Kırsal Kalkınma Açısından Kırsal Turizm ve
Halkapınar için Proje Önerileri
The Project Proposals for Rural Development in Terms of
Rural Tourism and Halkapınar
Abdullah KARAMAN* Sedef BALTACIOĞLU Yunus Emre GÜRHAN
ÖZ
Küreselleşme olgusuna bağlı olarak dünyada birçok sektörde olduğu gibi turizm sektörü de bir takım değişimlere sahne olmuştur. Dünyadaki yeni turizm trendleri talebe bağlı olarak tarih, sağlık, doğa yürüyüşü, kültür ve kırsal turizm yönünde gelişmektedir. Bu tarz turistik arz potansiyeline sahip ülkeler veya bölgeler turizm talebine bağlı olarak geliştirdikleri yeni turizm politikalarıyla kırsal kalkınmayı gerçekleştirebilmektedirler.
Kendilerine özgü çekicilikleri en kârlı biçimde ortaya koyarak, önemli destinasyonlar arasında yer alma yarışı içerisinde olan ülkeler, sahip oldukları alışılmışın dışındaki turizm alternatifleriyle bu yarışta avantajlar sağlamaktadır. Dünya genelinde hem gelişmekte olan, hem de gelişmiş ülkelerin çoğunda turistik arz kaynaklarının kırsal turizm amaçlı kullanılarak, kırsal yörelerin ekonomilerinin güçlendirilmesine yönelik çabalar hız kazanmaktadır.
Kırsal turizm, kırsal alanlardaki tüm turizm faaliyetlerini kapsayan yeni bir turizm çeşididir. Doğal yaşam ve tarımsal değerlere duyulan ilgi nedeniyle gelişmiştir. Kişilerin değişen gelir seviyelerine, ihtiyaçlarına ve isteklerine göre şekillenen turizm talepleri, kırsal turizm gibi alternatif turizm çeşitlerinin ortaya çıkmasına sebep olmuştur. Halkapınar ilçesinin kırsal turizm potansiyelinin olup olmadığı; varsa hangi kaynakların nerede, ne şekilde, nasıl değerlendirilebileceği ve bunun sonucu Konya ekonomisindeki istihdam ve gelirin ne şekilde yön değiştirebileceği belirlenmeli ve uygulamaya geçilmelidir.
•
ANAHTAR KELİMELER
Kırsal Turizm, Kırsal Alan, Alternatif Turizm, Konya ili, Halkapınar ilçesi Turizm Potansiyeli
Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Meslek Yüksekokulu Dergisi Yıl:2015 Cilt:18 Sayı:2 ss.165-185 Makale Gönderim Tarihi: 09/01/2016 - Kabul Tarihi: 14/01/2016
*
Doç. Dr., Selçuk Üniversitesi Turizm Fakültesi,akaraman@selcuk.edu.tr
Yüksek Lisans Öğrencisi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Seyahat ĠĢletmeciliği ve Turist
Rehberliği
Yüksek Lisans Öğrencisi, Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Seyahat ĠĢletmeciliği ve Turist Rehberliği
•
ABSTRACT
As in all industires and sectors globalization has brought some changes in tourism too. In relation with tourism demand, trends has been towards history, health, nature, culture and rural tourism. Those destinations with resources suitable for supplying to such new tourism demand has the potential for rural development with suitable tourism policies.
The countries, taking place in the race among important destinations, putting out their own unique appeal in a most profitable way, provide advantages in this race with their tourism alternatives apart from their unusual tourism activities.
In all over the world, both most of the developed countries and most of the developing countries, by using of touristic sources of supply for rural tourism, the aims to strenghten of rural areas economy gain speed.
Rural tourism, including all tourism activitiesis in rural areas, is a new kind of tourism. It has developed because of the interest in the natural habitat and agricultural values. The demands of tourism, formed according to changing income levels of people, and the needs besides with wishes of people, caused occuring of alternative types of tourism such as rural tourism.
Potentials of rural tourism of Halkapınar district must be defined, if avaliable what and how to put the resourses to good use and consequently how to change over the ways o income and employment of Konya province economy must be determined and carry into practice.
•
KEYWORDS
Rural Tourism, Alternative Tourism, Konya Province, Tourism Potentials of Halkapınar District
GĠRĠġ
KüreselleĢme olgusunun dünya genelinde hız kazanmasıyla birlikte ülkeler arasındaki geliĢmiĢlik seviyesi gittikçe belirginleĢmiĢtir. GeliĢmiĢ ülkeler sahip oldukları bir takım ekonomik ve siyasi avantajlar nedeniyle kalkınmıĢlık düzeyine ulaĢmıĢlar, bununla birlikte bölgeler arasındaki geliĢmiĢlik dengesizliğini azda olsa azaltmıĢlardır. Bölgeler arasındaki geliĢmiĢlik dengesizliği geliĢmekte olan ve az geliĢmiĢ ülkelerin en önemli sorunu olmakla birlikte, geliĢmiĢ ülkeler için de tam olarak çözüm bulunamamıĢ bir problemdir. Çünkü küreselleĢme olgusuyla birlikte dünyada meydana bir takım ekonomik, siyasal, teknolojik, hukuki ve kültürel değiĢimler; hem geliĢmiĢ hem de geliĢmekte olan ülkelerin kalkınmalarında uyguladıkları politikaları tekrar gözden geçirmelerini zorunlu hale getirmiĢtir. Ayrıca kırsal alanların kalkındırılmasında, tarımsal kalkınmayla birlikte, kırsal turizme de gerekli önem verilmeye baĢlanmıĢtır (Çeken ve diğerleri, 2007:2).
Kırsal turizm, hem turistlerin taleplerine cevap verebilmek, hem de kırsal alanların sosyo-ekonomik canlılıklarını koruyabilmek veya geliĢtirebilmek için oldukça önemlidir. Dünya Turizm Örgütü’nün “2020 Turizm Vizyonu” yayınında, kırsal turizmde turiste sunulan ürünlerin göreceli olarak hala sınırlı olduğu fakat önümüzdeki yıllarda önemli derecede artacağının beklendiği ve önümüzdeki 10 yıl içerisinde kırsal turizme yönelik kitlesel bir yöneliĢin beklenmediği fakat geliĢme eğiliminin yüksek olacağının açık olduğu belirtilmiĢtir. Bunun en önemli nedeni de kontrolsüz ve hızlı bir biçimde geliĢen kentleĢme ve sanayileĢme sürecidir. Bunun sonucunda doğa tahribatı ve fiziksel çevre koĢullarındaki bozulma günümüz insanını olumsuz yönde etkilemekte ve artık doğaya dönüĢ gibi kavramlardan söz edilmeye baĢlanmaktadır(Yılmaz ve Gürol, 2012: 23-24).
Bu süreç insanların kent yaĢamının getirdiği olumsuzluklardan kaçıĢında ve değiĢiklik amacıyla sakinlik-sessizlik ve doğaya yönelik olarak turizm istem ve tercihlerinin değiĢmesinde önemli bir rol oynamaktadır. Bu kapsamda ele alındığında doğaya yönelik olarak değiĢen tercihler doğrultusunda turizm etkinliklerinin yürütülebileceği alanlara yönelik politikaların oluĢturulması, planlanma çalıĢmalarının yapılması ve uygulanması gereklidir.
