olgusundan izole edilen S. aureus suşlarının tümü metisiline duyarlıydı. Hastane kay-naklı sepsisi olan 11 olgudan izole edilen suşlarının altısı (%55) metisiline dirençliydi. KNS’lere bağlı 18 sepsisli olgunun 17’sinde (%94) infeksiyon kaynağı damar içi kateter, birinde (%6) ise yumuşak doku in-feksiyonuydu. Onbeş (%83) hastada alt hastalık

var-dı. İzole edilen hastane kaynaklı 17 KNS suşunun 12’si (%71) metisiline dirençliydi (Tablo 3).

Yumuşak doku infeksiyonu tanısı konan 23 hasta-nın 16’sında diabetes mellitus başta olmak üzere bir alt hastalık vardı. Ondokuz olguda etken S. aure-us, dört olguda ise KNS’lerdi (Tablo 2). S. aureus suşlarının ikisi metisiline dirençliydi. KNS suşlarında metisilin direnci saptanmadı.

Endokardit tanılı dört olgunun ikisinde romatiz-mal kalp hastalığı vardı. Diğer olgulardan birine aort ve mitral kapak replasmanı, birine ise aort kapak replasmanı yapılmıştı. Dört olgunun kan kültürlerin-den de S. aureus izole edildi (Tablo 2). İki hastanın ekokardiyografisinde vejetasyon gösterildi. İzole edi-len suşlar metisiline duyarlıydı.

Tablo 2. Stafilokok İnfeksiyonlu Olguların Tanılarına Göre Dağılımı.

S. aureus KNS

Tanı Hastane dışı Hastane Hastane dışı Hastane Toplam (%) Ölen hasta

infeksiyon infeksiyonu infeksiyon infeksiyonu sayısı

Sepsis 17 11 1 17 46 (61) 3 Yumuşak doku infeksiyon 14 5 3 1 23 (30) -Endokardit 2 2 - - 4 (5) 3 Akciğer infeksiyonu 1 - 1 - 2 (3) 1 Plevral ampiyem 1 - - - 1 (1) -Toplam 35 18 5 18 76 7

* Koagülaz negatif stafilokok

Tablo 3. Stafilokok Sepsisli Olguların İnfeksiyon Odaklarına Göre Dağılımı.

S. aureus KNS*

Tanı Hastane dışı Hastane Hastane dışı Hastane Toplam

infeksiyon infeksiyonu infeksiyon infeksiyonu

Damar içi kateter

infeksiyonu - 6 - 17 23

Yumuşak doku

infeksiyonu 9 - 1 - 10

Solunum sistemi infeksiyonu 2 3 - - 5

Üriner sistem infeksiyonu 1 1 - - 2

Yumuşak doku infeksiyonu

+ osteomiyelit 1 - - - 1

Santral sinir sistemi

infeksiyonu 1 - - - 1

Kaynağı belirlenemeyen 3 1 - - 4

(4)

Akciğer infeksiyonu tanısı konan iki olgudan bi-rinde etken S. aureus, diğebi-rinde KNS olarak sap-tandı (Tablo 2). Kronik obstrüktif akciğer hastalığı olan her iki olguda da geçirilmiş viral solunum siste-mi infeksiyonunu takiben nekrotizan akciğer infeksi-yonu tablosu gelişmişti. Nazotrakeal aspirasyonla alı-nan pürülan materyallerden, saf kültür halinde izole edilen S. aureus ve KNS suşu metisiline duyarlıydı.

Plevral ampiyem tanılı olguda hastalık yeterli te-davi edilmemiş akciğer infeksiyonu sonrası ortaya çıkmıştı. Plevral sıvıda gram pozitif küme yapmış koklar görüldü. Kültürde ise metisiline duyarlı S. au-reus izole edildi.

Hastalardaki antimikrobiyal tedavi klinik tablo-nun ağırlığı ve stafilokok izolatının metisilin direnci-ne göre belirlendi. Metisilidirenci-ne dirençli suşlarda vanko-misin tedavisi verildi. Metisiline duyarlı suşlarda anti-biyotik duyarlılık deneyleri sonuçlarına göre tedavi yapıldı. Ciddi infeksiyonu olan hastalarda rifampisin veya aminoglikozid grubu bir ajan tedaviye eklendi. Yaşayan hastalarda tedavi süresi tanıya göre değiş-mekle beraber yedi gün ile altı hafta arasında değişi-yordu. Derin yumuşak doku infeksiyonu olanlarda antimikrobiyal tedavi ile birlikte infeksiyon odağını ortadan kaldırmaya yönelik cerrahi girişimler uygu-landı. Ampiyem tanılı olguda ise göğüs tüpü ile dre-naj yapıldı. Hastalarda kullanılan tedavi protokolleri Tablo 4’te gösterildi.

