• Sonuç bulunamadı

4. BÖLÜM: BULGULAR

4.1. ÖĞRENCİLERİN DENEYİMLERİNE İLİŞKİN BULGULAR

4.1.6. Öğrenci-Öğretmen İlişkisi

Öğrenci-öğretmen ilişkisi üzerine yapılan araştırmalar öğrenci ve öğretmen arasındaki ilişki özellikle okulla ilişkili tutum ve davranışlar gibi öğrenciyle ilgili

çıktıların gelişimini güçlü bir şekilde etkilemektedir. Sınıf içi dinamiklere ilişkin yapılan bir araştırmada ise öğrenci davranışı, öğretmen algısı ve etkileşimleri ile öğrencilerin kendi ve öğretmenlerine ilişkin algıları arasında güçlü bir ilişki bulunmakta olduğunu ortaya koymaktadır (Gladden, 2002; Murdock ve Miller, 2003; akt. Denney, 2005). Öğrencilerin, öğretmenleriyle ilişkilerinin kalitesi okula ilişkin aidiyetlerini etkilemektedir. Sempati gösteren ve destekleyici öğretmenlere ilişkin algıları öğrencilerin sosyal ve uyumlu olma ve böylece disiplin uygulamalarına yol açacak davranışlardan kaçınma ihtimalini arttırmaktadır. (Montague vd., 2001; akt. Denney, 2005). Öğretmenlerin eşitlikçi ve kapsayıcı tutumları bir tür onarma biçimi olarak da karşımıza çıkmaktadır.

“Araştırmacı- Öğretmeninin seni desteklediği zamanı hatırlıyor musun öğrenmen için?

Azat- Hatırlıyorum. Hoca her hafta beni yanına çekiyor böyle böyle derslerine çalış.

Araştırmacı- Hangi ders?

Azat- Genel konuşuyor, sınıf hocamız her hafta konuşur. Çalış der, kalma der, üniversiteye gideceksin diye konuşma yapıyor hoca. Çoğu hoca aynı benim için.

Araştırmacı- Peki bu sen de bir etki yaratıyor mu?

Azat- Etki yaratıyor. Mesela ben ilk geldiğimde böyle değildim. Şimdi derste falan konuşmuyorum o hoca sayesinde. Hocayı sevdiğim için öyle sustum daha konuşmuyorum.

Araştırmacı- Hocanı sevmenin nedeni nedir?

Azat- Çünkü beni hiçbir zaman terslemedi bana hiçbir zaman haksızlık etmedi. Diğer hocalar mesela hasta ediyor. Bu hoca taraf tutmuyor.

Mesela kendi bana diyor, sen benim akrabam değilsin herkes aynı benim için ama herkesle konuşuyor ama ben o hocayı seviyorum, tek bana değil hoca. Bazı hocalar var diyelim birini tutuyor, geliyor bir şey olunca bana kızıyor öyle hocalar da var onun için bu hocayı seviyorum.”

(Azat)

Azat’ın öğretmenine karşı olumlu tutumu öğretmeninin kendisine olan yaklaşımıyla şekillenmektedir. Eşit ve adil yaklaşım öğrenci üzerinde pozitif etki yaratmaktadır, diğer bir deyişle pozitif davranışı pekiştirmekte ve öğrencilerin uyumlarını arttırmada etkilidir. Bu çalışmada öğretmenleri tarafından desteklendiği algısına sahip öğrenciler okula ve derse karşı daha fazla ilgi duyduklarını, riskli davranışlar sergilememeye çalıştıklarını ifade etmektedirler.

Dersin akışını bozma gibi olumsuz davranışlar sergilediğini açığa vuran Azat öğretmeninin kendisine sempatik yaklaşımı ve kendisini öğrenmesi konusunda desteklemesi öğrencide olumlu değişikliklere yol açmakta ve istendik davranış değişikliğini sağlamaktadır. Murdock ve Miller (2003), öğrenci-öğretmen arasında karşılıklı saygı ve sevgiye dayanan ilişkilerde öğrencilerin öğretmenlerin değer ve normlarını benimsemeye daha fazla yatkın olduklarını bildirmektedirler. Öte yandan öğretmenlerinin davranışlarını saygısız olarak algılayan öğrencilerin okul normlarına uyma düzeylerinin çok düşük olduğu ortaya koyulmaktadır.

