Tuz gölü, Yavşan tuzlası (Konya) ve çevresinin florası

(1)

farklı iklim tiplerinin bulunmasından dolayı çok zengin bir floraya sahiptir. Türkiye de Avrupa-Sibirya, İran-Turan ve Mediterranean olmak üzere üç ayrı fitocoğrafik bölgenin bulunması, yurdumuz florasının zengin olmasını sağlayan önemli bir etkendir.

Türkiye florası üzerine yapılan çalışmalar 1700’li yıllardan itibaren başlamıştır. Türkiye coğrafik konumu, jeomorfolojik yapısı, değişik iklim tiplerinin oluşmasına sebep olmuştur. 1842’de İsviçreli botanikçi Boissier’in Anadolu da yaptığı geziler, Türkiye Florasının araştırılmasında önemli bir yer tutar. Boissier’in Balkanlardan Hindistan’a kadar olan bölgenin bitkilerini içine alan “Flora Orientalis” adlı eseri Türkiye bitkilerini kapsayan önemli bir kaynaktır (Boissier 1867-1888). Daha sonra birçok botanikçi Anadolu’nun farklı bölgelerinden bitki toplamışlardır. Özellikle “Flora of Turkey and East Aegean Islands” adlı eserinin yayınlanmasından sonra Türk Botanikçilerinin çalışmaları hızlanmış ve Türkiye florasına her yıl yeni taksonlar ilave edilmiştir (Özhatay ve ark. 1994, 1999).

Türk botanikçiler arasında Konya ilindeki ilk floristik çalışmalar Prof.Dr. Hikmet Birand’la başlar. Birand, Tuz gölü ve Karapınar erozyon sahasında yaptığı çalışmalarla tanınır. Konya ili sınırları içerisinde en ayrıntılı floristik çalışmayı başlatanlar arasında yer alan Prof. Dr. A.Rıza Çetik’tir (Dural 1985). Çetik ve arkadaşlarının yaptıkları çalışmalarla Konya ilinin yurdumuzda floristik açıdan en iyi bilinen iller arasında olmasını sağlamışlardır. Bu çalışmalardan elde edilen sonuçlar bir eserde toplanarak Çetik ve arkadaşları tarafından yayınlanmıştır (Çetik ve ark. 1982).

Araştırma alanımıza yakın çevrelerde ve illerde çeşitli araştırıcılar tarafından bazı floristik çalışmalar yapılmıştır. Bunlardan bazıları Zohary (1973) Birand’ın Tuz gölü çalışmasından yararlanarak Anadolu için bazı birlikler tespit etmiştir. Düzenli (1976) Hasan Dağını fitososyolojik ve fîtoekolojik yönden araştırmıştır. Çetik (1982) yılında Tuz gölü çevresindeki buğday tarlalarındaki yabancı ot birliklerini tespit etmiştir. Çetik ve Ark (1982) Konya-Aksaray ve Hirfanlı Barajı yörelerinden topladıkları bitki örneklerini liste halinde sunmuşlardır. Bağcı ve ark. (1994) içerisinde tuzcul olanlar olan Karapınar bölgesinin flora ve vejetasyonunu ile ilgili

(2)

çalışmalar yapmışlardır. Araştırma bölgesine yakın diğer çalışmalar şunlardır; Obruk Yaylası ve Karacadağ (Karapınar) Florası (Dural 1985), Başarakavak, Tatköy ve Altınapa Barajı (Konya) Arasında Kalan Bölgenin Florası (Yıldıztugay 2006), Takkalı Dağlarının (Konya) Florası (Dural ve ark. 1984), Loras, Çal ve Kızılören Dağları (Konya) Florasına Katkılar (Tatlı ve ark. 1993), Kızılören-Hüyük-Derbent (Konya) Arasında Kalan Bölgenin Florası (Durukan 2002), Ardıçlı-Bahçesaray-Beykavağı (Konya) Arasında Kalan Bölgenin Florası (İpekci 2005), Sultan Dağları, Doğanhisar (Konya) Bölgesinin Florası (Ocakverdi 1984) ve Bozkır-Çumra Apa Barajı ve Hadim (Konya) Arasında Kalan Bölgenin Florası (Tugay 2003).

Araştırma yaptığımız alan Türkiye’nin Van gölünden sonra ikinci büyük gölü olan Tuz gölü ve buradaki Tekel Yavşan Tuzlası işletmesi arazisidir. Araştırma alanımızda tuz konsantrasyonunun yüksek olması nedeni ile sucul bitkilere rastlanmaz. Göl kenarlarında akarsu etkisinde kalan bölgelerde tuza dayanıklı seyrek bitki örtüsüne rastlanır.

Tuz gölü ile ekolojik olarak ilişkili olan Kulu gölü, Samsan gölü, Tersakan gölü, Eşmekaya gölü ve Hirfanlı barajı gölü gibi değişik karakterde, irili ufaklı pek çok sulak olan mevcuttur. Birbiriyle ilişkili olan bu alanların farklı karakterlerde oluşu, farklı habitat istekleri olan değişik türde ve çok zengin olan bir yaban hayatının oluşmasına imkan sağlayan, eşine az rastlanır değerde sulak olanlar kompleksi oluşturmakta ve bu durum Tuz Gölü’nün önemini daha da artırmaktadır.

Araştırmamızın amacı, şimdiye kadar ayrıntılarıyla tam olarak ortaya konulmamış olan ülkemiz florasına ait yeni bulgular elde etmek ve araştırma için seçilen, Cihanbeyli Tuz gölü, Tekel Yavşan Tuzlası bölgesinin bitki türlerini tespit ederek Türkiye Florasına katkıda bulunmaktır.

(3)

2. MATERYAL VE METOT

Araştırma materyalini 2000-2001 ve 2006 yıllarında yapılan arazi çalışmaları sonucunda toplanan bitki örnekleri oluşturmaktadır. Bitkilerin değişik vejetasyon devrelerine rastlayan Mart-Eylül ayları arasında yapılan arazi çalışmaları sonrasında 270 civarında bitki örneği toplanmıştır. Toplanan bitkiler arazide numaralandırılıp preslenmiş ve yaygın herbaryum tekniklerine göre kurutularak kartonlara yapıştırılmıştır. Teşhis edilen bitki örnekleri Selçuk Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi KON Herbaryumu’nda bulunan bitkilerle karşılaştırılmış ve muhafaza edilmek için buraya konulmuştur.

Araştırma alanının iklimi ile ilgili Cihanbeyli’ye ait veriler Cihanbeyli Meteoroloji İşleri Müdürlüğü’nden elde edilmiştir. Bölgenin iklimini karakterize edecek çeşitli özellikler Prof.Dr.Yıldırım AKMAN’ın İklim ve Biyoiklim kitabından faydalanılarak De Martonne-Gottman, De Martonne ve Emberger formulleri ile ortaya çıkarılmıştır (Akman 1990).

Araştırma bölgesinin jeolojisi ile ilgili bilgiler Konya Maden Teknik ve Arama Genel Müdürlüğü Jeoloji Etütleri Dairesi’nden temin edilerek inceleme alanının jeoloji haritası çizilmiştir.

Araştırma alanındaki büyük toprak gruplarına ait bilgiler Konya kapalı havzası toprakları adlı kaynaktan alınmış ve kısaca açıklanmıştır (Topraksu Genel Müdürlüğü 1978).

Toplanan bitki örnekleri teşhis edilirken Davis tarafından yazılan “Flora of Turkey” adlı eserden faydalanılmıştır (Davis 1965-1988). Ayrıca aynı kaynaktan faydalanılarak Tuz Gölü ve çevresinden başka araştırıcılar tarafından toplanan bitkilerde bu çalışmada verilerek bitki adının önüne“*” işareti koyulmuştur.

Ayrıca bitkilerimiz Selçuk Üniversitesi Fen Edebiyat Fakültesi KON Herbaryumu’nda bulunan bitkilerle karşılaştırılmıştır. Bitkilerin tür isimleri yazılırken sadece geçerli olan tür adı ve otör dikkate alınıp sinonimler belirtilmemiştir. Türlerle ilgili bilgilerin yazılmasında şu sıra takip edilmiştir. Bilimsel adı, otör adı, araştırma alanından toplandığı yer, yükseklik, toplandığı tarih, toplayıcı adı ve numarası, endemik olup olmadığı ve biliniyorsa fitocoğrafik bölge adı. Teşhisi yapılan taksonların tezimizde veriliş sırası Davis tarafından Türkiye Florası ciltlerinde uygulanan filogenetik sisteme göre yapılmıştır. Daha önce bölgede

(4)

toplanan taksonlar da listeye ilave edilmiştir.

Tezimizde tartışma bölümünde ise genellikle Konya ili ve yakın çevresinde daha önce yapılan çalışmalar ile tezimizde bulunan sonuçlar familya, cins ve fitocoğrafik bölge seviyesinde karşılaştırılmaları yapılmıştır.

Bitki isimlerinin otör adları R.K.Brummitt ve C.E.Powel (1992) tarafından yazılan Authors of Plants Name adlı eserden kontrol edilerek gerekli düzeltmeler yapılmıştır.

(5)

3. ARAŞTIRMA ALANININ DURUMU 3.1. Coğrafik Durumu:

Araştırma alanı Konya, Ankara ve Aksaray il sınırları içerisinde yer alan Tuz Gölündeki önemli bir tuz üretim alanı olan Tekel Yavşan Tuzlası ve çevresini kapsamaktadır (Şekil 3.1; Şekil 3.2).

