• Sonuç bulunamadı

Mevcut sözlüklerimiz daha da zenginleĢtirilmeli ve kelimenin sadece gerçek ve mecaz anlamı değil; yan anlam, yakın anlam, zıt anlam vb açılarından da

SONUÇ VE ÖNERİLER

14- Mevcut sözlüklerimiz daha da zenginleĢtirilmeli ve kelimenin sadece gerçek ve mecaz anlamı değil; yan anlam, yakın anlam, zıt anlam vb açılarından da

okuyuculara sunulması gerekmektedir. Böylece öğrenciler, Türkçemizin kendine has ifade zenginliğini keĢfetmiĢ olurlar.

.

125 KAYNAKÇA

Adalı, O. (1983). Anadili olarak Türkçe öğretimi üstüne. Türk Dili Dergisi, 379-380, 31- 35.

Ailes, Roger. (2000). Mesaj sizsiniz kendiniz olun istediğinizi elde edin.( Çev. Alev Önder) Ġstanbul: Sistem Yayınları. (Eserin orijinali 1996‘da yayımlandı).

Akçamete, G. (1990). Üniversite öğrencilerinin okumalarının değerlendirilmesi. A.Ü. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi,22(2),735- 754.

Aksan, D. (1971). Anlambilimi ve Türk anlambilimi. Ankara: Ankara Üniversitesi DTCF Yayınları.

Aksan, D. (2009). Her yönüyle dil. Ankara: TDK Yayınları.

Aksan, D. (1974). EĢanlamlılık sorunu ve Türk yazı dilinin eskiliğinin saptanmasında eĢanlamlardan yararlanma. Türkoloji Dergisi, 6(1), 1-13.

Aksan, D. (1996). Türkçenin sözvarlığı. Ankara: Engin Yayınevi. Aksoy, Ö.A.(2008). Dil yanlışları.İstanbul:İnkılap Yayınevi.

Alperen, N. (2001). Türkçe okuma ve yazma eğitimi rehberi. Ankara: Alperen Yayınları.

Alpöge, G. (1991). Çocuk ve dil. Ġstanbul: Yapı Kredi Yayınları.

Arslan Kutlu, H. (2006) Meb. İlköğretim 6, 7 ve 8. sınıf Türkçe ders kitaplarında yer alan metinlerin söz varlığı açısından değerlendirilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ġstanbul.

Avcıoğlu, H. (2000). Ġlköğretim ikinci kademe öğrencilerinin okuma becerilerinin değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim Dergisi, 25 (115), 10-17.

Babacan, M. (2007). Yazılı ve sözlü anlatım. Ġstanbul:3F Yayınevi.

Bağcı, H. (2007). Türkçe öğretmeni adaylarının yazılı anlatım derslerine yönelik

tutumları ile yazma becerileri üzerine bir araştırma. YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Banguoğlu, T. (2000). Türkçenin grameri. Ankara: TDK Yayınları.

Barın E. (2003). Yabancılara Türkçenin öğretiminde temel söz varlığının önemi. Türklük Bilimi Araştırmaları, 13, 311-317.

BaĢbuğ, E. (1997). Bir ortaöğretim kurumu olarak Anadolu öğretmen liselerinde Türkçe- kompozisyon öğretim ve eğitiminin meseleleri üzerinde bir saha

126 araştırması. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal

Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Bayram, Ġ. (2007). 9. sınıf Türk edebiyatı kitabının öğrencilerin kelime hazinesine katkısı üzerine bir araştırma. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Erzurum.

Bilgin, M. ( 2002). Anlamdan anlatıma Türkçemiz. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Budak, Y. (2000). Sözcük öğretimi ve sözcüğün iĢlevi. Dil Dergisi, 92, 19-26.

Cemiloğlu, M. (2003). Türk dili ve edebiyatı öğretimi. Ġstanbul: Alfa Yayınları. Çeçen, M. A. (2002). İlköğretim öğrencilerinde kelime hazinesinin geliştirilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Ġnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Malatya.

Çiçekler, M. (Ed.). (2006). Bize Göre. Ġstanbul: Alkım Yayınları.

Çıplak, M. (2005). Uşak merkez ilköğretim 5, 8 ve 11. sınıfların yazılı kelime

hazinesinin belirlenmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Afyon Kocatepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Afyon.

Çotuksöken, Y. (2002). Türkçe üzerine denemeler ve eleştiriler. Ġstanbul: Papatya Yayıncılık.

Demircan, Ö. (1983). Sözcük öğretimi ve Türkçe Ġngilizce Sözcük Yapım Türleri Üzerine KarĢılaĢtırma. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi Dil Öğretimi Özel Sayısı, 379-380, 146-159.

Demirel, Ö. (2002). Türkçe öğretimi. Ankara: Pegem A Yayınları.

