• Sonuç bulunamadı

bekar öğrenenlerin Yarışmacı öğrenme stili puanına göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Ayrıca, Diller Okulu’ndan araştırmaya katılan yetişkinlerin Özel Özkent Lisan Kursu’ndan araştırmaya katılan yetişkinlere kıyasla daha Katılımcı oldukları saptanmıştır.

14. Katılımcıların devam ettikleri dil programını tamamlama istek dereceleri ile sosyal etkileşime dayalı öğrenme stilleri puanları arasındaki ilişkiye bakıldığında, programı bitirme isteği artıkça Kaçınan öğrenme stili puanının azaldığı görülmüştür.

artırılması ve sosyal bağların güçlendirilmesi gibi yaygın olarak beliren katılım nedenlerin sosyal etkileşime dayalı öğrenme stilleri göz önünde bulundurulduğunda Đşbirlikçi ve Katılımcı öğrenme stilinin önemi dikkati çekmektedir.

5. Yetişkinler için düzenlenen dil eğitimi programlarında Đletişimsel Öğretim Yöntemi ilkelerine dayalı andragojik uygulamalara daha fazla yer verilmelidir. Ancak bu şekilde, yetişkinlerde öğrenme konusunda daha etkili olunabilir ve daha fazla yetişkin öğrenme ortamına çekilebilir.

Araştırmada sosyal etkileşime dayalı öğrenme stillerine ilişkin elde edilen bulguların ışığında eğitmenler için şu önerilerde bulunulabilir:

1. Öğrenenlerinin öğrenme stilini belirleyen eğitimci, derslerinde tek tür bir öğrenme stilinden çok farklı öğrenme stiline sahip bireylere hitap edecek türden öğrenme materyalleri ve faaliyetleri düzenleyebilir.

2. Araştırmaya katılan yetişkin öğrenenlerin sahip oldukları öğrenme stillerindeki geniş perspektif göz önünde bulundurulduğunda öğrenenlerin öncelikle sahip oldukları öğrenme stillerinin farkına varmalarına yardımcı olunmalıdır. Bu amaçla düzenlenen eğitim faaliyetlerinin başlarında öğrenenlere Öğrenme Stilleri Ölçeği uygulanabilir. Yetişkin öğrenenlerin, öğrenme stillerine ilişkin ne kadar çabuk bilgi edinilirse o kadar çabuk yaşam boyu öğrenenler olmaları konusunda kendilerine yardımcı olunabilir. Öyle ki, Bağımlı öğrenenlerin, daha Bağımsız ve Đşbirlikçi öğrenenler olmalarına yardımcı olabilmek için eğitim programlarının olabildiğince başında strateji geliştirmek gerekmektedir.

3. Öğrenme stillerinin değişime ve gelişime açık olduğu göz önünde bulundurularak, öğrenenlerin öğrenme stillerini kullanımları sürekli olarak izlenmeli ve gelişmeler konusunda öğrenenler bilgilendirilmelidir.

4. Yetişkin eğitimcilerinin yetiştirildiği programlarda geleceğin yetişkin eğitimcileri yetişkin öğrenenlerin özellikleri kapsamında öğrenme stilleri konusunda bilgilendirilmelidir.

5. Araştırmada ortaya çıkan en yaygın öğrenme stillerinin Đşbirlikçi ve Yarışmacı öğrenme stilleri olduğu göz önünde bulundurulursa, düzenlenen yetişkin eğitimi faaliyetlerinde bu iki öğrenme stiline ağırlık verilmesi gerekebilir.

Her ne kadar iki ayrı uçta öğrenme stili gibi görünse de, bu öğrenme stillerine sahip bireylere Đletişimsel Öğretim Yöntemi’ne dayalı andragojik uygulama ilkelerine dayalı olarak düzenlenen dil eğitimi programlarıyla hitap edilebilir.

