Temettü dağıtımının firmaların piyasa değeri üzerine etkisini ölçmek maksadıyla temettü dağıtım miktarı ile firmaların piyasa değerleri arasındaki ilişki basit doğrusal regresyon analizi kullanılarak ölçülmüştür. Regresyon analizi iki ya da daha çok değişken arasındaki ilişkiyi ölçmek için kullanılan analiz metodudur. Regresyon analizi, değişkenler arasındaki ilişkinin varlığını, eğer ilişki var ise bunun gücü hakkında bilgi vermesi bakımından önem taşımaktadır.
Araştırmada uygulanacak olan regresyon analizi uygulamada en çok kullanılan teknikler arasında yer almakla beraber varsayımlarının gerçekleşmesi durumunda anlamlı sonuçlar vermektedir. Regresyon analizinin varsayımları şu şekilde sıralanabilir (Kaşko, 2003: 21);
1. Bağımlı değişkenin (Y) normal dağılım göstermesi,
2. Bağımsız değişkenlerin normal dağılım gösteren populasyonlardan hatasız ölçümler olarak belirlenmesi,
3. Bağımsız değişkenler arasında çoklu bağlantı (multicollinearity) olmaması, 4. Hata terimlerinin normal dağılması,
5. Hata terimlerinin varyansının sabit olması, 6. Hata terimleri arasında ilişki olmaması.
Çoklu bağlantı, bağımsız değişkenlerin bazıları arasında yüksek derecelerde korelasyon olması durumudur. Çoklu bağlantı durumunda tahminler yansız olsa da bağımsız değişkenlerin kuvvetli ilişkisinin değerlendirilmesi ve birlikte etkilerine ilişkin sonuçlara güvenilemez (yani, bağımsız değişkenlerle en iyi tahmin değerleri elde edilse bile beta katsayıları ve R2’ler güvenilir bir şekilde yorumlanamaz). Temel kural olarak, bağımsız değişkenler arasındaki korelasyonun 0,70’nin üstünde olması bir çoklu bağlantı sorununa işaret eder. Bağımsız değişkenler arasında çoklu bağlantı
olması durumunda modelde belirli sorunlarla karşılaşılabilir. Bu da modelin yorumlanmasına engel olabilmektedir.
Ayrıca analizdeki değişkenlerin birbiri ile uyumu, birbirlerini açıklama güçleri, değişkenlerin ve modelin istatistiksel anlamlılıklarını test etmek için de korelasyon analizi ve ANOVA analizi çıktılarından da faydalanılmıştır.
Temettü dağıtım miktarları ile firmaların piyasa değerleri arasındaki ilişkiyi ölçmek için yapılan basit doğrusal regresyon analizinde kullanılan değişkenler; piyasa değeri ve temettü miktarıdır. Burada bağımlı değişken piyasa değeri (PD), bağımsız değişken ise temettü miktarı (TM) şeklinde alınmıştır.
YPD=β1XTM+c
YPD: Bağımlı değişken (piyasa değeri) β1: Regresyon Katsayısı
XTM : Bağımsız Değişken (temettü miktarı) c: Sabit sayı
Tablo 2: Tanımlayıcı İstatistikler
ORTALAMA STANDART SAPMA N PİYASA DEĞERİ 7274375201,0192 8357795377,77015 260 TOPLAM TEMETTÜ MİKTARI 255754056,3962 398128618,66535 260
Tablo 2’de piyasa değeri ve temettü miktarına ait ortalamalar ve standart sapmalar verilmiştir.
