II. HEMŞİRELİKTE GÜNCEL SORUNLAR VE
YAKLAŞIMLAR SEMPOZYUMU
P.26. HEMŞİRELİK ÖĞRENCİLERİNİN MESLEKİ GÜDÜLENMESİNDE KLİNİK ÖĞRENME ORTAMININ ETKİLERİ
Merve ALTINER* Betül BİLETYİĞİT** Neslihan YÜKKALDIRAN** AMAÇ
Bu derleme hemşirelik öğrencilerinin klinik ortamdaki becerilerinin belirlenmesi amacıyla yazılmıştır.
ÖZET
Güdülenme, bir hedefe dönük olarak davranışı harekete geçiren, sürdüren ve yönlendiren bir güç olarak tanımlanmaktadır (Yaylacı ve ark, 2013). Hemşirelik eğitiminin amaçlarından biri birden çok karmaşık sağlık sorunları olan hastalara uygun kalitede sağlık hizmeti vermek için hemşirelere becerileri kazandırmak ve onları motive etmektir ( Nasrin ve ark, 2012).
Ünsal ve arkadaşlarının (2002), yaptığı araştırmalara göre hemşirelerin yarısından daha fazlasının ufak tefek iletişim problemleri yaşadıkları saptanmıştır. Araştırmanın yürütüldüğü kliniklerde ve hastanelerde hemşireler hasta bakımından çok kliniğin rutin işlerine odaklanmaktadır. Çoğunlukla bağımsız görevlerini yerine getirmemektedirler ve öğrenci hemşirelerden de aynı işleri yapmalarını beklemektedirler. Bu nedenle birbirlerinden farklı beklentileri olan klinik hemşireler ile öğrenciler arasında iletişim problemleri yaşanması doğaldır. Hemşireler sağlık çalışanlarının en büyük kategorisini temsil eden ve doğrudan hasta bakımının önemli bir oranını üstlenmektedirler. Hemşirelik öğrencileri kliniklerde birlikte çalışılan hemşireleri rol modeli olarak görmektedirler (Nasrin ve ark, 2012).
Klinik öğretimde; akademisyenlerin yanı sıra klinikte çalışan, sağlık ekibi üyeleri sorumluluk almalı ve iyi rol modeli olmalıdır ( Akyüz ve ark, 2007).
Eskimez ve arkadaşlarının (2003), yaptığı bir çalışmaya göre hemşirelerin yarısından fazlasının öğretim elemanlarında olması gereken en önemli özelliğin iyi bir iletişim olduğu saptanmıştır. Öğrenci iletişimde bulunduğu öğretim elemanının davranışlarından etkilenir. Bu nedenle nitelikli bir eğitimin sağlanabilmesi için öğretim elemanlarının tutum ve davranışlarıyla öğrencilere örnek olmaları, öğrencilerin öğretim elemanlarının gözünde değerli olduklarını hissetmesi ,öğretim elemanlarının öğrencilerini tanımaya yönelmeleri gerekir.Hemşirelik eğitiminde ise öğrencilerin öğretim elamanlarından saygı,sevgi ve anlayış, karşılıklı güven duygusu hemşirelik mesleğini sevdirecek bir yaklaşım bekledikleri belirlenmiştir (Taşocak ve Keçeci, 2009).
Ünsal ve arkadaşlarının (2002), yaptığı çalışmaya göre hemşirelerin önemli bir kısmı hasta bakımı ve tedavisinde öğrenciye güvenmeme sebebini ‘’teorik bilgileri yeterli ama uygulamada sorun var ‘’ şeklinde ifade etmişlerdir. Nedeni olarak ‘’öğrenci gruplarının kalabalık olması ve dolayısıyla herkese eşit uygulama fırsatının doğmaması’’ , ‘’ not korkusu ‘’ ve ‘’heyecan’’ şeklinde ifadelerde bulunmuşlardır.
Klinik uygulama alanlarında motivasyonun da eğitim surecini daha verimli şekilde sürdürmeye katkısının olacağı bilinen bir gerçektir. Bu nedenle klinik uygulamalar sırasında öğrenciler ve öğretim elemanları özellikle de kendi meslektaşlarından kabul ve destek gördükleri oranda eğitim etkinliklerinden doyum sağlarlar (Eskimez ve ark, 2003).
Sonuç olarak klinik ortamda öğrencilerin güdülenmesi eğitimde verimliliği sağlar. Öğretim elemanları, hemşireler ve öğrenciler arasında yaşanan problemler öğrencilerin mesleki güdülenmesini olumsuz etkiler. Bu yüzden mesleki gelişim ve eğitim açısından iyi bir iletişim ve işbirliği sağlamalıdır. Hemşireler ve öğrencilerin birbirlerinden beklentileri farklıdır. Bunun için öğretim elemanları klinikte öğrencilere rehber olmalıdırlar. Bunun için de yeterli öğretim elemanı sayısı olmadan öğrenci kontenjanı artırılmamalıdır.
ANAHTAR KELİMELER: Hemşirelik öğrencileri, Hemşireler, Güdülenme
KAYNAKLAR
1) Akyüz, a., Tosun, h., yıldız, d., & kılıç, a. (2007). Klinik Öğretimde Hemşirelerin, Kendi Sorumluluklarına ve Hemşirelik. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni , 459-464. 2) ESKİMEZ, Z., ALPARSLAN, N., TORUN, S., & ÖZTUNÇ, G. (2003). Hemşirelerin
Adana Sağlık Yüksekokulu Öğrencileri Ve Öğretim Elemanlarının Klinik Uygulamalara İlişkin Görüşleri. I. Uluslararası Katılımlı Ulusal TSK Hemşirelik
Kongresi. Ankara.
3) Keçeci, A., & Taşocak, G. (2009). Öğretim elemanlarının iletişim becerileri:Bir sağlık yüksekokulu örneği. DEUHYO ED , 131-136.
4) Nasrin, H., Soroor, P., & Soodabeh, J. (2012). Nursing Challenges inMotivating Nursing Students through. Nursing Research and Practice , 7.
5) UNSAL, A., GOZUM, S., KOÇAK, D., IPEK, G., & UYGUR, H. (2002). Klinik Hemşireleri Gözüyle Öğrenci Hemşireler. Atatürk Üniversitesi Hemşirelik
6) YAYLACI, F. G., Karakuş, M., ÇAPAN, B. E., & KURTYILMAZ, Y. (2013).