Örneğin, Katılımcı öğrenme stiline sahip öğrenenlere yönelik olarak grup projeleri, sunumlar, örnek olay inceleme, rol oynama gibi tekniklerden faydalanabilir. Yarışmacı öğrenme stiline sahip öğrenenlere yönelik olarak ise, özellikle kelime ve dilbilgisi öğretiminde kullanılabilecek türden farklı yarışma faaliyetleri düzenlenebilir.

6. Yetişkinlere yönelik düzenlenen eğitim programlarında cinsiyete dayalı bir ayrım gözetmek doğru olmayabilir. Ancak, her iki cinsiyetin de Đşbirlikçi öğrenme stilinin yüksek olması, bu öğrenme stiline dayalı faaliyetlere daha fazla yer verilmesi gerektiğini gösterebilir. Erkek katılımcıların Yarışmacı öğrenme stillerinin nispeten daha baskın olabileceği göz önünde bulundurulduğunda, onlara yönelik olarak düzenlenen eğitim faaliyetlerinde bu öğrenme stiline de hitap edilmesi gerekliliğini göstermektedir.

7. Katılımcı öğrenme stilinin yaş ile birlikte daha ağırlık gösterdiği göz önünde bulundurulursa, yaş ortalamasının yüksek olduğu gruplarda bu öğrenme stiline ağırlık verilmesi gerektiği söylenebilir.

8. Katılımcıların gelir durumuna göre öğrenme stillerinde belirgin bir farklılık görünmemekle birlikte, daha yüksek gelir grubunda olan bireylerin Katılımcı ve daha düşük gelir grubunda olan bireylerin Bağımlı öğrenme stillerine yatkın olabileceklerine dikkat edilerek, bu bireylere öncelikle öğrenme stillerine uygun yaklaşılması gerektiği, ancak özellikle Bağımlı öğrenme stiline sahip bireylerin diğer öğrenme stilleri ile tanışmasına yardımcı olunması gerektiği dikkat çekmektedir.

9. Đngilizce öğrenen yetişkinlerin öğrenim seviyeleri dikkate alınarak öğrenme stillerine yönelik düzenlenen faaliyetlerde tüm öğrenme stillerinden

faydalanılması gerekliliği belirmiş olmakla birlikte özelikle Đşbirlikçi ve Yarışmacı öğrenme stillerine ağırlık verilmesi gerekmektedir.

Araştırmada sosyal etkileşime dayalı öğrenme stillerine ilişkin elde edilen bulguların ışığında öğrenenler için ise şu önerilerde bulunulabilir:

1. Baskın ve baskın olmayan öğrenme stillerinin farkına varan öğrenenler, baskın olmayan öğrenme stilleri üzerinde de çalışarak bunları geliştirebilir. Bu şekilde, farklı türden öğrenme stillerini geliştirerek farklı öğrenme deneyimlerine uyum sağlama becerisi geliştiren öğrenenlerin başarı düzeyleri daha da artacaktır. Bunun aynı zamanda onların, hayatın gerektirdiği koşullara uyum sağlama becerilerini geliştirebileceği söylenebilir.

2. Öğrenme stillerine uygun şekilde öğrenme girişiminde bulunan yetişkinler öz-yönetimli olma yolunda daha başarılı olabileceklerdir. Bu da onların kendilerine güvenini artıracak ve öğrenme konusunda daha olumlu hisler besleyeceklerdir.

Konuyla ilgilenen araştırmacılara yönelik ise şu önerilerde bulunabilir:

1. Farklı alanlarda yabancı dil eğitimi almakta olan yetişkin öğrenenlerin sosyal etkileşime dayalı öğrenme stilleri incelenebilir.

2. Yetişkin eğitimcilerin öğretim stili ile yetişkin öğrenenlerin sosyal etkileşime dayalı öğrenme stilleri arasındaki farklılık ve benzerliklerin yetişkinlerin öğrenme başarısı üzerindeki etkileri incelenebilir.