“Öğretmenler hiç konuşup halletmeye, çözmeye çalışmıyorlar. İyi huylu öğretmenlerde var tabi. Çoğu öğretmen daha doğrusu, direk dilekçe yazarım diye tehdit ediyor. Sürekli azarlıyor, bağırıyor. Okulda sadece eğitim, öğretim ve sıkıcı bir denetim var. Mesela bir aktivite olur sürekli gitmek isteriz ya Öyle bir şey yok sadece okuldan soğutuyorlar yaptıklarından dolayı.” (Sevda)

Sevda, davranışlarından hoşlanmadığı öğretmenlerinin kendisini ve akranlarını dersten ve okuldan soğuttuğunu, motivasyonlarını olumsuz etkilediğini dile getirmektedir. Öğretmenin otoriter davranarak öğrenciler üzerinde güç dengesi kurması ve buna bağlı olarak da öğrencilere saygı çerçevesi dışında davranması öğrencilerin kendilerini sürekli baskı altında hissetmelerine yol açmaktadır. Öğretmenin tehdit dili kullanması caydırıcı bir etki yaratmamaktadır.

Ayrıca tek düze bir eğitim karşısında öğrencilerin okula aidiyet ve akademik başarılarının da yüksek olmasını da olumsuz etkilemektedir.

Öğrencilerle yapılan görüşmelerde mevcut disiplin uygulamalarının öğrenci/öğretmen etkileşimini doğrudan etkilediği görülmektedir. Geleneksel olan bu yaklaşımlar öğrenci/öğretmen iletişimini güçlendirecek nitelikte değildir.

Disiplin süreçlerine dahil olan öğrenciler, bu deneyimlerinde söz konusu sorunu açığa çıkarmaktadırlar.

“Koridorda disiplin çok olduğu için normal bir konuşma oluyor öyle fazla konuşamıyoruz. Zaten koridorda o kadar fazla duramıyoruz Sınıf içinde de öyle. Dışarı çıkabiliyoruz hocalar da bunu öneriyor bize.” (Muhammet Ali),

Eskiden iyiydi halen bazı öğretmenlerle iyi olduğum var ama bazıları böyle nasıl diyeyim hani çok soğuk öğrenciye karşı. Çardağa Soru sormaya gidiyoruz ya da arkadaşlarımız soru sormaya gidiyor, bazı

istisnai öğrenciler var onlar sorularını soruyor, sonra başka öğrenciye geldiği zaman şu an bir teneffüsüm var şu arkadaşların yanındayız buraya gel ya da kavga ettiğim bayan öğretmen o öğrenciler geldiği zaman uzaklaştırmaya çalışıyor öğrencileri, hani burada bir teneffüs yapıyoruz. Hocam size soru sormaya gelmedik biz başka öğretmene geldik, kendisi söyleyebilir güzelce onu söylemesine gerek yok. Diğer hocanın adına konuşuyor. (Arzu)

Evet öyle sınıf içerisinde herkes olduğu için bizi korkutma çabasındalar.

Herkesin içerisinde sohbet etmiyorlar bizimle, sadece toplum içerisinde olduğumuz için milletin gözüne korku vermek için yapıyorlar öyle.

(Sevda)

Lise hayatı grup gruptur. Şimdi şöyle bir şey var. Hoca bize kızdığı zaman bize, o derse bıkkınlık geliyor, çalışma isteği duymuyoruz. Bu sefer Hoca da bize bıkkınlık duyuyor. (Metehan)

Ödül ve ceza temeline dayanan geleneksel yaklaşımlar öğrencilerin deneyimlerinden de anlaşıldığı üzere öğretmen ve öğrenci arasında iktidar ilişkisine dönmektedir. Otorite sahibi öğretmen öğrencisine bu anlayışla yaklaşmaktadır ve bu yaklaşım ilişkinin kalitesini etkilemektedir. Öğrencilerin de öğrenci/öğretmen ilişkisini olumsuz olarak algılamakta ve ders dışı ilişki düzeyini azaltmaktadır. Piaget’nin “dışsal kurallara bağlılık” dönemine ilişkin açıkladığı özelliklere benzeyen gelenek öncesi düzeyde Kohlberg’in altı aşamalı ahlaki gelişim kuramının ilk basamağını ceza-itaat eğilimi oluşturur. Çocuklar, mutlak otoriteye uymakta ve cezadan kaçınmaktadırlar. Olayın sonucunda ortaya çıkan zarara göre karar verme eğilimi vardır. Geleneksel olan disiplin yaklaşımlarında öğretmenin öğrenciler üzerindeki bu tutumu olumsuz sonuçlara yol açmaktadır.

Buna göre öğrenciler de öğretmen tutumlarının kötü olduğuna karar vermektedirler.

Öğrencilerin bu algıları ve öğretmenlere karşı tutumları onların sınıf içinde ve koridordaki davranışlarını da etkilemektedir (Ladd, Birch ve Buhs, 1999;

Weinstein, Madison ve Kuklinski, 1995; akt. Montague vd., 2001).