Tablo 3: Temettü Dağıtım Miktarları ile Piyasa Değeri Arasındaki İlişki Korelasyon Analizi
PİYASA DEĞERİ TOPLAM TEMETTÜ
MİKTARI r PİYASA DEĞERİ 1,000 ,569 TOPLAM TEMETTÜ MİKTARI ,569 1,000 p PİYASA DEĞERİ . ,000 TOPLAM TEMETTÜ MİKTARI ,000 . N PİYASA DEĞERİ 260 260 TOPLAM 260 260
Öncelikle değişkenler arasında ilişki olup olmadığını, ilişki var ise bunun yönünü ve gücünü belirlemek için korelasyon analizi yapılmıştır. Tablo 3 incelendiğinde toplam temettü dağıtım miktarı ile firmaların piyasa değerleri arasındaki korelasyon katsayısı Pearson’s r: 0,569 ve anlamlılık derecesi ise p< 0,05’dir. Korelasyon analizi, değişkenler arasında ilişki olup olmadığı eğer bir ilişki varsa, bu ilişkinin yönün ve gücünün tespit edilmesi bakımından önem taşımaktadır. Buna göre toplam temettü dağıtım miktarları ile firmaların piyasa değerleri arasında pozitif orta derecede istatistiksel açıdan anlamlı bir ilişki söz konusudur.
Korelasyon katsayısı -1 ile +1 arasında bir değer almaktadır. Eğer iki değişken arasında mükemmel ve ters yönde bir ilişki varsa korelasyon katsayısı -1 olacak, aynı yönde mükemmel bir ilişki olduğu takdirde ise +1 olacaktır. Fakat gerçek hayatta hisse senedi piyasasında bu değer yaklaşık olarak 0,10-0,90 arasında olmaktadır. Aşağıdaki Tablo 4’te korelason katsayısı değerlerinin yorumu verilmiştir (Karan, 2011: 149):
Tablo 4: Pearson Korelasyon Katsayısı Değerlerinin Yorumu R İlişki 0,00-0,25 0,26-0,49 0,50-0,69 0,70-0,89 0,90-1,00 Çok Zayıf Zayıf Orta Yüksek Çok Yüksek
Yine Tablo 3 incelendiğinde bağımsız değişkenler arasında pozitif anlamlı ilişkinin varlığı tespit edilmiş olmasına rağmen korelasyon katsayısı 0,7’den küçük olduğu için bağımsız değişkenler arasında çoklu doğrusal bağıntının olmadığına karar verilebilir.
Tablo 5: Temettü Miktarı ve Piyasa Değeri Arasındaki İlişki Anova Tablosu
Model Kareler Toplamı Serbestlik Derecesi (df) Kareler Ortalaması F P Regresyon 5861027578067 730000000,000 1 5861027578067 730000000,000 123,634 ,000 Artık 1223083300829 1380000000,000 258 4740632948950 1470000,000 Toplam 1809186058635 9108000000,000 259
a: Bağımlı Değişken: Piyasa Değeri
b: Bağımsız Değişken: Toplam Temettü Miktarı
Tablo 5 ANOVA tablosu incelendiğinde F değeri 123,634 ve p değeri 0,00 olduğundan hipotezinin reddine karar verilir. Buna göre oluşturulan regresyon modeli genel olarak istatistiksel olarak anlamlıdır. Yani firmaların dağıttıkları temettü miktarları ile piyasa değerleri arasında anlamlı bir ilişki söz konusudur.
Tablo 6: Toplam Temettü Miktarı ile Piyasa Değeri Arasındaki İlişki Regresyon Katsayıları
Model
Standardize Edilmiş Katsayılar Standart Katsayılar t p B Std. Hata Beta (Sabit) 4218496342,453 507803806,542 8,307 ,000 Toplam Temettü miktarı 11,949 1,075 ,569 11,119 ,000
a: Bağımlı Değişken: Piyasa Değeri
Tablo 6 incelendiğinde t testi sonucuna göre toplam temettü miktarı p değeri 0,05’ten küçük olduğu için firmaların piyasa değeri arasındaki ilişki ile anlamlıdır. Yani firmaların temettü miktarları ile piyasa değerleri arasında istatistiksel açıdan anlamlı pozitif doğrusal bir ilişki vardır. Bu sonuca göre boş hipotez reddedilir.
