Atatürk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Enstitüsü Dergisi

--<ıA~I1.I.\....TuÜu·rAlkiIJ.yaiIJt...t:.Aur.ıı:aş;u.tıu.rwmAlall.ilaurı..ı:E:ı.unlo1lşt..ı.ıit.lliUşl.IlU...DLı;eJ.lrg;;ıiişai...Sl.ilaJJyıuıı9..JEı;,.ır..ı.;zuwr.ııu.lllm~20l.ll0:.lL2

--=-197-SEYFELMÖLİK

F. V. AHMEDOVA' Akt.:Gülhan ATNUR** ÖZET

Seyfelmölik hikayesi Kazan Tatarlarından derlenmiştir.

Hikayede rüyasında görüp aşık olduğu Sehipcamal'ı aramaya

çıkan Seyfelmölik'in başından geçenler anlatılır. Hikayenin sonunda ise iki sevgili birbirlerinekavuşamayıpölürler.

yfelmölik bir padişahın o~ludur. Bir gün babası savaşa gider. eyfelmölik dinlenmek için yatarken bir rüya görür. Rüyasına padişah kızı güzel Sehipcamal girer. O Sehipcamal'a aşıkolur. Babası geri dönünce ona, Seyfelmölikşöylesöyler:

-Ben padişah kızı Sehipcama]'a aşık oldum. Dünyada ondan daha güzel birkızyok. Ben onu aramaya gidiyorum.

Padişahbir tanecik oglunakarşıkoymaz.

-Yavrucugum Sehipcamal nerede? Hangipadişahın kızıymışo? der. -Ben onun hangi padişahın kızı olduğunu da başka bir şeyini de bilmiyorum. Yalnızca padişah kızı Sehipcamal'ın dünyadaki güzellerin en güzeli olduğunu biliyorum. Onu çok mu ararım, nereye gidip bulurum, hangi yerleri geçerim bilmiyorum. Lakin ben onuarayıp bulmalıyım,der Seyfelmölik.

Babasıbuna dakarşıkoymaz:

-Belki seferin uzun sürer yavrucuğum. Sanayardım edecek birisi lazım. Yol için arkadaşlar, yiyip içecek, üstbaş ve silahlar gerekir. Hazırlanmaya başlarız, der.

Babası, onunla elli asker yollar. Seyfelmölik'in en yakın dostu vezirin ogıu imiş, gerisi ise köle askerler. Eşya yiyecek ve üst başları elli ytike yükleyip gönderirler.İyidevelere binip sefereçıkıpgiderler.

Gide gide hiç de bilmedikleri yerlere ulaşırlar. Nereye geldiklerini kendileri de bilmezler. Herşehre,herköyeulaştıklarında:

-Padişah kızı güzel Seyfelmölik'j hanginiz bilir? O nerede yaşar? diye sorarlar.

• Tatar Hahk İcadı-Dastannar,Haz.: F. V. Ehmetova,Tatarstan Kitap Neşriyatı, Kazan 1984,

s.151-158

-

ı98-F. V.Ahmedoya.(Akt,: G.Aloıır):SeyfelmÖlik

-Bizim öyle bir padişah kızını işitmişli~imiz de yok bilmişli~imiz de, sözünü duyarlaryalnızca.

o

ümidini kesmeyip her zaman ileri gider, aramasınadevam eder. Ondan sonra bunlar çöller ve kum fırtınaları içinden geçerler. Elli devenin yalnızca yarısı

kalır. İnsanların dayarısı kalır. Bunlarınkum fırtınasına gömülmekten, susuzluktan

ve yiyecekleri bittiğinden arkadaşları da develeri de ölür. Kum fırtınaları bitince yarısıkalan arkadaşlarıyladaha a~ır halde biryıl yürürler, ikiyıl yürürler. Çok az arkadaşları kalır.En son Uçkişi kalırlar.

Daha sonra ise, tek bir kişi yani kendi dostu kalır. Yiyecekleri biter, elbiseleriyırtılır.

Bunlar çöllerde nereye gideceklerini de bilmeden dolaşırlar. Nereye gitseler de Sehipcamal'ı bilen yok. Yeryüzünde yaşamıyor o, herhangi bir yere gitmiyor, onu kimse detanımıyor.Lakin Seyfelmölik aramaktan vaazgeçmez.