Kırsal turizm de turistlerin, doğal ortamlarda tatillerini geçirmek ve değiĢik kültürlerle bir arada olmak amacıyla kırsal bir yerleĢmeye giderek, konaklamaları ve o kırsal yerleĢmeye özgü etkinlikleri izlemeleri ya da katılmalarıyla gerçekleĢen bir turizm türüdür (Aydın, 2012: 39).
1. KIRSAL TURĠZMĠN ANALĠZĠ 1.1 Kırsal Turizm Kavramı ve Önemi
Kırsal alanlar; doğal ve kültürel yapılarıyla, özellikle kent insanının giderek artan tatil gereksinimine geçmiĢten günümüze cevap vermeye çalıĢmaktadır. Kent insanları, kırsal alanlara çoğunlukla; tatil amaçlı günübirlik ya da akraba-tanıdık ziyaretleri için gitmektedir. Özellikle kırsal yaĢam biçiminin çekiciliği, stres ve baskı yaratacak sınırlamaların ve zorunlulukların olmayıĢı, buna karĢın, kiĢilerin kendilerini özgür hissetmesini sağlayacak olanakların varlığı, günümüzde gerek hafta sonları, gerekse mevsimlik (yıllık) tatillerde bu ortamlara yoğun ziyaretleri beraberinde getirmiĢ, böylece “Kırsal Turizm” denilen bir turizm türü doğmuĢtu (Soykan, 1999: 68).
Kırsal turizm; genellikle boĢ vakit geçirme, rekreasyon ve çok az iĢ amaçlı, aynı ülke ya da farklı ülkelerin kentli insanlarının kırsal alanları kullanımını içermektedir. Bununla birlikte, bu basit tanım çok sayıda ayrı ve karıĢık önemli farklılıklara iĢaret eder. Kırsal turizm, turistin sürekli ikamet ettiği evinden kilometrelerce uzaktaki bir ülkede uzun bir tatil ya da birkaç dakikalık uzaklıktaki kırsal alanda öğleden sonra gezisi Ģeklinde olabilir. Bu tatiller kent yakınında olma ya da tura çıkmıĢ olma, kültür ya da rahatlama, spor etkinliği gibi fiziksel memnuniyet amaçlı ya da aile ve akrabaları ziyaret gibi duygusal amaçlı olabilir. Bu farklılıklar kırsal turizmin tanımlanmasını ve genellenmesini zorlaĢtırmaktadır (AhipaĢaoğlu ve diğerleri, 2006)
Son yıllarda küreselleĢme sürecinin hız kazanmasıyla birlikte, dünya genelinde ekonomik, siyasal, hukuki, kültürel teknolojik ve çevresel değiĢimler meydana gelmiĢtir. GeliĢmiĢ ve az geliĢmiĢ ülkelerin her ikisinin de, kalkınmalarında uyguladıkları politikaları ve bu politikaların en önemlilerinden biri olan kırsal kalkınma politikasını yeniden gözden geçirme zorunluluğu gündeme gelmiĢtir. Kırsal kalkınma kavramı son yıllarda üzerinde en çok tartıĢılan olgulardan biri haline gelmiĢtir. OECD, BirleĢmiĢ Milletler, Dünya Bankası, Avrupa Birliği, çeĢitli gönüllü kuruluĢlar, sivil toplum örgütleri ve Hükümet, programlarında kırsal kalkınma olgusuna daha fazla kaynak, bilgi ve zaman ayırmıĢlardır(Çeken ve diğerleri, 2007: 2).
Kırsal turizm, AB tarafından yapılan tanıma göre; tatillerini kırsal alanda, kırsal mirası görerek ve kırsal yaĢam hayatından zevk alan insanların arzu ve istekleri olarak tarif edilmiĢtir (European Commission 2003). Bu bakımdan özellikle yurtdıĢında yeni alternatif yerlerin ortaya çıkması nedeniyle kırsal turizm de Ģimdiki ve gelecek zamanlar için bir alternatif olabilmektedir (Fon ve diğerleri, 2010: 551)
Kırsal kalkınmanın ana amacı kırsal nüfusun gelir düzeyini arttırarak yaĢam standartlarını yükseltmektir. Bu bağlamda kırsal alanda iĢlendirmenin
arttırılması, insan kaynaklarının geliĢtirilmesi, kırsal nüfusun gelirini arttırıcı ekonomik etkinliklerin desteklenmesi, yaĢam kalitesinin iyileĢtirilmesi, etkili örgütlenme ve her düzeyde katılımcılık önem taĢımaktadır. Bu nedenle kırsal alan kalkınmasının sadece kırsal alanda baskın ekonomik sektör olan tarım sektörünün geliĢimi üzerinde yoğunlaĢan politikaların üretilmesinin yanında, kırsal sanayi ve içerisinde kırsal turizmin de yer aldığı kırsal hizmet sektörlerinin geliĢtirilmesine yönelik politikaların üretilmesi gerekmektedir. Son yıllarda, kırsal alanlara yönelik yeni fırsatlar ortaya çıkmıĢtır. Doğa ve peyzajın korunmasına, tarihi binalara ve geleneksel kırsal toplumlara verilen önem artmıĢ, kent yaĢamının getirdiği olumsuzluklardan kaçıĢ ve değiĢiklik amacıyla doğaya yönelik olarak turizm istemi kırsal alanlara yönelmiĢtir (Akça, 2004: 62-63).
Kırsal alanlarda ortaya çıkan bir turizm çeĢidi olarak kırsal turizm çok yönlü ve kompleks bir aktivitedir. Kırsal turizm, çiftlik turizmi, yeĢil turizm veya yayla turizmi olmakla birlikte, doğa tatillerini ve özellikle de eko turizm, alıĢveriĢ, kayak, bisikletli ve atlı doğa gezileri, macera, rafting, spor, termal turizm, avcılık ve balıkçılık, sanat, tarih ve etnik yapıya endeksli bir turizm çeĢididir. Kırsal turizmi kavram olarak daha iyi bir Ģekilde anlayabilmek için, onu oluĢturan bileĢenleri bilmek oldukça önemlidir. Ek1’deki Ģekil bunu açıklamaktadır (Çeken ve diğerleri, 2007: 7).
1.2.Kırsal Turizmin Olumlu Ve Olumsuz Etkileri
Dünyada birçok ülkenin ulusal turizm yönetimi kırsal turizmin önemli ve geliĢen bir sektör olduğunu kabul etmesine karĢın özellikle kırsal turizmle ilgili istatistikî bilgi toplayan ülkelerin sayısının azlığından dolayı rakamsal boyutları ile ilgili bilgilere ulaĢmak oldukça zordur. Ancak durum böyle olsa da,
kırsal turizmin hem çevre ve turist hem de ev sahibi ve turist arasında iliĢki boyutunun olması ekonomik, sosyo-kültürel ve çevresel etkilerinin de oldukça fazla olması sonucunu doğurmaktadır (Yılmaz ve Gürol, 2012: 25).
Kamu kurum ve kuruluĢları destek verdikleri durumda kırsal turizm ekonomik kalkınma için bir araç niteliğindedir. Batı ülkelerinde, kırsal turizmin kırsal alanların ekonomisindeki önemi 1990’lı yıllarda anlaĢılmaya baĢlanmıĢtır. Ġngiltere’de yapılan bir araĢtırmada çiftçilerin çoğunluğunun gelirlerini arttırmak için turizm sektörüne katıldıkları belirtilmektedir (Fleischer ve Pizam, 1997: 367).