3. Farklı etnik gruplar ve milletlerin ve farklı mesleklerden yetişkin öğrenenlerin sosyal etkileşime dayalı öğrenme stilleri arasındaki olası benzerlikler ve farklılıklar incelenebilir.

4. Yüz yüze eğitim alan ve uzaktan eğitim alan yetişkinlerin sosyal etkileşime dayalı öğrenme stilleri arasındaki benzerlik ve farklılıklar incelenebilir.

5. Yetişkin öğrenenlerin öğrenme stillerinin zaman içerisinde değişip değişmediğini ve değişiyorsa nasıl bir değişimden geçtiğini belirlemek üzere boylamsal bir çalışma yapılabilir.

KAYNAKÇA

Ada, S. (2003). Halk Eğitimi Merkezlerindeki Kurslara Katılan Bayan Kursiyerlerin Çevre ve Đnsan Sağlığı ile Đlgili Uygulamalarının Saptanması, M.Ü. Atatürk Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 17. 1–12.

Akbaş, O. ve Özdemir, S. M. (2002). Avrupa Birliğinde Yaşam Boyu Öğrenme.

Milli Eğitim Dergisi, Sayı 155–156.

Akın, G. (2010). Andragojik Đlkelere Göre Geliştirilmiş Problem Temelli Mesleki Đngilizce Eğitimi Programının Etkililiği, Yayımlanmamış doktora tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Aşır, M. (2009). Yetişkinlerde Đngilizce Öğretiminde Uygulanan Yöntemlerin, Andragojik Varsayımlara Uygunluğunun Değerlendirilmesi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Aktimur, D. (2007). Đletişimci Yaklaşımda Konuşma Ve Okuma Becerileri:

Đletişimci Yaklaşımla Konuşma Ve Okuma Becerilerinin Birleştirilerek Genç Öğreniciler Đçin Đkili Etkinlik Ve Grup Etkinlikleriyle Pekiştirilmesi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Ayhan, S. (1990). Halk Eğitiminde Katılma: Ankara'da Halk Eğitimi Merkezlerinde Açılan Kurslara Katılanların Özellikleri, Katılmalarını Güdüleyen Etmenler ve Programlara Đlişkin Görüşleri. Eğitim ve Bilim Dergisi. 14.

Ayhan, S. (2006). Dünden Bugüne Yaşam Boyu Öğrenme., F. Sayılan ve A.

Yıldız. (Editörler). Yaşam Boyu Öğrenme. Đkinci Baskı. Ankara. Eğitim Bilimleri Enstitüsü ve Pegem A Yayıncılık, ss. 2-23’deki makale.

Babadoğan. C. (2000). Öğretim Stili Odaklı Ders Tasarımı Geliştirme. Milli Eğitim Dergisi, 147. 61-63.

Bangura, A. K. (1996, October). Pedagogy and Foreign Language Teaching in the United States: Andragogy to Rescue, Paper presented at Odyssey of the Mind Association International Conference on Nurterin Creativity and Problem Solving in Education, Washington, DC.

Bayram N., 2004, Sosyal Bilimlerde SPSS ile Veri Analizi. Ezgi Yayınları.

Đstanbul.

Bostola, P. (2006).Task-Based Learning in Language Class, Journal of NELTA, 11 (1-2), 130-132.

Belet, Ş.D. (2006). Öğrenme Stratejilerinin Okuduğunu Anlama ve Yazma Becerileri Đle Türkçe Dersine Đlişkin Tutumlara Etkisi. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.

Brown, C. B. (2002). A Model of SLA and Its Andragogical Implications in Teaching EFL to Young Adult Japanese Learners, The Language Teacher, Web: http://www.jalt-publications.org/old_tlt/articles/2002/03/brown adresinden 27 Eylül 2011’de alınmıştır.