Bu ilişki için basit doğrusal regresyon formülü:
Y=4218496342,453+11,949X
Piyasa Değeri= 4218496342,453+11,949 Temettü Miktarı PD= 4218496342,453+11,949 TM
Basit doğrusal regresyon formülü X’deki 1 birimlik değişimin Y’yi nasıl etkileyeceğini verir. Yani dağıtılan temettü miktarındaki 1 birimlik değişimin firmaların piyasa değerini nasıl etkilediğini gösterir. Bu formülde temettü miktarındaki 1 birimlik değişme piyasa değeri değişkeninde 11,949 birimlik bir değişmeye neden olmaktadır. Yani firmaların dağıttığı temettü miktarı arttıkça piyasa değeri de buna bağlı olarak artış gösterecektir.
Tablo 7: Toplam Temettü Miktarı ile Piyasa Değeri Arasındaki İlişki Regresyon Model Özeti
R R2 Düzeltilmiş R2 Tahminin Std. Sapması
0,569a 0,324 0,321 6885225449,43167
Tablo 7 incelendiğinde R ve R2 değerleri modelin açıklayıcılık gücünü göstermektedir. Yapılan regresyon analizi sonucunda temettü dağıtım miktarının firmaların piyasa değeri değişkenini açıklama oranı % 32,4 olarak bulunmuştur. Yani piyasa değeri değişkenin %32,4’ü firmaların dağıttığı temettü miktarı değişkeni tarafından açıklanmaktadır.
DEĞERLENDİRME VE SONUÇ
Temettü dağıtım politikası, işletmenin elde ettiği yıllık kârlarının ne kadarının ortaklara dağıtılacağı ve ne kadarının işletme bünyesinde tutularak oto finansman da kullanılacağını belirler. Yatırımcılar yıllık düzenli temettü getirisine önem verdiğinden dolayı yıllık düzenli temettü dağıtımı yapan firmaların hisse senetlerini tercih edeceklerdir. Bu yüzden finansman yöneticisi işletmenin temettü dağıtım politikalarına da önem vermeli, ortakların beklentisi doğrultuda temettü dağıtımında bulunmalıdır. Burada finansman yöneticisine düşen görev firmanın temettü dağıtım politikasını, işletmenin büyüme seyrine engel olmayacak ve aynı zamanda hissedarların refahlarını artıracak, beklentilerine cevap verebilecek ve aynı zamanda işletmenin piyasa değerini maksimize edecek şekilde ayarlamaktır.
Temettü dağıtım politikası konusundaki görüşleri temsil eden iki önemli görüş bulunmaktadır. Bunlardan birincisi, Modigliani-Miller’in savunduğu “Kâr Payı İlişkisizlik” görüşüdür. Bu görüşe göre, temettü dağıtım politikası firma değerini hiçbir şekilde etkilemez. Modigliani-Miller; hissedarların, değer artışı ya da temettü olarak elde ettiği gelir arasında kayıtsız kaldığını savunmaktadır. Bu yazarlara göre, işletmenin elde ettiği kârın dağıtılması ya da dağıtılmaması hissedarlar açısından herhangi bir değişiklik oluşturmaz. Onlara göre, bir işletmenin değerini; işletme riski ve temel kazanma gücü belirler.
Diğer önemli ikinci görüş ise, Myron Gordon-John Lintner’e ait “Eldeki Kuş Kuramı” dır. Bu görüşe göre piyasada yaygın olarak hisse senedi fiyatının belirlenmesinde kullanılan temettü yaklaşımı, yüksek temettü tutarının firma değerini arttırdığına dayanmaktadır (Pekkaya, 2006: 194). Gordon-Lintner’e göre, firmanın piyasa değerini maksimize edecek optimal temettü dağıtım oranı bulunmaktadır ve finansman yöneticisi bu orana ulaşmak için çaba sarf etmelidir. Bu teoriye göre, yatırımcılar, temettü gelirlerini sermaye kazancından daha az riskli bulduklarından dolayı, temettü geliri eldeki kuşa, sermaye kazancı daldaki kuşa benzetilmiştir.