Yetmişaltı stafilokok infeksiyonlu olgudan sepsis tanısı konan üç (%4) hastada çeşitli komplikasyonlar gelişti. Üç (%4) olguda ise sekel kaldı. Kronik böbrek yetmezliği olan bir hastada katetere bağlı enterobak-ter bakenterobak-teriyemisi, bir hastada stafilokoksik pnömoni ve ampiyem, bir hastada ise stafilokoksik pnömoni, pnömotoraks, endokardit ve femur başında osteomi-yelit saptandı. Bu hastada kalça çıkığı gelişti ve ope-re edildi. Operasyon sonrası sekel olarak bacakta

kı-salık kaldı. Enterobakter bakteriyemisi geçiren olgu-da akut böbrek yetmezliği kronik böbrek yetmezliği ile sonlandı. Yumuşak doku infeksiyonu+osteomiye-lit sonrası sepsis gelişen bir diğer olguda da kronik osteomiyelit gelişti.

Stafilokok infeksiyonu tanısı alan 76 olgunun ye-disi (%9) kaybedildi. Bunların üçü sepsis, üçü endo-kardit ve biri akciğer infeksiyonu olgusu idi. Üç en-dokarditli olgu serebral emboli, üç sepsisli olgu sep-tik şok ve organ yetmezliği ve bir stafilokoksik akci-ğer infeksiyonu olan olgu pulmoner emboli sonucu kaybedildi.

TARTIŞMA

Stafilokok infeksiyonları oldukça farklı klinik bul-gularla seyreder. Stafilokoklar toksinleri ile oluştur-dukları hastalıkların yanısıra deri, yumuşak doku, de-rin doku, çeşitli organ infeksiyonları ve sepsis, endo-kardit gibi ciddi infeksiyonlara neden olurlar (1,8). Son yıllarda yapılan çalışmalarda gram pozitif bakte-rilerin özellikle stafilokok sepsislerinin görülme sıklı-ğındaki artış dikkat çekicidir (9,18). Özellikle KNS’le-re bağlı bakteriyemi insidansı artmıştır (9). Center for Disease Control and Prevention 1986-1989 yıl-ları arasında tüm nozokomiyal bakteriyemilerin %55’inin gram pozitif bakterilere bağlı olduğunu ve bunların %27’sini KNS’lerin oluşturduğunu bildirmiş-tir (18). KNS’ler damar içi kateter, protez kalp ka-pakları, kalp pilleri, ortopedik cihazlar, serebrospinal sıvı şantları, peritoneal diyaliz kateterlerine bağlı in-feksiyonlarında en sık izole edilen etkenlerdir (4-9,19). Stafilokok infeksiyonlarının gelişiminde kona-ğın savunma mekanizmaları ve bakteriyel virulans arasındaki denge oldukça önemlidir (1,8). Yaptığımız bir çalışmada aderan ve slime faktör pozitifliğinin birlikte olduğu KNS suşlarının daha patojen olduğu saptanmıştır (20). Chuard ve arkadaşları in vivo ola-rak kronik yabancı cisim infeksiyonlarında antimik-robiyal ajanların S. aureus’a karşı öldürücü etkileri-nin azaldığını göstermişlerdir (21). İmmün yetmezlik, immünosupresif tedavi, malignite, diabet, uzun süre-li hastanede kalma gibi faktörler sistemik infeksiyon oluşumuna zemin hazırlar (1,22). Çalışmamızda has-taların %61’inde alt hastalık vardı. KNS’lere bağlı in-feksiyonu olanların %78’inde hastane inin-feksiyonu saptandı. KNS sepsisli olguların %94’ünde ise infek-siyon kaynağı damar içi kateterdi. Bu sonuç KNS’le-rin büyük çoğunlukla nozokomiyal infeksiyon etkeni olarak ortaya çıktığını göstermektedir.

S. aureus bakteriyemisi çoğunlukla lokal bir in-feksiyon odağına sekonder olarak gelişir. Olguların 1/3’ünde ise herhangi bir odak saptanamayabilir (1).

Tablo 4. Stafilokok İnfeksiyonlu Olgularda

Tedavide Uygulanan Antibiyotikler.