Budakoğlu, I. Đ. (2011). Gazi Üniversitesi Tıp Fakültesi Türkçe ve Đngilizce Bölümü 1. Sınıf Öğrencilerinin Öğrenme Stilleri, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Candy, P.C:, Crebert, G. & O’leary, J. (1994). Developing Lifelong Learners through Undergruaduate Education. (Commissioned Report No. 28).

National Board of Employment, Education and Training. Canberra:

Australian Government Publishing Service. Web:

http://www.dest.gov.au/sectors/training_skills/publications_resources/profil es/nbeet/hec/developing_lifelong learners_through_undergraduate.htm adresinden 23 Şubat 2008’de alınmıştır.

Celep, C. (1995). Halk Eğitimi: Kavramlar, Đlkeler, Yöntemler, Teknikler. Ankara:

Pegem Yayıncılık.

Cengizhan, S. (2007). Proje temelli ve bilgisayar destekli öğretim tasarımlarının bağımlı, bağımsız ve işbirlikçi öğrenme stillerine sahip öğrencilerin akademik başarılarına ve öğrenme kalıcılığına etkisi, Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(3), 377-401.

Cıngıllıoğlu, Salih. (2005). Reasons behind dropouts in adult education: A survey with students of private English language courses in Đstanbul.

Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Boğaziçi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Đstanbul.

Crow, S. R. (2006). What Motivates a Lifelong Learner?. School Libraries Worldwide, 12 (1), 22-34.

Davenport, J., & Davenport, J. H. (1985). Knowles or Lindeman: would the real father of American andragogy please stand up?. Lifelong Learning, 9 (3), 4- 5.

Davenport, J. III & Davenport, J. A. (1986). Anragogical-pedagogical orientation and its relationship to selected variables among university students, A Journal Pertaining to College Students, (20) 2, 130-138.

Deci, E. (1975). Intrinsic Motivation. New York, NY: Plenum Publishing Co.

Dembo, M. H and Howard, K. (2007). Advice about the Use of Learning Styles:

A Major Myth in Education. Journal of College Reading and Learning, 37 (2), 101-109. Web: http://www.eric.ed.gov/ERICDocs/data/ericdocs2sql/

content_storage_01/0000019b/80/2a/51/48.pdf adresinden 2 Ocak 2009’da alınmıştır.

Demirel, Ö. (2004). Yabancı Dil Öğretimi. Ankara: Pegem Yayıncılık.

Deveci, T. (2007). Andragogical and Pedagogical Orientations of Adult Learners Learning English as a Foreign Language. New Horizons in Adult Education and Human Resource Development, 21(3/4), 16-28.

Diaz, D. P. and Cartnal, R. B. (1999). Students' learning styles in two classes:

Online distance learning and equivalent on-campus. College Teaching 47(4), 130-135.

Dornyei, Z. (1998). Motivation in Second and Foreign Language Learning.

Language Teaching, 31, 117-135.

Duman, A. (2005). Türkiye’de Yaşam Boyu Öğrenme Siyasalarını Oluştur(a)mamanın Dayanılmaz Hafifliği, Yaşam Boyu Öğrenme Sempozyumu (9–10 Aralık 2004) Bildirileri ve Tartışmalar. Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, 31–45.

Duman, A. (2007). Yetişkinler Eğitimi. (2. Basım). Ankara: Ütopya Yayınları.

Dunn, R.S. & Dunn, K. J. (1979). Learning Styles and Teaching Styles: Should they, Can They Be Matched?. Educational Leadership, Jan, 238-244.

Dunn, Rita, Beudury, J.S. and Klavas, A. (1991). Öğrenme Stilleriyle Đlgili Araştırmaların Taraması (Çev. Cem Babadoğan). Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 24 (2), 603-619 (Orjinal makalenin yayım tarihi, 1989).

Dunn, R., Honigsfeld, A., Doolan, L.S., Bostrom, L., Russo, K., Schiering, M.S., Suh, B. and Tenedero, H. (2009). Impact of Learning-Style Instruction Strategies on Students’ Achievement and Attitudes: Perceptions Of

Educators in Diverse Institutions. The Clearing House, January/February, 135-140.