Temettü dağıtım politikasının isletmenin piyasa değerine etkileri konusunda birçok teorik yaklaşım bulunmasına karşın, temettü dağıtım politikası finans teorisi açısından çözülemeyen bir bilmece olarak tanımlanmaktadır. Sermaye piyasalarının
mükemmelliği, temettü dağıtım politikalarının işletmenin piyasa değerine etkisinin önemini azaltırken, günümüz finans piyasalarında vergiler, asimetrik bilgi ve işlem giderleri gibi tam rekabet koşullarını bozan unsurların varlığı, temettü dağıtımının yatırımcılar ve işletmeler açısından önemini artırmaktadır. (Omağ, 2007: 196).
Bu çalışmada BIST 30 Endeksinde işlem gören firmalar tercih edilmiştir. BIST 30 Endeksinin tercih edilmesinin sebebi, yüksek işlem hacmine sahip firmaların tercih edilmesinin analizi daha anlamlı çıkaracağının düşünülmesidir. BIST 30 Endeksine dâhil olan firmalar, BIST’de işlem hacmi bakımından derinliği olan, büyük firmalar olduğundan, çalışmada daha anlamlı sonuçlar vereceği düşünülmüştür.
2004–2013 yılları arasında, hisse senetleri BIST 30 Endeksinde işlem gören firmaların temettü (kâr payı) dağıtım politikaları, nakit olarak temettü dağıtım şeklini uygulayan firmaların çoğunluğu oluşturduğunu göstermektedir. Buna karşı, bedelsiz hisse senedi olarak temettü dağıtımı ile bedelsiz hisse senedi ve nakit temettü dağıtımının çok yaygın olmadığı gözlemlenmiştir.
Uygulamada, BIST 30 Endeksine dâhil 26 firmanın, 2004-2013 yıllarına ait yıllık verileri üzerinde, temettü dağıtım miktarının firmaların piyasa değerleri üzerindeki etkisi üzerine regresyon analizi yapılmıştır.
Yapılan regresyon analizi sonucunda firmaların dağıttıkları temettü miktarları ile piyasa değerleri arasında anlamlı bir ilişki olduğu görülmüştür. Regresyon analizi sonucunda p<0,05 olduğu ortaya çıkmış ve buna göre firmaların temettü dağıtım miktarları arttıkça piyasa değerlerinin de artacağı sonucu elde edilmiştir.
Yapılan ANOVA analizi sonucunda F değeri 123,634 ve p değeri 0,00 (p<0,05) olduğundan H0 hipotezi reddedilmiş ve buna göre oluşturulan regresyon modelinin genel olarak istatistiksel olarak anlamlı olduğu ortaya çıkmıştır.
Firmaların temettü dağıtım miktarları ile firmaların piyasa değerleri arasındaki korelasyon katsayısı ise r:0,569 ve anlamlılık derecesi p:0,00 (p<0,05) çıkmıştır.
Yine bu sonuca göre firmaların dağıttıkları temettü miktarları ile piyasa değerleri arasında pozitif orta derecede bir ilişki olduğu görülmektedir.
Yapılan analizler sonucunda görüldüğü gibi temettü dağıtım miktarları firmaların piyasa değerini artırmaktadır. Temettü dağıtımlarını yıllar itibariyle sürekli ve artan bir şekilde dağıtan firmalar yatırımcıların ileriye yönelik beklentilerini pozitif bir şekilde etkileyecek ve yatırımcılar tarafından tercih edilen firmalar haline geleceklerdir. Böyle bir uygulama ise firmaların piyasa değerlerini artıracak ve ortakların refahını maksimum yapacaktır.