Demir, C. (2006). Türkçe/Edebiyat Eğitimi ve KiĢisel Kelime Serveti. Millî Eğitim, 169, 207-226.

Ediskun, H. (1999). Türk dilbilgisi. Ġstanbul: Remzi Kitabevi.

Elmacıoğlu, T. (1988). Başarıda aile faktörü. Ġstanbul: Hayat Yayınları.

Erayman, Y. (2004). Öğrencilerinin sosyo ekonomik yapılarının başarıları üzerine etkisi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, KahramanmaraĢ Sütçü Ġmam Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, KahramanmaraĢ.

Ergin, M. (1992). Türk dil bilgisi. Ġstanbul: Bayrak Yayınları.

Erkan, A. G. (1999). Dil öğretimini destekleyici etkinlikler. Dil Dergisi, 79, 36-44. Göçer, A. (2008). Türkçe dil bilgisi öğretiminde çözümleme yönteminin kullanımı. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(10), 101-119.

127

Göçer, A. (2009)Turkish Studies International Periodical For the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic Volume 4/4.

GöğüĢ, B. (1978). Orta dereceli okullarda Türkçe ve yazım eğitimi. Ankara: Gül Yayınevi.

GöğüĢ, B. (1983). Ana dili eğitim programlarının niteliği. Dil Öğretimi Özel Sayısı, 379-380, 40-48.

Gökçe, B. (1988). Toplumsal bilimlerde araştırma. Ankara: SavaĢ Yayınları.

Güleryüz, H. (2001). Türkçe programlanmış ilk okuma yazma öğretimi. (5.baskı). Ankara: Pegem A Yayıncılık.

GüneĢ, F. (2007). Türkçe öğretimi ve zihinsel yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları.

GüneĢ, F. (2009). Hızlı okuma ve anlamı yapılandırma. Ankara: Nobel Yayınları.

Gürses, R. (2003). Kelime öğretimi üzerine genel bir değerlendirme. Türk Dili Dergisi, 86(622), 509.

Güzel, A. (2006). Edebiyat eğitiminde amaçlar ve bu amaçlara yönelik yöntem teknik ve örnek uygulamalar. Milli Eğitim Dergisi, 169, 85-104.

Hatiboğlu, V. (1970). EĢ anlamlı sözcükler var mıdır? Türk Dili Dergisi, 229, 9-10. Ġnce, H. G. (2006). Türkçede kelime öğretimi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Abant Ġzzet Baysal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.

Ġzgören, M. K. (2003). Oyunlarla dil öğretimi. Ankara: Academyplus Yayınevi.

Kaplan, M. (2001). Kültür ve dil. Ġstanbul: Dergâh Yayınları.

Kaptan, S. (1995). Bilimsel araştırma teknikleri ve istatistik yöntemleri. (10.basım). Ankara: TekıĢık Yayınları.

KarakuĢ, Ġ. Dil öğretiminin biyo-psiko-sosyolojik boyutları. Türk Dili Dil ve Edebiyat Dergisi, 607, 230- 238.

KarakuĢ, Ġ. (2005). Türkçe Türk dili ve edebiyatı öğretimi. Ankara: Can Yayıncılık. Karasar, N. (2001). Bilimsel araştırma yöntemi. (12. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.

Karatay, H. (2007). İlköğretim Türkçe öğretmeni adaylarının okuduğunu anlama becerileri üzerine alan araştırması, YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

128

Kavcar, C.(1987). Türk dili ve edebiyatı öğretimi. Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 20(1- 2), 261-273.

Keskin, R. (2004). Türkçe dilbilgisi ve kompozisyon bilgileri. Konya: Çizgi Kitabevi. Kocaman, A.(1990). Yabancı dille öğretim ve ötesi. Çağdaş Türk Dili Dergisi, 3(30- 31), 860- 865.

Korkmaz, Z. (1992). Gramer terimleri sözlüğü. Ankara: TDK Yayınları. Korkmaz, Z. (2007). Türkiye Türkçesi grameri. Ankara: TDK Yayınları.

Kurudayıoğlu, M.(2005). İlköğretim II. kademe öğrencilerinin kelime hazinesi üzerine bir araştırma, YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Küçük, S. (1998). Şehirleşmenin ilköğretim altıncı sınıf öğrencilerinin okuma-anlama becerisine etkileri, YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2005). Türk edebiyatı dersi öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: MEB Yayınları.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2005). Dil ve anlatım dersi öğretim programı ve kılavuzu. Ankara: MEB Yayınları.

Milli Eğitim Bakanlığı. (2005). Türkçe öğretim programı. Ankara: MEB Yayınları. Öncül, R. (2000). Eğitim ve eğitim bilimleri sözlüğü. Ġstanbul: MEB Yayınları. Öncül, R.(2000). Eğitim ve eğitim bilimleri sözlüğü. Ġstanbul: MEB Yayınları. Özbay, M. (2009). Anlama teknikleri II dinleme eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.