Eadie, J. (1999). A Translation Technique, TESOL, Vol. 37 (1).

Eden, H. (2005). Đngilizce Dilbilgisi ve Yöntemleri: Đngilizcenin Yabancı Bir Dil Olarak Öğretiminde Sınıf Đçi Dilbilgisi Öğretimine Yabancı Dil Öğretim Yöntemlerinin Bakış Açılarının Karşılaştırılması Đncelenmesi, Yayımlanmamış yüksek lisan tezi, Ankara Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.

Ehrman, M. (1996). Understanding Second Language Learning Difficulties.

Thousand Oaks, CA: Sage Publications Inc.

Ekinci, A. (2005). Bilgi Toplumunda Eğitimin Anahtar Kavramı: Öğrenmeyi Öğrenme. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5 (59). Web:

http://yayim.meb.gov.tr/dergiler/sayi59/ekinci.htm adresinden 15 Şubat 2009’da alınmıştır.

Ekici, G. (2003). Uzaktan Eğitim Ortamlarının Seçiminde Öğrencilerin Öğrenme Stillerinin Önemi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 48–

55.

Elison, J. & Moore, J. (1979). Learning Styles and Attitudes of Traditional Age and adult Students. Paper presented at Professional and Organizational Development Network, Berkeley,California.

Ellis, R. (1999). The Study of Second Language Acquisition, Oxford: Oxford University Press.

Elüstü, A. (2007). Yetişkinlerin Eğitim Đhtiyacı ve Halk Eğitimi ile Đlgili Farkındalık Düzeylerinin Belirlenmesi, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Đstanbul.

European Commission. (2001). Making a European Area of Lifelong Learning a Reality, Brussels, European Commission. Web: http://www.bologna-berlin2003.de/pdf/MitteilungEng.pdf adresinden 24 Şubat 2009’da alınmıştır.

Fathaigh, M, O. (2000). Social-Interaction Learning Styles of Irish Adult Learners: Some Empirical Findings. Web: http://eric.ed.gov/

ERICDocs/data/ericdocs2sql/content_storage_01/0000019b/80/1a/10/42.p df adresinden 18 Aralık 2008’de alınmıştır.

Felder, R.M. & Silverman, L. K. (1988). Learning and Teaching Styles in Engineering Education. Engineering Education, 78(7), 674-681. Web:

http://www4.ncsu.edu/unity/lockers/users/f/felder/public/Papers/LS-1988.pdf adresinden 15 Ocak 2009’da alınmıştır.

Finnochiaro. M. & Brumfit, C.J. (1983). The Functional-Notional Approach: from Theory to Practice. New York: Oxford University Press.

Gardner, R. (1985). Social Psychology and Second Language Learning: The Role of Attitudes and Motivation. London, UK: Edward Arnold.

Genovese, J. (2006). Age, sex, conscientiousness, and thinking style predict academic avoidance, Individual Differences Research, 4( 2), 123-128.

Web: http://files.secondbrain.com.s3.amazonaws.com/8a36cde3-a2d8-45ab-b6b5-5632d17d16c7/21409758.pdf adresinden 12 Mart 2009’da alınmıştır.

Glasser, W. (1986). Control Theory in the Classroom, New York: Harper & Row Publisers.

Graf, S., Viola, R. S, Leo, T. & Kinshuk . (2007). In-Depth Analysis of the Felder-Silverman Learning Style Dimensions. Journal of Research on Technology in Education, 2007, 40(1), 79-93. Web: http://wit.at/people/graf/

publications/graf_viola_kinshuk_leo_JRTEjournal.pdf adresinden 11 Ocak 2009’da alınmıştır.

Grasha, A.F. (1996). Teaching with Style: A practical Guide to Enhancing Learning by Understanding Teaching and Learning Styles. Pittsburgh, PA:

Alliance.