1.2.1. Kırsal Turizmin Olumlu Etkileri
Kırsal turizmin bölgeye olan olumlu etkilerini sıralayacak olursak(Morgül M.ġükran ve Oğuzhan, Adil , 2006 :68-69) ;
Kırsal turizm nüfus kaybına ugrama riskleri ile karsı karsıya bulunan yöreleri canlandırmak suretiyle, yöre halkının baska bölgelere göç etmesini önleyebilmektedir.
Sehir ve kırsal yöreler arasındaki iliskilerin gelismesi, zamanla sehir ve kırsal yöre arasındaki yasam ve davranıs farklılıklarını yumusatmaktadır. Aile bireyleri, küçük çocuklar için daha hos, daha degisik vakit geçirmeye imkan veren bir ortam bulmaktadırlar.
Kırsal turizm, kırsal yörelerin kalkınmasına yardımcı olarak ülke ekonomisine katkıda bulunur. Tarımsal ve turistik etkinlikler bir arada ve birbirinin tamamlayıcısı olarak yer alırsa, hem o yöre hem de ülke ekonomisine önemli olumlu etkilerde bulunmaktadır.
Turizm, kırsal yöreler halkına çok çesitli kaynaklardan gelir kazanma olanakları yaratmaktadır. Tarım ürünleri talebi artmakta, kırsal yörelerde ev ve el sanatları geliserek ek gelirler çogalmakta; konaklama, yeme-içme v.b. ilgili tesislerin artması ile istihdam ve ücret gelirleri artmakta;inĢaat ve ona baglı yan sektörler ve gelirleri ile turistik mal ve hizmet sektörü ile kamu hizmetlerinin çoğalması, hem kisisel hem de kamu gelirlerini arttırmaktadır.
Turistlerin her türlü hizmette belirli bir kalite aramaları yerli halkın da hayat standartlarının yükselmesine yol açmaktadır.
Turizm, altyapı, konut ve çalısma sartlarının iyilestirilmesine neden oldugundan bu olumlu gelismeler halkın yararına olmaktadır.
Kırsal yöreler, turizmin doyum noktasına geldigi ve bu nedenle dinlendiricilik özelliklerini büyük ölçüde yitirmis bulunan geleneksel tatil istasyonlarının yükünü hafifletir.
Kırsal alanların büyük yer tuttugu bir ülkede turizmi kıyı turizminin egemenliginden kurtararak tatilleri mekân içinde yaymaktadır.
Turizm, kırsal alanlarda yeni ekonomik etkinlikler dogmasına yol açar, yörenin ekonomik yapısının esneklige kavusmasına yardım etmektedir. Kırsal turizm, iç turizmi canlandırmaktadır.
1.2.2. Kırsal Turizmim Olumsuz Etkileri
Kırsal turizmin bölgeye olan olumsuz etkilerini sıralayacak olursak (Morgül ve Oğuzhan, 2006: 70);
Kırsal turizm tarımdan gelir sağlayan halkın, tarım sektörü dıĢına kaymasına neden olmaktadır. Kırsal turizmin plansız geliĢimi, tarımsal alanların azalmasına yol açmaktadır.
Arazi ve diğer gayri menkul fiyatlarında spekülatif artıĢlar olmaktadır. Kiralama bedelleri aĢırı yükselerek, tarım üreticisi tarımdan gelir sağlamak yerine, arazisini boĢ bırakarak rantı bekler duruma yönelebilmektedir.
Kırsal alanların aĢırı ve yoğun kullanımı, tarımsal alanları, doğal ve kültürel sit alanlarının tahribine yol açarak ekolojik dengeyi bozabilmektedir.
Kırsal turizmden sağlanan gelir, yerli halka bu geliri tarım dıĢı hatta o yöre dıĢında değerlendirme sansı yaratır o da baĢka sektörlere sermaye akımını
kuvvetlendirir ve kırsal turizmi yöreyi kalkındırma amacından
uzaklaĢtırabilmektedir.
Kırsal alanların aĢırı kalabalık olması, çekiciliklerin azalmasına ve otantikliğini kaybetmesine neden olmaktadır.
Tarımsal ürün deseni değiĢerek verimlilik azalmaktadır.
Kırsal yörelerde turizmin geliĢmesi sosyal ve kültürel planda yerli halkın tarım yörelerine özgü gelenek ve göreneklerinin kaybolmasına kadar varan bir “kültürel kirlenme” ye neden olabilmektedir Böylece yerli halk ile turist kültürleri arasındaki karıĢma, yerli halktan turiste karsı birbirlerinden sert çizgilerle ayrılabilen iki aĢırı davranıĢ sekli ortaya çıkabilmektedir.
1.3. KIRSAL TURĠZMĠN GELĠġMESĠNE YÖNELĠK TEDBĠRLER
Propaganda ve reklam araçlarından yararlanarak, turistlere
sunulabilecek turistik ürün ve hizmetlerin tanıtılmasıyla ilgili promosyonel çalıĢmaların olması,
Kırsal turizm, turist ile bu turizmi sunanlar arasında kiĢisel bilgiyi gerektirdiğinden bu personelin sık sık değiĢmemesi ve belirli bir eğitimin verilmesi,
Kırsal turizmin tanıtılıp sevdirilmesi için yöresel, bölgesel ve ülke çapında kolektif çalıĢılması,
Kırsal turizmde alt yapı, kredi, tanıtım v.b. çalıĢmalar da devletin yardımı olması,
Kırsal alanlarda fiyatların eĢit ve makul ölçüde olması,
Kültürel kimlik bozulmadan turistlerin zevk, istek ve alıĢkanlıklarına hitap edilmesi,
Konaklama kalitesi her zaman düzeyini korumalı, tesis ve hizmet türlerinin çeĢitlendirilmesi,
UlaĢım, konaklama ve yeme-içmeyle ilgili ücretler makul düzeyde tutulmalı fakat turistin kaldığı sürece harcama yapmasını sağlayacak bir politika izlenmesi (gıda, dokuma, ağaç isleri gibi),
Kırsal turizmde ekonomik anlamda sonuçlar elde etmenin arz kabiliyetine bağlı olması kırsal turizmin geliĢmesine yönelik tedbirler arasında sayılabilmektedir (Morgül ve Oğuzhan, 2006: 71).
1.4.KIRSAL TURĠZMĠN SOSYO-EKONOMĠK-KÜLTÜREL
ETKĠLERĠ
1.4.1. Kırsal Turizmin Kırsal Kalkınmaya Etkisi
Kırsal kalkınma ile kırsal turizm arasında doğru yönlü bir iliĢki bulunmaktadır. Kırsal turizm kırsal bölgelerde tarım dıĢı çeĢitlendirmenin baĢarı sembolüdür. Ayrıca kırsal kalkınmada öncü ve en önemli sektörlerden birisi kırsal turizmdir. Kırsal alanlardaki doğal ve kültürel varlıların zenginliği ve çeĢitliliği turizm ve rekreasyon faaliyetlerinin geliĢtirilmesi açısından önemli bir potansiyel arz etmektedir.