Araştırma sahası Cihanbeyli’den doğu istikametine doğru gidildiğinde 20 km çeker. Cihanbeyli’den Tuz Gölüne kadar yol kenarları ekinler, ya da yavşanlıklar içinden geçer. Araştırma sahamız ve çevresi Orta Anadolu’nun en kurak bölgesi, bundan dolayı da hububat ziraatı bazı seneler pek bereketsiz olduğu için bu civar köyleri koyunculukla uğraşırlar. Onun için yavşanlıklar orada hep sürülmüş değildir.

Araştırma alanımız İnsu deresinin eski deltasıdır. Buradan yürüyerek veya dekoville birkaç dakikada gölün kıyısına ulaşılır. Uzakta bu ıssız beyaz ovayı çevreleyen ve güneşin gökteki yerine elvan elvan renklere bürünen çıplak step dağlan görülür.

Tuz Gölü stepin ortasındadır. İkinci Cihan Harbinden önce Anadolu’da yavşan stepinin kapladığı saha çok daha genişti ve mera olarak faydalanılıyordu. Harpten sonra traktörlerin sayesinde yavşanlıklar, sürülerek ekin tarlasına çevrildiği için daralmış, bundan dolayı da bilhassa koyun sürüleri tarafından daha intensif olarak yayıldığı için vejetasyonu da çok yozlaşmıştır. Çünkü hayvan mevcudu daralan meralara paralel olarak azalmamış, bilakis artmıştır (Birand 1961).

Yavşan birliğinin karakter türü olan Artemisia santonicum L.’in yayıldığı saha çok geniştir; Tuz Gölünden Kök boğazına kadar koyun ve keçiler tarafından kemirilmiş olan bu yan çalı nisan başlarında sürdüğü zaman, Poa bulbosa L. bunların arasına boz mavimtırak bir halı sermiş olur. Kısa fasıllarla artık senelik ve çok senelik olan bitkiler sürmiye ve çiçeklenmeye başlayarak mayıs ayında birliğe alaca bulaca bir Aspekt vermiş olurlar. Bunlar Poa bulbosa, Ziziphora tenuior L., Androsace maxima L., Trigonella aurantiaca Boiss., Rochelia disperma (L.fil) C.Koch var. disperma, Muscari longipes Boiss., Stipa hohenackeriana Trin. & Rupr. var. hohenackeriana, Hordeum murinum L. subsp. murinum, Achillea wilhelmsii C.Koch, Astragalus lydius Boiss., Teucrium polium L., Onobrichis armena Boiss. & Huet (Birand 1961).

(6)

edildiği için Artemisia santonicum birliğinin örtüş derecesi %40 -%60’ı geçmez. Bunlardan yalnız Poa bulbosa, Nisan ve Mayıs aylarında 4-5 örtüş derecesi gösterir. Zaten bunların çoğunu bitki sürgün verir vermez koyunlar yer tüketir. Çünkü civar köylerin koyun sürüleri sık sık tuz yalatmak için gölün kıyısına sürülür. Haziran sonlarında Artemisia santonicum birliği yolunmuş tavuğa döner. Yarıya kadar kemirilmiş olan yavşan öbekleri arasında toprak çırılçıplak sırıtır. Yavşanların arasında artık hayvanların iltifat etmediği tek tük Noaea mucronata (Forssk.) Aschers. & Schweinf. subsp. mucronata, Eryngium campestre L. var. virens Link, Peganum harmala L., Euphorbia macroclada Boiss., Centaurea virgata Lam. gibi hepsi çok senelik olan bitkilere rastlanır. Pek nadiren de olsa Salsola inermis ve Camphorosma monspeliaca L. subsp. monspeliaca’da görülür ki bunlarda toprağın hafif tuzlu olduğuna delalet ederler. Artemisia santonicum çünkü pek tuza dayanıklı değildir. Bu sanki bir cetvelle çizilmiş gibi kesin olan çorakçıl birliklere dayandığı sınırda da çok iyi görülür (Birand 1961).

Tuz gölü Anadolu’nun ortasında; Türkiye’nin büyüklükte ikinci gölüdür. Kuzey-Güney doğrultusunda uzunluğu 99 km, Doğu-Batı yönünde genişliği 35 km’dir. Gölün kapladığı alan 1100 km2 ve denizden yüksekliği 899 m’dir. Tuz Gölü’nü Eşmekaya ve Dondurma dereleri besler. Fakat bunların hiç biri göle ulaşamaz. En büyükleri olan Melendiz çayı bile yazın Aksaray civarındaki bataklıklarda göle ulaşmadan kurur.

Kışın göl havzası su ile dolar; yazın, Koçhisar körfezi civarında derince olan bazı kesimlerden başka her yeri kurur. Su buharlaştıktan sonra birkaç milimetreden 30 santimetreye kadar kalınlıkta bir tuz kabuğu bırakır. Yavşan ve Koçhisar tuzlarından tuz istihsal olunur. Taşman’a (1945) göre gölün suyundan litrede 104 gr Na; 3.9 gr K, 0.3 gr Ca, 120 gr Mg, 20 gr S04, 188 gr Cl vardır ve suyun özgül ağırlığı

1.225 kadardır.

Göl suyunda daima çok tuz vardır; çünkü doğu kenarlarında jips serisi yağmur suları ile yıkandıkça tuzları göle katılır. Göl havzasının menşei tektoniktir ve neojen sonlarına doğru büyük bir göl ile kaplanmış olan büyük Orta Anadolu çöküntüsünün içinde küçük bir çöküntü olarak teşekkül etmiştir. Bu, Tuz Gölünün çevresindeki teraslardan da anlaşılmaktadır. Göl kenarındaki terasların seviyesi gölün şimdiki seviyesinden 5 m kadar yüksektir. İnsu deresinin meydana getirdiği Yavşan deltasının

(7)

göl dolduğu zaman en yüksek oluşu da gösteriyor ki neojen de Tuz gölünün su seviyesinin 5 m yüksek olması gerekir. Çünkü İnsu deresi eski deltasının meydana gelebilmesi için Tuz gölünün her halde daha yüksek ve İnsu deresinin de daha büyük (daha kuvvetli) olması icap eder. Halbuki İnsu bugün artık oralara bile ulaşamamaktadır (Birand 1961).

Hiç şüphe yok ki gölün o zamanlarda akıntısı yoktu. Suyu da çok tuzlu idi. Gölün kapladığı alan, şimdikinden belki bir buçuk misli büyük idi. Göl sonradan büzülmüş, bu günkü haline gelecek kadar küçülmüştür (Birand 1961).

(8)

(9)

(10)

3.2. Çalışma Alanındaki Büyük Toprak Grupları

3.2.1. Sierozem Topraklar

Bu toprakların bulunduğu yerlerde yıllık ortalama yağış genellikle yılın serin mevsimlerine isabet eder. Doğal bitki örtüsü genellikle yavşan, yumak otu, delisarı, gelincik, sorguç otu, püsküllü ot ve yıllık dikenlerdir. Bu bitkiler en fazla yağış alan ilkbahar aylarında süratli bir gelişme gösterirler. Fakat yağışın yetersiz veya hiç olmadığı, buna karşılık buharlaşmanın çok fazla olduğu kurak ve sıcak yaz aylarında sararıp kururlar. Bu sebeple doğal bitki örtüsü cılız ve seyrektir (Şekil 3.3).

Ana madde çoğunlukla dördüncü zamana ait göl orijinli, çok kireçli, beyaz ve gri renkli, gevşek genç tortullar ile yine fazla kireçli vadi dolguları ve kalker kayalarıdır. Bulundukları topografya düz-düze yakın, meyil ise en çok % 6’dır. Halen çoğunluğunda kuru tarım yapılmaktadır.

Sierozemler ABC horizonlarına sahip zonal topraklar olmalarına rağmen az olan yağışın serin aylara isabet etmesi, yazların sıcak ve çok kurak geçmesi, toprak oluşumunu fiziksel ve biyolojik yönden kısıtlamaktadır. Bu nedenle profil teşekkülü genellikle zayıf olmaktadır. Bu topraklarda esas toprak oluşum amaliyesi kalsifikasyondur. Ancak yağış çok az olduğundan kireç birikmesi toprak yüzeyine çok yakın görülür. Profilde ayrıca karakteristik jips birikmesi de mevcuttur. Bu topraklarda ana madde çok genç dolgular olduğundan alt katlarda tuzluluk görülebilmektedir. Kil birikmesinin A horizonundan taşınma suretiyle olmaktan ziyade yerinde oluştuğu kuvvetle muhtemeldir. Sierozemlerin büyük çoğunluğu rüzgar erozyonuna maruz olduğundan genellikle A ve C horizonları halinde görülmektedir (Konya Kapalı Havzası Toprakları 1978).

3.2.2. Hidromorfik Alüviyal Topraklar

Bu topraklar esasında Alüviyal topraklardır. Akarsular veya göller tarafından oluşturulmuşlardır. Profil teşekkülü olmadığından azonal topraklara dahil olurlar. Yaşlı olanlar profil teşekkülüne sahip olduğundan interzonal sırada mütalâa edilirler (Şekil 3.3).

Bu toprakların özel iklimi yok, fakat özel bitki örtüsü vardır. Bunlar su seven ve tuza dayanıklı kamış, saz, yosun, acı ayrık ve kova otudur. Topografya düz veya

(11)

içbükey, meyil düz-düze yakındır.

Hidromorfik Alüviyallerin ana maddesi Alüviyal toprakların ki ile aynı olup içinde bulunduğumuz zamanın (quaterner) genç dolgularıdır. Bu toprakların en önemli karakteri isminden de anlaşılacağı gibi her zaman yaş olmalarıdır. Bu nedenle genel olarak sürüm yolu ile tarıma elverişli değildirler. Ancak dikkatli ve entansif tedbirlerle toprak yer yer işlenebilir. Yaşlık çok yüksek olan taban suyundan ileri gelmektedir. Yılın büyük kısmında toprak yüzeyinden biraz aşağıya düşebilmektedir. Esas olarak çayırlık, sazlık ve mera şeklinde görülen bu topraklarda yer yer bataklıklar bulunur.