Bir gün bunlar bir şehre gelip girerler. Ortada hiçbir şeyyok gibiyken ansızınbüyük birşehirortayaçıkar. Şehirde bunlarıçok iyikarşılarlar. Develerini de alıpkoyarlar, kendilerine de hürmet etmek isterler.

Şehrin padişahı bunları kendi yanına çağırtır. Onun kızı Seyfelmölik'e aşık olmuş imiş.Obabasından şudilektebulunmuş:

-Bu yi~idi tutun, ben ona aşık oldum, onu hiçbir yere göndermeyin, demiş.

O, cinlerpadişahıZenkiimiş. Zenki'ninkızıuzun boylu,zayıf, çirkin bir kız imiş. Seyfelmölik'le geceyi geçirmeyi düşünür. Padişah Zenki bir tanecik ve kendisi için pek güzelolan kızının sözünü dinler. Geceleyin misafir agırladığı odasına Seyfelmölik'i getirmek ister. Seyfelmölik önce bu durumu bilmez. Tek

başınabu korkulu odaya konulduktan sonra, ne gibi olaylar olacak diye bekleyip durur. Onunarkadaşını başkabir odayayerleştirirler.

-Siz bizim misafirimizsiniz. Biz size hürmet ederiz. Biz müsaade etmeyince, siz başka bir yere gidemezsiniz. Ne zaman sizi gönderirsek o zaman gidebilirsiniz, deyip bunları hapsederler. Geceleyin Seyfelmölik otururken karanlık

ve korkulu odanın kapısınıaçan cin Zenki'nin kızı içeri gelip girer. Onun koluna bilezik yerine sarımsak ve so~anlar takılmış, üzerinde çirkin bir elbise, başını ba~laması da insanlarınki gibi degil, onlarınkine benzemiyormuş. Onun gibi cin kıyafetinde imiş.

DolayısıylaSeyfelmölik:

-Bu nasıl acayip bir kişi? Benim yanıma nasıl biri geliyormuş? diye bekleyip durur.

-aA...Lln....TLJIlLllrJiikjıı:YllJatL.tA:ı..ır:ıı.aşıLtu:ırJllmLil.aJwaı:ırı"",E:..ııQ~ştwitJliUş:l..llUL.JDLle""rg~iıısi ...ş:ıilaI,lCYJLJ]129:...ElO<Jru;ı~!IrUluwrnL-i<2QIUQ"",2 ---=.199~

Bakar ki, insanşeklindebirkız.Kendisi bir tek kelimekonuşmaz.Epeyce durunca cinlerpadişahıZenki'ninkızı:

-Ben sanaaşıkoldum, seni çok seviyorum. Ben senin olurum, deyip kendi aşkını anlatır.

Seyfelmölik:

-Yok Zenkikızı,sizpadişah kızı olsanızda benim kalbimi bilmiyorsunuz. Yanınızdan soğan-sarımsak kokuları geliyor. Güzel bir insana benzemiyorsunuz, güzel değilsiniz.Ben sizinle evlenemem. Beni buradatutmamanızıistiyorum. Nasıl olursa olsun sen bana gerekmiyorsun, diyeaçıklar.

Bundan sonra Zenki'ninkızıçok öfkelenir:

~Ha öyle mi? Sen beni sevmiyor musun? Benim aşkımı kabul etmiyor musun? Ama ben seni bütün kalbimle seviyorum. Böyle olunca ben sana ceza vermek zorundakalırım.Ben babama söylesem, seni böylebırakmaz.Dünyadan yok edinceye kadar gider, kendisi musaııat olur, deyip Seyfelmölik'ün yanından çıkıp gider.

Ertesi gün tan atarkenpadişah:

-Niçin sen benim kıymetli ve güzel kızıma hiç yüz vermedin.

°

seni temiz bir aşk ile seviyor. 0, benim bir tanecik kızım. Bana Zenki padişah, cinler padişahıderler. Dilersem herhangi bir şeklegirerim, istersem herşeyi yaparım.Sen bunlardan korkmuyor ve rahatsızolmuyor musun? Sen gelecekte hangi ağır yoııarı geçeceğinden kaygıduymuyor musun? der.