Tedavi Hasta sayısı

Vankomisin 22

Ampisilin / sulbaktam 22

Birinci kuşak sefalosporin +

aminoglikozid 14

Birinci kuşak sefalosporin 8

Vankomisin + rifampisin 5

(5)

S. aureus bakteriyemisi ile ilgili yapılan bir çalışma-da hastaların primer infeksiyon oçalışma-dağının olup olma-masına göre iki grupta incelenmesi önerilmiştir (3). Saptanabilir primer infeksiyon odağı olanlar yaşlı, alt hastalığı olanlar ve bakteriyeminin hastanede ge-liştiği hastalardır. Bu grupta infektif endokardit geliş-me sıklığı %3, geliş-metastatik odak görülgeliş-me sıklığı ise %10 olarak bildirilmiştir. Saptanabilir primer infeksi-yon odağı olmayan, bakteriyemisi hastane dışında gelişen ve daha genç olan grupta infektif endokardit gelişme sıklığı %57, metastatik odak gelişme sıklığı %93 olarak belirlenmiştir. Çalışmamızda S. aureus sepsisi tanısı koyduğumuz olguların %86’sında pri-mer infeksiyon odağı belirlenebilmiştir. Bu hastaların birinde metastatik infeksiyon, birinde metastatik in-feksiyon ile birlikte infektif endokardit gelişti.

Deri infeksiyonuna neden olan stafilokoklar için de en sık rastlanan S. aureus’tur. S. aureus burun taşıyıcılarında ve deride bulunabilir. Hastalığın orta-ya çıkabilmesi için deride orta-yara, orta-yanık, orta-yabancı cisim gibi lokalize veya diabet, immünosupresif tedavi gibi sistemik predispozan bir faktör gereklidir. Lokal pi-yojenik infeksiyonlar derin dokulara yayılabilir ve bakteriyemiye neden olabilirler (1,22). Yumuşak do-ku infeksiyonu tanısı koyduğumuz hastaların % 70’inde diabetes mellitus olmak üzere bir alt hastalık vardı ve %83’ünde etken S. aureus’tu. S. aureus sepsisli hastaların ise %32’sinde primer infeksiyon odağı yumuşak dokuydu.

Stafilokoklar bakteriyel endokarditin önemli et-kenleridir (1,19,23). Son yıllarda S. aureus ve KNS’lere bağlı nozokomiyal endokarditlerdeki artışın önemli bir klinik problem olduğu belirtilmektedir (24-26). İntravenöz ilaç kullanma alışkanlığı olanlar-daki doğal kapak endokarditlerinin %25-35’i, prostetik kapak endokarditlerinin ise %10-15’i S. aureus’a bağlıdır (19). Stafilokoksik endokarditlerde tanı güçlüğünün yanısıra mortalite ve morbidite de çok yüksektir (24,27). Mortalite oranı %30-65 ara-sında değişmektedir (27). Endokardit tanısı koyduğu-muz dört hastanın ikisinde romatizmal kalp hastalığı vardı. İkisinde ise kapak replasmanı yapılmıştı. Bu hastaların tümünde etken S. aureus’tu. Antimikrobi-yal tedavi ve destek tedavisine rağmen üç hasta kay-bedildi.

S. aureus’a bağlı organ infeksiyonları lokal veya hematojen yayılım sonrası ortaya çıkabilir. Pnömoni hematojen yolla veya inhalasyon sonucu gelişir. İn-halasyon sonrası gelişen pnömoniler yaşlı, alt hasta-lığı olanlarda ve genellikle influenza infeksiyonların-dan sonra görülür. Akut ampiyem, S. aureus

pnö-monisi veya akciğer infeksiyonu sonrası direkt yayı-lımla ortaya çıkar (1). Akciğer infeksiyonu tanısı koy-duğumuz olgulardan birinde etken S. aureus, birde ise KNS idi. İkisinbirde birde viral solunum sistemi in-feksiyonu öyküsü vardı. Ampiyemli olguda ise infek-siyon stafilokoksik pnömoni sonrası ortaya çıkmıştı. Bu olguda parenteral antibiyotik tedavisi ile beraber göğüs tüpü uygulanmıştır.