Konuyu Türkiye açısından incelediğimizde nüfusun %35’inin kırsal alanlarda yaĢadığı ve tarımsal faaliyetlerin kırsal alanda en önemli geçim kaynağı olduğu bir gerçektir. Türkiye’nin son yıllardaki sosyo-kültürel ve ekonomik kalkınma sürecinde, modernleĢme çabaları, sanayileĢme ve sosyo-ekonomik dönüĢümün bir sonucu olarak, kent ile kırsal alanlar arasında geliĢmiĢlik farklılıkları belirgin bir hale gelmiĢtir. Sosyoekonomik yapılarından dolayı kırsal alanlar, kentlerin göstermiĢ olduğu geliĢme hızını yakalayamamıĢtır. Türkiye’de her ne kadar ülke genelinde geliĢmiĢlik farklılıklarının en aza indirilmesine yönelik politikaların uygulamaya konulmasıyla, kırsal alanın geliĢmesi ve kırsal alanlarda yaĢayan insanların yaĢam kalitesinin yükseltilmesi açısından bazı geliĢmeler kaydedilmiĢse de, bu geliĢmeler henüz istenilen düzeye ulaĢamamıĢtır. Bu geliĢmiĢlik farkını
gidermenin bir yolu da kırsal kalkınmanın öncü sektörlerinden biri olan kırsal turizmdir.
Türkiye kendine has coğrafyası, dört mevsimin birlikte yaĢanabildiği iklimiyle ve eĢsiz doğal güzellikleriyle kırsal turizmi en iyi Ģekilde gerçekleĢtirebilecek imkânlara sahip bir ülkedir. Özellikle coğrafi bakımdan kırsal alanların yoğunlukta olduğu yerlerde tarım kuruluĢlarının kırsal turizm konusunda teĢvik edilmesi suretiyle, kırsal alanların hem tarım, hem turizm kaynağı olarak kullanılarak, kırsal bölgelerin ekonomik büyüme ve geliĢmesine önemli katkılar sağlanabilecektir. Bunun için turizm plan ve politikalarının belirlenmesinde, kırsal turizmin ekonomik ve sosyal fonksiyonu dikkatli bir Ģekilde değerlendirilmelidir (Çeken ve Diğerleri, 2007: 9-10).
1.4.2. Kırsal Turizmin Ekonomik Etkileri
Kırsal turizmin kırsal kalkınmaya olan ekonomik etkileri, aĢağıdaki Ģekilde açıklanmıĢtır (Ekiztepe, 2012: 87):
Kırsal turizmin yaratmıĢ olduğu istihdam sayesinde, kırsal alanlardaki iĢsizlik oranı azalmaktadır.
Turizm sayesinde, kırsal alanlarda tarımla uğraĢan kesimin yetersiz ve istikrarsız gelirleri artmakta ve refah düzeyi yükselmektedir.
Kırsal alanda turizmin geliĢmesine bağlı olarak kadınların turizm iĢletmelerinin farklı departmanlarında istihdam edilmesiyle, çalıĢma yaĢamında etkin olarak katılımı ve iĢsizlik oranı azalmaktadır.
Kırsal turizmin geliĢmesiyle birlikte, kültürel zenginlik pazarlanarak yöre halkına ek bir gelir sağlanmakta ve gelir dağılımındaki dengesizliğin azalmasına katkıda bulunmaktadır.
Kırsal alanlarda yerel kaynakların etkin kullanımı yoluyla ekonomik faaliyetler çeĢitlendirilmekte, yerel iĢbirliği ve kalkınma taleplerinin güçlendirilmesine yol açmaktadır.
Kırsal turizmin geliĢmesiyle birlikte aile pansiyonculuğu uygulamaları, yöre halkına ek bir gelir sağlamaktadır.
Kırsal alandaki turizm yatırımları ile birlikte, inĢaat sektörüne bağlı yan sektörlerin gelirleri artmaktadır.
Kırsal turizme katılanların daha önceden büyük kentlerde kazanılmıĢ gelirlerini bu yörelerde harcamaları sonucunda, kent ile kır arasındaki geliĢmiĢlik düzeyi arasındaki farklılık azalmaktadır.
Kırsal turizmin geliĢmesine bağlı olarak yörede fiziksel altyapı sorunu da ortadan kalkmaktadır. Böylelikle yörenin sahip olduğu turistik arz
potansiyeli sebebiyle, kırsal alanlarda yaĢayanların yaĢam kalitesi yükselmektedir.
1.4.3. Kırsal Turizmin Sosyal Etkileri
Kırsal turizm alanlarındaki turizm faaliyetlerinin geliĢmesi sonucunda turistler, yeme içme, eğlence, dinlenme ve merak gibi ihtiyaçlarını gidermek amacıyla yerli halkla temasa geçip, çeĢitli iliĢkiler kurmaktadırlar. Kırsal alanların sosyo-kültürel etkileri, aĢağıdaki gibi sıralanabilmektedir (Çeken ve diğerleri, 2007: 14).
Kırsal alanlar, sahip oldukları turistik arz çekiciliklerinden dolayı Ģehirden kırsal alanlara doğru sürekli insan hareketliliğine neden olmakta ve bunun sonucunda zamanla Ģehir ve kırsal yöre arasındaki yaĢam ve davranıĢ farklılıkları ortadan kalkmaktadır.
Turizmin kırsal yörede yarattığı ilave istihdamla iliĢkili olarak kadının ve gençlerin toplumdaki statüsü güçlenmekte ve dolayısıyla kırsal alandan kente ekonomik sebeplerle göç olayı en aza inmiĢ olmaktadır.
Turizmin geliĢmesi sonucunda yörede, kalkınma hızı ile nüfus artıĢ hızı arasındaki dengesizliğin sebep olduğu iç göçler, turizm nedeniyle yer yer azalacak veya duracaktır. Bu süreç kentlerdeki gecekondulaĢma ve çarpık kentleĢme sorunlarının çözümüne olumlu katkı sağlayacaktır. Kırsal turizm, çözümü güç ve aĢılması zor olan bu toplumsal sorunların çıkmasını önleyici ve azaltıcı bir fonksiyon üstlenerek, kentlerdeki görüntü kirliliğinin azalmasına ve düzenli yapılaĢmaya katkı sağlayacaktır.
Kırsal alanlarda turizme bağlı olarak aile pansiyonculuğunun geliĢmesi ile birlikte yöre halkının ve turistlerin kültür yapısında ve yaĢam tarzında çift yönlü bir etkileĢim olmakta, iki taraf arasında oluĢan dostluğa bağlı olarak giyim kuĢam, yemek kültürü, gelenek görenekler gibi kültürel bileĢenlerin alıĢveriĢi sonucunda kültürlerin zenginleĢmesi sonucu doğmaktadır.
Kırsal turizmin geliĢmesiyle, kırsal alanlardaki turizm arzını oluĢturan tarihi ve kültürel değerlerin ortaya çıkarılması ve korunması sonucunda kültürel bütünlük sağlanacak ve kent insanı ile kırsal halk arasında bilgi akıĢının sağlanmasıyla kent ile kırsal alan arasındaki iliĢki artmıĢ, farklılıklar azalmıĢ olacaktır.
