B ir kıym etin ardından
Yeri boş
kalan
Mahmut
Yesari
Yazan: KANDEMİR
D ostluk, ark a d a şlık b ir y an a, cem iyet ve m em leket hesabına, ara m ızd a n ay rılışın a en çok ü zü lü n ecek şa h si y etle rd e n b iri de. M ahm ul Y esari'dir.
K ızdığı zam an bile k im seyi k ırm a y an , h e r zam an (ne verseler ona şak ir, ne k ılsa la r ona şâd), d aim a iyi, s a
m im î, uysal, k a le n d e r olan M ahm ut, a y n ı zam an d a başlı- b aşın a b ir rom an fa b rik a sı denecek d erecede de v elû d ve o n isb e tte de ese rle rin i a ra tm a sın ı bilen b ir y az ard ı. O k a d a r k i; göçüp g ittiğ i gün b ıra k tığ ı b oşluk, h â lâ devam ediyor ve k im b ilir d a h a n e k a d a r sü rec ek tir.
Ç alakalem y azar gibi g ö ründüğü â n la rd a bile, k âğ ıd a d ö k tü ğ ü sahneyi, m u tla k a içinde ca n la n d ırır, y a şa tırd ı.
B irlik le (R esim li P erşem b e) y i çıkardığım ız g ü n lerd e, id a re h an e y e g elen b ir genç kız, e lin d ek i (A ksaçlı K ız) ro m an ın ı g ö ste re rek M ah m u d 'a y ak laşıp so rm u ştu ;
— Sizin değil m i, bu eser B eyefendi?.
— Z an n ed erim öyle... N eden sordunuz K ü çü k H anım ? — S a b a h a k a d a r elim den bırak am ad ım ... v e d u rm a d a n ağladım ...
— V ah v ah ... diy e gü lü m sey erek genç kızın u za ttığ ı k ita b ı im zalıyan M ahm ut, yalnız kaldığım ız ânda, b ird e n b ire o gülü m sey işten sıy rıla ra k :
— K ızı ağ latm ışım ... ve k im b ilir d a h a n ic ele ri v a r... A m m a, ben de ağ lay a ra k yazm adım m ı?., d erk e n , gözleri doluyordu.
Ve tıp k ı işte böyle, ağlay a ağ lay a y a z d ık la riy le ağ la ttık la rın ın y ü zlerin e g ü le rk e n , b ird e n b ire değişip hüzne boğuluşu gibi, ay n ı m asanın b aşında, a y n ı s a a tte b irin i b ırak ıp ö te k in e b aşlam ak su retiy le, içli b ir kızın y a n ık y ü reğ in i ta sv ir ed erk en , m a sk a ra lık la r ö rn eğ i b ir k a lta b a n tip in i de olanca gülü n çlü ğ ü y le m ü k em m elen c a n la n d ırırd ı. Y alnız, d aim a sessizlik, sü k û n iste rd i ve şu koca İs« la n b u ld a , key fin ce sü k û n a dalacak b ir köşe b u la m ay ışın a sin irle n ird i. İçe rk e n bile, ra d y o y a ta h a m m ü l edem ezdi:
— Y ahu... İn san ın , k en d i içinden gelenden, d a h a iyi d inleyeceği ne v a r ki?, diye tu ttu r a r a k , h er girdiğim iz yerd e sesle k arşılaşıp çıka ç ık a n ere d e p o stu sereceğim izi bilem ediğim iz serince b ir gece. T aksim e d o ğ ru g iderken, ra h m e tli İsm ail H ab ib 'e te sa d ü f etm iştik . M eğer o da, iç e cek sak in b ir köşe arıyorm uş:
— Yok, b ira d e r, yok... H er ta ra f g ü rü ltü içinde... d e yince, M ahm ut da:
— G elin,' m ezeleri filân alıp. Ş işliye, H ü rriy e t T ep e sine gidelim , b ir ağacın altın a o tu ru r, çekeriz. O lu r b ite r.,
te k lifin d e b u lu n d u . H abib itira z e tti:
— B u h av a d a... B aksana, y a ğ m u r g eliyor gib i... M ahm ut o ra la rd a değil:
— V arsın gelsin... B a h ar y a ğ m u ru ... H em de sessiz sadasız y ağ a r...
N ih ay e t, H abib, son çarey i b u ld u :
— Bize gidelim ... D ö rt d u v a r a ra sın a k ap a n ırız am a, b aşk a çare yok...
O na u y d u k . T ak sim d ek i a p a rlım a n ın a g ittik ... F a k a t, d a h a içeri g irerk en , kom şu p en c erelerd en b ir rad y o çığlı ğ ıd ır başladı.
M ahm ut, d u rak la d ı:
— V azgeçtim ... B u rad a da r a h a t yok... — P en ce re le ri k a p a tırız ...
— H ele b ir te c rü b e edelim ...
E ttik . P en ce rele r k ap an d ı. B o d ru m k a tın ın b u m ezar sessizliğine göm ülen d ö rt d u v a rı arasın d a, sa b ah a k a d a r başbaşa, d ü n y an ın en n eş'e li in sa n la rı h alin d e idik. O rta lık ağ a rırk e n , H ab ib 'd en ay rıld ık . T aksim m e y d an ın a d o ğ ru gidiyoruz. M ahm ut, o k en d in e has babacan h a li ile, k o lu m u d ü rte re k :
— B ana bak!, dedi, b ir ro m an yazdım ... — T abiî yazarsın, b aşk a ne işin v a r ki?
— Yook öyle değil... Bu gece, şim di, H ab ib in evinde.. — S açm alam a M ahm ut...
— V allahi y ah u ... O sessizlik, o d ü n y a d a n uzak gibi kalış öyle y a ra d ı ki...
— Ee?.
— K oskoca b ir rom anı, k a fa m d a yazdım b itti... İsm i n i bile koydum : «Tipi D indi...»
M ahm ut, en güzel ro m a n la rın d a n b irin i, işte böyle d ö rt d u v a r ara sın d a d o ğ u rm u ştu . Z aten hep böyle idi. İçi, m uh ay y ilesi o k a d a r zengindi ki, d aim a ken d i k en d in e fazlasiyle y eterd i.
— — — - — — — — ■