-Siz, beni hapsetmeyin. Benim, sizin kızımza karşı sevgim yok. Benim güzel Sehipcamal'ırn var. Ben onu aramak için iki yıldır dolaşıyorum. Azaplar gördüm, çok üzüntüler çektim, arkadaşlarımıkaybettim, çok maldan oldum. Yine de ben aramaktan vazgeçmedim. Sizin kızınız bana gerekmiyor, diye cevap verir, Seyfelmölik.

Zenki hiçbir şey yapamaz, kızına da gönderemez ve onu arkadaşıyla birlikte, yeraltındaki karanlıkbir hapishaneyekapatırlar:

-Siz burada ebediyen durunuz. Ne zaman benim kızıma razı olursan o zamanaydınlığa çıkarsınız,der.

Dolayısıyla bunlar çok azap çekerek, yer altında, karanlık zindanda

kalırlar.

Lakin belki bilinmeyen yollarla, bekçilerin ya dabazı kişilerin yardımıyla bu korkunç yerden kurtulurlar. Gecenin aydınlığında, bütün şehir uyurken bunlar kaçıpgiderler. Cinlerdenkaçıpkurtulurlar. Ceplerinde akçeleri de, değerli başkabir

-200-F.y.Ahmedova- (Akl.: G. AlDur); SeyfelmÖlik

şeyleri de yok. Seyfelmölik' in elinde padişah o~ullarının taktı~ı güzel bir altın

yüzükkalır.O tarihi yüzük, Süleyman Peygamber'inyüzüğüymüş.

Bunlar giderlerken kim bilirnasılbir sihirli denize gelipulaşırlar.O deniz dalgalanıp durur. O denizin kenarında saman gibi çubuklardan örülmüş küçOk bir kulübede bir ihtiyar yaşıyormuş. Bunların ikisi buraya gelip dururlar, ihtiyar ile konuşurlar.Bu ihtiyar önce nesöyleyeceğini de bilmez;

-Çokyorulmuşsunuzyiyip içiniz, deyipbunlarıhürmetlekarşılar.

-Hangi maksat için yürtimektesiniz, hangi taraftaki seferden? Kimsiniz? diye sorar.

Seyfelmölik kendisinin güzel kız Sehipcama)'a aşık olmasını, onu arayışın!anlativerir.

-Bilmiyorum, der ihtiyar, Sehipcamal kim. Yalnız denizin dibinde devin yaşadığını biliyorum. Dev peri o. Dev perinin elinde yıllardır bir kız durur, diye işitmişliğim vardır.O nerede, yolu nerede ben bilmiyorum.

Bu ihtiyar bu yörenin insanı. Ağırbir hayattankaçıp gitmiş imiş. O deniz yanında balık ve çeşitli yabani canlılartutarak günOnü geçiriyormuş. Bu civardaki yollarıdabilinniş.

-Yerin altına inilen yolu da biliyorum. Belki o denizin dibindeki devin yoludur. Ona bakmak gerekir. Benim denizin dibine inip baktı~ım yok. O yoldan dev peri geçiyormuş, diye söylerler. İşte bundan nasılolursaolsun haber alınmaz

mı?der.

Seyfelmölik bu ihtiyar ile bir kovukyanına, denizin dibine inilecek olan yola gider. İhtiyaryolu gösterinceyiğitinip gider denizin dibine.

Gide gide dar yollarla denizin dibine ulaşır. Bir süre sonra büyük kapı gibi birşeygörür, merdivenlikapıyı açıpgirince bir inlerne sesiişitir. Dolayısıylabu merdivenden inip bakar. Orada ayak ve kolları bağlanmış, yüzü sapsarı sararıp

zayıflamış, güzel ve sevimli birkız görür. Buyiğidi görür görmez, kızkorkuverir. Bir süre sonra da sevinir. Yiğit onun yatağının yanına gelince ayak ve kollarının

ba~lı olduğunugörür.

-Sen kimsin? Niçin bu denizin dibinde böyle bağlarımış olarak yatıyorsun?diye sorar.