Stafilokoklarda tedaviyi etkileyen en önemli so-run son yıllarda giderek artan oranlarda görülen me-tisilin direncidir (2,10-12). Meme-tisiline dirençli S. au-reus taşıyıcısı olan, uzun süreli bakım hastalarında stafilokok infeksiyonlarının gelişme riski daha fazla-dır (10,28). Metisiline dirençli S. aureus suşları me-tisiline duyarlı suşlara göre daha virulan nozokomi-yal patojenlerdir (11,28). Son yıllarda nozokominozokomi-yal KNS infeksiyonlarında da metisilin direnci önemli bir problem haline gelmiştir (19,23). Karchmer ve arkadaşları KNS’lere bağlı prostetik kapak endokar-ditlerinde %79 oranında metisilin direnci bulmuşlar-dır (23). Metisiline dirençli stafilokok infeksiyonları-nın tedavisinde seçenek glikopeptit antibiyotikler-dir. Çalışmamızda hastane dışı stafilokok infeksiyon-larında metisilin direnci saptanmadı. Hastane kay-naklı S. aureus suşlarında %44, KNS suşlarında % 67 oranında metisilin direnci saptandı.

Sonuç olarak stafilokok infeksiyonları sık görül-mektedir. Özellikle damar içi kateter kullanımına bağlı KNS infeksiyonlarındaki artış dikkat çekicidir. Nozokomiyal stafilokok suşlarındaki metisilin direnci önemli bir sorun olarak karşımıza çıkmaktadır. Stafi-lokok infeksiyonlu hastalarda, infeksiyon gelişme ye-ri, tuttuğu sistem, metisilin direnci ve alt hastalık te-davi açısından göz önünde bulundurulması gereken en önemli noktalardır.

KAYNAKLAR

1. Waldvogel FA. Staphylococcus aureus (including toxic shock syndrome). In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R (eds). Principles and Practise of Infectious Diseases. Fo-urth edition, New York: Churchill Livingstone, 1995: 1754-77.

2. Turnidge J, Grayson ML. Optimum treatment of stahy-lococal infections. Drugs 1993;45(3):353-66.

3. Nolan CM, Beaty HN. Staphylococcus aureus bactere-mia. Current clinical patterns. Am J Med 1976;60: 495-500.

4. Bertone SA, Fisher MC, Mortensen JE. Quantitative skin cultures at potential catheter sites in neonates. Infect Control Hosp Epidemiol 1994;15:315-8.

5. Arnow PM, Quimosing EM, Beach M. Consequences of intravascular catheter sepsis. Clin Infect Dis 1993;16: 778-84.

(6)

6. Raad II, Hohn DC, Gilbreath J, et al. Prevention of cent-ral venous catheter-related infections by using maximal sterile barrier precuations during insertion. Infect Control Hosp Epidemiol 1994;74:557-70.

7. Elliot TSJ, Faroqui MH, Armstrong RF, Hanson GC. Gu-idelines for good practise in central venous catheterizati-on. J Hosp Infect 1994;28:163-76.

8. Archer GL. Staphylococus epidermidis and other coa-gulase-negative staphylococci. In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R (eds). Principles and Practise of Infectious Di-seases. Fourth edition, New York: Churchill Livingstone, 1995:1777-84.

9. Martin MA, Pfaller MA, Wenzel RP. Coagulase-negative staphylococcal bacteremia. Mortality and hospital stay. Ann Intern Med 1989;110:9-16.

10. Muder RR, Brennen C, Wagener MM, et al. Methicillin -resistant staphylococcal colonization and infection in a long-term care facility. Ann Intern Med 1991;114:107-12.

11. Peacock JE, Moorman DR, Wenzel RP, Mandell GL. Methicillin-resistant Staphylococcus aureus: Microbiolo-gic characteristics, antimicrobial susceptibilites, and as-sessment of virulence of an epidemic strain. J Infect Dis 1981;144:575-82.

12. Kayser FH. Methicillin and glycopeptide resistance in staphylococci: a new threat? Curr Opin Infect Dis 1995; 8 (Suppl 1):7-11.

13. National Committee for Clinical Laboratory Standards. Performance standards for antimicrobial disk susceptibi-lity tests. Fourth edition; Approved standard. NCCLS do-cument M2-A4, Villanova, Pa.: NCCLS, 1990. 14. Bone RC. Sepsis, the sepsis syndrome, multi - organ

fa-ilure: A plea for comparable definitions. Ann Intern Med 1991;114:332-3.

15. Rello J, Coll P, Prats G. Laboratory diagnosis of cathe-ter-related bacteremia. Scand J Infect Dis 1991;23: 583-8.

16. Maki DG, Weise CE, Sarafin HW. A semiquantitative cul-ture method for identifying intravenous-catheter-related infection. N Eng J Med 1977;296:1305-9.