Özbay, M. (2007). Türkçe özel öğretim yöntemleri II. Ankara: Öncü Kitap. Özben, Raif.( 1989). Türkçe diksiyon. Ġstanbul: Ġnkılâp Kitabevi.

Özen, F.( 2001). Türkiye’ de okuma alışkanlığı. Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları. Öz, F. (2001). Uygulamalı Türkçe öğretimi. Ankara: Anı Yayıncılık.

Özbay, M.(1997). Test türü imtihanların Türkçe öğretimindeki yeri. Bilge, KıĢ, 13-16. Özbay, M.(2009). Okuma Eğitimi. Ankara: Öncü Kitap.

Özdemir, E. (1987). İlkokul öğretmenleri için türkçe öğretim kılavuzu. Ġstanbul: Inkılap Kitabevi.

129 Özdemir, E. (1986). Türk Dili ve Edebiyat Öğretiminde KarĢılaĢılan BaĢlıca

Sorunlar. N. ERGEN (Ed), Orta Öğretim Kurumlarında Türk Dili ve Edebiyat Öğretimi ve Sorunları. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınları, 79- 140. Özdemir, E. (1992). Güzel ve etkili konuşma sanatı. Ġstanbul: Remzi Kitabevi.

Pilav, S. (2008). Üniversite birinci sınıf öğrencilerinin sözvarlığı üzerine bir araştırma, YayımlanmamıĢ Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Polat, G. (2008). Sosyo ekonomik değişkenlerin yükseköğretim öğrencilerinin başarısı üzerindeki etkisi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.

Punch, F. Keith. (2005). Sosyal AraĢtırmalara GiriĢ Nicel ve Nitel YaklaĢımlar. (Çev. D. Bayrak, H.B. Aslan ve Z. Akyüz). Ankara: Siyasal Kitabevi. (Eserin

Orjinali 2005‘te yayımlandı).

Saussere, F.(1978). Genel dilbilim dersleri 2. cilt. (Çev. B. Vardar). Ankara. (Eserin orjinali 1931‘de yayımlandı).

Sever, S. (2003). Çocuk ve edebiyat. Ankara: Kök Yayıncılık.

Sever, S. (1997). Türkçe öğretimi ve tam öğrenme. Ankara: Anı Yayıncılık. ġahin, Ġ., Doğan, Ġ., Gökdağ, A., Çelik, Y. ve Özdemir, C. (2002). Türk dili ve kompozisyon. Ankara: Bilge Yayınevi.

Tanyol, T. ( 1990). Milli Edebiyat Eğitimi Üzerine. Varlık Dergisi, 988, 9.

Temizyürek, F. ve Çiftçi. Ö.(2008) Ġlköğretim 5. sınıf öğrencilerinin okuduğunu anlama becerilerinin ölçülmesi. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5(9), 110- 129.

Tercanlıoğlu, L. (1993). Kelime söz dizimi hatalarının kaynağı olarak eĢ anlamlılık. Çağdaş Türk Dili, 70, 3236.

Tekin, H. ( 1980). Okullarımızdaki Türkçe öğretimi. Ankara: Mars Matbaası. Tezcan, M. (1984). Okulda BaĢarısızlık ve Önlenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 17, 1.

Tosunoğlu, M. (1999). Kelime servetinin eğitim ve öğretimdeki yeri ve önemi. Milli Eğitim Dergisi, 144, 71.

Treville, Marie- Claude et Duquette L.(1996). Enseigner le Vocabulaire en Classe de Langue. Paris: Hachette.

130 Türk Dil Kurumu. (2005). Türkçe Sözlük. Ankara: TDK.

Uysal, ġ. (1976). Sosyal bilim araştırmalarında kullanılan araçların geçerlik ve güvenirlikleri. Toplum bilimlerinde araştırma ve yöntem. Ankara: Türkiye ve Ortadoğu Amme Ġdaresi Enstitüsü Yayınları.

Ünalan, ġ.(2006). Türkçe öğretimi. Ankara: Nobel Yayınları.

Yalçın, A. ve AytaĢ, G.(2005). Çocuk edebiyatı. Ankara: Akçağ Yayınları. Yalçın, A. (2002). Türkçe öğretim yöntemleri. Ankara: Akçağ Yayınları.

Yalçın, S. K. (2005). İlköğretim I. ve 5. sınıf türkçe ders kitaplarındaki sözvarlığı unsurlarının eğitsel açıdan değerlendirilmesi. YayımlanmamıĢ Yüksek Lisans Tezi, Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Elazığ.

Yangın, B. (1999). İlköğretimde etkili öğretme ve öğrenme öğretmen el kitabı. Ankara: MEB Yayınları.