-Benim ismim Melike'dir. On biryaşındagöldeyıkanırken dev peri beni alıp kaçırdI. Şimdi kim bilir kaç yıl geçti, ben, dev perinin elinde denizin dibinde yaşıyorum. Kollanm ve ayaklarım zincirle bağlanmış. Benim kaçacagımı düşünüp

-ııA....t""l...;JuUILrJlJkiı,x.yaıııt,",,Au.r.iliaşlJ,ltILLrmUl.ilJal.ı.arLLI~E<1In;uşt.ı.ı.itwııswü ...D""c.!..irw;.ı;isı.ı..i-"SUlayı.ı!...ı!.L9-1E....r-"zulUr...uJlJmL2""OlılO...2 ~-20

1-bağlar. O kaybolup gider. Bazen birden gök gürlemesi sesi işitilirve benimyanıma gelipbağlarımıçözer.İştebuşekildeben sekizyıldır yaşıyorum,der.

Bu kızon sekizyaşını bitirmiş imiş. Böyle demir zincirlere baglı olarak, kaygıiçindesararıp zayıflamışgüzel Melike.

-Kaç yıldır insan yüzü görmemiştim, deyip ağlar. Sen kimsin? Kimin çocugusun? Yoksa hayal mi görüyorum? Yoksa bana iyilik etmeye gelenkişimisin? diyeşaşkınlıklasorar.

-Ey Melike, ben agır yollardan geçtim. Üç yıldır padişah kızı güzel

Sehipcamal'ı arıyorum, ama henüz bulamadım. O nerede yaşar? Ne yapar bilmiyorum. İşte bu denizin kıyısındaki bir ihtiyar bana: "Denizin dibinde bir kız

yaşar,devonukaçırıp götürmüş,diye anlattı." Yolu gösterince de ben, seninyanına geldim.

-Ey Seyfelmölik, güzel Sehipcamal padişah kızıdır. O benim çocukluktan beri birlikteoynayıp büyüdüğümdostumdur, der.

Dolayısıyla yiğitsevinir:

-Muradıma ulaştım. Ben şimdi Sehipcamal'ın dünyada yaşadığını ögrendim. Ben dünyada olmayankişiyi arayıpduruyorum diye düşünüyordum.Yine de ümidimi kaybetmedim. Ben onu rüyamda görüp aşıkoldum. Şimdi dünyada var olduğunu, arkadaşıyla oynadığını, onun hangi ülkede, hangi yerde olduğunu dostundan sorup ögrendim.

-Ben şimdi oraya giderdim, der Melike. Dogduğum yerlere kuş olup

uçardım. Baba ve annemi görUrdüm. Sehipcamal dostumu görürdüm. Ben de acele ediyorum, yalnız baglıyımdev perinin elinde. Beni buradan kim gönderir? Buradan kurtulsaydımseni dostum Sehipcamal ilegörüştUrürdüm.

Bu Seyfelrnölik'e çok tesir eder, o sırada kıza yardım etme ve onu kurtarmaisteği uyanır. Kızında onayardım edeceğine inanır.

Melikeşöylesöyler:

-Devin gelme vakti yaklaşıyor. O gelirse seni hemen öldürür. O kötü dev, sen onu yenemezsin, ikimizi de harap eder. "Sen insanları mıburaya sokuyorsun?" deyip bana istedigini yapar, seni de hemen öldürüp atar. Sen hangi yolla geldiysen, o yollaçıkgit. O yokken yinegörüşürüz, nası!olursa olsunanlaşırız,der.

-Seninasıl kurtarırız?diye sorar Seyfelmölik.

Kız bu sözlerden dolayı çok sevinir ve ümitlenir. Soma uzaktan gök gürleme sesiişitilir. Kız:

-202-F V Ahmedoya- (Akt; G Amur):SeyfelmÖljk

-Acele et Seyfelmölik, çık, dev geliyor. Onun sesi işitilmeye başladı. Çabukçıkıpgit. ikimizi de mahveder, der.

Seyfelmölikkoşarak çıkıpgider. Merdivenden çıkarkenonun birbaşmağı düşer.

Kız orada yatıp durur. Ayak ve kolları bağlı olarak devin gelmesini bekler. Dev gelip girer kendi yolundan, girince debaşmağıgörür.

-Bu kiminbaşmağı?Ne zamanaldın bunu? Yoksa biri mi gelipdolaştı?