Güzellikle anlatsa çocuk anlar da bağırarak anlatıyor inadına yapmaya devam ediyor çocuk. (Polat)

Tehdit. Sürekli dilekçe yazarım, sürekli velilerinizi çağırırım, velileriniz ararım. Uzaklaştırma veririm. Uyarma hiç yok yani. (Sevda)

Öğrenciler, kurallar, ceza veya olumsuz davranışlara ilişkin öğretmenlerin anlayışlı veya açıklayıcı bir tavırla yaklaşmadıkların şikâyet etmektedirler.

Öğretmenlerin aileleri davranış kontrol aracı olarak kullanma ve ceza ile korkutma yaklaşımı öğrenciler üzerinde baskı yarattığı gibi öğrencileri risk altına da sokmaktadır. Montague vd. (2001) öğretmenleri tarafından reddedilen öğrencilere oranla davranış ve öğrenme problemi olan öğrencilerin daha fazla risk altında olduğunu ortaya koymaktadır. Öte yandan öğretmenleri tarafından öğrenmeleri için desteklenen öğrenciler öğretmenleriyle kaliteli bir ilişkiye sahip oldukları algısı taşımaktalar ve böylece okula karşı ilgileri artmaktadır.

“Pek düşünmüyorum bizi anladığını. Dediğim gibi başarılı öğrencilerin daha çok yanında bulunma ihtiyacı duyuyorlar. Profesör mi olsun artık aklından ne geçiyorsa. Başarısız için kesin bunu söyler bu çocuk zaten başarısız, çalışmaz, etmez, yanında durmaya gerek yok, kendi başından çıkabilirse çıksın gibisinden düşünceleri olmuştur.” (Metehan)

Ders başarısı düşük ve riskli davranışlar sergileyen Metehan, öğretmeni ile olan ilişkisini bu şekilde yorumlamaktadır. Kendisinin anlaşılmadığını düşünen öğrenci ancak başarılı öğrencilerin desteklendiği algısına sahiptir. Öğretmenleri tarafından ilgi gösterilmeyen sözkonusu öğrenci öğretmenlerine olan güvenini kaybetmiştir. Başarılı ve başarısız öğrenci arasında öğrenme konusunda verilen destek açısından ayrımcılık olduğunu düşünmektedir. Dahası, ileride başarılı öğrencilerin mesleki açıdan iyi yerlere geleceklerine inanan öğretmenlere sahip olduklarını düşünen öğrenci, başarısız olanların ise bu süreçte yalnız olduklarını ifade etmektedir. Bu konudaki ayrımcılığı özümseyen öğrenci okula karşı ilgisinin azaldığını ve okula aidiyet hissinin zayıf olduğunu söylemektedir.

Mevcut geleneksel disiplin uygulamalarına yönelik riskli davranış gösteren öğrencilere öğretmenlerin yaklaşımı deneyimlerin özünü anlamaya yardımcı olmaktadır. Disiplin süreçlerine dahil olan ve disiplin cezası alan öğrencilere yönelik öğretmen tutumları geleneksel disiplin uygulamalarına ilişkin algıyı açıkça ortaya koymaktadır. Araştırmalar öğretmenlerin yüksek başarıya sahip öğrencilerle daha pozitif ve destekleyici kişilerarası etkileşime girdiklerini ve bu öğrencilerden yüksek beklentilere sahip olduklarını ortaya koymaktadır. Öte yandan düşük başarıya sahip öğrenciler öğretmenlerinden daha negatif etki ve kişilerarası etkileşim içerisine girmektedirler (Baker, 1999). Bu durum da araştırmamızın hedef grubunda yer alan risk altındaki öğrencilerin öğretmenlerinin tutum ve davranışlarını düşmanca algılamalarına yol

açmaktadır. Öğretmenlerin öğrencilerle cezalandırıcı davranışsal etkileşimi zamanla öğrencilerin okula ilişkin memnuniyetsizlik duymasına ve sosyal olarak çekilmesine yol açmaktadır ve sonuç olarak da akademik olarak başarısız çıktıya neden olmaktadır (Montague vd., 2001).