Diğer taraftan temettü dağıtım miktarı ile firmaların piyasa değerleri arasındaki ilişkiyle ilgili elde ettiğimiz sonuçlar Modigliani ve Miller’in savundukları “Kâr Payı İlişkisizlik” teorisini destekler nitelikte çıkmamıştır. Zaten ülkemizde de menkul kıymetler piyasasının tam mükemmel piyasa şartlarını taşımaması ve spekülasyona açık olması gibi nedenler bu sonucu destekler niteliktedir. Elde ettiğimiz sonuçlar Gordon ve Lintner Modelini destekler nitelikte bulunmuştur. Gordon ve Lintner; M- M’in görüşünün tam tersine temettü dağıtım politikalarının firma değeri üzerinde bir etkisi olduğunu savunmuşlardır. Bu görüşe göre, yatırımcılar temettü gelirinin sermaye kazancından daha az riskli bulmalarından dolayı, kâr payı getirisini eldeki kuş, sermaye kazancını da daldaki kuşa benzetmektedir. Bu teoriye göre işletme, temettü dağıtmayıp oto finansman yaparsa, kazancın elde edilmesi için geçen süre uzayacak ve hisse sahiplerinin beklenen getirileri (öz sermaye maliyeti) artacaktır. Hisse sahiplerinin beklenen getirilerinin artması, hisse senetleri fiyatlarının düşmesi şeklinde yorumlanmaktadır. Bu durum, yatırımcının elindeki paranın işletmedeki paradan daha kıymetli olduğunu ifade etmektedir. Böylece, yüksek oranda temettü dağıtımı öz sermaye maliyetini düşüreceğinden tavsiye edilmektedir (Pekkaya, 2006: 192).
Sonuç olarak yapılan uygulamada da görüldüğü üzere temettü dağıtım miktarı ile firmaların piyasa değerleri arasında pozitif anlamlı bir ilişki söz konusudur. Yani firmaların temettü dağıtım politikaları firmaların piyasa değerlerini olumlu yönde artırmaktadır. Burada finans yöneticisine düşen görev, işletmenin elde ettiği kârı uygun miktarlarda, ortakların refahını maksimize edecek şekilde dağıtmaktır.
Finansman yöneticisi uygun temettü dağıtım politikasını, mevcut kârları ve gelecek dönemlerdeki büyüme ve yatırımları göz önünde bulundurarak oluşturması gerekmektedir. Bu bağlamda, finansman yöneticileri firmanın temettü dağıtım politikasını işletmenin büyüme seyrine engel olmayacak ve aynı zamanda hissedarların beklentilerini karşılayacak uygun bir seviyede belirlemesi firmanın piyasa değerini ve ortakların refahını maksimize etmesi bakımından faydalı olacaktır.
KAYNAKÇA
Adaoğlu, Cahit (2008). Dividend Policy Of The ISE Industrial Corporations: The
Evidence Revisited. BDDK Bankacılık ve Finansal Piyasalar, 2, 113-135.
Adaoğlu, Cahit (1999). Yasal Düzenlemelerin İMKB Şirketlerinin Temettü
Politikalarına Etkisi. İMKB Dergisi, 11, 1-19.
Akdoğan, Nalan ve Aydın, Hamdi (1987). Muhasebe Teorileri (1. Baskı). Ankara: Gazi Üniversitesi.
Akgüç, Öztin (1998). Finansal Yönetim (7. Baskı). İstanbul: Muhasebe Enstitüsü Yayınları.
Akkuş, Bilge (2010). Finans Yönetimi: Paraya Hükmetmenin Sırları (2. Baskı). İstanbul: Kum Saati.
Aksoy, Ahmet Ve Yalçıner, Kürşat (2005). İşletme Sermayesi Yönetimi (1. Baskı). Ankara: Gazi Büro Kitabevi.