Toprakların devamlı su ile doymuş olması oksidasyona mani olup redüksiyona yol açmakta ve böylece toprakta renk lekeleri ve gley teşekkül etmektedir. Gley katı genellikle 30 cm’den itibaren başlamaktadır. Hidromorfik Alüviyal topraklarda saz, kamış ve çayır otlarının kök, sap ve yaprakları çok fazla bulunduğundan organik madde miktarı yüksektir (Konya Kapalı Havzası Toprakları 1978).

3.2.3. Kahverengi Topraklar

Kahverengi topraklar genellikle yıkanmanın sınırlı ve yıllık ortalama yağışın 250-400 mm olduğu sahalarda bulunmaktadır. Yağışın az oluşu bu topraklar için karakteristik olan kireç birikmesi dediğimiz kalsifikasyonun teşekkülünü sağlar. Yıllık ortalama sıcaklık 11.5 °C’dir. Doğal bitki örtüsü, yavşan, yumak, kekik ile çeşitli dikenlerden ibaret kısa boylu bozkır bitkileridir (Şekil 3.3).

Ana madde üçüncü zamana ait kalker, marn veya marno kalkerdir. Topografya esas olarak düz, ondüleli ve hafif dalgalıdır. Bu toprakların büyük kısmı kuru tarımda kullanılmaktadır. Toprak derinliği yetersizdir. Meyilli ve taşlı olan önemli bir kısmı da mera şeklinde değerlendirilmekte; sulu tarım ile bağ-bahçe küçük sahalara inhisar etmektedir.

Kahverengi topraklar arid bölgelerin A (B) C profiline sahip zonal topraklarındandır. Konya, Merkez, Obruk Bucağı yakınlarında tetkik edilen NP 16/24 No.lu örnek profile göre kültür altındakiler de A1, diğerlerinde A horizonunun kalınlığı 10-30 cm, rengi nemli ve kuru iken kahverengi veya sarımsı kahverengidir. Bünye tın veya killi tın, yapı granüler veya blok, kıvam kuru iken yumuşak veya

(12)

hafif sert, nemli iken dağılır, yaş iken hafif yapışkan veya yapışkan, hafif plastik veya plastiktir. Yer yer taşlılık görülür. Serbest CaCO3 ve kök dağılımı çoktur. B horizonuna geçişte hudut, 2.5-6.5 cm kalınlık (belirli) ile düzgün topografya gösterir (Konya Kapalı Havzası Toprakları 1978).

3.2.4. Alüviyal Topraklar

Alüviyal topraklar A ve C horizonlarına sahip akarsu ve göl orijinli depozitlerin meydana getirdiği ve muhtelif zamanlarda gelen sedimantasyonun durumuna göre profilinde çeşitli katlar bulunan genç ve derin topraklardır. Özel bir iklime ve doğal bitki örtüsüne sahip değildirler. Alüviyal toprakların en fazla yayılım gösterdiği alan Konya ovasıdır. Havza büyük akarsulardan yoksun bulunduğundan akarsuların oluşturduğu alüviyaller daha ziyade ovaya açılan yan derelerin yelpazeleri üzerinde bulunur. Bu nedenle ana madde esas itibariyle quaternere ait silt büyüklüğündeki materyal olmakla beraber diğer şartların etkisi ile tınlı kumdan kile kadar değişen materyale de rastlamak mümkündür. Şöyle ki akarsuların ovaya açıldığı yerlerde kaba (kumlu), yelpazenin orta kısımlarında orta (şiltli) ve yelpazenin uç kısımlarında ince (killi) materyal bulunur (Şekil 3.3).

Eski göl sedimentlerinin oluşturduğu alüviyallerde ana madde esas itibariyle kildir ve çoğunlukla fosil ihtiva eder. Bazı hallerde bu eski göllerin sahillerine doğru gidildikçe bünyenin şilt ve kuma dönüştüğü görülür.

Akarsuların oluşturduğu alüviyaller düz, düze yakın meyillerde ve düzgün topografyada yer alırlar. Bu nedenle akarsu alüviyalleri genellikle geçirgenlikleri normal olan, iyi drenajlı, tuzluluk ve alkalilik problemleri olmayan, iyi kuru ve sulu tarım topraklarıdır. Bunlarda kaba bünye bazı yerlerde problem teşkil edebilir.

Eski göllerin oluşturduğu alüviyaller çoğunlukla iç bükey topografya arz ederler. Ayrıca bünyenin de ağır ve yavaş geçirgen olması bu topraklarda drenaj bozukluğu ile tuzluluk ve alkalilik problemi meydana getirir. Bu nedenle genellikle iyi tarım toprakları sayılmazlar. Alüviyal topraklar havzada çoğunlukla kuru ve sulu tarımda kullanılmaktadırlar. Alüviyal topraklarda önemli özellikler bünye, tuzluluk, alkalilik, drenaj ve rüzgar erozyonudur (Konya Kapalı Havzası Toprakları 1978).

(13)

3.2.5. Kırmızı-Kahverengi Topraklar

Kırmızı-kahverengi topraklar kendilerine çok benzeyen arid bölgeleri zonal ve kalsifikasyan süreçli kahverengi topraklar ile birlikler meydana getirirler. Yıllık ortalama yağışın 300-400 mm olduğu yerlerde görülen bu topraklarda yağışın azlığı alt kısımlarda kireç ve jips birikmesine yol açar. Oluştuğu yerlerde yıllık ortalama ısı 12.3 °C olup kahverengi toprakların oluşturduğu ısıdan daha yüksektir. Bu fazla ısı demirin oksidasyonunu artırarak toprağın daha kırmızı renk almasına yol açar. Doğal bitki örtüsü kahverengi topraklarda görülen yıllık bozkır bitkileri ve dikenlerdir.

Ana madde çoğunlukla kireç kayası, marn ara tabakalı marnokalker ve çakıllı eski depozitlerdir. Ana madde olarak genellikle sığ topraklarda sert kalker, derin topraklarda ise çakıllı eski depozitler bulunur. Bu topraklarda yaygın olan topografya hafif dalgalı veya dalgalı olup meyil % 6-20’dir. Çoğunlukla kuru tarımda kullanılmaktadırlar (Şekil 3.3).

Kırmızı-kahverengi topraklar da A (B) C horizonlu zonal topraklardır. Toprakların derinliğini kısıtlayan en önemli faktör erozyon olup bunu ana maddenin sertliği izler. Bu nedenle havzada tam bir toprak gövdesine ancak erozyon hasarına uğramamış, yumuşak ana maddeye sahip yerlerde rastlanmaktadır. Bu toprakların önemli özellikleri meyil, derinlik, erozyon ve taşlıktır (Konya Kapalı Havzası Toprakları 1978).

(14)

(15)

3.3. Araştırma Alanının Jeolojisi

Tuz Gölü Havzası, çaprazvari yapısal bir depresyon içinde yer alan NW-SE yönlü karalar arası bir havzadır Kuzeyinde Ankara yükselimi, doğusunda Kırşehir Masifi, güneyinde Toros dağları ve batısında Sivrihisar-Bozdağ masifi ile çevrelenmiştir (Şekil 3.4).

Tuz Gölü Havzasının Orta Anadolu sedimanter havzaları içinde kalınlığı 10.000 metreye varan sedimanter istifleri bulundurması ve yüzeyde hidrokarbon emareleri gözlenmesi nedeniyle önemli bir yeri vardır (Sonel ve ark., 2003).

Üst Senoniyen-Alt Orta Eosen süresince Tuz Gölü Havzası Haymana mıntıkasıyla kuzeybatıya doğru tek ve devamlı bir depresyon oluşturmuştur. Orta Eosen kireçtaşlarının depolanmasından sonra Tuz Gölü Havzası, yükselen Haymana havzasından Karacadağ yükseliminin doğu kanadı boyunca uzanan bir fay zonu ile ayrılmıştır.

Kuzey-Kuzeydoğuya doğru Çankırı Havzasıyla bağlantısı Paleosen devrinde meydana gelmiş ve Tuz Gölü Havzasının NW-SE yönlü fay zonları ile sınırlanmış bir graben halini alışı Orta Eosen-Oligosen boyunca devam etmiştir.

Oligosen sonrasında veya Miyosen döneminde meydana gelen esas deformasyondan sonra, Neojen esnasında yer yer depolanma havzaları oluşmuş ve bu havzalarda değişik kalınlıkta volkaniklerle göl kireçtaşları dahil karasal sedimanterler birikmiştir.

Tuz Gölü, havzanın takriben doğu kenarını takip eden Aksaray fay zonunda Küredağ formasyonu, Algli kireçtaşı veya Üst Senoniyen klastikleri (Haymana formasyonu) üzerinde uyumlu bir şekilde yer alır. Havza kenarına yakın yerlerde kaba kumtaşları ve konglomeralar depolanmış olup, bunlar yanal olarak ve yukarı doğru lagüner, kıyısal ve sığ deniz kil taşlarına geçer.

Tuz Gölü Havzasını çevreleyen masiflerin belirli bir şekilde metamorfik olan kayaçlarının Alt Paleozoyik, büyük bir ihtimalle Kambiriyen yaşlı oldukları tahmin edilmektedir ve muhtemelen Kaledoniyen orojenezi esnasında metomorfize olmuştur. Bunların üzerinde Silüriyen graptolitli şistleri yer alır (Tarhan & Kara 2005).