DolayısıylaMelike'ye sert birşekilde bağırmaya başlar,korkunçdişlerini

gösterip gelir ve:

-Bugünden sonra ben sana inanmam. Evime insanları getiriyorsun. Bağlarını kendim geldiğimde de çözmem. Sen böyle ebediyen bağlı olarak dur. Başkazamaninsanlarıgetirmezsin, der.

Melike'ninkollarınıda çözmez, tekrarçıkıpgider. iki günlükişi varmış. ikinci günaynıvakitteyiğitgelir.

-Başmağım düştü,alacak vaktim olamadı,der.

-Ey, o başmak için dev banagörmediğimigösterdi. Eziyet etti, zincirleri de çözmedi. Banaşimdidahaağıroldu, der Melike.

Seyfelmölikbaşmağınıalmak ister.

-Yok, şimdi başmağı yerinde bırak. Eğer alıp gittiğini bilirse beni daha çokcezalandırır,derkız.

Bunlarkonuşurlar.

-Onun canı neredeymiş?der Seyfelmölik.Eğersen onaalımlıgörünürsen o sanainanıpsöyler.inanıp canınınneredeolduğunusöyler.

-Canınınneredeolduğunubilirsek neyaparız?der Melike.

-Onu bilirsek neyapacağımızı biliriz. Senyalnızbunu bil, bana söylersin, der Seyfelmölik.

Daha sonra o çıkıp gider. Onun buraya geldiğini kimse de bilmez, başmağını da almaz. Dev gelir ki, başmak yerinde. O, kimsenin gelmediğini zanneder. Eve gelince Melikeağlamaya başlar:

-Kollarım ve ayaklarım ağrıyor. Nasıl kalkayım? Takatim kalmadı, ben artık ölüyorum. Sen bana hiç deacımıyorsun. Ben hep seni en yakın dostum olarak görüyorum. Bütün öğüdümü, sırrımı sana söyıÜyorum. Ben hiçbir yere de gitmiyorum, seninsadıkdostunum, der.

--'JA....tl.i.'ı_IuQlLrAlkill-}'allJt..ı;AurJliaş~tllLrwm.ilJalw.anl..l..,l;E.uQ~stoujtıı;üsı.uu...&DLIOç.urg~isu.i ...ş!4aJJyıuJJ..9...JE-.ır.ILzuwr~U.ı.LmL2aıOlJlQi.ıil.2

~-203-Dev peri bunainanır,onun kollarınıveayaklarını çözer.

-Ey Melike, ben seni göldeyıkanırken alıp kaçtım. Şimdihiçbir yere de gidemezsin, ben, seni nerede olsan bulurum. Sen başkasını da getiremezsin. Getirsen de, ben, oinsanlarıbulurum, der.

-Ey dostum, sen ölsen ben kendibaşımadenizin dibinde ne yaparım?der Melike.

Dev peri söyler:

-Yok, yok, ben ebediyen ölmem, yaşlansamda ölmem. Benimcanımçok uzakta durur, onu kimse de alamaz.

-Ey dostum, senin canınnerededir? Ben yalnız kalırsamneyaparım diye kaygılanarak yaşarırn.

-Tamam, kimseye söylemediğim sırrımı sana söylerim. Benimcanırn pek uzaktaki bir denizin dibinde. Orada büyük bir sandık, sandığın içinde de küçük bir

sandıkvar. Küçüksandığıniçinde de güvercin var. O güvercini kimse tutamaz.Eğer

onu tutup boynunu kırsalar o sırada benim canım çıkar. Ben dUnyada yaşamam, ölürüm. O bUyük sandığı denizbalığı yalnızcaçekip çıkarabilir. O balığı bu iş için görevlendiren kişinin Süleyman Peygamber'in yüzüğünü takması gerekir. Balık o yllzüğU takan kişiyi dinler. Öyle insan dünyada yok. Süleyman Peygamber'in yüzilğü bir tane. O bir padişahın elindedir. Onun ne işe yaradığını da kimse bilmiyor. Öyle olunca kimse de beni öldüremez, der.

Melike'ye yalnız bu gerekiyormuş. Bundan sonra dev uykuya yatar. Ertesi gün yine kendiişinegider.

Dev gidince Seyfelmölik yine gelir. Kızın kollarını çözer. Melike ağlar, gözyaşlarıdöker.