Kırsal alanlarda turizmin geliĢmesiyle birlikte turizmde istihdam edilen kiĢilerin, mesleki bilgi ve becerilerinin geliĢmesine yönelik mesleki eğitim de geliĢir. Buda kırsal iĢgücünün eğitim düzeyini olumlu yönde etkilediği gibi aynı zamanda kırsal kalkınmayı hızlandıran önemli kıstaslardan birini oluĢturmaktadır.
1.4.4. Kırsal Turizmin Kültürel Etkileri
Kırsal yörelerde turizmin geliĢmesi sonucunda yöredeki kültürel varlıklar koruma altına alınmakta, yerel halk ve turistler yörenin tarihi ve kültürü hakkında bilgi sahibi olmaktadır. Ayrıca turizmden elde edilen gelirler kültürel anlamda çekiciliğe sahip yapıların uygun Ģekilde restore edilmesine katkı sağlamaktadır (Çeken ve diğerleri, 2007: 15).
Kırsal alanlarda turizme bağlı olarak aile pansiyonculuğunun geliĢmesi ile birlikte yöre halkının ve turistlerin kültür yapısında ve yaĢam tarzında çift yönlü bir etkileĢim olmakta, iki taraf arasında oluĢan dostluğa bağlı olarak giyim kuĢam, yemek kültürü, gelenek görenekler gibi kültürel bileĢenlerin alıĢveriĢi sonucunda kültürlerin zenginleĢmesi sonucu doğmaktadır.
Kırsal turizm, yörede hem kültürel mirasın, hem de geleneksel mimari yapının korunmasını olumlu yönde etkilemektedir.
Kırsal turizm, doğal çevrenin ve kültürel mirasın korunmasına katkıda bulunur. Turizm sayesinde kırsal alanlarda çevre bilinci geliĢir. Kırsal alanlarda yaĢayan insanlar, yörenin sahip olduğu turistik arz değerlerinden gelir elde etkileri için bu değerleri korumaya özen göstermektedir. Ayrıca kırsal alanlarda doğayla iç içe zaman geçiren insanlar çevre konusunda daha bilinçli hale gelir ve hayat tarzlarında doğayı korumak konusunda olumlu değiĢimleri gerçekleĢtirirler.
Tüm bu olumlu etkilerinin yanı sıra kırsal turizm zaman içinde geliĢerek, aĢırı kapasite kullanımından ve plansız yapılanmadan kaynaklanan çeĢitli olumsuz ekonomik ve sosyo-kültürel etkilere sebep olmaktadır. Bu etkiler aĢağıdaki gibi sıralanabilir:
Kırsal turizmin plansız geliĢimi, tarımsal alanların azalmasına yol açmaktadır.
Kırsal turizm nedeniyle arazi ve diğer gayri menkul fiyatlarında spekülatif artıĢlar olabilmektedir.
Kırsal alanların aĢırı ve yoğun kullanımı, tarımsal alanları, doğal ve kültürel sit alanlarının tahribine yol açarak ekolojik dengeyi bozabilmektedir.
Yerli halkın kırsal turizmden elde ettiği geliri tarım dıĢı sektörlerde hatta yöre dıĢında değerlendirme imkânı bulması baĢka sektörlere sermaye akımını kuvvetlendirerek, kırsal turizmin yöreyi kalkındırma amacından uzaklaĢmasına sebep olmaktadır.
Kırsal alanların aĢırı kalabalık olması, çekiciliklerin azalmasına ve otantikliğin kaybolmasına neden olmaktadır.
Kırsal yörelerde turizmin geliĢmesi sosyal ve kültürel açıdan tarım yörelerine özgü gelenek ve göreneklerin kaybolmasına sebep olabilmektedir.
Havaalanı, marinalar ve diğer tatil komplekslerinin kurulması toprakları aĢındırmaktadır. AĢırı ziyaretçi akımı doğal çevre yapısını tahrip ederek, hayvan türlerini dıĢlayıp ekosistemin bozulmasına sebep olmaktadır. Yerel kültürel değerlerin ve sanat yapılarının kazanç amacıyla suni bir Ģekilde yeniden oluĢturulmasını teĢvik eder. Kültürün ticari bir turist hareketine dönüĢmesi, doğal konukseverliğin kötüye kullanılması toplumun yerel değer ve kimliğini tahrip edebilmektedir.
Özellikle geliĢmekte olan ülkelerde elektrik, su, kanalizasyon, arıtma, çöp toplama ve imhası gibi teknik altyapı donanımlarının, yatak kapasitesindeki hızlı artıĢın gerisinde kalması ve üstyapının denetimsizliği gibi sorunlar yaĢanabilmektedir (Avcıkurt, 1996). Altyapının iyileĢtirilmesi ile de doğal çevrenin yapaylaĢtırılması gibi bir tehlike oluĢmaktadır.
Tatlı su kaynaklarının aĢırı kullanımı, ormanların yok edilmesi, toprak erozyonu, biyolojik çeĢitliliğin tahribi, kültürel mirasın zarar görmesi, hava ulaĢımının ve kalabalığın yarattığı ses kirliliği gibi olumsuz çevresel etkiler görülebilmektedir.
Turizmin ortaya çıkardığı olumsuz etkiler gerek ziyaretçiler gerekse de turist kabul eden toplumlar üzerinde hoĢnutsuzluğa yol açmaktadır. Oysa turizmde yüksek kalitede bir deneyim ancak doğal kaynakların, çevrenin ve kültürel mirasın korunmasıyla sağlanabilir. Doğal, çevresel, biyolojik ve sosyo-kültürel kaynakların korunmasına ve kayıpların en aza indirilmesinde, turizm alanındaki faaliyetlerin ve getirilerinin gelecekte de arttırılarak, devamını
mümkün kılacak tek yol sürdürülebilir turizmdir (Uçar vd., 2010: 103). Bu noktada olumsuz etkilerin en aza indirilebilmesi için kırsal turizm faaliyetlerinin sürdürülebilirlik ilkelerine uygun olarak gerçekleĢtirilmesi bir zorunluluktur.
2. HALKAPINAR ĠLÇESĠ RAPORU 2.1. Coğrafi Özellikler
Konya ili Halkapınar ilçesi, 37°26’ Kuzey enlemi ile 34°10’ Doğu boylamı arasında yer almaktadır. Ġl merkezine uzaklığı 173 km’dir. Ġlçenin deniz seviyesinden ortalama yüksekliği 1.100 metredir. Ġlçenin, kuzeyinde Ereğli, güneyinde Mersin ili, batısında Ayrancı ile yine Ereğli Ġlçesi ve doğusunda Niğde ili UlukıĢla ilçesi bulunmaktadır. Ġlçenin yüzölçümü 468,40 km²’dir.
Toros Dağlarının bir parçası olan Bolkar Dağları ile kuzeyindeki Bolkar Dağlarının bir uzantısı olan Güney Dağı arasında bulunan Halkapınar sınırları içerisinden Ġvriz Çayı ve Delimahmutlu Deresi geçmektedir. Bu iki kaynak, 1985 yılında iĢletmeye açılan Ġvriz Barajına dökülmektedir. Ġvriz Barajı, Ereğli Ġlçesinin 12 km güneydoğusunda, Ġvriz Çayı üzerinde sulama ve taĢkın koruma amaçlı inĢa edilmiĢtir.