(16)

(17)

3.4. Araştırma Bölgesinin İklim Özellikleri

3.4.1. Genel Durum

Cihanbeyli ilçesi 38° 39’ enlemi 32° 56’ boylamlarında yer alır. İlçe merkezinin denizden yüksekliği 969 m’dir. Konya ilinin en geniş toprağa sahip ilçesidir. Konya’nın tahıl ambarı olarak bilinen Cihanbeyli Altınekin, Sarayönü, Kulu, Haymana ilçeleri ve Aksaray ili ile komşudur. İlçenin Güney ve Güneybatısı Bozdağ, Kuzeybatısı ise İnsuyu kasabasının kenarında bulunan dağlarla çevrilidir. Diğer yerleri genelde ovalık alandır.

Cihanbeyli ilçesi dalgalı bir arazi yapısına mevcuttur. Konya ilinin en önemli platosu Cihanbeyli platosudur. Karasal iklim kuşağında kalan bu geniş ve yüksek düzlükte doğal bitki örtüsünü step bitkileri oluşturmaktadır. Haymana platosundan ayrılan Cihanbeyli platosu tuz gölünün batısını bütünüyle kaplayarak Altınekin, Sarayönü, Kadınhanı, Ilgın yörelerine kadar uzanır. Genellikle kalker yapılı olan bu platonun ortalama yükseltisi 1000 m’dir. Cihanbeyli bölgesine az yağmur düştüğünden bozkır manzarası arz etmektedir. Ağaçlar genellikle sulak kesimde göründüğünden orman bulunmaz. Cihanbeyli Meteoroloji İstasyon Müdürlüğünden alınan 10 yılın ortalamalarına dayanan veriler incelendiğinde iklim elemanlarının yıl içindeki değişimleri şu şekilde sıralayabiliriz.

Tuz Gölü Anadolu’nun ortasındadır. Burada iklim tamamiyle kontimental özellikler gösterir. Gölün hemen kıyısında maalesef meteoroloji istasyonu yoktur. Eskiden yavşan tuzlasında, kurulduğu zaman, bir meteoroloji istasyonu varmış. Şimdi bu istasyondan eser kalmadığı gibi rasatları hakkında da bir kayıt ele geçirmek mümkün olmamıştır. Bununla beraber bu bölgenin iklim şartlarını oldukça emin olarak tahmin etmek kabildir. Çünkü Tuz Gölü, Ankara-Konya-Kırşehir üçgeni içindedir. Bu üç meteoroloji istasyonunun rasatlarında büyük bir benzerlik vardır. Nitekim Şekil:5’de görüldüğü gibi, ortalama ısı, üçünde de şaşılacak kadar büyük bir benzerlik gösterir. Sonra ısı ekstremlerinde aynı mutabakat vardır. Mesela Ankara’da azami ısı +38°C ve -28.2°C, Kırşehir’de +38°C ve -28°C’dir. Buna göre Orta Anadolu iklimi, ısı bakımından çetindir. Bu hal günlük ısı farklarında da öyledir ve 20°C’yi bulabilir.

(18)

3.4.2. Sıcaklık

Hava sıcaklığı rasat siperi içerisinde (gölgede) ölçülür. Cihanbeyli Meteoroloji İstasyonundan alınan son on yılın sıcaklık ortalaması 12.30 °C’dir. En soğuk ay Ocak ayı ortalaması -0.8 °C, en sıcak ayı Temmuz ayı ortalaması 25.8 °C’dir. Ocak ayında ~6.7 °C’yi bulan ortalama minimum sıcaklık mart ayına kadar sarktığı gözlenir. Mart ayı uzun yıllar incelendiği zaman minimum sıcaklık ortalamasının -4.7°C ile 1987 yılında görülmüştür, son 20 yıl içerisinde minimum sıcaklık ortalaması mart ayında 1987 yılı hariç (-) 0o’nin altına düşmemiştir. Şu ana kadar bölgeden düşük sıcaklık 6 Şubat 1972’de -24.3 °C olarak ölçülmüştür. Maksimum sıcaklık ise 30 Temmuz 2000 yılında 41.5 °C olarak ölçülmüştür.

Uzun yıllar ortalaması yıllara göre incelendiğinde bir önceki yılın aynı ile bir sonraki yılın aynı ayı arasında çok farlılıklar gözlenmektedir. 1999 yılı Ocak ayı ortalama sıcaklığı 2.5 °C olmuş iken 2000 yılı Ocak ayı ortalaması -4.8 °C olmuştur. Yaz günleri olarak bilinen yüksek sıcaklığın (Maksimum) 25 °C ve daha fazla yukarı çıktığı günler Nisan ayında başlayıp Ekim ayında sona ermektedir (Çizelge 3.2).

3.4.3. Yağış

Topografik şartlarla yakın ilgisi bulunan yağış kısa mesafelerde diğer meteorolojik elemanlara göre daha fazla değişim gösterir. Cihanbeyli Meteoroloji İstasyonunun son on yıl ortalamasına göre yıllık yağış miktarı 322.5 mm’dir. Yıllık yağış grafiği incelendiğinde en kurak ayların Temmuz, Ağustos ve Eylül ayları olduğu görülür. Bu ayların on yıllık ortalamasına bakıldığı zaman 5 mm’yi bulmadığı görülür. Ortalama yağışa bakıldığı zaman en fazla yağış mart ve nisan aylarıdır. Bölgede yağışlı geçmiş günler sayısı son on yıla göre 82.8 gündür. Aralık ve Nisan ayında ayın on günü yağışlı geçmiş olup Temmuz, Ağustos, Eylül aylarında ise 2-3 gündür. Uzun yıllara bakıldığında Temmuz, Ağustos ve Eylül aylarında yağışın hiç olmadığı görülür. Günlük en çok yağış miktarı 48.6 mm ile 3.5.1980 yılında tespit edilmiştir. Aylık en fazla yağış Mayıs 1980 yılında 122.5 mm olarak ölçülmüştür (Çizelge 3.2).

Ankara’da senelik ortalama 340.7 mm, Konya’da 334.9 mm, Kırşehir’de 377.3 mm’dir, fakat Tuz Gölü havzasında yağışlar daha azdır. Tuz Gölünün 20 km batısında olan Cihanbeyli ile 12 km doğusunda olan Şereflikoçhisar’da yağışlar

(19)

ölçülmüştür. Yağışların sene içinde dağılışı da aynı seyri takip etmekte yani kışın daha çok olmakta ve Mayıs için karakteristik olan yükseliş rasatlarda görülmektedir. Şereflikoçhisar’da ortalama net yağış 246 mm, Cihanbeyli’de 271.1 mm’dir. Hazirandan itibaren yağışlar ya azalır ya da büsbütün kesilir. Nadir olan yaz yağmurları bora şeklinde olup toprağa girmeden hızla akar ve çoğunluk lokal seylâplara sebep olur. Yağışların sonu mayıs da kesildiği ve bu aydan itibaren ısı da yükseldiği için kuraklık ilk yaz aylarında çöker ve sonbahara kadar sürer gider. Şereflikoçhisar ile Cihanbeyli’den kuraklığın diğer üç istasyondan daha erken başladığı ve daha erken sürdüğü görülmektedir.

Konya-Ankara-Kırşehir’de nisbi nemlilik ortalaması %60 kadardır; ama yazın %10 ve daha düşük olduğu nadir alttan değildir. Yazın ısının yükselişini ve havanın kurak oluşunu, şiddetli bir exaporation’u mucip olur. Yazın gök hemen hemen bulutsuz gibidir; kışında bulutsuz günler az değildir. Insolation şiddetinden Tuz Gölünde ışık oyunları, serap çok olur.

Sıcak ve daha soğuk olan hava tabakalarının birbirine karışması da kolay olmaz; ekseriya hortum şeklinde olur. Walther’e (1927) göre havada belli yerlerde sanki cidarsız baca gibi boşluklar, kanallar teşekkül eder ve sıcak hava bu bacalarda dönerek, helezoni kıvrımlar yaparak yükselir ve yerden sağlam bağlı ve ağır olmayan her şeyi hele toz toprak ve kumu birlikte kaldırır; sonra başka yerlere boşaltır. Orta Anadolu’da hele Tuz Gölü Bölgesinde şeytan minaresi denen bu toz hortumları pek sık görülür. Tuz Gölü bölgesinde öğleye doğru hafif bir karayel eser. Bazen lodosun fırtına şeklinde estiği (90 km süratle) de vâkidir.

Son on sene içinde stepin geniş bir surette sürülmesi dolayısıyla baş gösteren rüzgar erozyonu memleket için bir tehlike haline gelmeye başlamıştır.

Araştırma sahasının iklimi (Tuz Gölü, Yavşan Tuzlası) tam kurak iklim tipidir. Yazlar sıcak ve kurak, kışlar soğuk ve yağışlı geçer (Birand 1961).

Çizelge 3.1. Cihanbeyli’nin mevsimlere göre yağış miktarı (mm) ve yağış rejimi

İSTASYON Rasat

Süresi Sonbahar Kış İlkbahar Yaz Yıllık Yağış Yağış Rejimi CİHANBEYLİ 15 61.6 99.1 120.6 41.2 322.5 İKSY

(20)

3.4.4. Rüzgâr

Yatay hava hareketi olarak bilinen rüzgar hız ve yön ölçümü olarak belirlenir. Cihanbeyli Meteoroloji İstasyonunda rüzgar hızı M/sn ve 16 yön olarak değerlendirilir. 15 yıl rüzgar hızı ortalaması 3.6 M/sec’dir. Hakim rüzgar yönü ise rüzgar gülünde ortaya çıktığı üzere NNW (kuzey kuzeybatı) ve WSW (batı güneybatı) olarak oluşturur. Ay içerisinde en hızlı rüzgarlar incelendiğinde Mart ve Nisan aylarında daha fazla estiği görülmüştür. Ay içerisinde en hızlı rüzgar 27.2 M/sec (97.9 km) hızla 1988 yılı Ocak ayında esmiştir. Uzun yıllar ortalamasına bakıldığı zaman rüzgarsız gün ve ayın olmadığı görülür.