-Ey Seyfelmölik, nasıl konuşsak da bizim işimiz olamayacak. Bu dev ebediyen yaşamıış. Onun denizin dibindeki canını almak için Süleyman peygamberin yüzüğünü bulmak gerekiyormuş. Yalnızca o kişiye deniz balığı

yardıma gelirmiş,denizin dibindensandığıçekipçıkarırmış,der.

-Melike yüzük benim elimde, der Seyfelmölik. İşte şimdi sen rahatça denizin dibindençıkarsın.

İkisi de pek kıvanırlar. Ama şimdi Melike nasıl yapması gerektiğini

düşünüp söyler. En önce yüzüğün takıldığı eli suya sokup bükmek gerek. Ondan sonra balık yüzüp gelir. Balık büyük sandığı çekip getirir. Büyük sandığı açtıktan sonra küçük sandığı açmak, onu pek dikkatle açıp güvercinin boynunu koparmak gerek. O zaman dev ölecek, der Melike.

-204-F.

v.

Ahmedoya- (Akl.; G.AlDurı;Seyfelmijlik

Dolayısıyla Seyfelmölik kendi başmaklarını alıp çıkıp gider. Önceki ihtiyarın yanınagelir. Onunla denizin kıyısına gidipbalıgı çıkarırlar. Balık bunların verdigi görevi yapar, büyük sandığı çekip getirir. içindeki küçtik sandıgı açıp güvercinin boynunu kesip atarlar. O sırada gök gürlemesi ve yer sarsıntısı sesleri

işitilir. GökyüzUnden başı kesilen dev gelip düşer. Deniz dibine düşüp yok olur. Bütün denizin üzerikıpkırmızıkan ile dolar.

Dev bu çevredeki insanlara zararverirmiş. Bazılarını kaçırıpgötürür veya bazılarının da mallarını alıp gidermiş. Dolayısıyla bu devden korkarak yaşayan insanlar ondan kurtulurlar.

Melike'yi denizin dibinden alıp çıkarırlar. Bağlarını çözerler. Yar'ın kenarındaki ihtiyarın evine getirirler. Melike zayıflamış ve sarannış imiş, yedirip içirmişler. Melike pek dertlenir, kıvanır. Bu dünyadaki ilk mutluluğu- özgürlügünü kazanması- dolayısıylasevinir.

Bir gün dinlenirler. Melike bütünbaşındangeçenlerianlatıverir.

Şimdi onlar yolaçıkarlar. Dede bu civardaki bütünyollarıgösterip onları gönderir.

Melike, Seyfeimölik ve onun dostu olan yiğit üçü birlikte yola çıkıp giderler. Üç ay giderler. Sora sora köyler, şehirler geçerler. İnsanlaronlarayardım eder. Her evde onları güler yüzle karşılarlar. Melike güzelleşip, şişmanlayıp yanaklarıpembe pembe olur. Kendisi pekuyanıkve terbiyelikızmlŞ.Seyfelmölik'in dostu bu kıza aşık olur. Melike'ye pek hürmet gösterirler, kendi kardeşleri gibi davranırlar.

Üç aydan sonra Melike'ninşehrine yaklaşırlar.

-Ben eski gençlik kırlarımı ve oranın havasını sezdim. Çabucak gidip

ulaşırız,der Melike.

Tanıdığı annan, tanıdığıhava, gökyüzü ne kadar güzel, kendi yeri gibi hisseder. O bir gölünyanında bulunduğunu hatırlar:

-Sehipcamal'la on kızsuda yıkamrken bir bulut çıkıp, duman gibi, beni yukarıya kaldırıp alıp gitti. Aklım başıma geldiğinde, ben, o denizin dibindeydim. Çok mu vakit, çok mu yolgeçmişiz, ben, onu hiç anlamadım. İşte şimdi tanıdığım

yerlerin kokusunu seziyorum, der. Dolayısıylabuşehregirince:

-İşte şu bizim evimiz, işte Sehipcamal'ın yaşadığı yer, diye bunları

gönendirir. Lakin siz hemen Sehipcaınal'ın evine gitmeyin. Onun babası padişah,

öyle gidip girmek dogru değildir. Üçümüz bizim eve gidelim. Annem ve babam, benim sudaboğulduğumuzannediyorlar, beni dünyada yok diyedüşünüyorlar,der.