Gregorc, A.F. (1979). Learning/Teaching Styles: Potent Forces behind Them.

Educational Leadership, 36: 234-236.

Grigs, S.A. (2000). Divergent Styles, Common Goals: Implications for Counselors, In Grigs, S.A. & Dunn, R.S. (Eds.), Practical Approaches to Using Learning Styles in Higher Education, (p. 109-116). Westport, CT, USA: Greenwood Press

Güneş, F. (1996). Yetişkin Eğitimi (Halk Eğitimi), Ankara: Ocak Yayınları

Güven, M. (2004). Öğrenme Stilleri ile Öğrenme Stratejileri Arasındaki Đlişki.

Yayımlanmamış doktora tezi. Anadolu Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Eskişehir.

Harmer, J. (1991). The Practice of English Language Teaching, London.

Longman.

Hsiao, C.M., Yang, J. F., Huang, V. H. and Zhu, Y. (2008). Teaching and Learning Style in Distance Education, In K. McFerrin et al. (Eds.), Proceedings of Society for Information Technology and Teacher Education International Conference 2008 (p. 1102-1105). Chesapeake, VA: AACE.

Hoskins, B. & Fredriksson, U. (2008). Learning to Learn: What Is It and Can It Be Measured?. Center for Research on Lifelong Learning. Web:

http://crell.jrc.ec.europa.eu/L2L/learning%20to%20learn%20what%20is%2 0it%20and%20can%20it%20be%20measured_ver5.pdf adresinden 19 Aralık 2008’de alınmıştır.

Howard, J.R. & Baird, R. (2000), The consolidation of responsibility and students' definitions of situation in the mixed-age college classroom, The Journal of Higher Education, 71(6), 700-721.

Huang, C. J. (2007). The Relationship among non-English Major’s English Learning Motivation, Listening Practice Strategies and Listening Proficiency in Taiwan, Unpublished master’s thesis, National Pingtung University of Education, Taiwan.

Jarvis, P. (1985). The Sociology of Adult and Continuing Education, Beckenham: Croom Helm.

Karasar, N. (1994). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: 3A Araştırma Eğitim Danışmanlık Ltd. Sti. Basımevi.

Karataş, S.E. (2009). Yetişkinlerin Eğitime Katılma Güdüsünü Etkileyen Psikolojik ve Toplumsal Faktörler (Karayolları Genel Müdürlüğü Đngilizce Eğitimleri Örneği), Yayımlanmamış yüksek lisan tezi, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kaya, Ö. (2007). Students’ and Teachers’ Perceptions of Interaction Types, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Bilkent Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kazu, Đ. Y. (2007). Yetişkinler Mesleki Eğitiminde Karşılaşılan Sorunlar ve Çözüm Önerileri, Türkiye’de Yaygın Eğitim Sisteminin Sorunları ve Çözüm Önerileri Sempozyumu’nda sunuldu, Ankara.

Keefe, J.W. (1979). Learning Style: An Overview. In J. W. Keefe (Ed.), Student learning styles: Diagnosing and prescribing programs (p. 1-17). Reston, VA: National Association of Secondary School Principals.

Kıran, Đ. (2008). Yaşam Boyu Eğitimin Sağlanmasında Halk Eğitimi

Merkezlerinin Değerlendirilmesi: Yüreğir Halk Eğitimi Merkezi Örneği,

Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara.

Kirazoğlu, C., Okçabol, R. & Ünlühisarcıklıoğlu, Ö. (1998). Motives for Adult Education and Social Participation. In G. Bisovsky and E. Bourgeois (Eds), Adult Learning and Social Participation.

Knowles, M. S. (1975). Self-Directed Learning. New York: Association Press.

Knowles, M. (1980). The Modern Practice of Adult Education: from Pedagogy to Andragogy, New York: Cambridge Books.

Knowles, M. (1996). Yetişkin Öğrenenler: Göz Ardı Edilen Bir Kesim, (Çev.