17. Benezra D, Kiehn TE, Gold JWM, et al. Prospective study of infections in indwelling central venous catheters using quantitave blood cultures. Am J Med 1988; 85:495-8.

18. Bone RG. Gram-positive organisms and sepsis. Arch In-tern Med 1994;154:26-34.

19. Karchmer AW. Staphylococcal endocarditis. Laboratory and clinical basis for antibiotic therapy. Am J Med 1985; 78 (Suppl 6B):116-27.

20. Aygen B. Sehmen E, Sümerkan B, Doğanay M. Koagü-laz-negatif stafilokoklarda slime yapımı ve aderans. Türk Mikrobiyoloji Cemiyeti Dergisi (Baskıda).

21. Chuard C, Lucet JC, Rohner P, et al. Resistance of Staphylococcus aureus recovered from infected foreign body in vivo to killing by antimicrobials. J Infect Dis 1991;163:1369-73.

22. Swartz MN. Cellülitis and subcutaneous tissue infections. In: Mandell GL, Bennett JE, Dolin R (eds). Principles and Practise of Infectious Diseases. Fourth edition, New York: Churchill Livingstone, 1995:909-28.

23. Karchmer AW, Archer GL, Dismukes WE. Staphylococ-cus epidermidis causing prosthetic valve endocarditis: microbiologic and clinical observations as guides to the-rapy. Ann Intern Med 1983;98:447-55.

24. Watanakunakorn C. Staphylococcal endocarditis. Curr Opin Infect Dis 1996;9:105-8.

25. Sanabria TJ, Alpert JS, Goldberg R, Pape LA, Cheese-man SH. Increasing frequency of staphylococcal infecti-ve endocarditis. Experience at a uniinfecti-versity hospital, 1981 trough 1988. Arch Intern Med 1990;150:1305-9.

26. Fernandez - Guerrero ML, Verdejo C, Azofra J, de Gor-golas M. Hospital -acquired infections endocarditis not associated with cardiac surgery: an emerging problem. Clin Infect Dis 1995;20:16-23.

27. Korzeniowski O, Sande MA, The National Collaborative Endocarditis Study Group. Combination antimicrobial therapy for Staphylococcus aureus endocarditis in pati-ents addicted to parenteral drugs and in nonaddicts. A prospective study. Ann Intern Med 1982;97:496-503. 28. Mulligan ME, Murray-Leisure KA, Ribner BS, et al.

Met-hicillin-resistant Staphylococcus aureus: A consensus review of the microbiology, pathogenesis, and epidemi-ology with implications for prevention and management. Am J Med 1993;94:313-28.

YAZIŞMA ADRESİ: Dr. Bilgehan AYGEN

Erciyes Üniversitesi Tıp Fakültesi,

Klinik Mikrobiyoloji ve İnfeksiyon Hastalıkları Anabilim Dalı,

38039-KAYSERİ

Referanslar

Benzer Belgeler

The result of this study indicates that SSB's experience has a positive significant effect on the shari‟ah compliance disclosure.This implies that more

The Tigecycline Evaluation and Surveillance Trial (TEST) çalışması 2004 yılında ABD’de farklı coğrafi bölgelerden izole edilen 3.989 Gram negatif ve Gram pozitif klinik

KNS ve S.aureus izolatlarının KKA’da biyofilm oluşturma oranları arasında anlamlı fark sapta- nırken (sırasıyla %40.3; %85.8, p< 0.001), PCR ile S.aureus

sta şair ve yazar Attila İlhan, Ak­ tüel dergisindeki röportajında bazı ölen Türk şairlerinin eşcinsel ol­ duklarını açıklamasının ar­ dından Milliyet

Türk topraklarında olan Kerkük’te geçti. O yıllarda Arap­ ça, Farsça öğrendi ve edebiyat alanında ilk adımlarım attı. İstanbul’a dönüşünde irfan ordusuna katılan

Bu çalışmada hastanemize gelen çeşitli klinik materyallerden izole edilen 58 metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) ve kan kültürlerinden izole edilen 29

Kalptc tck yarasl olanlarda ya§ama oram, birden yok yaraSl bulunanlardan; vLiclldunda tck yarasl olan vc c~lik eden ba§ka organ yarasl olmayanlarda ya§ama oram, birdcn

Bunlar, düşük, orta (geçiş) ve yüksek yoğunlukta bitki dağılımı olarak verilmektedir. Batık bitki tabakası için farklı bitki