-'lA....""Ü...T1JUIll[:.Kku:iY:aJatuA~r:aallştJIı[:ııımLllall.llanrıuE:..ııD~ştwitJlJüş:ıJIUuDlıe:.ı::rgı:.ıj!l.lşj-,ŞıııaI,):.YILJIL29~Eı:..ı[t:.ı:zJlJu[ı:JIuwmI....Ml2QIIlIOLlô2

---=",,-205-Melike'nin evine giderler. Annesinin aglamaktan gözü kör olmuş. Şimdi kızını kucaklayıpaglar. Sonraakşamolur. Ama çok insan bu haberi işitmez.Annesi yemeklerhazırlar,gözü deaçılacakgibi olur.

Melike:

-Beni kurtaranarkadaşlarım,deyip yigit1eritanıştırır. Annesi bunlar için neyapacağını, ne edecegini bilemez. Melike hemen dostuSehipcama)'ı çagırıpgetirmeye gider. Melike gelinceSehipcamal'ın aklı başındangider,aglaşırlar.

-Baştangeçenleri anlatmak için vakit yok Sehipcamal, senşimdibize gel, der.

Götürür bunu. Söyfe!mölikaşkınıbekleyip durur. Otamdüşündegördügü gibidir.Aynıgiysili.Başındada üstünde de güzel giysilerSehipcamal'ın.

-Aşıkoldum, görmek için lizüldüm, Ölü idim seni görüp dirildim.

Diri olsa da yarım ölü halinde onun için azaplar çektigini unutur. "Ölü idim, seni görünce dirildim." deyipkızabeyit söyler. Sehipcamal da ona ilkgörüşte

aşık olur. Onlar tez zamanda birbirlerini görüpkonuşurlar.Ondan sonra Sehipcamal evine gider.

-Yarın konuşuruz. Ben seni bekliyordum. Başka insan bana gerekmez, diyipvedalaşıp çıkıpgider.

Sonra ikinci gün de, üçüncü gün de görüşürler. Yigit kızın babasının yanınada gider. Padişahınkendisiylekonuşur.

Padişah kızını uzak yerlere vermek istemez. Onu bir yiğide verip gönderesi de gelmez.Karısıdarazıolmazkızınıverip, göndermeye.

Sonra Sehipcamal üztilmeye başlar. Yiğit de o kadar azaplar çekerek bulunca sevdiginialıp gidemeyişine lizüıür.

Melike ile yigit ise evlenirler.

Sehipcamal'in babası meclisi toplayıp o meclise kendisinin büyük

bahadırlarını çagırtır. Onlar açık alanda kılıçla savaşmalılar. Savaşta Seyfelmölik bütünbahadıriarıyener. Sehipcamal dababasına şöylesöyler:

-Yendi, sözünü tutşimdi,der.

-Tamam kızım senin dediğin gibi olsun, der padişah. Lakin kendisi içindenrazıolamaz.

-206-F.y.AbmedQya- (Akl.; G.AlDurl'Seyrelmijlik

-Bir defa dahasınayıp bakalım.Üç defasınayalımonlarda da yenersealır

kızımı,der.

Cırla yarışmalılar.Onda da yener Seyfelmölik.

Şiir gecesi olur, onu da başarır. ÜçUncü mecliste de yener. Babasının vermeyecek hali yok. DU~ün meclisi kurulur. Fakat orada kendiadamıolanüçdört kişiyeSeyfe\mölik'i yok etmeyi emreder.

Kız ile yi~it yan yana otururlar şöyle. Kızı kim bilir hediyeler vermek bahanesiyle mi bir başka yere alıp giderler. O sırada padişahın bir bahadm Seyfe\mölik'i öldürür.Kızbu hali görünce:

-Baba- anne, siz, beni büyüttünliz. Ama beni sevmiyorsunuz. Bu benim bir tanecik sevgilim. Oolmayıncabana da hayat yok, diyip kendi kendini öldürür.Babasıile annesi çokpişmanolurlar, amaiş işten geçmişolur.

ABSTRACT

The story of Seyfelmölik was collected from Kazan Tatars. Story relates theeveııtsthat Seyfelmölik experienced while he was search for Sehipcamal with whom he has faııen in love in his dream. At the end of story, the lovers die before they have united.