Serap Ayhan) Ankara: Ankara Üniversitesi Basımevi.

Kolb, D. A. (1981).Learning Styles and Disciplinary Differences. In A. W.

Chickering (Ed.) The Modern American College, San Francisco: Jossey-Bass.

Krahe, V. (1993). The Shape of the Container. Adult Learning,4 (4) 17-18.

Lawrance, G. (1993). People Types and Tiger Stripes, Florida: Center for Application of Psychological Type.

Mahiroğlu, A. (2005). Avrupa Birliği Ülkelerinde Yeni Eğitim Politikaları: Yaşam Boyu Öğrenme, Milli Eğitim, 33 (167).

Mangubhai, F., Marland.P, Dashwood, A. & Son, J.B. (2004). Teaching a foreign language: one teacher’s practical theory. Teaching and Teacher Education.

20, 291–311.

Maslow, A. (1970). Motivation and Personality. New York, NY: Harper and Row.

McCaskey, S. J. (2006). Social Interaction Learning Styles in On and Off Campus Environments, Online Journal for Workforce Education and Development, 2 (2). Web: http://opensiuc.lib.siu.edu/cgi/viewcontent.cgi?

article=1044&context=ojwed adresinden 20 Aralık 2009’da alınmıştır.

McCombs, B. L. (1991). Motivation and Lifelong Learning. Educational Psychologist, 26(2), 117-127.

Ming-li, W. & Guo-chen, J. (2008). Learning Styles and English teaching. US-China Foreign Language, 6 (5).

Montgomery, S.M. & Groat, L.N. (1998). Student Learning Styles and Their Implications for Teaching. Web: http://www/crlt.umich.edu/occ10.html adresinden 20 Aralık 2008’de alınmıştır.

Nunan, D. (1991). Language Teaching Methodology. London: Prentice Hall International.

Nunan, D. (1999). Second Language Teaching and Learning. Boston: Heinle &

Heinle Publishers.

Okçabol, R. (1994). Halk Eğitimi (Yetişkin Eğitimi). Đstanbul: Der Yayınları.

Onur,B. (1991). Gelişim Psikolojisi. Ankara: Verso Yayınları.

Oxford, R. L. (1990). Language Learning Strategies: What Every Teacher Should Know. Boston: Heinle and Heinle.

Oxford, R., & Shearin, J. (1996). Language learning motivation in a new key. In R., Oxford (Ed.), Language learning motivation: Pathways to the new century (pp. 121-144). Honolulu, Hawaii: University of Hawaii Press.

Özer, B. (1988). Öğrenmeyi Öğretme., A. Hakan (Editör) Eğitim Bilimlerinde Yenilikler. Eskişehir. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları No 559.

Penger, S., Tekavčič, M. & Dimovski, V. (2008). Meta-Analysis And Empirical Research Of Learning Style Theories In Higher Education: The Case Of Slovenia, Journal of College Teaching & Learning, 5 (11), 1-21. Web:

http://scholar.google.com.tr/scholar?q=Journal+of+College+Teaching+%26 +Learning+penger&hl=tr&as_qdr=all adresinden 12 Ocak 2009’da alınmıştır.

Pratt, D. D. (1988). Andragogy as a Relational Construct, Adult Education Quarterly, (38) 3, 160-181.

Reid, J. M. (1987). The Learning Style Preferences of ESL Students. TESOL Quarterly21 (1), 87-111.

Reid , J. M. (Ed.). (1995). Preface. In J. Reid (Ed.). Learning styles in the ESL/EFL classroom. (pp. viii- xvii). New York: Heinle and Heinle Publishers.

Reiff, J. C., (1992). Learning Styles. What Research Says to the Teacher Series.

ERIC Education Resources Information Center, ED340506, Web:

http://www.eric.ed.gov/ERICDocs/data/ericdocs2sql/content_storage_01/00 00019b/80/23/77/d7.pdf adresinden 2 Ocak 2009’da alınmıştır.