Altan, Mikail, Fehmi, Karasioğlu, Bezirci, Muhammed, Özpeynirci, Rabia, Duman, Haluk ve Erdemir Namık Kemal (2004). Uygulamalı Finans Örnek Problemler Ve
Çözümleri (1. Baskı). Konya: Atlas Kitabevi.
Armağan, Seher (2007). Kâr Dağıtım Politikalarının Bireysel Yatırımcı Kararları
Üzerine Etkileri Ve Bir Uygulama, Yüksek Lisans Tezi, Süleyman Demirel
Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Isparta.
Arslanboğa, Seher (2007). Türkiye’de Kâr Dağıtım Politikalarının Şirket Değerine
Etkisi Ve İstanbul Menkul Kıymetler Borsası’na Kayıtlı Şirketler Üzerine Bir Değerlendirme, Yüksek Lisans Tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Eskişehir.
Baker, Kent and Powell, Gary (2005). Understanding Financial Management: A
Bakır, Pınar (1976). İşletmeler Açısından Temettü Politikaları (1. Baskı). İstanbul: İstanbul İktisat Ve Ticari Bilimler Akademisi Yayınlar.
Berk, Niyazi (2000). Finansal Yönetim (5. Baskı). İstanbul: Türkmen Kitabevi. Besley, Scot and Brigham, Eugene (2008). Essentials Of Managerial Finance (14th Edition). Mason: Thomson/South-Western.
Black, Fischer (1976). Dividend Puzzle (Edited By: Clifford Smith). The Modern
Theory Of Corporate Finance. New York: Mcgraw-Hill Finance Guide Series, 215-
220.
Block, Stanley And Hirt, Geoffrey A. (2000). Foundations Of Financial
Management (9th Edition). Boston: Irwin/Mcgraw-Hill.
Bolak, Mehmet (1998). İşletme Finansı (1.Baskı). İstanbul: Birsen Yayınevi.
Brealey, Richard A. Myers, Stewart C. And Marcus, Alan J. (1997). İşletme
Finansının Temelleri (Çevirenler: Ünal Bozkurt, Türkan Arıkan Ve Hatice
Doğukanlı). İstanbul: Literatür Yayıncılık.
Brigham, Eugene F., Gapenski, Louis C. And Daves, Phillip R. (1999). Intermediate
Financial Management (6th Edition). Fort Worth: Dryden Press.
Brigham, Eugene F. and Houston, Joel F. (2001). Fundamentals Of Financial
Management (9th Edition). Fort Worth, Tx: Harcourt College Publishers.
Brigham, Eugene F. and Ehrhardt, Michael (2005). Financial Management: Theory
And Practice (11th Edition). Mason, Ohio: Thomson/South-Western.
Bülbül, Duran (2003). Kâr Ortaklara Dağıtılmayıp Sermayeye İlave Edilirse
Vergilendirilir Mi?. Mali Çözüm Dergisi, 65, 1-4.
Ceylan, Ali Ve Korkmaz, Turhan (2000). Sermaye Piyasası Ve Menkul Değer
Analizi: Finansal Kurumlar, Finansal Araçlar, Portföy Yönetimi, Türev Ürünleri, Riskin Değeri, Menkulleştirme (1.Baskı). Bursa: Ekin Kitabevi.
Ceylan, Ali (2003). İşletmelerde Finansal Yönetim (8.Baskı). Bursa: Ekin Kitabevi. Copeland, Thomas E., Weston, Fred J. and Shastri, Kuldeep (2005). Financial
Theory And Corporate Policy (1th Edition). New York: Pearson Addision Wesley.
Çelik, Sibel (2013). Kâr Payı Politikası Ve Yaşam Döngüsü Teorisi: İMKB İmalat
Sektöründe Amprik Bir Uygulama. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 2,
115-122.