Pozitif öğrenci/öğretmen ilişkisi okulda öğrenci motivasyonunun artmasına yol açmaktadır. Öğretmen desteği gören öğrenciler okul toplumunda aidiyet duygularının yükseldiği ve bu durumun akademik başarılarına da yansıdığı söylenebilir. Araştırmaya katılan öğrencilerin çoğunun öğretmenlerinin kendilerini öğrenmeleri konusunda desteklemelerine ilişkin yaptığı değerlendirmelerde öğretmen desteğinin kendilerini olumlu etkilediğini ve ders başarılarının buna paralel olarak da yükseldiğini ifade etmektedirler. Okula aidiyet duyma noktasında öğrencileri en çok etkileyen faktörlerden biri de öğretmenlerinin kendileriyle pozitif ilişki içerisine girmesi ve öğrenmeleri için kendilerini teşvik etmesi olarak karşımıza çıkmaktadır.

Araştırmacı- Hangi bir öğretmenin seni okulda öğrenmen için herhangi bir dersi öğrenmen için seni desteklediği bir zamanı hatırlıyor musun?

Polat- Hatırlıyorum. Matematik konusunda, öğretmenim bayağı bir yardımcı olduğunu hatırlıyorum. Liseye başladığım ilk dönem matematik dersini hiç kaçırmıyordum. Beni dersten sonra çağırıp öğle aralarında bana vaktini ayırıp bana ders anlatıp bana destek olduğunu hatırlıyorum öğretmenimizin.

Araştırmacı- Bu sende nasıl bir değişiklik yaptı?

Polat- Birileri benim için uğraşıyorsa ben de emek sarf etmeliyim gibisinden düşündüm, o sene dersi başarmıştım yani...

Araştırmacı- O destek senin karnene yansıdı yani...

Polat- Evet. Çünkü o benim için emek veriyorsa ben de yani gerekeni vermeliyim diye düşündüm.

Öğrenmeleri konusunda desteklenen ve öğretmenleriyle pozitif ilişkiler kuran öğrenciler öğretmenlerine karşı olumlu duygular beslemekte ve bunun sonucunda devamsızlık yapma, dersin akışını bozma, derste uyuma, derse katılmama, ödevlerini yapmama gibi davranışlardan uzak durmakta oldukları ifade etmektedirler. Dahası sevdikleri derslerin genelde pozitif ilişki içinde oldukları öğretmenler oldukları anlaşılmaktadır. Öğrencilerin pozitif ilişki

deneyimi öğretmenlerin kendilerini zorlandıkları derslerdeki başarısı için desteklemelerinden geçmektedir. Bu destek öğretmenleriyle ilgili algılarını olumlu etkilemektedir. Öğrencilerin ideal bir öğrenme ortamına ilişkin algıları da ideal öğrenci/öğretmen ilişki deneyimini etkilemektedir.

“Hocaların biraz daha yakın olması, bizimle daha çok ilgilenmesi ve öğretmenlerin dersin eğlenceli ve biraz da daha aktif şeylerle doldurması gerekiyor.” (Ege).

Kendilerine yakın davranan ve onlarla yakından ilgilenen öğretmenlerini daha çok sevdiklerini ifade eden öğrenciler derslerin tekdüze geçmemesi gerektiği aksi halde çok sıkıldıklarını ve derste uyuma davranışı sergilediklerini ifade etmektedirler. Riskli davranışlar gösteren öğrencilerin okula aidiyetleri için ilişki düzeyi oldukça önemlidir. Bu öğrencilerin okul normlarına ilişkin bilgi veya bağlılık düzeyleri oldukça düşüktür. Öğretmenlerinden kişisel ve akademik destek alamayan öğrenciler okul kültürüne ilişkin anlamlı bağlantılar kuramamaktadırlar (Baker, 1999). Pozitif öğrenci/öğretmen ilişkisi öğrencilerin okul kültürüne uyum sağlamasına ve okulun başarısı için gerekli yetkinliğe sahip olmasına imkân tanıyacaktır.

Okul disiplinine ilişkin araştırmalarda okulun ve sınıfın organizasyonu ile öğrenci/öğretmen etkileşiminin boyutu öğrenciler arasındaki problemli davranışların artmasına neden olabilmektedir (Gottfredson, 2001). Öğrencilerin sosyal davranışlar sergileyebileceği okul ortamının oluşturulmasıyla okullar öğrencilerin problemli davranışlarını azaltabilmektedirler. Bu ortamın oluşmasında öğrencilerin deneyimleri, algıları ve beklentileri, öğrenme ortamının düzenlenmesi gerektiği yönündedir. Öğrenciler, ders esnasında aktif olmayı, boş zamanlarında öğretmenlerden destek görmeyi, okul ortamında daha fazla sosyal aktivitenin olmasını istemektedirler. Etkili okul disiplin uygulamaları ve öğrencilerin okulun organizasyonuna ilişkin beklentilerinin dengelenmesinde öğrenci/öğretmen ilişkisi en iyi yordayıcı olarak karşımıza çıkmaktadır.