Reinert, H. (1976). One Picture Is Worth A Thousand Words? Not Necessarily!, Modern Language Journal, 60, 160-168.

Reinert, H. (1977). ELSIE Is no Bull! or: On Utilizing Information Concerning Student Learning Styles. In R. Schulz (Ed.), Personalizing Foreign Language Instruction: Learning Style and Teaching Options. ERIC Document Reproduction Service No. ED 145 689. Web: http://eric.ed.gov/

ERICDocs/data/ericdocs2sql/content_storage_01/0000019b/80/32/e9/67.p df adresinden 5 Ocak 2009’da alınmıştır.

Richards, J., C. & Rodgers, T. (1986). Approaches and methods in language teaching: A Description and Analysis. Cambridge: CUP.

Richards, J. & Rodgers, T. (2001). Approaches and Methods in Language Teaching. Cambridge: Cambridge University Press.

Richards, J. (1992). Longman Dictionary of Language Teaching & Applied Linguistics, New York: Longman.

Rogova, G.V. (1983). Methods of Teaching English, M: Prosveshcheniye.

Rogers, A. (1986). Teaching Adults, London: Open University Press.

Sarasin, L.C. (1988). Learning Style Perspectives: Impact in the Classroom.

Madison, WI: Atwood.

Savignon, S. J. (2002). Communicative language teaching: linguistic theory and classroom practice. In S. J. Savignon (Ed.). Interpreting Communicative Language Teaching. (pp. 1-27). New Haven & London: Yale University Press.

Segalowitz, N. & Lightbown, P, M. (1999). Psycholinguistic Approaches to SLA.

Annual Review of Applied Linguistics. 19, 43–63

Sidek, J..H, Noor, M. S. & Jusoff, K. (2009). The Social Interaction Learning Styles of Science and Social Science Students, Asian Social Science, 5(7), 58-64.

Smart, K., Kumar, P. & Kumar, A. (2005). Blended learning: impacting student learning and learning styles through integrating web-enhanced course components. In G. Richards (Ed.), Proceedings of World Conference on

E-Learning in Corporate, Government, Healthcare, and Higher Education 2005 (pp. 422-435). Chesapeake, VA: AACE.

Smith, M.K. (1996). David A. Kolb on Experiential Learning. Web:

http://www.infed.org/biblio/b-explrn.htm adresinden 9 Ocak 2008’de alınmıştır.

Strong, M. (1984). Integrative motivation: cause or result of successful second language acquisition?, Language Learning, 34, 1-14.

Süral, S. (2008). Sınıf Öğretmenliği Öğretmen Adaylarının Öğrenme Stilleri ile Fen ve Teknoloji Öğretimi Dersindeki Akademik Başarıları Arasındaki Đlişki, Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Pamukkale Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Denizli.

Thuleen, N. (1996). The Grammar-Translation Method, www.members.cts./

crash/n/ papers/ 720report.thml adresinden 19 Temmuz 2001 tarihinde alınmıştır.

Titmus, C. (1997). Yetişkin Eğitimi Terimleri, (Çev.. A Ferhan Oğuzkan). Ankara:

Pegem Yayıncılık. (Eserin orijinali 1979’da yayımlandı).

Tüysüz, C. & Tatar, E. (2008). Öğretmen Adaylarının Öğrenme Stillerinin Kimya Dersine Yönelik Tutum ve Başarılarına Etkisi, Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5. 97-107.

Ural, O. (1993). The Reasons for Participating in Adult Education Programs in Turkey. Yayımlanmamış doktora tezi, Boğaziçi Üniversitesi, Đstanbul.

Ural, O. (2007). Türkiye’de Yetişkin Eğitiminin Bugünkü Durumu ve Geleceği, Đsmek Öğrenen Toplum Đçin Yetişkin Eğitimi Sempozyumu Bildirileri, Đstanbul.

Benzer Belgeler