Çolak, Ramazan (2002). Sermaye Şirketlerinde Kâr Dağıtımı Ve Muhasebeleştirilmesi, Yüksek Lisans Tezi, Muğla Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Muğla.
Damodaran, Aswath (1999). Applied Corporate Finance: A User’s Manual. New York: John Wiley&Sons.
Deepte, Purmessur Rajshree And Rosham, Boodhoo (2009). Signalling Power Of
Dividend On Firms’ Future Profits A Literature Review. Evergreen Energy-
International Interdisciplinary Journal, 1-9.
Demir, Yusuf (2001). İşletmelerin Kâr Payı Dağıtım Politikaları Ve Firma
Değerliliğinin Vergi Uygulamarı İle İlişkisine Teorik Bir Yaklaşım. Süleyman
Demirel Üniversitesi İktisadi Ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1, 55-71.
Ehthardt, Micheal and Brigham, Eugene (2006). Corporate Finance: A Focused
Approach (2th Edition). Victoria: Thomson Learning.
Emery, Douglas R., Finnerty, John D. And Stowe, John D. (1998). Principles Of
Financial Management. Upper Saddle River, N.J. : Prentice Hall.
Erdoğan, Muammer (1990). İşletme Finansı. Diyarbakır: Dicle Üniversitesi
Erol, Cengiz (1999). İşletmelerde Finansal Yönetim: Uygulama Ve Planlama
Ertaş, Fatih Coşkun Ve Karaca, Serdar (2010). Kâr Dağıtımının İlanı Ve
Gerçekleşmesi Arasında Geçen Sürenin Firma Değerine Etkisi. Muhasebe Ve
Finansman Dergisi, 46, 74-83.
Frankfurter, George and Wood, Bob (2003). Dividend Policy: Theory&Practice. USA: Elsevier Science.
Gallagher, Timothy J. And Andrew, Joseph D. (1996). Financial Management
Principles and Practice. Upper Saddle River, N.J. : Prentice Hall.
Gitman, Lawrence J. (1992). Basic Managerial Finance (3th Edition). New York: Herper Collins Publishers.
Gitman, Lawrence J. (2003). Principles Of Managerial Finance (10th Edition). Massac Hussets: Addison Wesley.
Gökçe, Ümit (2004). Finansal Yönetim. Ankara: Gökçe.
Gordon, M. J. (1963). Optımal Investment and Financing Policy. The Journal Of Finace, 2, 264-272. http://www.jstor.org/ Erişim Tarihi: 17.03.2014
Günalp, Burak, Kadıoğlu, Eyüp ve Kılıç, Saim (2010). Nakit Temettü Bilgisinin
Hisse Senedi Getirisi Üzerinde Önemli Bir Etkisinin Olup Olmadığının İMKB’de Test Edilmesi. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 2, 47-69.
Gürel, Eymen (2008). Kâr Dağıtım Politikalarının Etkinliği Ve İMKB Uygulaması, Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
Hawes, Terry (2002). The Shareholder Value Series. Canterbury: Financial World Pub.
Horne, Van James (1998). Financial Management and Policy (11th Edition). Upper Saddle River N.J. : Prentice Hall.
Horne, Van James and Wachowicz, John M. (2001). Fundamentals Of Financial
İlbasmış, Özlem (2008). Halka Açık Anonim Ortaklarda Kâr Dağıtımı, Yüksek Lisans Tezi, Erciyes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Kayseri.
Jarrow, R. A., Maksimovic, V. and Ziemba, W. T. (1995). Finance. Elsiver, Amsterdam-Lausarne-New York-Oxford-Shamon-Tokyo.
Kaba, Fettah (2009). Kâr Payı Dağıtımının Firma Değeri Üzerine Etkisi Ve Bir
Uygulama, Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
Sakarya.
Karan, Mehmet Baha (2011). Yatırım Analizi Ve Portföy Yönetimi (3. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
Karaşin, Gültekin A. (1986). Sermaye Piyasası Analizleri. Ankara: Sermaye Piyasası Kurulu.