Halkapınar ilçesi toplam 46.840.18 ha kullanım alanına sahip olup, Konya kullanım alanının %1,15’ini, Orta Anadolu Havzası kullanım alanının ise %1,46’sını kaplamaktadır. Bu alanın %41,77’sini çayır- mera alanları, %24,37’sini orman alanları, %16,01’ini ise tarım arazileri oluĢturmaktadır. Ġlçedeki çayır-mera alanları oranı, Konya ve Türkiye çayır-mera alanlarının oranından oldukça yüksektir. Ġlçede tarım arazilerinin çayır-mera alanlarına göre az olması, tarımsal üretimden daha çok hayvansal üretimin yapıldığını ortaya koymaktadır(Mevka Halkapınar Ġlçe Raporu,2014).
2.2 Halkapınar Ġlçesi Turizm Potansiyeli 2.2.1. Kızlar Oğlanlar Kaya Anıtı ve Manastırı:
Ġvriz köyünün güneyinde ambar köyünün içerisinde yer alır. Doğal bir mağaranın ağzına çok katlı düzgün taĢtan bina edilmiĢ olup, iĢçilik oldukça kalitelidir. Manastır erken Bizans dönemine aittir. giriĢ kısmında duvar fresklerinin izi kalmıĢtır.Büyük bir tahribat vardır(Nar ve ark.,2009:50). Kızlar ve Oğlanlar sarayı olarak bilinen ikinci bir kaya anıtı ve manastırı halen tarihin izlerini üzerinde taĢımaktadır.( http://yesilereglimiz.tr.gg)
2.2.2. Ġvriz Kaya Kabartması:
Ġvriz Kaya Anıtı(Hitit Kabartması),Ereğli ilçesinin 17 km. uzağındaki Ġvriz köyü'nde bulunmaktadır. Çay baĢlangıcının biraz ilerisinde, kaya üzerine kabartma olarak (M.Ö. 1180-700) Geç Hitit Çağı'nda yapılmıĢtır. Tuvana ülkesinin en görkemli krallarından Varpalawas tarafından yaptırılmıĢtır. XIX. yüzyılda gezginlerin yazıları ile Hititoloji literatürüne girmiĢtir. Geç Hitit sanatının en önemli yapıtlarından biri olan Ġvriz Kaya Anıtı 4.20-4.20 ölçülerindedir. Bu anıt tarihte ''Ġlk Tarım Anıtı'' olarak bilinmektedir.
Arami, Asur ve Fryg etkilerinin görüldüğü Tuvana Krallığı'ndan günümüze gelebilmiĢ nadir eserlerden biridir. Ġvriz Kaya Anıtı'nın baĢarılı bir kopyası Ġstanbul Arkeoloji Müzeleri'nde sergilenmektedir.Anıtta,Fırtına Tanrısı Tarhundas ile bölgenin kralı Varpalawas tasvir edilmiĢtir.Krala göre daha büyük ölçülerde olan Tarhundas, ellerinde baĢaklar ve üzüm salkımı tutmaktadır.Bu Tarhundas'ın aynı zamanda bolluk ve bereket tanrısı olduğunu da göstermektedir.Tanrının karĢısındaki kral ise daha küçük boyutlarda ve dua eder durumda tasvir edilmiĢtir.
Kabartmadaki giysiler Geç Hitit sanatının özelliklerini
taĢımaktadır.Tanrı figürü (Tarhundas) kuvvetli bir insan görünümünde olup,kol ve bacak adeleleri ile dikkati çekmektedir.Her iki figürün arasındaki hiyeroglif yazıda ; ''Ben hakim ve kahraman Tuvana Kralı Varpalawas, sarayda bir prens iken bu asmaları diktim, Tarhundas onlara bereket ve bolluk versin.'' Denmektedir ( http://www.eregli.bel.tr).
2.2.3. Ġvriz Barajı
Yapımına 1981 yılında baĢlanmıĢ 1985 yılında hizmete açılmıĢtır.bügun hala tartıĢmalara konu olan baraj, berrak bir kaynak suyu kirletilerek sulama amaçlı olarak kullanılmaktadır.
Tarihteki gezginler, suyun Akgöl KuĢ Cenneti'ni beslediğini, Elma dağın kadar da bir alandı suladığı,doğa harikası bi ortamın olduğundan bahsetmiĢlerdir. Bugün Akgöl, yok olma tehlikesi ile karĢı karĢıya gelmiĢ ve çevre yeĢil dokusunu kaybetmek üzeredir.
Çıkan suyun tarihi ise gezginler tarafından yazılan yazılarda; ikinci Ġslam Halifesi Hz. Ömer'in zamanında onun muhafaza ettiği Hz.Peygamber'in tükrüğü Hristiyan Ereğlilerin talebi üzerine buraya gönderilerek ve tükürüğün kayaya sürülmesi sonucu suların fıĢkırdığını yazarlar(Kocabey ve ark. , 2015:37)
2.2.4.Kayasaray Kalesi ve Mağarası
Konyanın halkapınar ilçesine bağlı bir köy olan kayasaray kale-i mindosu ile ünlüdür. Bu kaleden Hititler, Frigyalılar, Romalılar, Bizanslılar, Ermeniler, Selçuklular, Karamanoğlulları ve de Osmanoğulları istifade etmiĢlerdir. Yağmur suları kaleden aĢağıya sızarken altın, gümüĢ ve bakır gibi eski paraları da sürüklediği olurmuĢ. Kalenin üstünde Hristiyan Roma ve Bizans devrinde üstlerine haçlar kazılmıĢ mermer taĢların bulunduğu gibi, Osmanlı devrine ait kitabeli taĢlarda vardır. Oradan indirilerek caminin kapısının üstüne konan bir kitabeli taĢın Osmanlılar'ın Kanuni devri eseri olduğu kabul edilebilir (Kocabey ve diğerleri, 2015: 40).
2.2.5. Anaru Antik Kenti
Halkapınar ilçesi Beydoğan köyü sınırları içerisindedir. Antik kent Ereğli'nin 22km güneyinde yer alır. Roma ve Bizans döneminde yerleĢim alanı olarak kullanılmıĢtır. Burada bulunan kilisenin ortastat ve sütunları yan tarafa yıkılmıĢtır. Yapının büyük bir bölümü yıkılmıĢtır (Nar ve diğerleri, 2009: 54)
2.2.6. Ġvriz Kalesi
Ġvriz pınarının ve kabartma abidesinin üzerinde yer alan kayalıkların üzerine inĢa edilmiĢtir. Ġvriz kalesi bir Hitit eseridir. Sonradan bu topraklara hâkim olan ve Hititlerle kavmi yakınlıkları bulunduğu kabul edilen Luwilerin, Tuwanalıların eline geçmiĢtir. Daha sonra Romalıların Ermenilerin ve Bizanslıların hâkimiyetinde kalmıĢtır.