3.4.5. Basınç

Atmosferdeki gazların temas ettikleri yüzeylere uygulamış oldukları kuvvete hava basıncı (atmosferik basınç) denir. Hava sıcaklığına bağlı olarak hava yoğunluğundaki artma ve azalmalar sebebiyle basınçta değişiklikler görülür. Bunun yanı sıra basınç mevsimler, yükseklik, yerçekimi, cephe ve basınç sistemleri ile de değişmektedir. Cihanbeyli Meteoroloji İstasyonundan alınan bilgiye göre 12 yılın ortalaması 904.6 Mb’dır. Uzun yıllara bakıldığında en yüksek mahalli basınç 926.3 Mb ile 2.1.1973 yılında en düşük mahalli basınç 883.7 Mb ile 17.3.1970 yılında ölçülmüştür. Basınç tablosu incelendiğinde aylar arasında ortalama basınç değişikliğini görürüz (Çizelge 3.2).

3.4.6. Nisbi Nem

Atmosferdeki su miktarına havanın nemliliği denir. Nisbi nem mevcut basınç ve sıcaklıkta havadaki su buharı miktarının aynı basınç ve sıcaklıktaki havanın alabileceği maksimum su buharı oranına denir. Yüzde olarak ifade edilir. Cihanbeyli Meteoroloji İstasyonundan alınan bilgiye göre son on yılın ortalamalarına bakıldığı zaman nisbi nem %56’dır. Nisbi nemin en düşük olduğu aylar Haziran, Temmuz ve Ağustos aylarıdır. Bu aylarda %2’ye kadar düşer. Nisbi nem kış ve yağışlı havalarda yüksek yaz ve kuru havalarda düşüktür. Aylık ortalama olarak en yüksek % 92.8 ile 1987 yılı kasım ayı en düşük ise % 30.6 ile 1998 yılı Haziran ayında ölçülmüştür.

(21)

3.4.7. Orajlı Günler

Cihanbeyli de oraj genellikle Nisan ayında başlar. Mayıs, Haziran, Temmuz aylarında fazlaca görülür. Orajın kaynağı dikey gelişmeli bulutlardan biri olan Cumunimbus (Cb) bulutudur. Cb adını verdiğimiz bulutların birbiri ile veya yeryüzüne doğru kuvvetli elektrik akımının oluşmasıyla meydana gelen doğa olayıdır. Oraj genellikle yağışla meydana gelir ve yağış yere ulaştığında, bu yağışın türü sağanak şekilde yağmur, kar ve dolu şeklinde oluşur. Orajla birlikte aynı zamanda kuvvetli rüzgar hamlesi de görülür. Bu sebeple oraj havacılıkta büyük önem taşır. 16 yıl incelendiği zaman Ocak ayında hiç orajın olmadığı, Eylül, Ekim, Kasım ve Aralık aylarında 1-2 gün oluştuğu görülmüştür. 16 yıllık gözlemlere göre ortalama orajlı günler sayısı 10 gündür.

Çizelge 3.2. Cihanbeyli’nin aylık, yıllık, yağış, sıcaklık, donlu gün ve basınç değerleri

3.4.8. Donlu Günler

Cihanbeyli’de bir yılın ortalama 80 günü donlu geçmektedir. Don olayı Ekim ayında başlayarak Nisan ayı sonlarına kadar devam eder. En fazla donlu gün sayısı 1992 yılında olmuştur (Çizelge 3.2).

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 Yıllık Aylık Ort. Sıcaklık -0.8 -0.1 4.9 11.6 17.4 22 25.8 25.2 20 13.9 5.9 1.8 12.3 Ort. Min. Sıcaklık -4.2 -4.0 -0.8 3.3 7.0 9.9 12.4 12.4 7.6 4.9 0.2 -1.0 3.7 Ort. Maks. Sıcaklık 3.9 5.4 10.8 17.5 23.1 27.3 31.4 30.7 26.7 20.6 11.7 5.7 21.5 Toplam Yağış Miktarı 27 27.6 41.2 48.5 30.9 27.1 7.7 6.4 6.3 24.9 30.4 44.5 322.5 Ort. Yağışlı Gün Say. 8.6 7.7 8.9 10.8 9.6 7.8 2.3 2.2 2.3 6.1 6.5 10 82.8 Ort. Kar Yağışlı Gün 3.1 3.4 2.7 0.7 - - - 0.4 0.3 13.6 Karla Örtülü Gün 8.1 10.8 3.6 0.5 - - - 1.6 7 31.6 Donlu Gün 17.7 16.6 10.4 1.1 - - - 9.2 14.8 69.7 Ort. Yerel Basınç 905.7 904.1 903.3 902 903.7 902.8 901.9 903 906 907.4 908.3 907 904.6

(22)

3.4.9. Sisli Günler

Ekseriyetle sabaha karşı yerin soğuması ile yerle temasta bulunan havada soğur ve taşıdığı su buhar yoğunlaşarak sis meydana gelir. 16 yıllık gözlemlere göre yılda ortalama 3.5 gün sisli geçmiştir. Cihanbeyli’de 16 yıllık gözlemlere göre sisli günler, Ekim ayında başlar Nisan ayında bitmiştir.

3.4.10. İklim Tipi:

a. De Martonne - Gottman Metodu

2 10 12 10 + + + = t p T P I I=Kuraklık indisi

P=Yıllık yağış miktarı (mm) T=Yıllık ortalama sıcaklık (°C) p=En kurak ayın yağışı (mm)

t=En kurak ayın ortalama sıcaklığı (°C) 10=Sabit sayı

Bu formül uygulanarak elde edilen değeri Cihanbeyli için I=8.5, I değeri 5-10 aralığında ise yarıkurak iklim olarak kabul edilir. Bu sonuca göre Cihanbeyli yarı-kurak iklim göstermektedir (Akman 1990).

b. De Martonne’un Kuraklık İndisi

10 +

=

_T

P

I

I=Kuraklık indisi

P=Yıllık ortalama yağış (mm.) T=Yıllık ortalama sıcaklık (°C) 10=Sabit sayı

Formül uygulandığı zaman Cihanbeyli’nın kuraklık indisi I=14.5, I değeri 10-20 aralığında ise yarıkurak iklim olarak kabul edilir. Bu değerler göz önüne alındığında Cihanbeyli’nın yarı kurak iklime girdiği söylenebilir (Akman 1990).

(23)

c. Emberger Yağış - Sıcaklık Emsali

Q

P

M m

=

+ +

−

2000

546 4

(

, )(

)

Q= Yağış-sıcaklık emsali P=Yıllık yağış miktarı (mm)

M=En sıcak ayın maksimum sıcaklık ortalaması (°C) m= En soğuk ayın minimum sıcaklık ortalaması (°C) 2000=Sabit sayı

Bu formül uygulandığında Q değeri Cihanbeyli için Q=31.6, P=322.5, M= 31.4 ve m=-4.2 olarak bulunur. Q=20 ila 32; P300 ila 400 mm arasında olursa bölgenin kurak Akdeniz biyoiklim katındadır denir. İndis değerlerine bakıldığı zaman Cihanbeyli’nin kurak Akdeniz İklimi görüldüğü söyleyebiliriz (Akman 1990). Emberger’e göre incelendiğinde bölgede kış ve ilkbahar ayları haricinde büyük bir su noksanlığı görülmektedir. Yani yağışların yetersiz ve buharlaşmayı karşılamadığı bunu bitkileri ve özellikle Cihanbeyli bölgesinin geçim kaynağının ziraat olması sebebiyle çiftçileri olumsuz yönde etkilemektedir. Nisan, Mayıs aylarında yağışların azalması ile birlikte ihtiyaç duyulan su topraktaki birikmiş sudan karşılanacağından, Haziran ayından itibaren yaklaşık yedi ay boyunca toprak suya muhtaç kalmaktadır.

Gerçekten iklim tipini belirlemek amacı ile değişik formüller uygulandığında Cihanbeyli ve yakın çevresinin “Yarıkurak” alan içinde kaldığı açıkça ortaya çıkar.

(24)

Şekil 3.5. Cihanbeyli’nin ombrotermik iklim diyagramı

İklim Diyagramında Kullanılan Sembollerin Anlamları

a: Meteoroloji İstasyonu

b: Meteoroloji İstasyonunun Yüksekliği (m.) c: Sıcaklık ve Yağış Rasat Yılı

d: Yıllık Ortalama Sıcaklık (°C) e: Yıllık Ortalma Yağış (mm.)

f: Mutlak Donlu Aylar g: Muhtemel Donlu Aylar

(25)

3.5. Araştırma Alanının Vejetasyonu

Çalışma alanı İran-Turan fitocografik bölgesi içerisindedir. Bu alan gerek coğrafik konumu, gerekse de farklı jeomorfolojik yapısı ile farklı bitki formasyonlarından oluşmuş bir vejetasyona sahiptir.

Tuz Gölü stebin ortasında yer alır. Gölü çevreleyen step vejetasyonu içinde bütün manzaraya hâkim birlik, Artemisia santonicum’e ait olandır ki Orta Anadolu yaylasının bütün ovalarını kaplar ve Tuz Gölünden doğrudan doğruya çorakçıl birliklere rastlanır. Onun için ilk önce Artemisia santonicum birliğini kısaca karakterize ettikten sonra, ona sınırlanan çorakçıl birlikten başlayarak sıra ile tuz kabuğuna kadar uzanan birlikleri gözden geçireceğiz.