Kaşko, Yeliz (2003). Çoklu Bağlantı Durumunda İkili (Binary) Lojistik Regresyon
Modelinde Gerçekleşen I. Tip Hata ve Testin Gücü, Yüksek Lisans Tezi, Ankara
Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Ankara.
Kaymaz, Özgüz (2010). Şirket Temettü Politikasında Sinyalizasyon Teorisi Ve Bir
İMKB Uygulaması, Doktora Tezi, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü,
İstanbul.
Keown, Arthur J., Petty, William J., Scott, David F. and Martin John D. (1998).
Fundatıons Of Finance: The Logic and Practice Of Financial Management (12th
Edition). Upper Saddle River, N.J.: Pearson Prentice Hall.
Keown, Arthur, Martin, John and Petty, William (2004). Financial Management:
Principles and Applications (10th Edition). Upper Saddle River, N.J.:
Pearson/Prentice Hall
Khan, M. And Jain, P. (2004). Financial Management: Text, Problems and Cases (4th Edition). Tata McGraw-Hill.
http://books.google.com.tr/books/about/Financial_Management_Text_Problems_An d_C.html?id=CXMm5_L0tdEC&redir_esc=y Erişim Tarihi: 28.08.2014
Konak, Fatih ve Kendirli, Selçuk (2013). Kar Payı Politikalarının Hisse Senedi
Fiyatı Üzerindeki Etkisi: Bist Banka Endeksi Uygulaması. 17. Finans Sempozyumu.
23-26 Ekim. Muğla, 92-99.
Korkmaz, Özge ve Karaca, Süleyman (2013). Firma Performansını Etkileyen
Faktörler ve Türkiye Örneği. Ege Akademik Bakış, 2, 169-179.
Kutukız, Doğan (1997). Finansal Açıdan Anonim Şirketlerde Kâr Payı Dağıtım
Politikası Ve Türkiye Uygulaması, Doktora Tezi, İnönü Üniversitesi Sosyal Bilimler
Enstitüsü, Malatya.
Lintner, John (1956). Distribution Of Incomes Of Corporatıons Among Dividends,
Retained Earnings and Taxes. The American Economic Review, 2, 77-113.
Lintner, John (1962). Dividends, Earnings, Leverage, Stock Prices and The Supply
Of Capital To Corporations. The Review Of Economics And Statics, 3, 243-269.
http://www.jstor.org/. Erişim Tarihi: 15.03.2014
Mclaney, E. J. (2003). Business Finance Theory And Practice (5th Edition). Upper Saddle River, N.J.: Pearson Prentice Hall.
Miller, Merton H. And Modigliani, Franco (1961). Dividend Policy, Growth And The Voluatıon Of Shares. The Journal Of Business, 4, 411-437.
Moyer, Charles, McGuigan, James and Kretlow William (2008) Contemporary
Financial Management (11th Edition). Mason,South-Western
Myddelton, David (2000). Managing Business Finance. London: Prentice Hall. Nazik, Hamil Ve Okur, Abdurrahman (2000). İşletme Bilgisi. İstanbul: Ya-Pa Yayın. Okka, Osman (2009a). Finansal Yönetim (3. Baskı). Ankara: Nobel Yayın Dağıtım
Okka, Osman (2009b). Analitik Finansal Yönetim: Teori Ve Problemler. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
Omağ, Aclan (2007). İşletmelerde Kâr Dağıtım Politikasının İşletmenin Büyüme Ve
Pazar Değerine Etkileri: Teorik Ve Uygulamalı Yaklaşım. Doktora Tezi, Marmara
Üniversitesi Bankacılık Ve Sigortacılık Enstitüsü, İstanbul.
Özdemir, Muharrem (1999). Finansal Yönetim (2.Baskı). Ankara: Türkmen Kitabevi.