Her devirde değiĢen askeri Ģartlarla beraber kale yeniden yapılmıĢ veya bir takım düzenlemelere tabi tutulmuĢtur.Silah teknolojisine bağlı olarak bizans döneminde ve ermeni döneminde devrin icaplarına göre bir takım rotasyonlara tabi tutulmuĢtur.Bugün kaleden ayakta kalan bir kaç duvar kalıntısı vardır (Nar ve diğerleri, 2009: 50)
2.2.7. Tont Kalesi
Tont köyünün 2 km. doğusunda Zanapa yolu üzerinde solda üstü keskin kayalarla taçlandırılmıĢ yüksek bir tepe vardır. YaradılıĢın üç-dört kat ve katmer halindeki bu tepenin üstündeki kaledir. Kalenin duvarları sarnıçları, türbeleri ve diğer parçaları yakın zamana kadar ayakta idi. Kaleye kesme taĢ merdivenlerle çıkılır. Kale taĢları civar köyler yapı malzemesi olarak taĢınmıĢtır. Kaleden Ġvriz'e ve Tont Gölü'ne yer altı yolları vardır. Filhakika kaleler ya içinde veya eteğinde su bulunan yerlere yapılırdı. Buna Ankara, Erzurum, Bilecik Kaleleri gibi birçok örnekler verilebilir. Kalenin Hititlere kadar çıkan çok eski bir tarihi
vardır. Burayı Hititlerden sonraki kavimler, Romalılar, Bizanslılar, Ermeniler kullanmıĢlar, ilaveler yapmıĢlar, tahkim etmiĢlerdir. Üzerinde Müslüman mezarları ve bir de türbe vardır (Kocabey ve diğerleri, 2015: 40).
ġekil 2:Halkapınar Ġlçesi Turizm Potansiyeli
Kaynak: Halkapınar Ġlçesi Kalkınma ÇalıĢtayından UyarlanmıĢtır. HALKAPINAR ĠLÇESĠ
TURĠZM POTANSĠYELĠ
SİT ALANLARI
-II. Ġvriz kaya anıtı
-Osman köseli Höyüğü (I.derece) -Kale
TARİHİ YAPILAR
CAMĠ VE MANASTIRLAR -Kızlar ve Oğlanlar Sarayı(manastırı) -Ġvriz Cami ve Minaresi
-Kayasaray Cami(Kale-i Mindos) ANTĠK KENTLER
-Anaru Antik Kenti ve Yer altı ġehri
TABİAT ALANLARI
YAYLALAR -Tersakan Yaylası -Kırkpınar Yaylası -Kızılkaya Yaylası -Yüğlük Dağı Yaylası -Belpınar Yaylası MESĠRE -Ġvriz Mesire Yeri MAĞARALAR -Kocadere Mağarası -Kayasaray Mağarası GÖLLER -Ġvriz Gölü YÖRESEL DEĞERLER YEMEKLER
-Kayısılı(etli) -Yaprak Sarması -Bandırma - Uzun Kabak -Köfter(cevizsiz) -Çoban Böreği
-Sinandı Üzümü -Kırmızı Benekli Alabalık TARIM ÜRÜNLERĠ
-Beyaz ve Kırmızı Kiraz - Kantoron otu -Beyaz ġeftali - Adaçayı - Kekik -Keven Mantarı - Domalan Mantarı -Meyve Kuruları
ALTERNATĠF TURĠZM -Üzüm Festivali (Sıla ġenliği) -Trekking parkurları
ġekil 3: Halkapınar ilçesi SWOT Analizi
Kaynak: Halkapınar Ġlçesi Turizm Raporu MEVKA, 2014 SONUÇ VE ÖNERĠLER
Kırsal turizm, doğal çevrede, yapılaĢmanın az, açık alan aktivitelerinin ve bireysel aktivitelerin yoğun görüldüğü, yerel ve küçük iĢletmelerden oluĢan, tatil süresi genelde kısa olan, çiftliklerin ve ormanların yoğunlaĢtığı yerlerde geliĢen, yerel mimarinin, geleneksel binaların ve yerel atmosferin yoğun olduğu, bireysel turist iliĢkilerinden oluĢan ve genellikle mevsimsel faktörlerden etkilenen bir turizm türüdür (AhipaĢaoğlu ve diğerleri, 2006).
Halkapınar ilçesi kırsal turizm bakımından zengin kaynaklara sahip olmasına rağmen ilçenin kırsal turizm faaliyetleri açısından hak ettiği konumda olmadığını söyleyebiliriz. Bu nedenle de yöre ulusal ve uluslararası turizm pazarından henüz alması gereken payı alamamaktadır. Halkapınar ilçesinde mevcut potansiyelin değerlendirilerek kırsal turizmden hak ettiği payı alabilmesi için bölgede yerel aktörlerle yapılan görüĢmelerde aĢağıdaki öneriler yer almıĢtır.
Tanıtım
BüyükĢehir belediyesi turizm ofisiyle irtibat kurularak, paket tur kapsamı içerisine Halkapınar’ın alınmasını sağlamak (Mustafa DĠGĠLLĠ'nin görüĢleri)
Diğer konaklama tesislerinde Halkapınar standı oluĢturulmasını sağlamak GÜÇLÜ YANLARI
-Doğal güzelliklerin ve tarihi değerlerin var olması
-Kır,dağ,yayla turizmi potansiyelinin olması -Ġlçede bir yatılı YĠBO bulunması
ZAYIF YANLARI -Konya'ya çok uzak olması
-UlaĢım açısından çıkmaz sokak konumunda olması
-Doğal güzelliklere, tarihi değerlere yeterince önem verilmemesi
-ilçe okullarımızda ayniyat ve demirbaĢ yönünden eksik olması
-Ereğli ilçesine yakın olması nedeniyle velilerin çocuklarını Ereğli'de ki okullara gönderme eğiliminde olması
- MYO olmaması
-Pazarlama sıkıntısının olması
TEHDĠTLER -Eğitim - Öğretime karĢı olan ilgisizlik FIRSATLAR
-Aksu'da var olan cazibeli suyun ilçeye kapalı sulama sistemi ile ve içme suyu Ģebekesi ile getirilme imkanı
-ilçenin zengin bir tarihin üzerinde kurulmuĢ olması
-Yamaç paraĢütü, Dağ ve Su sporu imkanı -Eko-turizmin geliĢtirilmesi ve bu konuda alt yapı ile ilgili destek verilmesi
-ilçe merkez ve köylerdeki okullarda öğrenci mevcudunun az olması
Ġnteraktif turizm bilgi teknolojileri tanıtım programına veri paketi hazırlamak ve yetkililerle konuyu görüĢülmek
Ġl düzeyindeki eğitim çalıĢmalarını, bölgede yeni açılmıĢ olan otellerle değerlendirilerek açılması
Bölgede turizm polisi ve jandarmasının bulunması GiriĢimci Bürokrat profilinin geliĢtirilmesi
Otopark giriĢ fiĢlerinin tanıtım amaçlı kullanılması Mobese çalıĢmaları artması
Paintball uygulamasının geliĢtirilmesi
Ereğli Etnografya müzesinin taĢınması ya da burada tarım müzesinin oluĢturulması
UlaĢım araçlarında (Ģehir içi ve Ģehirlerarası), Halkapınarın reklamlarını sağlanması
Ereğli’nin yapmıĢ olduğu festivallerden bir tanesinin Halkapınarda yapılması (Muhtar Tevfik bey)
Yörenin mimarisine uygun konaklama tesisi yapılması (Salih AYDIN'ın görüĢleri)