İkinci Cihan Harbinden önce Anadolu yavşan stepinin kapladığı saha çok daha genişti ve mera olarak faydalanılırdı. Harpten sonra traktörlerin sayesinde yavşanlıklar, sürülerek ekin tarlasına çevrildiği için daralmış, bundan dolayı da bilhassa koyun sürüleri tarafından daha intensif olarak yayıldığı için vejetasyonu da çok yozlaşmıştır. Çünkü hayvan mevcudu daralan meralara paralel olarak azalmamış, bilakis artmıştır. Bu durum Tuz Gölü bölgesinde de böyledir.

Yavşan birliğinin karakter türü olan Artemisia santonicum’un yayıldığı saha çok geniştir. Akdeniz bölgesinden başlayarak Güney-Rusya’dan Orta Asya’ya kadar uzanır. Orta Anadolu’da hele Tuz Gölünden kök boğazına kadar koyun ve keçeler tarafından kemirilmiş olan bu yarı çalı nisan başlarında sürdüğü zaman, Poa bulbosa bunların arasına boz mavimtırak bir halı sermiş olur. Kısa fasıllarla artık senelik ve çok senelik olan bitkiler sürmeye ve çiçeklenmeye başlayarak mayıs ayında birliğe alaca bulaca bir aspekt vermiş olurlar. Bunlar: Poa bulbosa, Ziziphora tenuior, Androsace maxima, Trigonella auranthiaca Boiss, Medicago turbinata var. aculeata, Senecio vernalis Waldst. & Kit., Matricaria chamomilla L. var. recutita (L.) Grierson, Consolida orientalis (Gay) Schröd., flammea Jacq., Camelina hispida Boiss. var. grandiflora (Boiss.) Hedge, Rochelia disperma var. disperma, Valerianella vesicaria (L.) Moench, Wiedemannia orientalis Fisch. & Mey., Mucari longipes, Allium scorodoprasum L. subsp. rotondum (L.) Stearn, Bromus tectorum L., Stipa hohenackeriana var. hohenackeriana, Hordeum murinum subsp. murinum, Apera intermedia Hackel, Cynodon dactylon (L.) Pers. var. villosus Regel, Achillea wilhelmsii C.Koch, Astragalus lydius, Teucrium polium,

(26)

Onobrichis armena vs.

Tür listesi, görüldüğü gibi, epeyce zengin, ama Tuz gölü çevresinde çok tahrip edildiği için Artemisia santonicum birliğinin örtüş derecesi %40 -%60’ı geçmez. Bunlardan yalnız Poa bulbosa, nisan ve mayıs aylarında 4-5 örtüş derecesi gösterir, ötekiler demirbaş listelerinde hep tek türdür. Zaten bunların çoğunu sürer sürmez koyunlar yer tüketir. Çünkü civar köylerin koyun sürüleri sık sık tuz yalatmak için gölün kıyısına sürülür (Birand 1961).

(27)

4. ARAŞTIRMA SONUÇLARI 4.1. Bitki Listesi Divisio: SPERMATOPHYTA Subdivisio: Angiospermae Classis: Dicotyledones 1. RANUNCULACEAE 1. CONSOLIDA (DC.) S.F.Gray

1. Consolida orientalis (Gay) Schröd.

B4 Konya: Cihanbeyli-Yavşan Tuzlası yolu, 1. km, göl kenarları, 950 m, 20.06.2006, Duran 265.

İran-Turan Elementi.

*2. Consolida ambigua (L.) P.W.Ball

B4 Konya: Cihanbeyli,1000 m, Dudley 1962 (Davis 1965). *3. Consolida raveyi (Boiss.) Schröd.

B4 Konya: Kulu-Şereflikoçhisar arası, 925 m, Mc.Neill (Davis 1965). Endemik, İran-Turan elementi.

*4. Consolida hellespontica (Boiss.) Chater

B4 Konya: Kulu-Şereflikoçhisar arası, 925 m, Mc.Neill (Davis 1965). İran-Turan elementi.

2. ADONIS L.

1. Adonis flammea Jacq.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 120. 3. RANUNCULUS L.

(28)

*1. Ranunculus argyreus Boiss.

B4 Konya: Karabağ Y., Andrz. 264 (Davis 1965). *2. Ranunculus isthmicus Boiss.

B4 Konya: Kulu-Şereflikoçhisar arası, 925 m, Birand, 1953 (Davis 1965). Endemik, Akdeniz elementi

4. CERATOCEPHALUS Moench. 1. Ceratocephalus falcatus (L.) Pers

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 122. 2. BERBERIDACEAE

1. LEONTICE L.

1. Leontice leontopetalum L.

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, 900 m, P.H.Davis 26293 (Davis 1965). Akdeniz Elementi.

3. PAPAVERACEAE 1. GLAUCIUM Adans.

*1. Glaucium corniculatum (L.) Rud.subsp. refractum (Nab.) Cullen B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, Dudley, 1962 (Davis 1965). İran-Turan elementi.

2. ROEMERIA Medik.

1. Roemeria hybrida (L.) DC.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 116. Geniş Yayılışlı.

3. PAPAVER L. 1. Papaver rhoeas L.

(29)

4. HYPECOUM L.

1. Hypecoum procumbens L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-Tuz havuzları yolu, 1. km, step, 915 m, 04.05.2006, Duran 130.

Akdeniz Elementi.

*2. Hypecoum imberbe Sibth. & Sm.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 109; Konya: Cihanbeyli, P.H.Davis 18608 (Davis 1965).

Akdeniz Elementi. 5. FUMARIA L.

1. Fumaria vaillantii Lois

4. CRUCIFERAE (BRASSICACEAE) 1. BRASSICA Ehrh.

1. Brassica elongata Ehrh.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 15.05.2000, Duran 03. 2. LEPIDIUM L.

*1. Lepidium perfoliatum L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 105; Konya: Cihanbeyli, P.H.Davis 18646 (Davis 1965).

(30)

2. Lepidium caespitosum Desv.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Havuz yolu, 3. km, göl kenarları, 910 m, 18.05.2006, Duran 175.

Endemik, İran-Turan Elementi. 3. CARDARIA Desv.

1. Cardaria draba (L.) Desv. subsp. draba

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-Tuz havuzları yolu, 1. km, step, 915 m, 04.05.2006, Duran 123.

2. Cardaria draba (L.) Desv. subsp. chalepensis (L.) O.E.Schulz B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 15.05.2000, Duran 01. Geniş yayılışlı.

4. ISATIS L.

*1. Isatis floribunda Boiss. ex Bornm.

B4 Konya: Tuz Gölü’nün Kuzeyi, 1000 m, Dudley 1962 (Davis 1965). Geniş Yayılışlı.

5. HYMENOLOBUS Nutt. ex Torrey & Gray

*1. Hymenolobus procumbens (L.) Nutt. ex Torrey & Gray

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-kanal yolu, 2. km, step, 915 m, 11.05.2006, Duran 156; B4 Konya: Yavşan Tuzlası, Tuz Gölü’nün Kuzeyi, P.H.Davis 18685 (Davis 1965).

6. BOREAVA Jaub. & Spach

1. Boreava orientalis Jaub. & Spach

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 15.05.2000, Duran 02. Geniş yayılışlı.

(31)

7. ALYSSUM L.

1. Alyssum linifolium Steph. ex Willd. var. linifolium

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, tuz çıkarma bölgesi 4. km, göl kenarları, 911 m, 25.05.2006, Duran 195.

Geniş Yayılışlı.

*2. Alyssum dasycarpum Steph. ex Willd.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 1000 m, Dudley 1962 (Davis 1965). Geniş Yayılışlı.

3. Alyssum desertorum Stapf. var. desertorum

*4. Alyssum minus (L.) Rothm.

B4 Konya: Tuz Gölü’nün Kuzeyi, 925 m, Dudley 1962 (Davis 1965). Geniş Yayılışlı.

*5. Alyssum paphlagonicum (Hausskn.) Dudley

B4 Konya: Tuz Gölü’nün Kuzeyi, 1000 m, Birand 1953 (Davis 1965). Endemik, İran-Turan elementi.

*6. Alyssum pateri Nyar.

B4 Konya: Yavşan Tuzlası, 1000 m, P.H.Davis 18690 (Davis 1965). Endemik, İran-Turan elementi.

8. ARABIS L. 1. Arabis nova Vill.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 108. 9. CHORISPORA DC.

(32)

1. Chorispora syriaca Boiss.

İran-Turan Elementi. 10. ERYSIMUM L.

1. Erysimum diffusum Ehrh.

Avrupa Sibirya Elementi

2. Erysimum crassipes Fisch. & Mey.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 15.05.2000, Duran 04. Geniş yayılışlı.

*3. Erysimum torulosum Hub.-Mor.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 1963, Hub.-Mor. (Davis 1965). Endemik.

4. Erysimum sisymbrioides C.A.Mey.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-kanal yolu, 2. km, step, 915 m, 11.05.2006, Duran 153.

11. SISYMBRIUM L.

1. Sisymbrium altissimum L.

(33)

1. Descurainia sophia (L.) Webb ex Prantl

13. ARABIDOPSIS Heynh.

*1. Arabidopsis parvula (Schrenk) Schulz

B4 Konya: Yavşan Tuzlası, 900 m, P.H.Davis 18699; Konya: 22 km Cihanbeyli’nin Güneyi, Hub.-Mor. 13796 (Davis 1965).

Endemik, İran-Turan elementi. 14. CAMELINA Crantz

1. Camelina hispida Boiss. var. grandiflora (Boiss.) Hedge

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 231. Endemik.