Safari türleri (kuĢ, yaban hayatı, fotograf, manzara vb.) oluĢturulması Geyiklerin geçiĢ zamanlarının belirlenmesi ve özel turlar düzenlenmesi Beyaz kiraz, Ģeftali gibi ürünlerin turist ürün olarak değerlendirilmesi Aylık "e-dergi" çıkarılması. Kaymakamlık ve Belediyelerin web sayfalarının birkaç dile çevrilmesi ve güncellenmesi
Her cumartesi düzenlenen sema törenlerinde, yılda iki defa Halkapınar gününün yapılması, yerel ve ulusal basına duyurulması
Dağcılık kulüpleriyle, ERDAK aracılığıyla görüĢülerek trekking turizminin geliĢtirilmesi
Off Road (motokros) yarıĢlarının Aydos zirvesi yakınlarında yapılmasını sağlamak ve geliĢtirmek
DıĢarda yaĢayan Halkapınarlıların "Sıla -i Rahim" yapabileceklerinin yerleri olması
ġehrin belli yerlerine, otogarlara tanıtım amaçlı haritalar konulması Logo çalıĢmalarının değerlendirilmesi
Tarım anıtının bulunduğu bölgenin UNESCO Kültür Miras listesine alınması
Konaklama
Sokak sağlıklaĢtırılması yapılarak, kerpiç evlerden oluĢturulacak konaklama tesislerinin yapılması
Bölgede turizm giriĢimcisinin eğitilmesi
Konaklama ile ilgili bir bölge oluĢturulması ve yatırımcıların burayla ilgili özendirilmesi
Restaurantların kalitelerinin arttırılması
Liselerde nitelikli eleman yetiĢtirilmesi (AĢçılık ve servis derslerinin verilmesi)
Gençlik il spor müdürlüğü ve benzeri bakanlıkların yaz okulu ve kurslarının düzenlemesi
-"E-pansiyon" uygulaması aktif hale getirilmesi
Gölün etrafının rekreaktif anlamda düzenlenmelerin yapılması Karavan parkının yapılması
Ġvriz bölgesinde su sporları için özel bir gölet oluĢturulması Su sporlarına yönelik aktivitelerin sağlanması
Yol geniĢletme ve kalitesinin arttırılması
Sağlıkla ilgili özel hastanelerin(kemoterapi, madde bağımlılığı, yaĢlı bakım merkezleri vb.) kurulması
Huzur evinin kurulup kurulamayacağına dair Fizibilite raporunun oluĢturulması
UlaĢım ve Dinamik Pazarlama
Yol ve park yapımı önem gösterilmesi Ereğli-Ġvriz yolunun düzenlenmesi
Belirtilen çalıĢmaların "Eylem planına" dönüĢtürülmesi ve yerel fon kaynakları kurumlarına sunulması
Görsel amaçlı su değirmenlerinin oluĢturulması
Ġvriz bölgesindeki turistik arz kaynakları arasında yürüme ve araçla ulaĢım sisteminin kurulması
Say tepesiyle Kocadere mağarası arasında teleferik hattının kurulması Baraj gölü için acil durumlara yönelik uçak inebilecek alanın oluĢturulması
Milli Eğitim Bakanlığı ile anlaĢma yapıp düĢük bir ücret karĢılığında 10.000 öğrencinin gezi amaçlı Halkapınar’a getirilmesi
Yön gösterme tabelalarının oluĢturulması
Turizm emek-yoğun bir sektördür. Son ürün insan tarafından sağlanır. Bu yüzden turizmin uygulanması aĢamasında yerel halka öncelik verilerek, turizm hareketlerinin on iki aya yayılması sağlanmalıdır. Bir yörenin değiĢen ve geliĢen turizm hareketlerine uyum sağlayabilmesi için turizm potansiyelinin doğru tespit edilmesi önemlidir. Turizm potansiyeli iyi saptanmadığında çevresel ve ekonomik kayıpları da beraberinde getirmektedir (Morgül ve Oğuzhan, 2006: 128).
Sonuç olarak Halkapınar ilçesi kırsal turizm açısından çok önemli değerlere sahiptir. Ġlk Tarım Anıtının bu bölgede olması, önemli doğal kaynaklara sahip olması ve bazı alternatif turizm faaliyetlerine elveriĢli olması sebebiyle Halkapınar ilçesinin kırsal turizm açısından eksiklikleri giderilmeli, bölgede yaĢayan halk ve giriĢimciler bilinçlendirilmelidir.
KAYNAKÇA
AhipaĢaoğlu, Suhavi, Çeltek, Evrim (2006), “Sürdürülebilir Kırsal Turizm”, Gazi Kitabevi, Ankara.
Akça, H. (2004), “Dünyada ve Türkiye’de Kırsal Turizm”, Ankara: Standart Dergisi, s.62-63.
Aydın, Oğuz (2012), “AB de Kırsal Turizminde Ġlk 5 Ülke ve Türkiye’de Kırsal Turizm”,Adnan Menderes Üniversitesi Nazilli Meslik Yüksekokulu, Aydın.
Çeken, Hüseyin ve Karadağ, Levent ve Dalgın, Taner (2008), “Kırsal Kalkınmada Yeni Bir YaklaĢım Kırsal Turizm ve Türkiye’ye Yönelik Teorik Bir ÇalıĢma”, Artvin Çoruh Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi. Ekiztepe, Burçak (2012), “Kırsal Turizmin Kırsal Kalkınmaya Etkileri: Teorik
Bir ÇalıĢma” , Muğla Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Turizm ĠĢletmeciliği Anabilim Dalı, Muğla.
European Commission (2003), “Fact sheet, Rural development in the european union, Brussels”.
F. Soykan (1999), “Doğal Çevre ve Kırsal Kültürle BütünleĢen Bir Turizm Türü: Kırsal Turizm”, Anatolia: Turizm ---*AraĢtırmaları Dergisi, Yıl: 10. Türkçe-Mayıs-Haziran, s.68
Fleischer, Aliza; Pizam, Abraham (1997). “Rural tourism in Israel. Tourism Management” Vol. 18, s. 367-372.
Kocabey, Mehmet ve Ünal, Abidin ve Aydın, Harun ve Akcan,Esra ve Kubat, Bülent ve Yalçınkaya, Nazik ve Helvacı, Canan ve Özkan, Yalçın (2015), “Zanapa'dan Halkapınar'a”, Konya.
Morgül, ġ. Mercan ve Oğuzhan, Adil (2006), “Trakya Bölgesinde Kırsal Potansiyelinin Değerlendirilmesine iliĢkin Analiz: Kırıklareli Örneği”. Nar, Hasan ve Kılıç, GülĢah ve BaĢ, B. Süleyman (2009), GeçmiĢten
Günümüze Ereğli, Konya.
Uçar, M.; ve Çeken, H. ve Ökten, ġ. (2010), “Kırsal Turizm ve Kırsal Kalkınma: Fethiye Örneği”, Detay Yayıncılık, Ankara.
Yılmaz, G. Özdemir ve Gürol, N. Kafa (2012), “Balıkesir Ġlinin Kırsal Turizm Potansiyelinin Değerlenmesi”, KMÜ Sosyal ve Ekonomik AraĢtırmalar Dergisi.
http://www.mevka.org.tr/,EriĢim Tarihi:16.12.2015 http://yesilereglimiz.tr.gg/,EriĢim Tarihi:16.12.2015 http://www.eregli.bel.tr/,EriĢim Tarihi:16.12.2015