5. CISTACEAE 1. HELIANTHEMUM Adans.

*1. Helianthemum canum (L.) Baumg.

B4 Konya: Cihanbeyli,1000 m, Dudley 1962 (Davis 1965). 2. Helianthemum salicifolium (L.) Miller

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 117. 6. CARYOPHYLLACEAE

1. MINUARTIA L.

1. Minuartia hamata (Hausskn.) Mattf.

(34)

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900m, P.H.Davis 18665 (Davis 1967). İran-Turan elementi.

2. STELLARIA L.

1. Stellaria media (L.) Vill. subsp. media

3. CERASTIUM L.

1. Cerastium perfoliatum L.

2. Cerastium brachypetalum Pers. subsp. roeseri (Boiss. & Heldr.) Nyman B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900m, 17.05.2000, Duran 06.

4. HOLOSTEUM L.

1. Holosteum umbellatum L. var. umbellatum

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 111. 2. Holosteum umbellatum L. var. glutinosum (Bieb.) Gay

5. SPERGULARIA (Pers.) J. & C.Presl 1. Spergularia media (L.) C.Presl

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900m, P.H.Davis 18718 (Davis 1967). Geniş Yayılışlı.

6. DIANTHUS L.

(35)

B4 Konya: Cihanbeyli-Ankara arası, P.H.Davis 16672 (Davis 1967). 7. GYPSOPHILA L.

*1. Gypsophila viscosa Murray

B4 Konya: Cihanbeyli-Ankara arası, 1000 m, Dudley, P.H.Davis 35955 (Davis 1967).

İran-Turan Elementi. 8. SILENE L.

1. Silene spergulifolia (Desf.) Bieb.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası güneyi, göl kenarları, 910 m, 18.05.2006, Duran 158.

*2. Silene dichotoma Ehrh. subsp. sibthorpiana (Reichb.) Rech. B4 Konya: Konya-Cihanbeyli arası, 1000 m, Demiriz 275 (Davis 1967). 3. Silene subconica Friv.

7. ILLECEBRACEAE 1. HERNIARIA L.

*1. Herniaria incana Lam.

B4 Konya: Yavşan Tuzlası, P.H.Davis 18658 (Davis 1967). 8. POLYGONACEAE 1. RUMEX L.

1. Rumex scutatus L.

(36)

2. Rumex conglomeratus Murray

9. CHENOPODIACEAE 1. BETA L.

1. Beta lomatogona Fisch. & Mey.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 899 m, 21.11.2000, Duran 50. İran-Turan Elementi.

2. CHENOPODIUM L. 1. Chenopodium botrys L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 899m, 21.11.2000, Duran 45. Akdeniz Elementi.

2. Chenopodium foliosum (Moench) Aschers.

B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağ, 1100 m, 20.12.2001, Duran 54. 3. Chenopodium vulvaria L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağ, 1100 m, 20.10.2001, Duran 55. 4. Chenopodium album L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 899m, 20.12.2001, Duran 53. 3. ATRIPLEX L.

1. Atriplex laevis C.A.Meyer

*2. Atriplex tatarica L. var. tatarica

(37)

Duran 60; Konya: Yavşan Tuzlası, 900 m, Dudley, P.H.Davis 35947 (Davis 1967). Akdeniz Elementi.

4. HALIMINIONE Aellen

1. Halimione portulacoides (L.) Aellen

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900m, 21.11.2000, Duran 52. *2. Halimione verrucifera (Bieb.) Aellen

B4 Konya: Acıtuzgölü-Kırkışla arası, 900 m, P.H.Davis 16623 (Davis 1967). 5. CAMPHOROSMA L.

1. Camphorosma monspeliaca L. subsp. monspeliaca

B4 Konya; Cihanbeyli, Bozdağı-Yavşan Tuzlası yolu çıkışı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 59; Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 119; Konya: Tuz Gölü kenarı, 900 m, McNeill 293 (Davis 1967).

6. PANDERIA Fisch. & Mey. *1. Panderia pilosa Fisch. & Mey.

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, 24.06.1953, Birand & Zohary (Davis 1967). 7. KOCHIA Roth

*1. Kochia prostrata (L.) Schrad.

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, 900 m, Dudley, P.H.Davis 35951 (Davis 1967). 8. HALOCNEMUM Bieb.

1. Halocnemum strobilaceum (Pall.) Bieb.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 21.11.2000, Duran 51; Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-Tuz havuzları yolu, 1. km, step, 915 m, 04.05.2006, Duran 129.

(38)

1. Salicornia europaea L.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 21.11.2000, Duran 46. 10. MICROCNEMUM Ung.-Sternb.

1. Mikrocnemum coralloides (Loscos & Pardo) Font-Quer

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, tuz çıkarma bölgesi 4. km, göl kenarları, 911 m, 25.05.2006, Duran 210; Konya: Tuz Gölü kenarı, Wagenitz & Beug 285 (Davis 1967).

11. SUAEDA L.

1. Suaeda altisissima (L.) Pall.

B4 Konya; Cihanbeyli, Bozdağı-Yavşan Tuzlası yolu çıkışı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 62.

*2. Suaeda eltonica Iljin

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, Yavşan Tuzlası, 900 m, P.H.Davis 16663 (Davis 1967).

3. Suaeda carnosissima Post

B4 Konya; Cihanbeyli, Bozdağı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 61. İran-Turan Elementi.

12. SALSOLA L.

*1. Salsola inermis Forssk.

B4 Konya; Kulu-Şereflikoçhisar arası, Tuz Gölü kenarı, 900m, McNeill 292 (Davis 1967).

2. Salsola anatolica Aellen

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 899 m, 21.11.2000, Duran 49. Endemik, İran-Turan Elementi.

(39)

3. Salsola crassa Bieb.

4. Salsola nitraria Pall.

B4 Konya; Cihanbeyli, Bozdağı-Yavşan Tuzlası yolu çıkışı, 1000 m, 20.10.2001, Duran 57.

5. Salsola macera Litw.

*6. Salsola laricina Pall.

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, Yavşan Tuzlası, P.H.Davis 16657 (Davis 1967). 7. Salsola canescens (Moq.) Boiss.

B4 Konya; Cihanbeyli, Bozdağı, 1100 m, 20.10.2001, Duran56. İran-Turan Elementi.

13. NOAEA Moq.

1. Noaea mucronata (Forssk.) Aschers. & Schweinf. subsp. mucronata

14. PETROSIMONIA Bunge 1. Petrosimonia nigdeensis Aellen

B4 Konya; Cihanbeyli, Bozdağı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 58. Endemik.

10. AMARANTAHACEAE 1. AMARANTHUS L.

(40)

1. Amaranthus albus L.

B4 Konya; Cihanbeyli, Bozdağı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 83. 11. TAMARICACEAE

1. REAUMURIA L.

1. Reaumuria alternifolia (Lab.) Britten

12. FRANKENIACEAE 1. FRANKENIA L.

1. Frankenia hirsuta L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 18.05.2006, Duran 258. 13. GUTTIFERAE

1. HYPERICUM L.

1. Hypericum salsugineum Robson & Hub.-Mor.

B4 Konya: Cihanbeyli-Yavşan Tuzlası yolu, 1. km, göl kenarları, 950 m, 20.06.2006, Duran 268; Konya: Tuz Gölü kenarı, 900 m. Birand & Kasaplıgil 747 (Davis 1967). Endemik.

14. MALVACEAE 1. MALVA L.

*1. Malva neglecta Wallr.

(41)

15. LINACEAE 1. LINUM L.

1. Linum seljukorum P.H.Davis

B4 Konya: Cihanbeyli-Yavşan Tuzlası yolu, 1. km, göl kenarları, 950 m, 20.06.2006, Duran 243; Konya: Cihanbeyli, Bulok Gölü, 1010 m, Khan et al. 445 (Davis 1967). 2. Linum austriacum L. subsp. austriacum

16. GERANIACEAE 1. GERANIUM L.

1. Geranium tuberosum L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası güneyi, göl kenarları, 910 m, 18.05.2006, Duran 160.

*2. Geranium collinum Steph. ex Willd.

B4 Konya: Cihanbeyli, Bulok Gölü, 1010 m, Khan et al. 428 (Davis 1967). İran-Turan Elementi.

2. ERODIUM L’Herit.

1. Erodium hoefftianum C.A.Meyer

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 118. 2. Erodium amanum Boiss. & Kotschy

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 22.05.2000, Duran 07. Endemik, İran-Turan elementi.

*3. Erodium cicutarium (L.) L’Herit. subsp cicutarium

(42)

B4 Konya: Cihanbeyli, P.H.Davis 18726 (Davis 1967). 17. ZYGOPHYLLACEAE 1. PEGANUM L.

1. Peganum harmala L.

B4 Konya; Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 07.08.2000, Duran 42; Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-Tuz havuzları yolu, 1. km, step, 915 m, 04.05.2006, Duran 133.

18. LEGUMINOSAE (FABACEAE) 1. GENISTA L.

*1. Genista anatolica Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, 900 m, Dudley 1962 (Davis 1970). Akdeniz Elementi.

2. SPHAEROPHYSA DC.

1. Sphaerophysa kotschyana Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 10.06.2000, Duran 32; B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-Tuz havuzları yolu, 1. km, step, 915 m, 04.05.2006, Duran 139.

Endemik, İran-Turan Elementi. 3. ASTRAGALUS L.

1. Astragalus pinetorum Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağı-Yavşan Tuzlası yolu çıkışı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 64.

Endemik, İran-Turan Elementi. 2. Astragalus microcephalus Willd.

(43)

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 1900 m, 10.06.2000, Duran 34. İran-Turan Elementi.

3. Astragalus kirshehiricus Chamberlain

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, Dudley, P.H.Davis 35937. Endemik, İran-Turan Elementi.

4. Astragalus odoratus Lam.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 1900 m, 10.06.2000, Duran 33. *5. Astragalus lydius Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 1000 m, Birand 1953 (Davis 1970). Endemik, İran-Turan elementi.

6. Astragalus mesogitanus Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 1900 m, 10.06.2000, Duran 29; Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 112.

Endemik.

*7. Astragalus cadmicus Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, P.H.Davis 18623 (Davis 1970). Endemik.

*8. Astragalus karamasicus Boiss. & Bal.

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, 900 m, M.Zohary & Plitmann 31012 (Davis 1970). Endemik, İran-Turan Elementi.

9. Astragalus squalidus Boiss. & Noe

(44)

10. Astragalus acmonotrichus Fenzl

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 1900 m, 10.06.2000, Duran 28. Endemik, Akdeniz Elementi.

11. Astragalus campylosema Boiss. subsp. campylosema B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 65. Endemik, İran-Turan elementi.

12. Astragalus angustifolius Lam. subsp. angustifolius var. angustifolius B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 1900 m, 10.06.2000, Duran 35. 4. VICIA L.

1. Vicia cappadocica Boiss. & Bal.

2. Vicia peregrina L.

B4 Konya: Kulu, Şereflikoçhisar’dan Aksaray’a doğru 35. km, 930 m, Hub-Mor. (Davis 1970).

Geniş yayılışlı. 5. TRIGONELLA L.

1. Trigonella aurantiaca Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 12.06.2000, Duran 226. İran-Turan elementi.

2. Trigonella fischeriana Ser.

(45)

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-kanal yolu, 2. km, step, 915 m, 11.05.2006, Duran 150. B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, Yavşan Tuzlası, P.H.Davis 18682 (Davis 1970).

*4. Trigonella coerulescens (Bieb.) Hal.

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, Yavşan Tuzlası, P.H.Davis 18694 (Davis 1970). 6. MEDICAGO L.

1. Medicago minima (L.) Bart. var. minima

Geniş Yayılışlı. 7. LOTUS L.

1. Lotus corniculatus L.var. corniculatus

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 113. 8. ONOBRYCHIS Adans.

1. Onobrychis armena Boiss. & Huet

B4 Konya: Cihanbeyli-Yavşan Tuzlası arası, 920 m, 10.06.2000, Duran 230. Endemik.

*2. Onobrychis paucijuga Bornm.

B4 Konya: Cihanbeyli, 1000 m, Dudley 1962; (Davis 1970). Endemik, İran-Turan Elementi.

9. ALHAGI Adans.

1. Alhagi pseudalhagi (Bieb.) Desv.

(46)

19. ROSACEAE 1. AMYGDALUS L.

1. Amygdalus orientalis Miller

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 15.06.2000, Duran 39. İran-Turan elementi, Kültür (Badem).

2. FILIPENDULA Miller 1. Filipendula vulgaris Moench

Avrupa-Sibirya Elementi.

20. UMBELLIFERAE (=APIACEAE) 1. ERYNGIUM L.

1. Eryngium campestre L. var. virens Link

B4 Konya: Cihanbeyli-Yavşan Tuzlası arası, 900 m, 22.06.2000, Duran 231. Geniş yayılışlı.

2. BUNIUM L.

1. Bunium microcarpum (Boiss.) Freyn subsp. microcarpum B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 22.06.2000, Duran 40. Akdeniz elementi.

3. BUPLEURUM L.

*1. Bupleurum sulphureum Boiss. & Bal.

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, Yavşan Tuzlası, P.H.Davis 18660 (Davis 1972). Endemik, İran-Turan Elementi.

(47)

*1. Ferula szowitsiana DC.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, P.H.Davis 17670 (Davis 1972). 2. Ferula halophila Peşmen

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası güneyi, göl kenarları, 910 m, 18.05.2006, Duran 165; B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, P.H.Davis 18713 (Davis 1972). Endemik, İran-Turan Elementi.

*3. Ferula caspica Bieb.

B4 Konya: Yavşan Tuzlası, P.H.Davis 18683 (Davis 1972). 5. TURGENIA Hoffm.

*1. Turgenia latifolia (L.) Hoffm.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, P.H.Davis 18725 (Davis 1972). Geniş Yayılışlı.

21. VALERIANACEAE 1. VALERIANA L.

*1. Valeriana coronata (L.) DC.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, P.H.Davis 18629 (Davis 1972). Geniş Yayılışlı.

2. VALERIANELLA Mill.

*1. Valerianella vesicaria (L.) Moench

B4 Konya: Tuz Gölü kenarı, 950 m., Coode & Jones 134 (Davis 1972). 22. DIPSACACEAE

1. SCABIOSA L.

*1. Scabiosa argentea L.

(48)

23. COMPOSITAE (=ASTERACEAE) 1. XANTHIUM L.

1. Xanthium spinosum L.

2. HELICHRYSUM Gaertner *1. Helichrysum noeanum Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, Birand & Kasaplıgil 724 (Davis 1975).

Endemik, İran-Turan Elementi.

*2. Helichrysum arenarium (L.) Moench subsp. aucheri Boiss.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 1000 m, P.H.Davis 35894 (Davis 1975). Endemik, İran-Turan Elementi.

3. FILAGO L.

1. Filago pyramidata L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 89. Geniş Yayılışlı.

4. CYMBOLAENA Smolj.

*1. Cymbolaena griffithii (A.Gray) Wagenitz

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, M.Zohary 3081 (Davis 1975). İran-Turan Elementi.

(49)

1. Senecio vernalis Waldst. & Kit.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 30.05.2000, Duran 15; Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası Girişi, step, 910 m, 29.04.2006, Duran 99.

Geniş Yayılışlı. 6. ANTHEMIS L.

*1. Anthemis cretica L. subsp. albida (Boiss.) Grierson

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, Birand & Kasaplıgil 721 (Davis 1975).

2. Anthemis tinctoria L. var. tinctoria

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900m, 30.05.2000, Duran 66. Geniş yayılışlı.

3. Anthemis austriaca Jacq.

7. ACHILLEA L.

1. Achillea sieheana Stapf

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, Başharman (Davis 1975). Endemik, İran-Turan Elementi.

2. Achillea wilhelmsii C.Koch

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası-Tuz havuzları yolu, 1. km, step, 915 m, 04.05.2006, Duran 157; Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, P.H.Davis 18613 (Davis 1975).

(50)

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, Birand & Zohary 2905 (Davis 1975). Endemik, İran-Turan Elementi.

4. Achillea biebersteinii Afan.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 30.05.2000, Duran 19. Geniş Yayılışlı.

8. MATRICARIA L.

*1. Matricaria chamomilla L. var. recutita (L.) Grierson

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, McNeill 316 (Davis 1975). 9. TRIPLEUROSPERMUM Schultz

1. Tripleurospermum elongatum (Fisch. & Mey.) Bornm. B4 Konya: Yavşan Tuzlası, 900 m, 30.05.2000, Duran 17. *2. Tripleurospermum parviflorum (Willd.) Pobed.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, P.H.Davis 35943 (Davis 1975). 10. ARTEMISIA L.

1. Artemisia santonicum L.

B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağı, 1050 m, 20.10.2001, Duran 66. 2. Artemisia taurica Willd.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 30.05.2000, Duran 19. 3. Artemisia spicigera C.Koch

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 30.05.2000, Duran 19. İran-Turan Elementi.

11. COUSlNIA Cass.

*1. Cousinia caesarea Boiss.

(51)

Endemik, İran-Turan Elementi. *2. Cousinia iconica Hub.-Mor.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 950 m, Hub.-Mor. 17309 (Davis 1975). Endemik, İran-Turan Elementi.

12. CIRSIUM Miller 1. Cirsium liqulare Boiss.

2. Cirsium arvense (L.) Scop. subsp. vestitum (Wimmer & Grab.) Petrak

13. ACROPTILON Cass. 1. Acroptilon repens (L.) DC.

B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağı, 1100 m, 20.10.2001, Duran 71. İran-Turan Elementi.

14. CENTAUREA L. 1. Centaurea virgata Lam.

B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağı, 1100 m, 20.10.2001, Duran 68. Geniş Yayılışlı.

*2. Centaurea patula DC.

B4 Konya: Cihanbeyli, P.H.Davis 18643 (Davis 1975). İran-Turan Elementi.

3. Centaurea pulchella Ledeb.

(52)

4. Centaurea solstitialis L. subsp. solstitialis

5. Centaurea iberica Trev. ex Sprengel

B4 Konya: Cihanbeyli, Bozdağı, 1100 m, 20.10.2001, Duran 69. Geniş Yayılışlı.

6. Centaurea carduiformis DC. subsp. carduiformis var. carduiformis B4 Konya: Cihanbeyli, P.H.Davis 18638 (Davis 1975).

*7. Centaurea pergamacea DC.

B4 Konya: Cihanbeyli, Ankara arası, 1000 m, P.H.Davis 35973 (Davis 1975). Endemik, İran-Turan Elementi.

8. Centaurea triumfettii All.

B4 Konya: Cihanbeyli, Yavşan Tuzlası, 900 m, 30.05.2000, Duran 18. Geniş Yayılışlı.

9. Centaurea depressa Bieb.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, 30.05.2006, Duran 259. Geniş Yayılışlı.

15. XERANTHEMUM L

1. Xeranthemum longipapposum Fisch. & Mey.

B4 Konya: Cihanbeyli, Tuz Gölü kenarı, 900 m, 30.05.2006, Duran 265. İran-Turan Elementi.

16. SCOLYMUS L.